[TS8 FICTION] รักเมียที่สุดในโลก : ฮั่นแกงส้ม HUNZKANG :)

ลำดับตอนที่ #6 : - Chapter 5' : อีกครั้งและอีกครั้ง

  [TS8 FICTION] รักเมียที่สุดในโลก : ฮั่นแกงส้ม : HUNZSOMM

- Chapter 5' : อีกครั้งและอีกครั้ง

@ ROOM ‘1028’ Tiamo condo  07.00 น.

KS’S PART 

                 แสงตะวันที่รอดเข้ามาตามแนวม่านสีทึบ ทำให้ผมต้องลืมตาตื่น เช้าแล้วหรอเนี่ย พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นหน้าของพี่ฮั่นอยู่ห่างแคไม่กี่เซนฯเท่านั้นเอง  สองมือของพี่ฮั่นโอบกอดร่างของผมไว้แน่น  ร่างของเราสองคนชิดกันโดยไร้ช่องว่างใดๆ เมื่อคืนผมอยู่กับพี่ฮั่นทั้งคืนเลยล่ะ 

                แหน่ะ ! อย่าคิดอะไรแบบนั้นนะครับ แค่นอนกอดกันเฉยๆเท่านั้นเอง พอหลังจากที่ผมจูบพี่ฮั่น  -///- เราก็นั่งคุยกันสักพัก พอเห็นว่าเริ่มจะดึกมาก พี่ฮั่นก็พาผมเข้ามาคุยกันในห้อง แล้วเราก็หลับไปพร้อมๆ กัน 

.

.

                 ผมจ้องมองใบหน้ายามหลับของพี่ฮั่น มันคงเป็นเป็นอีกมุมที่ผมไม่เคยเห็น เมื่อคืนผมได้เห็นมุมอ่อนไหวของพี่ฮั่นมาแล้ว แล้วตอนนี้ผมกำลังเห็นมุมน่ารักๆ อีกมุมหนึ่ง ผมฟูๆ ใบหน้าขาวเนียน ดวงตาที่หลับพริ้ม จมูกโด่งรับแก้มป่องสีอมชมพู ปากสีสวยออกแดงนิดๆ มันเป็นอะไรที่ชวนให้ผมใจเต้นแรงอีกแล้ว

“น่ารักชะมัด” ผมหลุดปากอุทานออกมาเบาๆ ดีที่พี่ฮั่นยังไม่ตื่น 

 

              ผมอดไม่ได้ที่จะแอบขโมยหอมแก้มชมพูนั้นไปเบาๆ หนึ่งที อีกทั้งไม่เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วก็สายตาทะเล้นๆ แบบที่เจ้าตัวชอบทำด้วยมั้ง เลยแลดูไร้เดียงสา (?)  น่ารักไม่เบาเลยแฮะ 

“แกง” อ๋า ผมทำพี่เขาตื่นซะแล้ว พี่ฮั่นลืมตาแล้วมองมาที่ผม 

“ตื่นแล้วหรอครับ” ผมส่งคำถามไปให้อีกคน 

“ตื่นนานแล้วครับ ตื่นก่อนแกงอีก” พี่ฮั่นส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ เฮ่ย ! ตื่นนานแล้ว งั้นก็แปลว่า ที่ผมทำไปเมื่อกี้ก็....

“แหะๆ ” ผมหัวเราะแห้งๆ ทำเป็นไม่รู้เรื่อง 

“เมื่อกี้แกง แต๊ะอั๋งพี่” พี่ฮั่นยิ้มมุมปาก แล้วเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ผม ผมหลับตาปี๋ ไม่น่าพลาดเลยเรา 

“ผมเปล่านะฮะ” ผมพูดออกไปทั้งที่ยังหลับตาอยู่ พร้อมกับดันหน้าพี่ฮั่นเบาๆ   

 

“ฮ่าๆ ยังจะปฏิเสธอีกนะ แต่ไม่เป็นไรครับ ก็หายกันไปแล้วกันนะ” หือ ! หายกันอะไรว้า ? ผมลืมตามองพี่ฮั่นงงๆ 

“ก็ตอนแกงยังไม่ตื่น พี่แอบ....”  พี่ฮั่นไม่พูดต่อ แต่วางนิ้วลงมาจิ้มที่ปากผม เฮ่ย ! ผมรู้โดยทันทีว่าพี่เขาหมายถึงอะไร   พี่ฮั่น  >///<  ไอพี่บ้า 

