คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ดันเจี้ยนระดับS
“เอาล่ะโอเค ทุกอย่างพร้อมงั้นเราก็ไม่กันเลย”เฟียร์ที่ยืนอยู่ตึกร้างแห่งหนึ่งพูดออกมาพร้อมกับใช้กุญแจที่ได้มาไขไปบนอากาศ
“เราเขามาในดันเจี้ยนแล้วสิ ในตายสิบรรยากาศอย่างกับบ้านผีสิงแนะ”ในขณะที่ถือคิวปิดสีน้ำเงินเอาไว้ในมือ
“แล้วทางนั่นหละเป็นยังไงบ้าง มองเห็นชัดรึปล่าว”เฟียร์หันไปที่หน้าจอโปร่งใสที่ลอยอยู่มุมขวาของเธอซึ่งที่เธออยู่ตอนที่คือหน้าโถงทางเดินนั้นเอง
“โอเคงั้นหรอ งั้นเริ่มล่ะน่ะ”เฟียร์ตอบแชทกลับไปเล็กน้อยพร้อมหลบการโจมตีของอะไรบ้างอย่างที่เข้ามาโจมตี
“ซอมบี้งั้นหรอ~ คงตัองใช้เจ้านั้นสิน่ะ”
“Curse calling อุปกรณ์สังหารลำดับที่ 5 หอกอันเป็นที่รัก”พูดจบคิวบิดที่อยู่ในมือของเธอก็กลายเป็นหอกสีน้ำเงินอมดำซึ่งถ้าทำไมถึงเลือกเจ้านี้ละก็หอกนี้เหมาะแกการฆ่าศัตรูที่มีรูปร่างมนุษย์มันคือหอกตามตำนานของวลาด เทเปซราชาเสียบประจานในอดีตนั้นเองซึ่งทำให้มันสามารถแสดงผลได้มากที่สุดต่อศัตรูที่มีร่างมนุษย์นั้นเอง
ฉับ! เฟียร์ตวัดหอกตัดหัวเจ้าซอมบี้ได้ง่ายดายราวเต้าหู้
“ได้ผลสิน่ะ จะไปละน่ะ!”
ฟุบ! สิ้นเสียงร่างของเฟียร์ก็พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง
เฟียร์ได้ไล่จัดการซอมบี้ตามทางเดินไปเรื่อยๆ ถึงแม้จะมีซอมบี้ประเภทอื่นปะปนมาบ้างแต่ก็ไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด
“ซอมบี้อัศวินแถมยังมีพวกลิซค่อยเรียกพวกมันมาเรื่อยๆอีกงั้นหรอ”เฟียร์พูดออกมาขณะที่มองพวกซอมบี้ที่พวกลิซประมาน10หรือ11ตัวเรียกมารอบๆสถานที่แห่งนี้
ถึงแม้ว่าตอนเข้ามาจะเป็นแค่โถงทางเดินธรรมดาๆแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นปราสาทที่ทุกอย่างรอบตัวทำด้วยทองคำแท้ทั้งหมดราวกับหลุดมาจากตำนานมหานครทองคำเอลโดราโด้ยังไงงั้น
“ถ้านี่คือเอลโดราโด้ละก็จริงๆละก็เจ้านั้นที่นั่งอยู่บนบันลังก์ก็คงเป็นบอสสิน่ะ”
“แต่ก็อื่นก็ต้องจัดการเจ้าพวกนี้ให้หมดก่อนละน่ะและที่โล่งแบบนี้ต้องใช้เจ้านี่”
“Curse calling อุปกรณ์สังหารลำดับ 20 ขวานยักษ์หลิงชิ”พูดจบตัวหอกค่อยๆเปลี่ยนไปกลายเป็นขวานขนาดใหญ่เกือบสองเมตร
ตู้ม! แผละ! เพียงครั้งเดียวซอมบี้จำนวนมากที่แออัดอยู่ในห้องก็โดนจัดกันลงอย่างพร้อมกับลิซทั้งหมดไปอย่างง่ายดาย
“เอาล่ะ ต่อไปก็ตาแกแล้วเจ้าราชาทองคำ!”พูดจบเฟียร์ก็พุ่งเข้าไปโจมตีเจ้าราชาทองคำด้วยขวานยักษ์ทันที
“ก็กะไวแล้วว่ามันง่ายเกินไปสำหรับดันเจี้ยนระดับSตัวที่จัดการยากจริงๆคงมีแค่แกตัวเดียวสิน่ะ”พร้อมกับมองที่ราชาทองคำที่สามารถรับขวานยักษ์ของเธอได้อย่างง่ายดาย
“แบบนี้มันถึงสนุกหน่อย”เฟียร์ฉีกยิ้มออกมาพร้อมกับเปลี่ยนขวานกับไปเป็นหอกแล้วโจมตีไปอีกครั้งแต่ราชาทองคำก็ไม่ได้อยู่เฉยมันต่อยสวนกับมาด้วยกำปั่นทองคำจนเกิดคลื่นกระแทกพร้อมเสียงที่ดังสนั่น
เพร้ง! ตู้ม! เพร้ง! ตู้ม เพร้ง! ตู้ม!
