คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ไม่มีความหมาย
วันแรกของสัปดาห์ใหม่เดินทางมาถึง อ๋องเดินเข้าโรงเรียนมาในชุดพละ มือล้วงเอาไอพอตในกระเป๋าออกมาปิดเครื่องถอดหูฟังแล้วเก็บลงไว้ที่เดิม เวลาตอนนี้เพิ่งจะหกโมงกับอีกห้านาที วันนี้เขามาโรงเรียนเช้ากว่าทุกวันโดยไม่รู้ตัว
เขาเดินอย่างโดดเดี่ยวไปตามทางเดิน ระหว่างทางรุ่นน้องที่รู้จักเขาก็ยกมือไหว้ทักทายกันตามมารยาท และเขาก็รับไหว้และทักทายตอบเสมอ
โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นจากในกระเป๋ากางเกง เขารีบหยิบขึ้นมา ก่อนจะพบว่าเพื่อนสาวของเขาโทรมา
"มีอะไร ฟอง??"
"อยู่ไหนเนี่ย เขากำลังจะเริ่มซ้อมกัน"
"ถึงแล้ว..."
"มาที่เดิมด่วนนะแก"
"อืมม์ๆๆ"
เขาเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าก่อนจะรีบวิ่งไปยังสนามบาสที่เดิมที่เมื่อวานเขาได้ทำความรู้จักกับรุ่นพี่หลายๆคน
"หวัดดีครับ มาแล้ว..."
อ๋องเดินเข้ามาทักทายอย่างร่าเริง ก่อนจะเดินมานั่งลงข้างเพื่อนสาวของเขา
"กินอะไรมายังอ่ะ"
ฟองถามด้วยความเป็นห่วง
"อ๋อ เรียบร้อยแล้ว"
"เอาอ่ะนะ น้องอ๋องมาหาพี่หน่อย..."
ขิม ผู้นำการเชียร์นั้นเรียกอ๋องให้เดินเข้าไปหา เธอสังเกตพฤติกรรมการเดินแต่ละก้าวของอ๋องอย่างถี่ถ้วน อ๋องยืนอยู่เคียงข้างเธอ ก่อนที่สักพักทุกคนจะออกมายืนอยู่หลังอ๋องเป็นจุดๆที่พวกเธอได้แอบวางฟอร์มกันไว้ก่อน
อ๋องอยู่ตรงกลางก่อนโดยมี ขิมและดายืนอยู่ข้างหน้าเขา ตามด้วย ฟอง,พัดและกั้ง ยืนเลือมไปทางด้านหลังของเขาเล็กน้อยในแถวที่สอง ก่อนจะตามด้วย เข็มทิศและมัฟในแถวหลังสุด
ขิมออกจากแถวมาก่อนจะกระโดดขึ้นไปยืนอยู่บนอัฒจรรย์ แล้วมองดูรูปแถว ก่อนจะพยักหน้ากับตัวเองอย่างแช่มชื่นใจ
"โอเค... งั้นเดี๋ยวที่เหลือแยกออกไปก่อน เหลืออ๋องไว้ก่อน..."
ทั้งหมดเดินมานั่งก่อนจะเหลือเพียงอ๋องไว้คนเดียวยืนอยู่ข้างล่าง ก่อนที่ขิมจะเดินเข้าไปจัดแจงการวางท่าและพื้นฐานของการเต้นให้อ๋องได้เข้าใจ
เพียงแค่ไม่กี่นาทีอ๋องก็สามารถทำได้อย่างที่คนอื่นเขาทำได้ และดูท่าทีว่าเขาจะทำได้ดูดีกว่าทุกคนอยู่นิดหน่อย
"แหมๆๆๆ.... บอกเต้นไม่เป็นดูสินั้น เต้นสง่ามาก"
เข็มทิศพูดลงมาจากอัฒจรรย์อย่างกระดี๊กระด๊า
"เขาเรียกว่ามีพรสวรรค์"
กั้งพูดห้วนๆ ก่อนจะเดินไปชื่นชมอ๋องใกล้ๆ อ๋องได้แต่ยืนยิ้มแหยๆให้กับรุ่นพี่และเพื่อนของเขาด้วยความอายบวกกับความดีใจ
"สวัสดีเพื่อนๆและน้องๆ เคนมาแล้ว..."
เคนเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่แสนจะน่ารักตามธรรมดาของเขา ในมือถือถุงของร้านสะดวกซื้อมาด้วยในนั้นมีขวดนมอยู่สองขวด
"น้องอ๋อง หวัดดีครับ"
เคนเดินมานั่งข้างฟองก่อนจะทักทายอ๋องอย่างเป็นกันเอง
"พี่มีอะไรจะให้...."
อ๋องได้ยืนยิ้มเขาเผลอเอามือยกขึ้นไหว้ตามนิสัย แต่ก็รีบเอาลงอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นสายตาของเคน
"กินซะจะได้โตไวๆ..."
เคนยื่นขวดนมให้อ๋อง ทุกสายตาหันมามองทั้งคู่เป็นสายตาเดียว
"อะไรโตเหรอค่ะ คุณชายเคน???"