“พี่ง้าาาาา ขี้โกงอ่ะ” ผมโวยวาย หลบตาอีกคน แล้วทุบหน้าอกพี่ฮั่นไปเบาๆ ทั้งเขิน ทั้งอาย โว้ยย ~ อะไรกันว้า ผมเป็นอะไรไปเนี่ย 

“โอ๊ยย อะไรอ่ะ ที่เมื่อคืน แกงยังจูบพี่ก่อนเลยนะ ” พี่ฮั่นพูดแซว แล้วยักคิ้วกวนๆ  ใจผมมันก็เต้นรัวขึ้นมา ก็จริง ผมจูบพี่ฮั่นก่อน แต่อันนั้นพี่ฮั่นก็รู้ตัวนี่นา แล้วก็จูบตอบผมด้วย รีดเดอร์ทุกคนเป็นพยานได้ จากที่เริ่มก่อน ผมก็ถูกพี่ฮั่นรุกจนเสียศูนย์ แถมยังทำผมเคลิ้มอีกต่างหาก 

“แต่เมื่อคืนพี่รู้ตัวนี่นา แถมยังจูบตอบผมด้วย” ผมแลบลิ้นใส่ แล้วหยิกแก้มไปเบาๆ หมันไส้ชะมัด 

“อ๋อๆๆ เมื่อคืนแกงเริ่ม งั้น.... เช้านี้พี่ขอเริ่มนะครับ” ไม่ทันที่ผมจะตอบอะไร พี่ฮั่นก็ประกบจูบลงมาที่ริมฝีปากผมเบาๆ  ผมหลับตาพริ้มรับสัมผัสที่แสนหวานจากพี่ฮั่นอีกครั้ง สองมือของตัวเองถูกยกขึ้นไปโอบไล้รอบคอแกร่งของพี่ฮั่น จากจูบที่อ่อนหวานก็เริ่มที่จะร้อนแรง เมื่อพี่ฮั่นสอดแทรกลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากของผม ผมครางอือแล้วตอบรับลิ้นของพี่ฮั่นด้วยการส่งลิ้นตัวเองไปดันสู้ เหมือนยิ่งสู้ยิ่งแพ้ พี่ฮั่นจูบเก่งเป็นบ้า เกี่ยวลิ้นผมจนผมไปไม่เป็นเลย ผ่านไปหลายนาทีที่ผมกับพี่ฮั่น แลกรสจูบกันอย่างโหยหา แล้วมันก็ยิ่งเร่าร้อนในทุกครั้งที่พี่ฮั่นขยับใบหน้าเพื่อปรับเปลี่ยนองศา ริมฝีปากของผมเริ่มเจ่อบวมเพราะจูบที่ร้อนแรงนี้ ผมรู้สึกได้ถึงสิ่งผิดปกติที่กำลังลุกลามเข้ามาให้เสื้อของตัวเอง ผมจับมือของพี่ฮั่นเอาไว้ แล้วถอนจูบออกมาช้าๆ   

“พี่จะทำอะไร” ผมรู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนผ่าวไปหมด หน้าผมคงแดงมาก ผมไม่กล้าสบตาพี่ฮั่นเลย มันยิ่งกว่าเมื่อคืนซะอีก 

“ขอโทษครับ พี่เพลินไปหน่อย แหะๆ ” พี่ฮั่นเกาหลังคอตัวเองแก้เขินมั้ง (?) ผมเขินจะแย่ พี่เขาก็คงเขินบ้างแหละ 

“พี่ทำผมไปไม่เป็นอีกแล้ว” ผมเงยหน้ามองอีกคน หลังจากเขินน้อยลง 

“หน้าแดงแจ๋เลยครับ” สิ้นเสียง พี่ฮั่นก็หอมแก้มผมอีกที 

“พี่ฮั่น -///-  ไม่คิดว่าผมจะเขินเลยหรอฮะ”

“ก็เวลาแกงเขิน มันน่ารักนี่นา” แล้วพี่ฮั่นก็ดึงผมไปกอดอีกครั้ง อ้อมกอดของพี่ฮั่นมันอบอุ่น อุ่นจนผมอยากจะอยู่แบบนี้ไปนาน ๆ 

“แกงรู้มั๊ยครับ ว่าแกงทำให้พี่รู้สึกดี แล้วก็มีความสุขมากเลยนะ” พี่ฮั่นลูบผมของผมเบาๆ 

“พี่ก็ทำให้ผมรู้สึกดีเหมือนกัน” ผมมองหน้าตอบ 

“เพราะอะไร ?

