ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : - Chapter 7' : วันเกิด
[TS8 FICTION] รักเมียที่สุดในโลก : ฮั่นแกงส้ม : HUNZSOMM
- Chapter 7' : วันเกิด
@ HKS ACADEMY : 17.00 น. 30 มี.ค.
KS’S PART
วันนี้วันเกิดผมแหละครับ แต่ผมก็ใช้ชีวิตปกติของผมเหมือนทุกวัน เพื่อนๆ คนรู้จักก็ HBD ผมผ่านทวิตเตอร์บ้าง เฟซบ้าง ถ้าสนิทหน่อย ก็จะโทรมา ส่วนพี่ฮัทปีนี้เบิร์ดเดย์ผมด้วยนิวไอแพด น่ารักมากจริงๆครับ หลานผมคนนี้ ส่วนพี่ฮั่น คงไม่รู้หรอกมั้งครับเพราะผมไม่เคยบอก แล้วพี่ฮั่นก็ไม่เคยถามด้วย
ตอนนี้ผมกับพี่ฮั่นและพี่ฮัท ยืนอยู่หน้า HKS หลังจากที่ผมสอนพวกเขาร้องเพลงเสร็จ แล้วพี่ฮัทก็แยกตัวกลับไปก่อน ตอนนี้จึงเหลือแค่เพียงผมกับพี่ฮั่น ยืนด้วยกันแค่สองคนเงียบๆ แล้วไม่มีใครพูดอะไร เย็นนี้ผมคงไม่ไปไหนกับพี่ฮั่น เพราะที่บ้านคงกำลังเตรียมจัดปาร์ตี้ให้ผมอยู่ ผมคิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น แต่ผมก็คงยังไม่กลับ จนกว่าจะได้รู้ว่าพี่ฮั่นเป็นอะไรไป
วันนี้พี่ฮั่นเป็นอะไรไปก็ไม่รู้ครับ ดูเหม่อๆ เหมือนไม่ค่อยมีสมาธิ เรียนร้องเพลงก็ร้องผิดๆ ถูกๆ ดูอารมณ์ไม่ค่อยดี ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเฝ้าถามทั้งวันว่าเป็นอะไรไป พี่ฮั่นก็บอกว่าเปล่า ปกติพี่ฮั่นไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะครับ ถ้าเป็นอะไรหรือมีอะไรไม่สบายใจ จะบอกผมตลอด แต่วันนี้กลับไม่พูดอะไรเลย หรือบางทีผมอาจจะไม่ได้มีสิทธิ์รู้ในทุกเรื่องของพี่ฮั่น ~
‘ประมาณนี้หรือเปล่า ทำนองนี้หรือเปล่า อย่างที่เขาทำๆกันให้มีรัก
ราวราวนี้หรือเปล่า แนวแนวนี้หรือเปล่า อย่างที่เขาทำทำกันให้ถึงใจ’ (ไรต์ : เปลี่ยนตามคำขอจ้า)
“พี่ไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ” พี่ฮั่นหันมาบอก ก่อนจะเดินแยกไป ถึงขั้นต้องเดินไปรับไกลๆ ผมรู้เรื่องนี้ไม่ได้เลยหรอ ? พี่ฮั่นเดินไปก่อนที่จะพูดจบซะอีก น่าน้อยใจชะมัด ไม่แคร์ผมเลยหรอ
.
.
.
.
.
ผ่านไปเกือบสิบนาที ผมสังเกตพี่ฮั่นตลอดเวลา หน้าตาดูจริงจังและเครียดมาก คุยกับใคร เรื่องอะไร ? ผมเป็นห่วงจัง หลังจากวางสาย พี่ฮั่นก็เดินย้อนมาหา พร้อมกับหน้าตาที่เคร่งเครียด
“เป็นอะไรไปฮะ ใครโทรมาหรอ? ” ผมเดินเข้าไปถามอย่างเป็นห่วง
“เปล่าครับ ไม่มีอะไร” พี่ฮั่นยิ้มจางๆ มาให้
“พี่กำลังโกหก” ผมเริ่มจะน้อยใจจริงๆแล้ว เป็นห่วงมาทั้งวัน แต่พี่ฮั่นกลับปิดบังผมแบบนี้
“ไม่มีอะไรจริงๆครับ” พี่ฮั่นยังคงไม่ยอมบอกอะไร
“ตั้งแต่เช้าแล้วนะครับ พี่เป็นอะไรไป” ผมยังคงตื้อ ผมเป็นห่วงพี่ฮั่นมากนะ
“…” พี่ฮั่นก้มหน้านิ่ง ไม่ตอบอะไร
“พี่บอกผมสิ พี่เป็นอะไร ผมเป็นห่วง” ผมเอื้อมมือไปคว้ามือพี่ฮั่นมาจับแล้วบีบแน่น
“...” พี่ฮั่นยังคงเงียบไม่พูดอะไร ทำไมเป็นแบบนี้วะ
“พี่ฮั่น” ผมเรียกชื่อเบาๆ แต่บีบมือพี่ฮั่นแน่นขึ้น
“แกง … พี่อยากอยู่คนเดียว” พี่ฮั่นแกะมือผมออก แล้วพูดออกมาเบาๆ