กั้งถามแล้วทำหน้าทะเล้นก่อนที่ทุกคนจะหัวเราะร่วน
"ทะลึ่งแหละ"
เคนพูดเบาๆก่อนที่อ๋องจะรับนมไปดื่มอย่างไม่เขินอาย
"ส่วนขวดนี้ของน้องฟองครับ..."
เคนยื่นอีกขวดให้ฟอง เธอรับมาก่อนจะก้มศีรษะเล็กน้อยเป็นการขอบคุณ
"ที่จริงไม่เห็นต้องลำบากซื้อมาเลยนิ๊ เปลืองตังค์เปล่าๆ"
อ๋องพูดดังนั้นเมื่อดื่มนมหมดขวด
"อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก..."
อ๋องได้แต่ยิ้ม ก่อนที่ทั้งหมดจะเริ่มซ้อมกันอีกครั้ง โดยปล่อยให้เคนเป็นผู้ชมแต่เพียงผู้เดียว
สี่เดินเข้ามาในโรงเรียนพร้อมๆกับเสียงร้องโอดครวญของกระเพาะ เขาไม่ทานข้าวเช้ามาจากบ้านเพราะว่าเขาชวนคนๆหนึ่งไว้ว่า วันจันทร์เขาอยากให้คนๆนั้นมาทานข้าวด้วย
เขารีบเดินไปที่สนามบาสเพื่อไปหาเพื่อนของเขาที่เขาเองคิดว่าคงจะเล่นบาสกันอยู่ แต่เขาเห็นเพียงกลุ่มนักเรียนที่กำลังซ้อมเต้นอะไรซักอย่าง เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ก็เห็นเด็กน้อยคนนั้นของเขา
"อ๋อง..."
สี่ตะโกนเข้าไปในกลุ่มนั้นด้วยรอยยิ้ม เด็กหนุ่มที่กำลังวาดมือขึ้นตั้งท่าที่มองแล้วดูเท่ห์สง่า ลดมือลงแล้วหันไปมองหาต้นเสียง
อ๋องยิ้มให้สี่ ก่อนที่ชายหนุ่มร่างใหญ่นั้นจะวิ่งตรงเข้ามาหา ขณะเดียวกันมัฟฟินก็เดินเลี่ยงๆเข้าไปยืนข้างๆ พัด
"โอ้โห...เสน่ห์แรงจริงน้องคนนี้"
มัฟกระซิบเบาๆกับพัด ก่อนจะมีเข็มทิศเดินเลี่ยงๆเข้ามาเอี่ยวด้วย
"All Right!!! นี่ถ้าหลังจบจากแข่งลีดปีนี้ ไอ้น้องคนนี้ป๊อบกว่านี้อีก"
ทั้งสามหันไปสนใจ เคน ที่ตอนนี้สีหน้าของความร่าเริงไม่มีอยู่อีกแล้ว มีแต่สีหน้าเฉยชาวางมาดนิ่งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"แกลองมองดูอาการไอ้เคนไว้นะ ว่ามันจะหึงจะหวงอะไรหรือเปล่า..."
พัดบอกเพื่อนหนุ่มของเธอทั้งสองให้สังเกตเคนไว้ แต่เขาก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมานอกจากนั่งหน้าเฉยเมยเหมือนเดิม
"ตามสัญญาลืมหรือเปล่า?? พี่หิวแล้วอ่ะ..."
สี่ถามขณะเอามือลูบท้องด้วยความหิว
"ไม่เห็นเหรอว่าซ้อมอยู่เนี่ย..."
"เดี๋ยวขอให้น่า... สัญญาต้องเป็นสัญญา"
สี่เดินไปพูดคุยอะไรกับ ขิม สักพักก่อนจะเดินกลับมาหา อ๋องที่กำลังนั่งคุยอะไรกับฟองอยู่เบาๆ
"เรียบร้อย...กินข้าวกัน"
สี่พูดก่อนจะรับกระเป๋าในมืออ๋องไปถือไว้
"แล้วเจอกันนะแก..."
ฟองหันไปยิ้มให้สี่ก่อนจะพยักหน้าเบาๆให้เพื่อนหนุ่มของเธอ
สี่เดินออกไปพร้อมๆกับอ๋อง โดยมีสายตาของคนทุกคนมองตามหลังไป ยกเว้นเคนที่ลุกขึ้นเดินออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่มีใครรู้
"อ้าว แล้วไอ้เคนไปไหนอ่ะ??"
มัฟถามพร้อมๆกับมองหาเพื่อนของเขา
เคนเดินหลบออกไปทางด้านหลังของอัฒจรรย์ เขาเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ ภาพระหว่างคนสองคนเมื่อครู่นั้นมันติดตาเขาจนอยากจะหลับตาแล้วให้มันหายไป เขาคงทำได้แต่เดินเข้าไปที่อ่างล้างหน้า แล้วเปิดน้ำบรรจงให้ความเย็นของน้ำ ช่วยให้เขาไม่คิดมากเรื่องเมื่อครู่
ความคิดเห็น