ทำไมพี่ถึงคิดถึงแกงตลอดเวลาแบบนี้

แกงรู้มั๊ย ตั้งแต่เจอแกงวันนั้น  

ชีวิตของพี่มันก็เปลี่ยนไปเลยนะ

จะทำอะไร ๆ  หน้าแกงก็ลอยมากวนพี่ตลอด

พี่ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ

วันๆพี่อยากจะเจอแต่แกงคนเดียว

พี่ตื่นแต่เช้าเพื่อไปหาแกง

แล้วก็อยากจะอยู่กับแกงนานๆ

พอแยกจากแกงพี่ก็คิดถึง

อยากเห็นหน้า

อยากได้ยินเสียง

แกงเปลี่ยนชีวิตของพี่เลยนะ รู้มั๊ย ?”

พี่ฮั่นพูดออกมาเบาๆ แต่มันกลับดังก้องในหัวผมไปหมด มันทั้งเขิน ทั้งรู้สึกดี ผมดีใจที่พี่ฮั่นเองก็รู้สึกเหมือนผม 

“ขอบคุณนะครับ” ผมกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม ซุกหน้าลงที่แผงอกหนาของพี่ฮั่น ไม่อยากให้พี่ฮั่นเห็นหน้าผมตอนนี้เลย มันจะแดงขนาดไหนก็รู้ ผมรู้สึกว่าหน้าผมมันร้อนผ่าวกว่าตอนที่พี่ฮั่นจูบเมื่อกี้ด้วยซ้ำ 

“แกงรู้สึกเหมือนพี่บ้างมั๊ย ?” พี่ฮั่นคลายอ้อมกอดออก แล้วมองตาผมอย่างต้องการคำตอบ 

“ถ้าไม่รู้สึก ผมจะอยู่ตรงนี้หรอ” ผมมองหน้าตอบไปเบาๆ พี่ฮั่นยิ้มหวาน แล้วกอดผมแน่น มันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ ผมรู้สึกดีมากจริงๆ ให้ตายเถอะ 

“แกงครับ” 

“ฮะ ?” 

“เอ่อ คือ .... เอิ่ม คือว่า... ”

“ หืม ?? พี่มีอะไรหรือเปล่า” 

“ เรา ลอง คบ กัน มั๊ย ครับ ? ”

. 

.

.

.

‘เรา ลอง คบ กัน มั๊ย ครับ ? ‘

‘เรา ลอง คบ กัน มั๊ย ครับ ? ‘

‘เรา ลอง คบ กัน มั๊ย ครับ ? ‘

                   ผมอึ้งแล้วก็ทำอะไรไม่ถูก เหมือนโลกกำลังหยุดหมุน ประโยคนี้ของพี่ฮั่น มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนจะลอย มันเหมือนถูกมนตร์สะกดหรืออะไรสักอย่าง มันบอกไม่ถูกเลยว่ารู้สึกดีขนาดไหน ผมแพ้ผู้ชายคนนี้จริงๆ ผมยอมแพ้ครับ ยอมจริงๆ หัวใจผมตอนนี้มันมีแต่พี่ฮั่น ผมคิดถึงแต่เขา แต่ผมก็ยังไม่กล้าจะมั่นใจ ว่าต่อไปมันจะเป็นยังไง 

“แกงครับ ! แกง” เสียงเรียกของพี่ฮั่นทำให้ผมหลุดจาก ภวังค์เมื่อกี้ แล้วหันไปหา  

“ฮะ ”

 

“ตกลงว่าไงครับ ? เราลองคบกันมั๊ย ” พี่ฮั่นถามอีกครั้ง 

“ก็.... พี่จะทำให้ผมมีความสุขแบบนี้ ตลอดไปได้มั๊ย ? จะไม่ทำให้ผมเสียใจได้มั๊ย ? แล้วพี่จะเห็นผมน่ารักแบบนี้ตลอดไปหรือเปล่า ? ผมกลัวนะ กลัวว่าถ้าวันนึงพี่เบื่อผมแล้ว พี่จะทำให้ผมเสียใจ ผมกลัวจะเสียใจ ” ผมบอกออกไปตรงๆ ผมไม่ได้ใจง่ายขนาด พี่ฮั่นขอคบแล้วจะยอมทันที มันต้องมีชั้นเชิงกันบ้าง แล้วอีกอย่าง ผมกลัวจริงๆ นะ กลัวพี่เขาจะเห็นผมเป็นเหมือนคนอื่นที่พี่เขาเคยเจอ กลัวจะเป็นเพียงแค่ของเล่นของพี่ฮั่น ถ้าพี่เขาจะไม่จริงจังขึ้นมา ผมจะทำยังไง ผมไม่อยากจะเสียใจ 