“พี่ฮั่น...” ผมเจ็บอย่างบอกไม่ถูก เหมือนเวลามันหยุดเดิน ทุกอย่างรอบตัวมันนิ่งเงียบ เหมือนตัวผมกำลังจะล้มอยู่ตรงนี้ ไม่มีแม้แต่แรงจะยืน ผมได้แต่มองหน้าพี่ฮั่นที่ยังคงนิ่งเหมือนเดิม
“...” พี่ฮั่นถอยห่างออกไป เหมือนไม่แคร์ผมเลยสักนิด ไม่รู้เลยหรอว่าผมเจ็บขนาดไหน ที่ได้ยินคำนั้น ผมเหมือนเป็นตัวอะไรสักอย่างที่คอยก่อกวน หรือไม่ก็รบกวนพี่ฮั่นมาตลอด
“พี่ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ” ผมพูดออกไปเบาๆ แล้วเดินไปหยุดอยู่ข้างหน้าอีกคน
“อย่าพึ่งยุ่งกับพี่ได้มั๊ยแกง พี่ อยาก อยู่ คน เดียว ” พี่ฮั่นพูดเน้นทีละคำ อย่างชัดเจน ผมกำมือตัวเองแน่น มันจุกอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ ผมกลั้นน้ำตาที่มันกำลังจะไหลเอาไว้ แล้ววันนี้มันก็มาถึง วันที่ผมต้องเสียใจ ตอนนี้ผมกำลังเสียใจ
“โอเคฮะ ต่อไปผมจะไม่ยุ่งกับพี่อีก” ผมพูดทิ้งเป็นประโยคสุดท้าย แล้วพาร่างตัวเองตัวเองที่กำลังจะหมดแรง เดินมาขึ้นรถแล้วเริ่มขับกลับบ้าน
ตลอดทางที่่ขับรถ ผมแทบจะไม่มีสมาธิเลย เฉี่ยวนู่นเฉี่ยวนี่ตลอดเวลา ความรู้สึกในหัวใจผม ตอนนี้มันปะปนกันมั่วไปหมด ผมไม่รู้เลยว่า มันเกิดอะไรขึ้น รู้แค่ว่าตอนนี้ผมเสียใจมาก อยากที่จะร้องไห้ออกมา แต่ก็ยังไม่สามารถทำได้ เพราะที่บ้านกำลังรอผมอยู่ ผมไม่อยากที่บ้านไม่สบายใจ
ตลอดเวลาที่มีปาร์ตี้ที่บ้านผมต้องทำเป็นสดใสร่าเริง เป่าเค้ก ยิ้มแย้มอย่างมีความสุข คุยกับทุกคนอย่างสนุกสนาน เพราะทุกคนกำลังมีความสุข จนกระทั่งสามทุ่ม งานเลี้ยงก็จบลง ทุกคนที่มาร่วมงานก็ทยอยกันกลับบ้าน ผมนั่งคุยกับครอบครัวจนกระทั่งถึงเวลาพอสมควร พ่อกับแม่ พี่ข้าวหอมก็มาอวยพรวันเกิด ขนมจีนเองก็เอาของขวัญมาให้ แล้วก็แยกย้ายกันเข้าห้องของตัวเอง
รวมถึงผมที่กำลังพาตัวเองเดินเข้าห้องนอนที่ตอนนี้เต็มไปด้วยกล่องของขวัญ เฮ้อ ผมยังไม่มีอารมณ์จะแกะกล่องสวยๆเหล่านี้หรอกนะ ผมเดินมานั่งลงที่ปลายเตียง หยิบโทรศัพท์ที่ถูกเก็บอยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมาดู หวังว่าจะมีมิสคอล วอทแอพ ข้อความ หรืออะไรสักอย่าง จากผู้ชายคนนั้น จากพี่ฮั่น แต่... เปล่าเลย ไม่มีเลย ไม่มีสิ่งที่ผมคิดว่าจะเห็น พี่ฮั่นโกรธอะไรผม ผมทำอะไรผิด หรือว่ามีใครทำให้พี่เป็นแบบนี้ พี่ฮั่นใจร้าย ใจร้ายกับผมมาก
‘แกง … พี่อยากอยู่คนเดียว’
‘อย่าพึ่งยุ่งกับพี่ได้มั๊ยแกง พี่ อยาก อยู่ คน เดียว’
อะไรกันวะ ! ทำไมผมถึงเสียใจขนาดนี้
ตอนนี้น้ำตาที่ถูกกักเก็บไว้ตั้งแต่ตอนเย็น มันถูกท่ายถอดออกมาผ่านตาคู่นี้ของผม ผมไม่เข้าใจ เพราะอะไรถึงเป็นแบบนี้ ทำไมพี่ฮั่นถึงเป็นแบบนี้ พี่ฮั่นไม่ห่วงผมเลยหรอ ไม่แคร์ผมเลยหรอ นี่มันวันเกิดผมนะ ผมควรจะมีความสุขสิ แต่ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ ผมเจ็บมาก พี่รู้บ้างมั๊ย รู้มั๊ยว่าผมเสียใจ ไหนพี่เคยบอกว่า จะไม่ทำให้ผมเสียใจไง แล้วทำไมมันเป็นแบบนี้
พี่ฮั่น.. คนใจร้าย
ต่อไปนี้ผมจะไม่ยุ่งกับพี่อีกแล้ว
จะไม่คอยกวนใจพี่อีกแล้ว
จะไม่ไปให้พี่เห็นหน้าอีกแล้ว !!!
