ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : MY DREAM
"จะไปไหนอ่ะ"เสียงเด็กสาวร้องเรียก
"ก็ไปให้ไกลจากเธอไง"ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบดุจสายน้ำ
"ไม่นะ ไม่เอาอ่ะ ฉัน ฉัน คือฉันชอ......"
"กริ้งงงงงงงงงง"นาฬิกาปลุก
"เฮ้ย ฝันไปนี่นา บ้าจริงๆฝันถึงเค้าอีกแล้ว เราก็ทำได้แค่นี้สินะ แค่ฝันเท่านั้น เค้าอยู่ใกล้ๆเราขนาดนี้แท้ๆ ทำไมไม่กล้าบอกความรู้สึกไปนะ"เด็กสาวพูดเสียงอ่อย
สวัสดีค่ะ หนูชื่อ ออนลี่ค่ะ only แปลว่าสิ่งเดียว ก็เพราะเราเป็นลูกคนเดียวนี่นา
ความฝันเมื่อคืน อยากรู้มั๊ยว่าฉันฝันถึงใคร ก็เพื่อนที่โรงเรียนคนนึง พวกเราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาลแล้ว จนถึงตอนนี้เห็นหน้าเค้าก็รู้แล้วว่าตัวเองชอบ แต่ก็ไม่กล้าบอกไปซักที เค้ามีนามอันไพเราะว่า โซล
วันนี้ก็เหมือนทุกวัน ก็ต้องไปโรงเรียน พวกเราอยู่ห้อง5/2ค่ะ ที่นั่งของฉันกับโซลอยู่ติดกัน โซลกับฉันกลับบ้านด้วยกันทุกวัน แต่เค้าเป็นคนเงียบๆพูดไม่เก่ง ชอบอ่านหนังสือ และชอบเล่นฟุตบอล กีฬายอดฮิตของเด็กผู้ชาย ส่วนฉันออกจะพูดเก่ง ชอบอ่านหนังสือ ฟังเพลง แล้วก็เป็นเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียน หลายครั้งที่ต้องไปเชียร์โซลเวลาแข่งบอล
อยู่ใกล้กันตลอดเวลา อยากบอกเค้าไปเลยว่าเราชอบ แต่ก็...
คืนวันนี้ก่อนล้มตัวลงนอน
"กิ๊กๆ"เสียงอะไรหว่า หรือฉันหูแว่วไปเอง
ไม่น่านะ เสียงดังมาจากหน้าต่าง ฉันตัดสินใจเดินออกไปดู ตัวอะไรแปลกน่ะ มันเปียกฝนทั้งตัว ก็ข้างนอกฝนตกหนักนี่นา ฉันเปิดหน้าต่างแล้วอุุ้มมันเข้ามา
"อย่าซนนะเดี๋ยวเอาผ้ามาเช็ดตัวให้"
มันเป็นตัวอะไรกันนะ สีชมพู สูงประมาณฝ่ามือของฉัน มีหู มีหางด้วย ที่สำคัญที่คอของมันห้อยอะไรซักอย่างคล้ายลูกแก้วอยู่ด้วย
"ว่าไงเจ้าหนู นายเป็นตัวอะไรเนี่ย เออช่างเถอะ"
"ฉันชื่อ ออนลี่นะ ตัวนายสีชมพูน่ารักจังเลย เลี้ยงไว้เป็นสัตว์เลี้ยงดีมั๊ยนะ"
"ฉันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงนะ ฉันเป็นดอล ชื่อว่าโปรุน"ไอ้เจ้าตัวสีชมพูพูด
"เฮ้ย เธอไม่ตกใจที่ฉันพูดได้เลยนะเนี่ย"
"ไม่นิ ก็นึกแล้วว่าหน้าตาอย่างนี้ ต้องไม่ธรรมดา"ฉันบอก
"เห้ย หน้าอย่างนี้ ผิดตรงไหนหว้า"