“งั้น.... ขอเปลี่ยนเป็นโอกาสแล้วกันครับ โอกาสที่จะได้อยู่ใกล้ชิดกับแกง พิสูจน์ความจริงใจที่พี่มีต่อแกง ให้เวลามันพิสูจน์ว่าพี่คิดยังไง แล้ววันนึง แกงก็จะมีคำตอบให้พี่เอง พี่ดีใจมากนะครับ ที่แกงตอบแบบนั้น แกงทำให้พี่รู้ว่า แกงไม่เหมือนคนอื่นที่ผ่านเข้ามาในชีวิตพี่ แล้วก็ผ่านไป ” พี่ฮั่นยิ้มกว้างแล้วกอดผมแน่น ผมดีใจมากที่พี่ฮั่นเข้าใจผม ไม่ใช่ว่าผมอยากจะปฏิเสธ แต่ผมแค่กลัว ผมยังไม่มั่นใจ 

“ไปอาบน้ำกันดีกว่าครับ เดี๋ยวไป HKS กัน” พี่ฮั่นคลายกอดออกแล้ว ลุกขึ้นจากเตียง

“หืม พี่จะให้ผมอาบกับพี่หรอ ? บ้า >< ” 

“ฮ่าๆ ไม่ใช่ครับ มันสายแล้ว พี่กลัวว่ากว่าแกงจะกลับบ้านกว่าจะอะไรอีก แล้วจะไม่ทันเวลา เดี่ยวไอฮัทมาถึงก่อนแล้วจะซวย พี่จะให้แกงอาบที่นี้ ใส่ชุดพี่ไปก่อน อ้อ ถ้าอาบด้วยกัน พี่ว่าเราสองคนคง ....... คงไม่ได้ไปโรงเรียนกันพอดี หุหุ เอ... หรือแกงจะอาบพร้อมพี่ดี ” พี่ฮั่นหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ ผมปาหมอนไปใส่ กะจะให้โดนหัวเต็มๆ พี่ฮั่นเสือ_ รับได้อีก พี่ฮั่นเดินย้อนกลับมาที่เตียง เอาหมอนมาวางข้างๆผม 

“อย่าน่ารักนักสิครับ แค่นี้พี่ก็หลงจะแย่อยู่แล้ว ” พี่ฮั่นกระซิบบอกข้างหู แล้วแตะริมฝีปากตัวเองมาที่ริมฝีปากผมเบาๆ ก่อนจะเดินผิวปากเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ดี ทิ้งให้ผมที่กึ่งนั่งกึ่งนอนเขินอยู่คนเดียว 

.... ต่อไปนี้ผมคงต้องระวังหัวใจตัวเองมากขึ้นซะแล้วล่ะครับทุกคน 

ผู้ชายคนนี้ เป็นเหมือนตัวทำละลาย อันตรายมากนะ ผมขอเตือน

อยู่ใกล้มากไม่ดีนะครับ (ไรเตอร์ : หวงอ่าดิ๊)  ไรต์อย่ามารู้ทันผมสิ :PPP 

.

.

.

.

.

.

.

TBC 

 -----------------------------------------------

Congratulation กับ วิว 900 อัพ แล้วก็ คอมเม้น 100 อัพแล้ว 

ถึงมันจะไม่ได้มากมายเหมือนของไรต์คนอื่น ๆ 

แต่ทุกเม้นมันทำให้มีความสุขมากจริงๆ :DDD

อีกครั้งและอีกครั้ง สำหรับการจูบ

แต่งเองเขินเอง ๕๕๕  

ความสัมพันธ์ของคู่นี้ ชักจะถลำลึกเกินไปแล้ว 

นอนค้างอ้างแรมด้วยกัน >///<

สัมผัสได้ถึงความซ้ำซาก และเริ่มจะน่าเบื่อ กันหรือยังจ๊ะ

ตอนนี้ไรต์ว่าความคิดมันตันไปแล้ว 

ถ้าแต่งต่อแล้ว มันฝืดมากก็อาจจะหยุด แล้วกลับไปเป็นรีดเดอร์ที่ดี 

แต่ตอนนี้ก็ยังพยายามอยู่จ้า จะพยายามแต่งให้สนุกขึ้นเนอะ

เป็นกำลังใจให้ไรต์กันด้วยเน้อ เม้นเยอะๆ นะคะ โหวตด้วยจะดีมาก ฮิฮิ 

ติดตามต่อนะคะ สำหรับ : รักเมียที่สุดในโลก (เหมือนแกงจะไม่ยอมง่ายๆ) ๕๕

แล้วเจอกันพาร์ทหน้าค่ะ 

รีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน

บายยยยยยยย :DD~

THX THEME :D

THE★FARRY