[TS8 FICTION] รักเมียที่สุดในโลก : ฮั่นแกงส้ม HUNZKANG :)

ลำดับตอนที่ #9 : - Chapter 8' : ในวันที่ไม่มีเธอ

 





[TS8 FICTION] รักเมียที่สุดในโลก : ฮั่นแกงส้ม : HUNZSOMM

- Chapter  8' : วันที่ไม่มีเธอ

@  Tiamo Condo    :    08.00 น.

HUNZ’S PART 

            วันนี้ผมตื่นขึ้นมาอย่างสดใส พร้อมที่จะเอาของขวัญวันเกิดไปให้คนน่ารักของผมแล้วล่ะครับ ผมอาบน้ำแต่งตัว เซ็ตผมตามแบบที่ชอบทำ อุ้มตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ไปใส่รถ แล้วเดินมานั่งในที่นั่งของคนขับ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเพื่อจะกดโทรหาแกงส้ม  

‘ 2 SMS ใหม่ ’

(2) FROM : DTAC 

30-03-12  22.28 น.

รายงานการส่ง SMS

ข้อความไม่ถูกส่งไปยัง  ‘KS :DD‘   

(1)FROM : KS :DD

30-03-12 23.47 น


.

ตลอดเวลา 

ผมคงทำให้พี่ลำบากใจมาก  

ต่อไป ผมจะไม่กวนใจพี่อีก 

จะไม่ไปให้พี่เห็น ให้รำคาญอีก 

โชคดีนะครับ ลาก่อน  ,, KS 

           ชิบหายละ ไอฮั่น ! ผมกดโทรศัพท์โทรหาแกงส้มโดยทันที โทรไปสิบกว่ารอบ น้องไม่รับโทรศัพท์ผมเลย ผมเปิด GPRS เพื่อดูตำแหน่งที่แกงส้มอยู่ ‘HKS ACADEMY’  ผมเก็บโทรศัพท์แล้วรีบสตาร์ทรถเพื่อไปยัง HKS โดยทันที อะไรกันวะ ทำไมมันเป็นแบบนี้ หวังว่าผมจะเจอแกงที่นั่นนะ น้องเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว แกง พี่ขอโทษ รอพี่ก่อนนะครับ  

           โว้ยย ! ทำไมรถมันติดอย่างนี้วะ แบบนี้ก็ไม่ได้เจอแกงกันพอดี ผมตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทาง แล้วใช้ทางที่ปริมาณรถบางกว่า แต่ระยะทางไกลกว่าเล็กน้อย ผมเหยียบคันเร่งเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แซงซ้ายแซงขวาไปหลายรอบ จนในที่สุดก็ถึงจุดหมาย ผมเลี้ยวรถเข้าไปจอดในที่ประจำ ก็เห็นรถของแกงยังอยู่  เฮ้อ โล่งไปครับ 

ผมเดินเข้ามาในอาคารสูงแล้วมุ่งตรงไปยัง ห้อง  ‘02847’ เคาะประตูตามมารยาท แล้วค่อยๆเปิดประตูเข้าไป 

“ครูแกงงงง ~ ” ผมส่งเสียงทัก 

“อ้าว น้องฮั่น” คนที่ผมคิดว่าจะเจอกลับไม่เจอ ผมไม่เจอแกงส้ม แต่กลับเจอคนอื่น 

“ครูนัท แล้วครูแกงล่ะครับ ?” ผมถามหาอีกคน พร้อมกับมองไปรอบห้อง 

“น้องแกงขอเปลี่ยนคลาสกับพี่น่ะครับ วันนี้น้องแกงลา แล้วตั้งแต่นี้ไปพี่ก็จะมาสอนน้องฮั่นกับน้องฮัทแทน ส่วนน้องแกง ก็เปลี่ยนเป็นเตรียมหลักสูตรการสอนให้เด็กๆแทน ” ครูพี่นัทบอกผมพร้อมกับรอยยิ้ม โธ่เว้ย ! เป็นแบบนี้ได้ไงวะ มึงทำอะไรลงไปวะไอฮั่น 

“แต่ผมเห็นรถแกงอยู่ ตอนนี้น้องอยู่ไหนหรอครับ ? ” 

“คงอยู่ห้องครูใหญ่แหละครับ คงคุยเรื่องเปลี่ยนคลาสอยู่” 

