ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คนเหงา : เพลงเศร้า : ความรัก [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #2 : ถุงการ์ตูน

    • อัปเดตล่าสุด 5 ต.ค. 50


    เวลาสี่โมงเย็นของวันเยือนมาถึง ลมหนาวเริ่มโชยเย็นขึ้นเมื่อเวลาเริ่มค่ำลงทุกขณะ นักเรียนชั้น ม.4 ห้องสีเขียวเพิ่งจะเลิกคาบเรียนสุดท้าย อ๋องและฟองกำลังเดินทบทวนบทเรียนอยู่ตรงทางเดินข้างหอประชุม ริมฝั่งรั้วโรงเรียนมีต้นไผ่ขึ้นสูงตลอดแนว ส่วนอีกด้านเป็นกระจกใสตลอดแนว ภายในยังมีนีกเรียนนั่งอ่านหนังสือกันอยู่ประปราย เมื่อลมพัดผ่านมายอดไผ่ก็ไหวพลิ้วตามลม อ๋องค่อยๆกระชับเสื้อกันหนาวของเขาแน่นยิ่งขึ้น

     

    "หนาวเหรอแก...??"

     

    ฟอง ถามเมื่อเห็นอาการของเพื่อนหนุ่มของเขา

     

    "ก็ใช่อ่ะ...สงสัยกลับบ้านไปชั้นไม่ได้อาบน้ำแหงเลย... น้ำคงจะเย็นมากๆ"

     

    ฟองทำหน้าตื่นเต้น เมื่อรับฟังเพื่อนของเธอพูดจบ

     

    "แกเนี่ยนะ ไม่อาบน้ำ ยี้!!!! น่าเกลียด"

     

    เธอทำหน้าขยะแขยงก่อนจะเอานิ้วชี้ดันต้นแขนอ๋องออกไป

     

    "จะบ้าเหรอแก!!! ..."

     

    อ๋องพลิกหน้าเอกสารการเรียนก่อนจะพูดต่อ...พร้อมกับชี้โจทย์ข้อหนึ่งในเอกสารนั้น

     

    "แกช่วยดูโจทย์ข้อนี้ให้หน่อยดิ..."

     

    เพื่อนสาวคนข้างๆจ้องมาที่เอกสารของเขา

     

    "ชั้นว่าข้อนี้...แกทำผิดนะ!!!"

     

    อ๋อง ทำหน้าตาตื่น ก่อนจะรีบตรวจทานอย่างกังวล

     

    "ผิดเหรอ???"

     

    "ก็ไม่แน่ใจนะ เพราะว่าเห็นที่แกทำเนี่ย... มันต้อง.....อย่างนี้....."

     

    ฟอง ค่อยๆอธิบายอย่างแช่มช้าและรวบรัดให้เพื่อนของเธอเข้าใจได้ง่ายที่สุด

     

    ทั้งสองคนเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อน พร้อมๆกับที่ช่วยกันตรวจทานเอกสารในมือไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเขาทั้งคู่เดินมาถึงทางเดินหน้าตึกที่ทอดยาวไปยังโรงอาหารนักเรียนเพียงไม่กี่คนยังคงเดินสวนตามทางเดินอยู่

     

    "เออ...ขอบใจ ถ้าแกไม่ดูให้นี่มีหวัง ผิดระนาว ขอบใจน่า...."

     

    อ๋อง ยิ้มง่ายตามนิสัย ก่อนจะเอาศอกท้าวไหล่ของเพื่อนสาว

     

    "นี่ๆๆ มากไป ..."

     

    "เหอๆๆ"

     

    อ๋อง หัวเราะอย่างเก้อๆ ก่อนจะเอาศอกลงจากไหล่เพื่อนสาว ทั้งคู่เดินมาถึงริมสนามบาสที่มีกลุ่มนักเรียนกำลังเล่นบาสกันอยู่ เสียงของพวกนั้น ดึงดูดความสนใจจากฟองได้อย่างมาก

     

    "เออ...เดี๋ยวแวะคืนหนังสือการ์ตูนด้วยนะ วันเนี้ย..."

     

    เด็กหนุ่มกำลังรื้อเอาถุงหนังสือการ์ตูนออกจากกระเป๋าสะพายของเขา

     

    "ไอ้การ์ตูนวายของแกอ่านะ..."

