คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Intro
Intro
ขาเรียวยาวก้าวเดินตรงไปข้างหน้าด้วยท่าทีกระฉับกระเฉง สองมือกำหมัดจนเส้นเลือดปูดขึ้นมาด้วยความแค้น สายตาเรียบนิ่งที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไร ทว่าไม่มีใครเดาใจเขาได้เลย
ไม่กี่นาทีต่อมา เท้าก็หยุดอยู่นิ่งอยู่ตรงแท่งหินที่มีรูปชายนิรนามติดไว้
“มึงจะชิงตายก่อนกูไปทำไมวะ”
“…….”
“มึงลืมไปแล้วเหรอว่าคู่กรณีของพวกกูยังไม่ตาย”
“…….”
“ไหนมึงสัญญากับกูแล้วไง... ว่าถ้ามันยังไม่ตาย มึงก็จะตายไม่ได้!”
“…….”
“มึงเป็นเพื่อนที่กูเกลียดที่สุดตอนนี้”
เขาทิ้งตัวลงกับพื้นปูนแข็งๆ ตาแดงก่ำจ้องมองไปยังรูปชายตรงหน้า
“แต่ทำไมกูลืมมึงไม่ได้วะ กูอยากได้ตัวมึงกลับมา...เพื่ออยู่ข้างกูตลอดไป”
น้ำตาแห่งความเป็นเพื่อนไหลออกมาไม่หยุด เสียงสะอื้นดังก้องทั่วสุสาน หากวิญญาณเขายังล่องลอยอยู่แถวนี้ คงกำลังมองไปยังเพื่อนที่ยังมีชีวิตอยู่ด้วยความสมเพสสินะ
“ต่อให้กูต้องแลกด้วยชีวิตเพื่อจะให้มึงมีชีวิตอยู่ต่อไป กูก็จะทำ ฮึก”
“…….”
“แต่ถ้ามึงไปเกิดใหม่แล้ว... กูคนนี้แหละ ที่จะเอาหัวมันมาตั้งหน้าหลุมศพมึงให้ได้!”
“…….”
“จำคำกูไว้ให้ดีนะ จุนฮยอง”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขานิ่งตั้งสติสักพักก่อนจะรับโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยความรำคาญ เขาจะให้ใครหน้าไหนรู้ไม่ได้ ว่าตัวเขานั้นอ่อนแอเกินไปในเวลาแบบนี้ เวลาที่เสียเพื่อนสนิทที่สุดไป
“ว่าไง”
[พี่ครับ ผมเจอที่อยู่ของพวกมันแล้วนะครับ!]
“หึ... งั้นเหรอ ส่งเมลล์ที่อยู่มาให้ฉันเดี๋ยวนี้” เขาแสยะยิ้มด้วยความสะใจ ไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงเมลล์โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ไม่ช้าเขารีบเปิดดูมันด้วยความใจร้อน “ส่งคนไปสืบว่าพวกมันซุ่มกันกี่คน เย็นนี้ฉันต้องได้คำตอบ!”
[ครับ... พี่ยุนดูจุน!!]
ถึงเวลาที่มึงจะต้องเห็นความตายสักที J
จาง ฮยอน ซึง!
CMS
ความคิดเห็น