“อ๋อ ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับครูนัท ” ผมบอกแล้วเดินออกมาจากห้อง พร้อมกับก้าวเท้าไปยังลิฟท์ตัวใหญ่อย่างรวดเร็ว แกง รอพี่ก่อนนะครับ อย่าเพิ่งไปไหนนะ ผมกดลิฟท์ไปยังชั้น 28 ชั้นของผู้บริหาร ผมคงจะเจอแกงส้มที่นั่นใช่มั๊ย ทันทีที่ลิฟท์จอด ผมก็ตรงไปยังหน้าห้องของครูใหญ่ทันที 

“ขอโทษนะครับ ครูแกงอยู่ในห้องครูใหญ่หรือเปล่าครับ” ผมส่งคำถามไปยัง เลขาฯของครูใหญ่ 

“ครูแกงหรอคะ คุยกับครูใหญ่เสร็จเมื่อสักครู่นี้เองค่ะ เซ็นใบลา แล้วก็ลงลิฟท์ไปเมื่อกี้นี้เองค่ะ” 

“ไปแล้วหรอครับ” ผมถามย้ำ 

“ไม่ได้สวนกันในลิฟท์หรอคะ พอคุณเดินออกมา ครูแกงก็เดินเข้าไปในลิฟท์นะคะ ดิชั้นเห็น” 

“อ๋อ ขอบคุณครับ ” คลาดกันอีกแล้ว ให้ตายเถอะ โว้ยนี่มันอะไรกันวะ แล้วเมื่อไหร่ผมจะได้เจอแกงซะที ผมเดินย้อนกลับมาที่ลิฟท์ ผมเงยหน้ามอง ‘ชั้น 1’ แมร่_เอ้ย กว่าลิฟท์จะมา แกงคงไปถึงไหนแล้ว ผมตัดสินใจที่จะลงทางบันไดดีกว่า เมื่อถึงชั้นล่างสุดผมก็วิ่งไปยังลานจอดรถ พบว่ารถของแกงส้มไม่อยู่แล้ว ทำไงดีวะ! ผมร้อนใจมาก วันนี้ผมจะได้คุยกับน้องมั๊ย ผมจะปล่อยให้แกงเข้าใจผิดแบบนี้ได้ยังไง ผมควรจะทำยังไงดี 

ผมตัดสินใจออกรถอีกครั้ง เพื่อตามหาแกงส้ม มือก็หยิบโทรศัพท์มากดเบอร์แกงอีกครั้ง 

‘เรียกหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ’


โว๊ย !  แกงปิดเครื่องอีก ผมเปิด GPRS เพื่อหาตำแหนงของแกงอีกครั้ง ปรากฏว่า ‘ไม่พบที่ตั้งของอุปกรณ์’ คงเป็นเพราะแกงปิดเครื่อง ผมออกตามหาแกงจนทั่ว ไปในทุกที่ที่คิดว่าแกงจะไป รวมถึงที่เราเคยไปด้วยกัน แต่ก็ไม่พบ ผมออกตามหาแกงจนถึงเย็น สุดท้าย ผมตัดสินใจไปที่บ้านแกง ผมจอดรถไว้หน้าบ้านแล้ว ลงมากดกริงที่หน้าประตูรั่วใหญ่ 

พ่อของแกงเดินมาเปิดประตูบ้านให้ผมเข้าไปข้างใน ผมเดินตามเข้ามานั่งที่ห้องรับแขก สักพักคุณอาก็เดินถือแก้วน้ำมาให้ผม พร้อมกับนั่งลงอีกฝั่งของโซฟา 

“แกง ยังไม่ได้กลับมาที่บ้านหรอก” พ่อของแกงเอ่ยขึ้น โดยที่ผมยังไม่ได้ถามอะไร 

 

“อ้าว แล้วแกงไปไหนล่ะครับ ผมโทรหาก็ไม่ติด” 

“อันนี้อาก็ไม่รู้ แต่เจ้าตัวเค้าบอกว่าจะขอไปพักผ่อนซะหน่อย เมื่อเช้าเห็นจัดกระเป๋าไปใบใหญ่” 

“ไปหลายวันเลยหรอครับ”

“อาก็ไม่รู้ เจ้าแกงมันได้บอกอะไรอาไว้เลย มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า ? ทะเลาะกันหรอ” 

“เปล่าหรอกครับ แค่เข้าใจผิดกันนิดหน่อย” 

“อาว่าไม่นิดนะ ยังไงก็รีบๆเคลียร์กันซะ เดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องใหญ่”  

.

