คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ห้องแชทงั้นหรอ?
ความเดิมจากตอนที่แล้วเนื่องด้วยแอพปริศนาที่คาดว่าจะเป็นไวรัสได้ความปวดหัวให้เฟียร์เป็นอย่างมาก
“อ่า~ช่างเถอะ ไหนๆดูข้างในแอพนี่หน่อยเถอะ”ไม่รอเฟียร์กดเข้าในแอพอย่างรวดเร็วก่อนที่จะปรากฏหน้าจอโปร่งใสสีผ้าที่มีคำอธิบายนิดหน่อยกับปุ่มยืนยันปุ่มเดียวราวกับหลุดมาจากในเกมตรงหน้าของเธอ
“ห่ะ! เอาจริงดิ”
“มือถือเรามีลูกเล่นแบบนี้ด้วยหรอ?”ใช่แล้วถึงแม้ว่าจะมีเรื่องแปลกๆขึ้นตรงหน้าด้วยความที่เธอเป็นคนที่ค่อนข้างระมัดระวังตัวเธอจึงยังไม่ปักเชื่อเจ้าแอพนี้มากนัก
“ไอ้บ้าเอ้ย! นี่กะจะให้เข้าร่วมอย่างเดียวเลยนี่”
[รีบๆกดยืนยันได้แล้วยัยกระดานซักผ้า คนบ้าอะไรอายุเกือบ30-แล้วแท้ๆดันมีรูปร่างเหมือนเด็กประถมซะได้ ยัยป้าโลลิเอ้ย]
เจ้าหน้าจอโปร่งใสตอบกลับด้วยคำที่ยียวนกวนบาทาเป็นอย่างมาก แถมยังล้อปมของเธออีกต่างหากซึ่งมันทำให้เธอฉุดขาดไปในทันที
ปึด!
“โห่~ไอ้บ้านี่ถึงจะชั้นจะไม่รู้ว่าแกเป็นใคร แต่ถ้าเจอแกชั้นเอาแกตายแน่สัญญาเลย”เฟียร์นั่งทะเลาะกับเจ้าหน้าจอโปร่งใสไปได้สักพักซึ่งก่อนที่เธอจะกดยืนยันไปโดยไม่รู้ตัว
ติ๊ด!
“เอ๊ะ”
นั้นคือเสียงสุดท้ายก่อนเธอจะมาปรากฏอยู่ในสถานที่แปลกๆที่นาจะเป็นห้องประชุมอะไรบ้างอย่าง
“หืม ที่นี่ไหนมันที่ไหนกันเนี่ย”เฟียร์พูดออกมาพร้อมไปดูรอบที่แห่งนี้ก่อนจะไปสะดุดกับกลุ่มที่กำลังมองมาที่เธอ
“เธอคงเป็นสมาชิกใหม่สิน่ะ ชื่ออะไรล่ะ”
“ก่อนที่จะถามชื่อคนอื่น นายควรบอกชื่อตัวเองก่อนไม่ใช่รึไง”
เฟียร์ลองพูดแบบกวนๆกลับไปเพื่อตรวจสอบความน่าไว้ว่างใจของกลุ่มคนตรงหน้า
“อ่ะ โทษที ชั้นอาริมะ เทปเปย์ เรียกสั้นๆว่าเทปเปย์ก็ได้”ชายหนุ่มผมดำที่หน้าตาธรรมดาๆแต่กลับมีเสน่อย่างแปลกประหลาด
อาริมะ เทปเป
“ส่วนชั้นคาโต้ คาสึมะ ยินดีที่ได้รู้จัก”ชายหนุ่มผมน้ำตาลที่แต่งตัวราวกับหลุดมาจากโลกแฟนตาซี
คาโต้ คาสึมะ
“ส่วนข้าผู้บรรชาการเทวดาตกสวรรค์ อาซาเซล ยินดีที่ได้รู้จักล่ะแม่หนู”ชายวัยกลางคนผมดำปนทองพูดออกมาด้วยท่าทีสบายๆ
อาซาเซล
“และชั้นอิซึกะ ชิโด้ ยินที่ดีได้รู้จัก”ชายหนุ่มผมน้ำเงินพูดออกด้วยท่าทางที่เป็นมิตร
อิซึกะ ชิโด้
เฟียร์ที่ฟังดังนั้นก็ได้แต่ครุ่นคิดกับตัวเองไปชั่วขณะเพราะชื่อของแต่ละคนนั้นมันค่อนข้างคุ้นหูเป็นอย่างมาก
“โอเค ชั้นเฟียร์ ครูบลิค ยินดีที่ได้รู้จัก”
“แล้วใครพอจะบอกได้รึปล่าวว่านี่มันเรื่องอะไรกัน”
เมื่อได้ฟังดังนั้นชายที่ชื่อเทปเปย์ได้ดีดนิ้วแล้วปรากฏแผ่นโปร่งขึ้นมาตรงหน้าเฟียร์อีกครั้งแต่คราวนี้มีแค่ข้อมูลอธิบายเกี่ยวกับกฎและวิธีใช้งานห้องแชทนี้เท่านั้น
“โอเค แล้วพวกนายจะบอกว่าโลกของเรานั้นเต็มไปด้วยมิติคู่ขนานนับไม่ถ้วน”
“ใช่”
“และพวกเราทุกคนที่อยู่ที่นี่คือผู้ถูกเลือกจากห้องแชทเพื่อให้เตรียมพร้อมรับมือกับภัยอันตรายจากอะไรบางอย่างในอนาคต”
“อืม ใช่แล้วละ”
“โอเค ชั้นพอเข้าใจจุดประสงค์ของห้องแชทนี่แล้ว แต่ตอนนี้มีใครพอจะรู้ว่าใครเป็นคนเชิญชั้นเข้ากลุ่มนี่”เฟียร์พูดออกมาด้วยหน้าตายิ้มแย้ม”
“ต้องการรรู้เรื่องนั้นไปทำไมงั้นหรอ”ชิโด้ยกมืออย่างไม่เข้าใจเล็กน้อย
“ทำไมงั้นหรอ~ก็เพราะว่าชั้น”
ตึง! แกรก!
“มีบัญชีแค้นที่ต้องสะสางกับมันสักหน่อยนะน่ะ”เฟียร์พูดออกมาพร้อมใบหน้าที่เปลี่ยนไปพร้อมออร่าสีดำออกมารอบตัวโดยขอบโต๊ะบริเวณของเธอโดนบีบจนแตกออกเป็นรูปใยแมงมุม
“แล้วพอจะรู้บ้างรึปล่าว”เฟียร์กลับมาพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอีกครั้งเหมือนกับเรื่องมีกี้ไม่เคยเกิดขึ้น
ซึ่งถ้าลองสังเกตดูดีๆจะพบว่าใบหน้าของหนุ่มผมน้ำตาลคาซึมะนั้นเต็มไปด้วยเหงื่อไหลออกมาไม่ขาดสาย คาซึมะค่อยๆหันไปขอความช่วยเหลือจากคนจากเพื่อนพ้องของตนแต่สิ่งที่ได้กลับมา
”โชคดีล่ะ ถ้าไปก้มหัวขอโทษคงไม่ถึงตายหรอก”พร้อมกับทำท่าตะเบ๊ะพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น