"เออ นายบอกว่านายเป็น เอ่อ ........ดอล มันคืออะไรอ่ะ"ฉันถามแล้วยกผ้าขึ้นมาเช็ดตัวมัน
"ดอล คือ สิ่งที่จะทำให้เจ้าของมีความสุข มันมีหลายอย่างด้วยกัน ฉันน่ะ เป็นดอลแห่งความหวัง แล้วยังมีดอลแห่งมิตรภาพ ความรู้ อีกตั้งหลายแบบ ดอลที่ต้องการผ่านการทดสอบน่ะจะต้องมาในโลกมนุษย์ หาคู่หูซักคนแล้วก็จะต้องผ่านการทดสอบไปพร้อมๆกับคู่หู"โปรุนบอกกับฉัน
"ถ้าผ่านการทดสอบแล้วไงต่ออ่ะ"ฉันถาม ตอนนี้โปรุนตัวแห้งแล้ว
"ก็จะมีสิทธิได้รับคัดเลือกเป็นราชาไงส่วนคู่หูก็จะสมหวังในทุกเรื่อง"
"ทุกเรื่อง จริงอ่ะ"ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็เอาดิ ลองดูก็ได้ฉันคิด
เช้าวันรุ่งขึ้นที่โรงเรียน
"เอ่อ ออนลี่ นั่นตัวอะไรน่ะ"โซลถาม
"นายเห็นด้วย คนธรรมดามองไม่เห็นดอลนี่นา"ฉันพูด
"ก็ไม่แน่หรอก ถ้าคนคนนั้นมีดอลเป็นคู่หูเหมือนกัน"โปรุนบอก
"ก็ใช่นาซิคะ หวัดดีค่ะ โปรุน แล้วคนนี้ก็คือคู่หูของโปรุนซินะ ท่านออนลี่ใช่มั๊ยคะคนที่ท่านโซลพูดถึง"ดอลของโซลกระโดดออกมา เค้าเป็นดอลผู้หญิงที่น่ารัก และสุภาพต่างจากโปรุนลิบลับเลย
"แนะนำตัวก่อนค่ะ ฉันชื่อรินค่ะ เป็นคู่หมั้นของโปรุนค่ะ เป็นดอลแห่งความกล้าหาญ"
"คู่หมั้น"ฉันมองหน้าโปรุนอย่างสงสัย
"ก็ใช่นาซิ นิส่วนนึงที่ฉันมาที่นี่ก็เพื่อจะได้อยู่ห่างจากริน ไม่น่าเชื่อว่าจะตามมาถึงนี่ โธ่"โปรุนกระซิบบอกฉัน
"เค้าเป็นคู่หมั้นกัน ส่วนคู่หูของทั้งคู่คือเรากับโซลบังเอิญจริงๆ ถ้างั้นก็ต้องผ่านการทดสอบด้วยกันน่ะสิ"
วันทั้งวันตอนเลิกเรียนพวกเราใช้เวลาอยู่กับการพาโปรุนกับรินเดินเที่ยวรอบเมือง และก็เป็นโอกาสที่ได้เที่ยวกับโซลด้วย รินเองเจอสิ่งที่ตัวเองชอบแล้วก็คือขนมเค้ก โซลเลยต้องซื้อกลับบ้านไปหลายชิ้น ส่วนโปรุนเองก็ชอบแพนเค้กเอามากๆก็เลยต้องซื้อกลับบ้านมาเหมือนกัน
เกือบทุกวันก็เหมือนเดิมโซลซ้อมบอลอยู่ถึงเย็น ฉันเองก็ต้องซ้อมเชียร์เหมือนกัน รินพยายามทำแพนเค้กให้โปรุนกิน แต่ฉันว่ามันดูสยองเอามากๆแพนเค้กนั่นน่ะ สุดท้ายโปรุนก็กินเข้าไปจนได้เพราะโดนรินบังคับ
จนกระทั่งการทดสอบแรกมาถึง
ฉันมาพร้อมกับทุกคน ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ดีนะที่พรุ่งนี้วันหยุดน่ะ
"ก็ไปให้ไกลจากเธอไง"ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบดุจสายน้ำ
"ไม่นะ ไม่เอาอ่ะ ฉัน ฉัน คือฉันชอ......"