“ครับ ขอบคุณนะครับ แล้วอาพอจะรู้มั๊ยครับ ว่าแกงจะไปที่ไหนได้บ้าง”

“อาตอบไม่ได้จริงๆ เวลาลูกชายคนนี้มันเก็บกระเป๋าแบบนี้ทีไร ไม่เคยบอกใครหรอกว่าจะไปไหน ออกแนวขออยู่ตัวคนเดียวมากกว่า”

“อ๋อ ครับผม” แล้วแบบนี้ ผมจะไปตามหาแกงได้ที่ไหนล่ะเนี่ย

“ถ้าไม่รีบไปไหน ก็อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะ อาอยู่คนเดียว กินข้าวคนเดียวมันเหงา ”

“ยินดีครับอา”

          หลังจากนั้น ผมก็อยู่ทานข้าวแล้วก็นั่งคุยกับพ่อของแกง เผื่อว่าแกงจะติดต่อมาหาที่บ้านบ้าง แต่ไม่มีเลย จนกระทั่งผมคิดว่าคงรบกวนอาหนูมามากพอสมควรแล้ว และเห็นว่าเริ่มจะดึก จึงถือโอกาสขอตัวกลับบ้าน 

.
.
.
.






@ ROOM '1028' Tiamo Condo 20.00 

              หลังจากกลับมาถึงคอนโด ผมก็เดินลากร่างของตัวเองที่เริ่มจะเหนื่อยล้า ประกอบกับจิตใจที่มันเริ่มจะอ่อนแอ เดินเข้ามาในห้อง ผมควรจะทำยังไง ตอนนี้แกงส้มอยู่ที่ไหนผมก็ไม่รู้....


ผมมองไปยังมุมต่างหากที่แกงเคยอยู่ 

@ ห้องครัว

‘โอ้ย’

‘ระวังหน่อยสิฮะ มีดบาดจนได้น่ะ’ แกงเดินเข้ามาหา แล้วจับนิ้วผมที่โดนมีดบาดขึ้นมาดูดเลือดที่ไหลออกมาลงคอตัวเองไป แล้วพาผมเดินไปล้างมือที่อ่าง ก่อนจะทำแผลให้อย่างดี

‘คราวหลังระวังตัวด้วยนะครับ’ แกงบอกก่อนที่จะหันไปหั่นผักต่อจากผม ผมเดินไปกอดเอวน้องจากข้างหลัง แล้วเอาคางเกยไหล่อีกคนไว้ 

‘ทำไมแกงเก่งจัง ทำได้ทุกอย่างเลย’ ผมแอบขโมยหอมแก้มแกงไปหนึ่งที 

‘พี่ฮั่น ไม่เอาน่าครับ ปล่อยก่อน เดี๋ยวก็ใม่เสร็จกันพอดี ต้มยำน่ะ บอกอยากกินไม่ใช่หรอ’ แกงหันมาดุเบาๆ ผมเลยถือโอกาสดันแกงเข้าไปติดกับขอบโต๊ะ 

‘พี่เปลี่ยนใจแล้ว ตอนนี้ พี่อยากกินแกงส้ม’ ผมเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้หวังจะชิมรสหวานจากปากสีสวยของอีกคน แต่ก็ต้องหยุดเมื่อเห็นมีดแหลมในมือแกง 

‘หยุดเลยนะพี่ ออกไปรอข้างนอกเลย’ แกงถือมีดสูงเพื่อขู่ผม ผมรู้ว่าแกงไม่ทำอะไรหรอก แต่ก็ยอมถอยออกมา เพื่อให้อีกคนได้ทำอาหารต่อ

@ ระเบียง 

‘มายืนทำอะไรตรงนี้ ไม่หนาวหรอ’ แกงเดินออกมายืนข้างๆผมที่ยืนตากลมอยู่ที่ระเบียงห้อง 

‘พี่เห็นว่าอากาศดี เลยมายืนตากลมเล่น’  ผมหันไปบอกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ 

‘จริงด้วยฮะ ถึงว่าพี่ชอบมายืนตรงนี้คนเดียวบ่อยๆ’ แกงหันหน้ามาคุยกับผม

‘ก็เมื่อก่อนพี่ไม่มีคนมายืนด้วย’ ผมบอกน้องที่มองหน้าผมอยู่

‘แล้วตอนนี้ล่ะครับ’ แกงส่งยิ้มหวานมาให้ ผมแอบแตะริมฝีปากตัวเองที่ปากแดงของคนข้างๆ 

