คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ไอเทมดรอป
หลังจากที่เฟียร์สามารถจดการราชาทองคำได้อย่างยากลำบาก
“หืม? ดันเจี้ยนไม่ปิดงั้นหรอ”
“อย่าบอกน่ะว่า มีอะไรออกมาอีกน่ะ”เฟียร์จัดคิวปิดในมือของตัวเองไว้แน่นอย่างระมัดระวังว่าอาจจะมีอะไรสักอย่างออกมาอีกก็เป็นได้
“อะไรน่ะ!”อยู่ๆร่างของเจ้าราชาทองก็ส่องประกายแสงสีทองออกมาก่อนที่แสงเหล่าจะหายไป
“ไม่มีอะไรงั้นหรอ ฟู~ก็ดีไป”ก่อนที่จะสังเกตเห็นที่ร่างของราชาทองคำเคยอยู่เหลือแค่พวกเกราะทองของมันและขวดอะไรบ้างอย่าง
“ไอเทมดรอปสิน่ะ ชุดเกราะนี่คงเป็นของเจ้านั้นส่วนเจ้านี่มันขวดยาอะไรกัน”
“แต่ช่างเถอะเก็บๆไปก่อนก็แล้วกัน”
“อะไรอีกเนี่ย!”ทันที่เฟียร์แตะเกราะทองคำตัวเกราะมันก็สลายกลายเป็นแสงสีทองแล้วเข้ามาในร่างของเธอ
“อึก! ให้ตายปวดหัวชะมัด ส่วนเจ้าขวดนี่คืออิลิกซ์เซอร์สินะไม่คิดเลยในชีวิตนี้จะมีโอกาสได้จับต้องยาในตำนานที่สามารถตัดสินความเป็นความตายได้ง่ายๆแบบนี้”เฟียร์ถือขวดยาอิลิกซ์เซอร์ไว้ในมือก่อนเก็บมันเข้าไปในคลังส่วนตัวของเธอ
“ให้ตายสิแกเนี่ยดันให้เห็นอะไรไม่เป็นเรื่องซะได้ไอ้เจ้าบ้าเอ้ย”หลังจากที่แสงสีทองได้เข้าไปในร่างของเฟียร์มันมอบความทรงจำและความทักษะสามารถของมันให้กับเธอไม่สิใครบางคนที่สามารถโค่นมันลงได้ถึงจะถูก
ติ้ง!
[ยินดีด้วยท่านสำเร็จภารกิจลับเคลียดันเจี้ยนระดับSครั้งแรกเนื่องจากท่านเคลียดันเจี้ยนด้วยตัวคนเดียวได้รับรางวัลเพิ่มขึ้นกำลังประมวล]
[ยินดีด้วยท่านสามารถกำจัดผู้ปกครองมหานครทองคำในตำนาน Eldlich the Golden Lord ด้วยตัวตนเดียวได้รับรางวัลเพิ่มขึ้นกำลังประมวล]
[ประมวลผลเสร็จสิ้น สมาชิกทุกคนได้รับ 1,000,000 แต้ม และตั๋วสุ่ม 10 ใบ ปลดล็อกระบบเคลื่อนย้าย ปลดล็อกระบบแลกเปลี่ยน ขอให้ทุกท่านโชคดี]
“เอิ่มมมมม ก็ไม่ได้แย่หละนะ”พร้อมกับเสียงห้องแชทที่ดังขึ้นมารัวๆ
“เอาละไหนๆก็ได้ความสามารถใหม่มาก็ขอลองหน่อยละน่ะ หึบ!”
ตู้ม!