     

    คำพูดนั้นทำให้อ๋องหันไปมองเพื่อนของเขาด้วยสีหน้าหวาดวิตก

     

    "จะพูดดังทำไมเล่า เดี๋ยวชาวบ้านชาวช่องเค้าก็รู้กันหมด!!!!"

     

    เขากระซิบกระซาบขณะที่มือของเขาดึงเอาถุงถือสีเขียวใสลายสีฟ้าอ่อนๆจากในกระเป๋าออกมาถือไว้

     

    เสียงฝีเท้าหนักหน่วงดังมาจากฝั่งหนึ่งของทางแยกไปห้องน้ำ ก่อนที่อ๋องจะทันได้หันไปดู ร่างใหญ่ของคนๆหนึ่งก็พุ่งเข้ามาชนเข้าอย่างจัง

     

    พลั่ก!!!

     

    สิ้นเสียงนั้นชายร่างใหญ่คนนั้นก็ถาโถมทับอ๋องไว้ ถุงการ์ตูนที่ถืออยู่ในมือหลุดออกไป หนังสือการ์ตูนประเภทที่เพื่อนสาวของเขาพูดถึงร่วม 6-7 เล่ม หล่นเกลื่อนทางแยก

     

    "ขอโทษครับ!!!"

     

    น้ำเสียงแหบพร่าด้วยความตกใจของเขาคนนั้น กล่าวคำขอโทษออกมา ดวงตากลมโต นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนๆ จมูกเป็นสันของเขาอยู่ห่างจากปลายจมูกของอ๋องเพียงลมหายใจ ทำให้เด็กหนุ่มที่อยู่ใต้ร่างนั้นนิ่งงันไปชั่วครู่

     

    ฟอง ที่ตอนนี้กำลังตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่รีบวิ่งเข้าไปผลักร่างชายหนุ่มคนนั้นออกก่อนจะเข้ามาดูเพื่อนหนุ่มของเธอ

     

    "แกเป็นอะไรเปล่า??"

     

    ฟองถามด้วยความเป็นห่วงก่อนที่อ๋องจะรีบลุกขึ้นเก็บการ์ตูนที่หล่นอยู่เกลื่อนไปหมดนั้น แนบไว้ที่อก

     

    ชายหนุ่มคนนั้นไม่นิ่งเฉย เขานั่งยองๆลงเก็บหนังสือการ์ตูนเล่นที่ใกล้มือเขามากที่สุด ก่อนจะสังเกตมองดูที่หน้าปกอย่างประหลาดใจ

     

    เขานิ่งอึ้งไปชั่วครู่ ก่อนจะถูกเจ้าของหนังสือแย่งไปจากมือ ทันทีที่เก็บการ์ตูนเสร็จทั้งอ๋องและฟองก็รีบเดินต่อไปอย่างรวดเร็ว

     

    เขาค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะมองตามแผ่นหลังของอ๋องไป มือของฟองกำลังช่วยปัดคราบเปื้อนออกจากแผ่นหลังอยู่อย่างลุกลีลุกลน

     

    "ไอ้สี่ มัวแต่มองอะไรอยู่ว่ะ!!!!"

     

    เสียงตะโกนดังมาจากสนามบาส เรียกชายหนุ่มที่กำลังมองอ๋อง ที่ค่อยๆเดินลับตาไป

     

    "ไม่มีอะไร..."

     

    สี่  นักเรียนชั้น ม.5 ห้องสีเขียวตะโกนตอบก่อนจะรีบวิ่งเข้าสนามบาสไปหากลุ่มเพื่อนที่กำลังเล่นบาสกันอยู่ เสื้อนักเรียนที่หลุดลุ่ยของเขามีรอยเปื้อนเบาบางอยู่ตรงขอบชาย คงเพราะเมื่อครู่ที่ล้มลง

     

    เสียงอื้ออึงของการเล่นที่สนุกสนานของสี่และเพื่อนๆ ยังคงดังอยู่ต่อเนื่องแข่งกับแสงอาทิตย์ที่ค่อยๆหมดไปของวัน และความมืดที่กำลังเริ่มคืบคลานเข้ามา . . .

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×