"กริ้งงงงงงงงงง"นาฬิกาปลุก
"เฮ้ย ฝันไปนี่นา บ้าจริงๆฝันถึงเค้าอีกแล้ว เราก็ทำได้แค่นี้สินะ แค่ฝันเท่านั้น เค้าอยู่ใกล้ๆเราขนาดนี้แท้ๆ ทำไมไม่กล้าบอกความรู้สึกไปนะ"เด็กสาวพูดเสียงอ่อย
สวัสดีค่ะ หนูชื่อ ออนลี่ค่ะ only แปลว่าสิ่งเดียว ก็เพราะเราเป็นลูกคนเดียวนี่นา
ความฝันเมื่อคืน อยากรู้มั๊ยว่าฉันฝันถึงใคร ก็เพื่อนที่โรงเรียนคนนึง พวกเราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาลแล้ว จนถึงตอนนี้เห็นหน้าเค้าก็รู้แล้วว่าตัวเองชอบ แต่ก็ไม่กล้าบอกไปซักที เค้ามีนามอันไพเราะว่า โซล
วันนี้ก็เหมือนทุกวัน ก็ต้องไปโรงเรียน พวกเราอยู่ห้อง5/2ค่ะ ที่นั่งของฉันกับโซลอยู่ติดกัน โซลกับฉันกลับบ้านด้วยกันทุกวัน แต่เค้าเป็นคนเงียบๆพูดไม่เก่ง ชอบอ่านหนังสือ และชอบเล่นฟุตบอล กีฬายอดฮิตของเด็กผู้ชาย ส่วนฉันออกจะพูดเก่ง ชอบอ่านหนังสือ ฟังเพลง แล้วก็เป็นเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียน หลายครั้งที่ต้องไปเชียร์โซลเวลาแข่งบอล
อยู่ใกล้กันตลอดเวลา อยากบอกเค้าไปเลยว่าเราชอบ แต่ก็...
คืนวันนี้ก่อนล้มตัวลงนอน
"กิ๊กๆ"เสียงอะไรหว่า หรือฉันหูแว่วไปเอง
ไม่น่านะ เสียงดังมาจากหน้าต่าง ฉันตัดสินใจเดินออกไปดู ตัวอะไรแปลกน่ะ มันเปียกฝนทั้งตัว ก็ข้างนอกฝนตกหนักนี่นา ฉันเปิดหน้าต่างแล้วอุุ้มมันเข้ามา
"อย่าซนนะเดี๋ยวเอาผ้ามาเช็ดตัวให้"
มันเป็นตัวอะไรกันนะ สีชมพู สูงประมาณฝ่ามือของฉัน มีหู มีหางด้วย ที่สำคัญที่คอของมันห้อยอะไรซักอย่างคล้ายลูกแก้วอยู่ด้วย
"ว่าไงเจ้าหนู นายเป็นตัวอะไรเนี่ย เออช่างเถอะ"
"ฉันชื่อ ออนลี่นะ ตัวนายสีชมพูน่ารักจังเลย เลี้ยงไว้เป็นสัตว์เลี้ยงดีมั๊ยนะ"
"ฉันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงนะ ฉันเป็นดอล ชื่อว่าโปรุน"ไอ้เจ้าตัวสีชมพูพูด
"เฮ้ย เธอไม่ตกใจที่ฉันพูดได้เลยนะเนี่ย"
"ไม่นิ ก็นึกแล้วว่าหน้าตาอย่างนี้ ต้องไม่ธรรมดา"ฉันบอก
"เห้ย หน้าอย่างนี้ ผิดตรงไหนหว้า"
"เออ นายบอกว่านายเป็น เอ่อ ........ดอล มันคืออะไรอ่ะ"ฉันถามแล้วยกผ้าขึ้นมาเช็ดตัวมัน
