คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ประชุมพันธมิตรและผู้บุกรุก SS1END
ฝั่งของอาซาเซลและชิโด้ที่กำลังสู้กับหญิงสาวปริศนาผู้มีดำยาวดวงตาสีแดงใส่ชุดดำผ้าคลุมสีแดงเข้มดั่งเลือด
หญิงสาวปริศนา
”นามของข้าคือ จอมมารฟ้าที่6 โอดะ โนบุนากะ ข้ามาที่โลกใบนี้โลกที่แสนโสมมที่โดนปกครองด้วยเหล่าปีศาจในฐานะที่ครั้งนี้ข้าเคยทำสงครามรวบร่วมดินแดน ข้าละเศร้าใจจริงๆ ที่มันดันมีมนุษย์ไปร่วมมือกับพวกปีศาจที่แยกชิงด้นแดนไปจากตน”
วู้ม! เกร๊ก! เกร๊ก! เกร๊ก! เกร๊ก!
ปืนจำนวนนับไม่ถ้วนได้ปรากฏออกมาจากความว่างปล่าวด้านหลังของโนบุนากะ
“เพราะแบบนั้นแหละ ข้าถึงต้องกำจัดมันให้หมด ไม่ว่ามนุษย์ที่เข้าร่วมกับปีศาจหรือแม้แต่เทพก็ตาม”ว่าจบโนบุนากะก็เรียกปืนออกมาแล้วยิงไปทางอาซาเซลและชิโด้
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
“ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! ตายกันซะให้หมดซะเถอะ เจ้าพวกสวะน่ารังเกียจ”โนบุนากะหัวเราะออกมาด้วยความบ้าคลั่งพร้อมเหล่ากระสุนที่ยิงออกมาอย่างไม่ขาดสายดันชีวิตของเหล่าปีศาจ เทวดาและจอมเวทลงไปมากมายจนย้อมผืนดินให้เป็นสีแดงฉาน
เพร้ง!
“อะไรกัน!”
“หืม…เจ้ามนุษย์ที่บังอาจไปร่วมมีกับพวกสิ่งโสมม อย่างปีศาจ ช่างกล้าดีนักน่ะ! ที่บังอาจมาลอบโจมตีข้าผู้นี้!”โนบุนากะที่ใช้ปลายปืนรับดาบของชิโด้ไว้อย่างงายดายก่อนเจ้าตัวจะเรียกดาบของตนออกมา
ฉับ!
“อัก!”ชิโด้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดจากรอยแผลที่โนบุนากะฟันเป็นแนวเฉียงก่อนที่จะปรากฏเปลวไฟสีม่วงค่อยรักษาบาดแผลเหล่านั้น
“หืม…สัมผัสนี่มันพลังของภูติงั้นหรอ อย่างนี้นี่เองเจ้าก็เหมือนกับพวกข้าสิน่ะ ที่เป็นผู้มาจากโลกอื่น หืม อย่างนี้นี่เองพวกกาเดี้ยนสิน่ะ”
เพร้ง!
“เจ้านี่มันไม่หลาบจำจริงๆเจ้าหนู เจ้าคิดว่าการเหวี่ยงดาบไปมาของเจ้ามันจะถึงตัวข้าผู้นี้ได้งั้นหรอ“โนบุนากะพูดออกมาอย่างเฉยชาก่อนที่เจ้าตัวเหวี่ยงดาบในมือขวาออกไปแต่คราวนี้ชิโด้หลบได้
อัก!
แต่กลับโดนลูกเตะที่เตะเข้ามาในมุมอับสายตาจนกระเด็นออกไปแต่ตอนนั้นเอง
“ถ้าลืมกันแบบนั้น ข้าก็เสียใจแย่เลยล่ะสิ”
ฉับ! อ๊าก!
เสียงของอาซาเซลที่อยู่ในชุดเกราะสีทองได้ดังขึ้นพร้อมกับได้ฝากรอยแผลไว้บนร่างกายของโนบุนากะ
“หน่อยแน่แก! ไอ้สิ่งโสมม! บังอาจสร้างบาดแผลให้ร่างกายอันสมบูรณ์แบบของข้าผู้นี้! ตายยยย!”โนบุนากะได้เรียกปืนออกมาในมือซ้ายที่จะยิงออกไป
บู้ม!
เสียงกระสุนที่ยิงออกมาอย่างรุนแรงด้วยความรุนแรงของมันสามารถเจาะเกราะของอาซาเซลได้อย่างง่ายดาย
“ลาขาด! เจ้าสวะ!”
เกร๊ก!
เสียงไกปืนที่เล็งไปตรงหัวอาซาเซล
ปัง! เพร้ง!
“หืม! ตายยากนักนะไอ้พวกสวะชั้นต่ำ!”
วู้ม! เกร๊ก! เกร๊ก! เกร๊ก!