พี่ฮั่น.. คนใจร้าย
ต่อไปนี้ผมจะไม่ยุ่งกับพี่อีกแล้ว
จะไม่คอยกวนใจพี่อีกแล้ว
จะไม่ไปให้พี่เห็นหน้าอีกแล้ว !!!
.
.
.
.
.
.
.
@ ‘ROOM 1028’ Tiamo : condo 22.30 น.
HUNZ’S PART
ผมเพิ่งกลับจากข้างนอกครับ ผมออกไปตระเวนหาของขวัญวันเกิดแกงส้มมา กว่าจะเจอที่ถูกใจแล้วคิดว่าแกงจะชอบก็นานพอสมควร ผมจำได้ดีเลยว่าวันนี้เป็นวันเกิดของแกง ผมเคยแอบถามไอฮัท แล้วก็เห็นปฏิทินในห้องทำงาน แกงวงไว้ว่าเป็นวันนี้
แล้ววันนี้ผมก็ทำตัวแปลกๆกับแกงกะว่าจะเซอร์ไพร์ส จริงๆผมไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละครับ ผมแกล้งแกงให้งอนเฉยๆ แล้วเหมือนว่ามันจะได้ผลมากเลยครับ แกงดูงอนผมมากๆ ตอนที่แกงบอกว่า จะไม่ยุ่งกับผมอีก ผมจุกมากเลยนะครับ แต่ก็ปล่อยแกงไป เพราะที่บ้านแกงรออยู่ นี่ก็คงถึงเวลาง้อแล้วล่ะครับ ผมทิ้งให้แกงงอน โดยไม่ติดต่อไปเลยตั้งแต่ห้าโมงเย็นแล้ว ไม่รู้ว่าป่านนี้จะหลับหรือยัง ? หรือยังงอนผมอยู่หรือเปล่า ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดข้อความหาคนน่ารักของผม
‘Happy birthday to you :D
สุขสันต์วันเกิดนะครับแกง
มีความสุขมากๆนะ ,, HUNZ ’
แล้วผมก็กดส่งข้อความไปให้อีกคน ไม่รู้ว่าแกงจะหยิบมันอ่านเลยหรือเปล่า หรืออาจจะหลับแล้วก็ได้ ผมทิ้งตัวนอนลงบนเตียงที่แกงเคยนอนด้วย ผมนอนเอาหัวหนุนต้นแขนตัวเอง แล้วมองไปที่ของขวัญชิ้นใหญ่เพิ่งจะซื้อมาให้แกง หมีสีชมพูตัวใหญ่ ที่บดบังชั้นวางทีวีของผมจนมิด แกงจะชอบมันหรือเปล่านะ ...
.
.
.
.
.
.
.
.
TBC
--------------------------------------------
ดรามา (?) หรือเปล่า
ว๊ากก แต่งอะไรแบบนี้ไม่เก่งเลยอ้ะ TT
จริงๆ ยังไม่ได้อยากดรามาเลยนะจ๊ะ
แต่มันหวานจนเริ่มที่จะเลี่ยนแล้ว
ขอเปลี่ยนแนวนิดนึง แหะๆ
พี่ฮั่น พี่แกงงอนจริงนะจะบอกให้
แค่ข้อความเดียว พี่แกงไม่หายงอนหรอก :PPP
พี่ฮั่นจะง้อพี่แกงยังไง แล้วพี่แกงจะหายงอนมั๊ย
ต้องติดตามนะจ๊ะ :DD
ฮิฮิ ดีใจที่คอมเมนต์เยอะขึ้นเรื่อย
แถมได้ Rate แรกแล้วด้วย
ขอบคุณรีดเดอร์นะคะที่คอยติดตาม :)
THX THEME :DD
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น