เสียงของทั้งสองที่โจมตีสวนกลับกันไปมา ก่อนที่ทั้งสองกระโดดถอยออกเพื่อดูชั้นเชิงของอีกฝ่าย
“Curse calling อุปกรณ์ทรมานลำดับ 22 ลูกตุ้มที่สมบูรณ์แบบมอร์เจนเทินซ์-“
ตู้ม!
เฟียร์ได้เลือกเปลี่ยนอาวุธอีกครั้ง แต่ตอนนั้นเองราชาทองคำได้เห็นช่องว่างของมันจึงพุ่งเข้าโจมตีอย่างรุนแรง
อัก!
ร่างของเฟียร์โดยต่อยกระเด็นออกจนไปติดกับกำแพงทองคำก่อนที่เธอจะค่อยๆแกะตัวเองออกมา
“แค่หมัดเดียวก็อาการสาหัสเลยงั้นหรอคงยืดเยื้อ ไม่ดีแล้วสิไม่งั้นเราตายแน่”เฟียร์พูดออกมาพร้อมพยุงร่างกายโซซัดโซเซ่ของเธอ
“แต่ชั้นก็เจอหนทางชนะแล้ว”
ตู้ม!
เฟียร์ฟาดลูกตุ้มลงบนพื้นจนเกิดฝุ่นไปทั่วแล้วพุ่งเข้าไปโจมตีราชาทองคำอีกครั้งก่อนที่จะหลบเข้าไปในม่านควันที่สร้างขึ้น
ราชาทองคำได้พุ่งเข้าไปโจมตีด้วยกำหมัดที่แสนทรงพลังอีกครั้ง
ตู้ม!
แต่ดูว่าสิ่งที่มันโจมตีจะไม่ใช่เฟียร์มันกลับการเป็นรูปปั่นพระแม่มารีที่ร้องไห้ออกมาเป็นเลือดที่ยืนกางแขนอยู่
หมับ!
“แกน่ะแข็งแกร่ง แต่โจมตีคาดเดาง่ายเกินไป”เฟียร์ยืนมองรูปปั่นพระแม่มารีที่กอดราชาทองคำไว้แน่น
“เพราะแบบนั้นแกถึงแพ้ ลาก่อน~”
สวบ! แผละ! พรู!
เสียงของใบมีที่โผล่ออกมาจากรูปที่สามารถแทงเข้าเกราะทองคำของราชาทองคำจนเลือดสาดพุ่งออกมาเป็นน้ำพุ
ที่คือไพ่ตายเพียงอย่างของเฟียร์อุปกรณ์ทรมานลำดับ 29 พระแม่มารีแห่งการโอบกอด
“ชนะแล้วสินะ~”เฟียร์พูดออกมาอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนที่หยิบโพชั่นระดับต่ำที่ซื้อมาจากห้องแชทไว้ล่วงมาดื่มซึ่งอย่างน้อยมันก็พอรักษาเธอได้บ้างแม้จะไม่มากก็ตาม
ตัดมาทางห้องแชทที่ดูการไลฟ์สดอยู่
[@อาซาเซล:ฟิ้ว~เอาเรื่องเลยแฮะยัยหนูนี่ ยังกับเจ้าวาลี่ไม่ผิดเลยแฮะ]
[@เทปเป:ถึงแม้ว่า ตอนที่พลาดท่านั้นจะน่ากังวลสุดไปเลยก็เถอะ แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีไพ่ตายแบบนั้นไว้เกินคาดเลยหละน่ะ]
[@ชิโด้:นั้นสิ ถ้าวัดฝีมือเพียวๆคงจะเท่ากับหรือไม่ก็มากพวกวิซาร์ทในโลกของชั้นแต่ถ้าวัดพลังที่คงเทียบกับภูติได้เลยล่ะ]
[@อาซาเซล:แต่ไอ้เจ้าคิวปิดที่เดียวกลายเป็นหอกกลายเป็นขวานได้นั้นมันค่อนข้างน่าสนใจเลยทีเดียว]
[@เทปเป:อันนั้นนายต้องขอดูแล้วกันเผื่อจะได้ถ้าไม่โดนอัดไปก่อนละน่ะ]
[@ชิโด้:พูดถึงโดนอัดว่าแต่คาซึมะหายไปไหน]
[@เทปเป:นั้นสิ น่าจะยุ่งๆอยู่ละมั้ง]
ส่วนคนที่หายไปอย่างคาซึมะนั้น ตอนนี้กำลังวิ่งหนีไจแอนฟรอกซ์หรือกบยักษ์โดยแบกเมกุมินพวกพ้องหลังจากที่ใช้เวทระเบิดแล้วสลบไปไว้ด้านหลังกับพร้อมยัยอควาเทพธิดาไร้ประโยชน์ที่วิ่งตามๆกันมา
“รีบๆทำอะไรซักอย่างเซ้~คาซึ~มะ!”
“ถ้าอย่างนั้นวิ่งก็ไปล่อมันซะเซ้~อวคาแล้วชั้นค่อยอ้อมไปจัดการมันจากด้านหลังอีกที”
“ห่า! ไม่ไหวหรอก นี่นายจะให้เทพธิดาน้ำผู้งดงามอย่างชั้นไปวิ่งล่อพวกมันเนี่ยนะ ไม่ไหวหรอกแล้วยัง-”ไม่ทันขาดคำอควาก็โดนกบยักษ์งับไปทันใด
งับ!
“อาาาาาาาควาาาาาาาาาา!”
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น