ปืนจำนวนมากได้ปรากฏออกมาที่ด้านหลังของโนบุนากะอีกครั้งแต่คนั้งนี้มันเล็งไปที่ชิโด้และอาซาเซล
“ตายซะเถอะ- หืม… เวลาหมดแล้วงั้นหรอ”
“ไอ้เจ้ามังกรบ้าดันก็แพ้ไปแล้วสิน่ะ ถือว่าพวกเจ้าในครั้งนั้นโชคดีไปแต่ครั้งหน้ามันจะไม่เป็นแบบนี้แน่”ก่อนที่ร่างกายของโนบุนากะค่อยๆหายไปจนหมดสิ้น
“ถอยกลับไปแล้วสิน่ะ แต่แบบนี้มันน่าสมเพชเกินไปชั้นทำอะไรเธอคนนั้นไม่ได้เลย ไม่แม้แต่นิดเดียว!”ชิโด้ตะโกนออกมาอย่างหมดหวังในฝีมือของตนแม้ว่าตนจะมีพลังแข็งแกร่งก็ตาม
“ไม่เป็นไรหรอกชิโด้เจ้ายังพัฒนาได้อีกแล้วไหนจะมีพวกเราและห้องแชทอีก ครั้งหน้าเจ้าสามารถจัดการนางได้แน่”
“แต่ดูเหมือนทางเฟียร์จะจัดการหนึ่งในพวกนั้นได้น่ะ ไปกันเถอะชิโด้”ก่อนที่สองจะเดินไปหาเฟียร์ที่ยืนมองร่างของแอคโนโลเกียค่อยๆสลายไป
“ทางฝั่งนั้นของพวกนายจัดการเสร็จแล้วงั้นหรอ อาซาเซล ชิโด้”
“อ่า~พอดีทางฝั่งนี้ได้ชิโด้มาช่วยอะไรๆมันก็ง่ายขึ้นเยอะแล้วก็จริงแต่ดูศัตรูของเราจะมีพลังที่ไม่ต่างจากพวกเราสักเท่าไหร่ ถึงแม้ฝ่ายนู่นจะถอยกลับไปเองก็เถอะ แต่ทางเจ้านั้นแหละท่าทางลำบากกว่าทางนี้พอตัวเลยนี่”
“ก็น่ะ ถึงจะตึงมือไปบ้างก็เถอะ”เฟียร์พูดออกมาอย่างสบายๆโดยไม่ได้สนใจกลุ่มจอมมารและเทวดาที่ทำหน้าตกใจอยู่แม้แต่น้อยที่เธอสามารถกำจัดตัวตนที่พวกตนไม่สามารถทำอะไรได้เลยแม้แต่จะขยับร่างกายสักนิดก็ตาม
“แล้วพวกเจ้าจะเอายังไงต่อล่ะ จะกลับเลยไหม?”
“ผมว่าจะฝึกวิชาเพิ่มที่นี่อรกสักพักแล้วค่อยกลับนะครับ”
“ส่วนชั้นก็กะว่าจะอยู่ที่นี่อีกสักหน่อย พอดีว่าก่อนหน้าบังเอิญไปเจอของน่าสนใจเข้าน่ะ”
วันเวลาค่อยผ่านไปซึ่งหลังจากจบการประชุมชิโด้ได้มาขอให้เฟียร์ช่วยซ้อมต่อสู้ก่อนที่จะกลับโลกของตัวเองไป
“เห้อ~สงบสุขจังน้า~”เฟียร์พูดออกมาขณะนอนพิงโซฟาในห้องชมรมวิจัยเรื่องลึกลับของกลุ่มปีศาจหนุ่มสาวเกรโมรี่ที่อาซาเซลได้มาเป็นที่ปรึกษา
“เฟียร์ถ้าเจ้าว่างนักล่ะก็หัดมาช่วงงานข้าบ้างสิเฟ้ย!”
“หืม…อะไรน่ะ อาซาเซลจะให้เงินงั้นหรอ~”
“ไม่ใช่เฟ้ย! ฟังยังไงละนั้นว่าให้เงินน่ะ ให้มาช่วยงานเฟ้ยมาช่วยงานน่ะ”
“หรอ~งั้นก็-“อาซาเซลผู้เฝ้ารอคำตอบอย่างคาดหวังให้เฟียร์มาช่วงเหลืองทนของตนบ้างสักนิด
“สู้ๆละอาซาเซล ชั้นเป็นกำลังใจให้”
ปึด!
“ไม่ใช่เฟ้ย ยัยป้าโลลิเอ้ย!”
“หาาาาานี่แก อยากมีเรื่องใช่ไหมไอ้หนวดนี่!”
“เข้ามาสิเฟ้ยยัยป้า!”
เหล่าสมาชิกชมรมวิจัยเรื่องลึกลับที่มองการทะเลาะของสองที่ตัวตนสุดแกร่งที่ตอนนี้กลับมาหาเรื่องทะเลาะกันเหมือนกับเด็กจนทำให้พวกตนค่อนข้างเอือมสุดๆ
“นี่ทั้งสองคนช่วยใจเย็นๆกันหน่อยสิ โตๆกันแล้วน่ะ”ชายหนุ่มผมน้ำตาลเฮียวโด อิซเซย์ที่เข้ามาขวางการทะเลาะของทั้งสองอย่างกล้าหาญ
“เงียบไปเลย ไอ้หื่นเอ้ย!x2”อิซเซย์ที่ได้ฟังก็ไปนั่งจิตตกอยู่ที่มุมห้องพร้อมพูดคำๆหนึ่งไปเรื่อยๆ
”ชั้นผิดตรงไหนก็ชั้นหื่นแบบพูดชายสุภาพดีเองน่ะ เหอะๆๆๆๆ”
โปรดติดตามตอนต่อไป
SS1 ผู้ทำลายและผู้ปกป้อง
ปล.จบSS1 ถึงเวลาเปิดเรื่องอีกแล้ว555
ความคิดเห็น