‘ก็มีแกงอยู่ข้างๆพี่นี่ไงครับ’ 

@ ห้องนอน 

‘เฮ่ย พี่’ แกงร้องทักเมื่อเห็นผมออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่มีผ้าขนหนูพันรอบเอวเพียงผืนเดียว 

‘อะไรครับ’ ผมหันไปหา 

‘พี่ไม่ได้อยู่คนเดียวนะ ถ้าจะใส่ออกมาแค่นี้ไม่ถอดไปเลยอ่ะ ’ แกงทำหน้าเหวี่ยงใส่ผม น่าจับกดชะมัด 

‘ทำเป็นพูดดี อยากเห็นอ่าดิ๊’ ผมแซวกลับไปขำๆ  

‘เหอะๆ ตลก - - ไปแต่งตัวได้แล่ว’ 

‘แกงคร้าบบบบบบ’ ผมส่งเสียงเรียกอ้อนๆไปหาอีกคน หลังจากแต่งตัวเสร็จ

‘อะไรครับพี่’ แกงละจากหนังสือในมือแล้วมองมาที่ผม 

‘ช่วยจัดปกเสื้อให้หน่อยดิ’ ผมเดินไปหาแกงที่นั่งอยู่ปลายเตียง แล้วชี้ไปที่คอตัวเอง 

‘จัดเองก็ได้นี่พี่’ 

‘ก็เค้าอยากให้ตัวเองจัดให้’ 

‘เหอะ น่ารักมากกกกกกกกกกกกครับ’ แกงพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน แต่ก็ยอมที่จะลุกขึ้นมาจัดปกเสื้อให้ผม แกงมือเบามากเลยครับ ผมได้แต่มองการกระทำของแกง 

‘พีมองอะไร’

‘มองคนน่ารัก’

‘ไม่ต้องมาปากหวาน’

‘รู้ได้ไงว่าหวาน’

‘ไม่รู้’

‘จะไม่รู้ได้ยังไง แกงชิมออกจะบ่อย’ 

‘หยุดพูดเลยนะ’ 

‘ไม่พูดๆ แล้วคร้าบบบบ’ 

ผมเผลออมยิ้ม เมื่อคิดถึงเวลาที่มีแกงอยู่ข้างๆ มันเป็นช่วงเวลาที่แสนพิเศษ แล้วตอนนี้ มันไม่มีเวลาแบบนั้น  

“เฮ้อออออออออ” ผมทิ้งตัวนอนก่ายหน้าผาก ไม่รู้ว่าจะไปตามหาแกงที่ไหนแล้ว โทรไปก็ไม่ติด ข้อความ วอทแอพ ก็ส่งไปไม่ถึง ผมทอดสายตาไปยังหมีตัวใหญ่ที่ตั้งใจจะให้ แกงคงงอนผมมาก ดีไม่ดีอาจจะโกรธมากจนไม่อยากเจอผมอีกแล้ว แกง ตอนนี้แกงอยู่ไหน ? พี่คิดถึงแกงมากนะ แกงจะคิดถึงพี่บ้างหรือเปล่า ? ...  

.

.

.

.

.

TBC 

--------------------------------------------

หุหุ แกงงอนจริงจัง ตอนนี้อยู่ไหนก็ไม่รู้ 

พยายามต่อไปนะคะพี่ฮั่น สู้ๆน้า :DD

จบไปอีกพาร์ทที่แสนจะยากเข็น 

บทแบบนี้แต่งยากชะมัดเลยค่ะทุกคน

ถ้าสองคนนี้เจอกันเมื่อไหร่จะหวานจัดหนักให้เลยนะคะ 

ทดแทนที่ตอนนี้ ยังดรามา (?) ไม่สิ ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดี แหะๆ 

เม้นกันเยอะๆเน้อ 

1เม้น = 1แรงบันดาลใจ 

ยิ่งเม้นเยอะ แรงบันดาลใจในการแต่งก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ  

ขอบคุณที่คอยติดตาม ฟิคเรื่อง ‘รักเมียที่สุดในโลกนะคะ’ :DD

See you next part 

My cute readers byeee ,,  

THX THEME :DD

THE★FARRY