[TS8 FICTION] รักเมียที่สุดในโลก : ฮั่นแกงส้ม HUNZKANG :)

ลำดับตอนที่ #4 : - Chapter 3’ : หวั่นไหว

 [TS8 FICTION] รักเมียที่สุดในโลก : ฮั่นแกงส้ม HUNZSOMM 

- Chapter 3' : หวั่นไหว 

@ ROOM 1028 - Tiamo Condo  :  08.30 น.

HUNZ'S PART 

          เช้าวันนี้เป็นเช้าอีกวันพี่ผมตื่นแต่เช้า ผมตื่นเช้าแบบนี้มาเป็นเดือนแล้วครับ ตั้งแต่ที่เรียนร้องเพลงกับ คุณครูแกงส้มของผม ผมอยากที่ใช้เวลาอยู่กับคุณครูคนนี้ให้ได้นานที่สุด ผมไปตั้งแต่ยังไม่ถึงเวลาเรียน พอเรียนเสร็จก็ชวนไปเที่ยวเล่นต่อ แล้วคุณครูของผมก็ไม่เคยปฏิเสธสักครั้ง น่ารักจริงๆ  เหมือนตอนนี้ชีวิตของผมผูกพันอยู่กับคนน่ารักคนนี้ แถมวันนี้ไอฮัทมันมีสอบอีก เท่ากับว่า ผมจะได้อยู่กับแกงแค่สองคน 'เสร็จ โจร' ฮิฮิ  ผมอาบน้ำแต่งตัวอย่างไม่รีบร้อนอะไร วันนี้อากาศร้อนไม่เบา ผมเลือกที่จะใส่เพียงแค่ เสื้อยืดคอวีสีดำกับกางเกงยีนส์ธรรมดาๆเท่านั้น ผมจัดการหยิบขวดน้ำหอมกลิ่นโปรดมาเทใส่มือ แล้วตบเบาๆ ที่ใบหน้าและลำคอ แล้วก็หยิบกุญแจรถคันเก่ง เพื่อจะเดินทางไปยัง HKS ACADEMY  

@  HKS ACADEMY  :  09.30 น.

             วันนี้ผมมาก่อนเวลามากพอสมควร แล้วผมเห็นรถของคุณครูแกงส้มของผมก็มาถึงแล้ว ผมคิดว่าเขาคงมาถึงแล้วเหมือนกัน ผมค่อยๆแง้มประตูห้อง '02847' ดูอย่างเงียบๆ อยากจะรู้ว่าคุณครูคนเก่งของผมกำลังทำอะไรอยู่ แล้วสิ่งที่ผมเห็น ก็ทำให้ผมยิ้มออกมาเองโดยไม่รู้ตัว เด็กหนุ่มภายใต้เสื้อเชิ้ตสีฟ้ากำลัง บรรเลงเปียโนพร้อมกับเสียงนุ่มของเขา เสียงของแกงเพราะมากจริงๆ ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะที่ผมได้ยินแกงร้องเพลงแบบนี้ แต่ได้ยินกี่ครั้งก็รู้สึกดีทุกครั้ง  

'ไม่คิดไม่ฝันเมื่อเธอผ่านเข้ามา'    น่ารักจริงๆ

'เหมือนว่าสายตาฉันเองมองไม่เห็นใครๆ'   ทำไมน่ารักแบบนี้

'หยุดที่เธอแค่เพียงสบตาและวินาทีนั้น โลกทั้งโลกหยุดเคลื่อนไหวท้องฟ้ากลับสดใส' สดใสเพราะมีนายอยู่ไง

'ลมหายใจ ~ ' 

อยู่ๆแกงส้มก็หยุดร้องเพลง แล้วมองมายังประตูที่ผมยืนอยู่ อ๋า เห็นผมด้วยหรอเนี่ย นึกว่าสนใจแต่เปียโนซะอีก  

"มาถึงแล้วทำไมไม่เข้ามาล่ะฮะ ? " เสียงใส ๆ ของแกงส้ม ทำให้เท้าของผมมันก้าวเข้าห้องเองโดยอัตโนมัติ

"ก็เห็นนายร้องเพลงอยู่ พี่เลยไม่อยากกวน " ผมวางกระเป๋าลงบนเก้าอี้ ข้างๆ โต๊ะทำงานของแกงส้ม แล้วมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าเปียโนตัวใหญ่ตรงหน้าอีกคน  

"ไม่กวนหรอกครับ ทำไมวันนี้มาเร็วจัง"  แกงส้มปิดหนังสือคอร์ดเพลง แล้วมองหน้าถาม 

"ก็พี่รีบมาหานาย" ผมตอบไปตรงๆ เหมือนแกงจะอึ้งเบาๆ ก็ผมพูดจริงๆ ผมรีบมาหาเขา อยากเห็นหน้า อยากเจอ อยากได้ยินเสียงใสๆแบบนี้ 

"อ๋อ...ฮะ แฮะๆ " แกงส้มหัวเราะแห้งๆ เหมือนเขินๆ ผมไม่รู้ว่าเขินหรืออะไร แต่ผมขอเข้าข้างตัวเอง แกงเขินผมแน่ๆ 