เสียงหมัดเปล่าๆที่เฟียร์ชกออกมาสุดแรงจนเสียงดังสนั่นพร้อมกับคลื่นสั่นสะเทือนออกมาในอากาศ
“ฟิ้ว~ รุนแรงเกิดคาดแฮะ เอาเถอะอย่างน้อยมันก็เป็นหลักฐานว่าเราแข็งแกร่งขึ้นละน่ะ
ฟุบ! พริบตาเฟียร์ก็มาปรากฏตัวที่โถงทางเดินปากทางเข้าดันเจี้ยนด้วยความสามารถเทเลพอร์ตที่ได้มาจากการราชาทองคำ
“ซูด~อืม~เป็นครั้งแรกเลยแฮะที่คิดว่าอากาศข้างนอกดันเจี้ยนมันดีมากขนาดนี้”เฟียร์พูดออกมาพร้อมยืนแขนออกมาอย่างขี้เกียจ
“เอาเถอะ กลับบ้านดีกว่า ลั่นลา~”เฟียร์รีบมุ่งหน้ากลับบ้านของตนโดยทันทีแต่ก็ไม่วายมีมารผจญมากวนอีกตามเคย
“นี่เธอ! หนูน้อยมาทำอะไรที่นี่ เค้าแจ้งให้ไปที่หลบภัยแล้วไม่ใช่หรอหรือว่าหนูลงหลงทางอยู่นะ บลาๆๆๆๆๆ”ชายชุดทหารที่มาจากที่ไหนไม่รู้ได้เข้ามาบ่นเธอซึ่งมันไม่เป็นไหร่หรอกเพราะดูเหมือนว่าแถวนี้จะมีดันเจี้ยนแตกแต่ที่มาเข้าใจผิดว่าเธอเป็นเด็กหลงเนี่ยเล่นเอาเธอฉุนสุดๆจนแถบเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่
“เย็นไว้เฟียร์เย็นไว้ เค้าแค่ไม่รู้”
“นี่เธอฟังอยู่รึปล่าวหนูน้อยให้ตายสิพ่อแม่ไม่สั่งสอนบ้างรึไง”
ปึด!
เหมือนกับมีเส้นอะไรบ้างอย่างในหัวของเธอขาดลงแต่เฟียร์ไม่ได้โง่พอที่จะทำร้ายพลทหารคนนี้เธอจึงหยิบใบอนุญาตฮันเตอร์ออกมา
“หืม-นี่มัน ห่ะ! ฮันเตอร์ อะอายุสะสามสิบ!”ทหารคนนั้นมองสำรวจร่างเฟียร์อย่างไม่เชื่อสายตาตนเองคนแบบนี้เนี่ยน่ะอายุสามสิบกว่าถ้าบอกว่าเป็นเด็กอายุสิบสองใครๆก็เชื่อ
“อะไรมีปัญหารึไง ที่อายุไม่เข้ากับหน้าตา”
“ปล่าวครับและก็ขอโทษด้วย งั้นก็แสดงว่าคุณคือกำลังเสริมสินะครับ เชิญตามมาได้เลยครับ”
“เฮ้-เดียวสิ เหอะ~”เฟียร์เลือกที่จะเดินตามไปเงียบก่อนที่จะเห็นฮันเตอร์4-5คนทีากำลังสู้กับโกเลมขนาดเท่าตกสิบชั้นที่ไม่สามารถสร้างความเสียหายให้โกเลมได้เลยแม้แต่น้อย
“ทำอะไรไม่ได้เลยสินะงั้น”เฟียร์เหลือบไปเห็นดาบเล่มหนึ่งของหนึ่งในฮันเตอร์เหล่าที่หล่นอยู่ใกล้ๆเธอพอดี
หึบ! ฟิ้ว! ตู้ม!
“เอาล่ะ กลับบ้าน กลับบ้าน ฟุบ!”เฟียร์หันหลังกลับบ้านของเธอทันทีโดยไม่รอช้าด้วยความสามารถเทเลพอร์ตทันทีโดยหารู้ไม่ว่าได้สร้างตำนานไว้อีกครั้งอย่างไม่ตั้งใจ
โปรดติดตามตอนต่อไป
ปล.รู้สึกว่าเขียนไม่ค่อยดีเลยตอนนี้
ความคิดเห็น