"ดอล คือ สิ่งที่จะทำให้เจ้าของมีความสุข มันมีหลายอย่างด้วยกัน ฉันน่ะ เป็นดอลแห่งความหวัง แล้วยังมีดอลแห่งมิตรภาพ ความรู้ อีกตั้งหลายแบบ ดอลที่ต้องการผ่านการทดสอบน่ะจะต้องมาในโลกมนุษย์ หาคู่หูซักคนแล้วก็จะต้องผ่านการทดสอบไปพร้อมๆกับคู่หู"โปรุนบอกกับฉัน
"ถ้าผ่านการทดสอบแล้วไงต่ออ่ะ"ฉันถาม ตอนนี้โปรุนตัวแห้งแล้ว
"ก็จะมีสิทธิได้รับคัดเลือกเป็นราชาไงส่วนคู่หูก็จะสมหวังในทุกเรื่อง"
"ทุกเรื่อง จริงอ่ะ"ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็เอาดิ ลองดูก็ได้ฉันคิด
เช้าวันรุ่งขึ้นที่โรงเรียน
"เอ่อ ออนลี่ นั่นตัวอะไรน่ะ"โซลถาม
"นายเห็นด้วย คนธรรมดามองไม่เห็นดอลนี่นา"ฉันพูด
"ก็ไม่แน่หรอก ถ้าคนคนนั้นมีดอลเป็นคู่หูเหมือนกัน"โปรุนบอก
"ก็ใช่นาซิคะ หวัดดีค่ะ โปรุน แล้วคนนี้ก็คือคู่หูของโปรุนซินะ ท่านออนลี่ใช่มั๊ยคะคนที่ท่านโซลพูดถึง"ดอลของโซลกระโดดออกมา เค้าเป็นดอลผู้หญิงที่น่ารัก และสุภาพต่างจากโปรุนลิบลับเลย
"แนะนำตัวก่อนค่ะ ฉันชื่อรินค่ะ เป็นคู่หมั้นของโปรุนค่ะ เป็นดอลแห่งความกล้าหาญ"
"คู่หมั้น"ฉันมองหน้าโปรุนอย่างสงสัย
"ก็ใช่นาซิ นิส่วนนึงที่ฉันมาที่นี่ก็เพื่อจะได้อยู่ห่างจากริน ไม่น่าเชื่อว่าจะตามมาถึงนี่ โธ่"โปรุนกระซิบบอกฉัน
"เค้าเป็นคู่หมั้นกัน ส่วนคู่หูของทั้งคู่คือเรากับโซลบังเอิญจริงๆ ถ้างั้นก็ต้องผ่านการทดสอบด้วยกันน่ะสิ"
วันทั้งวันตอนเลิกเรียนพวกเราใช้เวลาอยู่กับการพาโปรุนกับรินเดินเที่ยวรอบเมือง และก็เป็นโอกาสที่ได้เที่ยวกับโซลด้วย รินเองเจอสิ่งที่ตัวเองชอบแล้วก็คือขนมเค้ก โซลเลยต้องซื้อกลับบ้านไปหลายชิ้น ส่วนโปรุนเองก็ชอบแพนเค้กเอามากๆก็เลยต้องซื้อกลับบ้านมาเหมือนกัน
เกือบทุกวันก็เหมือนเดิมโซลซ้อมบอลอยู่ถึงเย็น ฉันเองก็ต้องซ้อมเชียร์เหมือนกัน รินพยายามทำแพนเค้กให้โปรุนกิน แต่ฉันว่ามันดูสยองเอามากๆแพนเค้กนั่นน่ะ สุดท้ายโปรุนก็กินเข้าไปจนได้เพราะโดนรินบังคับ
จนกระทั่งการทดสอบแรกมาถึง
ฉันมาพร้อมกับทุกคน ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ดีนะที่พรุ่งนี้วันหยุดน่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น