" อ้อ.... แปปนึงนะครับคุณครู " ผมเดินไปหยิบคอร์ดเพลงในกระเป๋า ผมอยากให้แกงสอนผมดีดเปียโนเพลงนี้ ' หวั่นไหว - บอดี้สแลม' แล้วผมก็ยื่นมันให้แกงส้ม

"อะไรหรอฮะ ? " แกงมองหน้าผมเชิงถาม 

"สอนพี่ดีดเปียโนเพลงนี้หน่อยสิ"  

"อ่า... ได้ๆ ครับ พี่มานั่งตรงนี้สิ " แกงขยับที่แล้วชี้ให้ผมไปนั่งข้างๆ ผมเดินไปนั่งข้างแกงส้ม แกงตัวหอมชะมัด กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของแกงมันลอยมาเตะจมูกผมเต็มๆ แถมผมยังรู้สึกได้เลยว่าแกงตัวบางกว่าผมมาก ถึงแม้ว่าเราจะสูงเท่ากันก็จริง 

"พี่ลองเล่นให้ผมดูหน่อยสิ พอจะจำได้บ้างมั๊ยฮะ ? อ๊ะ ! " แกงหันหน้ามาบอกผม 

มายก็อด !! หน้าเราใกล้กันมาก มากจนจมูกผมจะโดนจมูกแกงอยู่แล้ว ตลอดเวลาเดือนกว่าๆ ผมไม่เคยใกล้ชิดแกงส้มขนาดนี้มาก่อน พอเป็นอย่างนี้ แกงเลยขยับห่างผมออกไปนิดนึง พระเจ้า หัวใจผมเต้นรัวมากเลยตอนนี้ ใจเย็น หายใจไว้ๆ อิสริยะ ฮึ่บ !  ผมหันมาสนใจเปียโนต่อ เพียงแค่ผมดีดโน้ตตัวแรก แกงก็ตีมาที่มือผมเบาๆ  

"ตัวแรกก็ผิดแล้วพี่ " แกงดุผมเบาๆ แล้วก็เอามือขวาของตัวเองมาจับมือซ้ายของผม แล้วค่อยๆ จับมือผมดีดเปียโนไปทีละตัว ๆ 

ตอนนี้เหมือนผมถูกสะกด มือผมขยับได้ด้วยการบังคับจากมือนิ่มๆของแกงส้ม ส่วนสายตาของผมตอนนี้ มันโฟกัสอยู่แค่ใบหน้าด้านข้างของแกงเพียงอย่างเดียว เหมือนทุกอย่างมันหยุดหมุน  มีเพียงแค่หัวใจของผมที่มันเต้นรัวขึ้นเรื่อยๆ และเสียงเปียโนที่ดังขึ้นทีละโน้ตๆ จากมือของผมและแกงส้ม  ผมอยากอยู่แบบนี้ไปนานๆ  รู้สึกดีชะมัด

' เธอนั้นเป็นเสมือนดวงดาว ที่คอยส่องแสงพรางพราว ชัดเจนสว่างไม่จางหายไป 

ต้องรอ แสงไฟมืดมิดลงไป ฉันจึงจะได้เข้าใจว่ายังเหลือใคร ....  

"พี่ฮั่น ! พี่ฮั่นฮะ โทรศัพท์ครับ " แกงปล่อยมือออกจากมือผม แล้วทักบอกเบาๆ 

"อ๋อ ครับๆ " ผมหลุดจากภวังค์เมื่อกี้ แล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋า  เมื่อกี้มันคืออะไร ? ความรู้สึกเมื่อกี้คืออะไร ? ผมหันไปมองหน้าแกงก่อนจะรับโทรศัพท์ ผมแอบเห็นว่าแกงหน้าแดงไม่เบาเลย หรือแกงจะรู้สึกแบบเดียวกับผม เมื่อแกงเห็นว่าผมมองหน้าอยู่ ก็ทักขึ้น " รับสิฮะ " ผมยิ้มรับก่อนจะดูเบอร์ 

'  P'BANK  ' ผมไม่อยากจะรับเลย พี่แบงค์คือ มือขวาของพ่อผมครับ แต่ผมก็ต้องกดรับ เพราะแกงมองอยู่  

"ฮัลโหลครับ ว่าไง " 

'คุณหนูครับ คุณพ่อให้เชิญมาพบหน่อยครับ ' มีอะไรอีกล่ะ ผมเบื่อมาก ทุกครั้งที่พ่อเรียกผมไปหา ไม่เรียกไปด่า ก็เรียกไปรับเงินจากเขาแค่นั้น - - 

'มีอะไรหรือเปล่า ?" ผมถามไปงั้นๆ ทั้งที่ก็พอจะรู้ 

'ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณพ่อแค่อยากคุยด้วย'  

'งั้นบอกท่านด้วย เดี๋ยวเรียนเสร็จผมจะเข้าไปหา ' ผมบอกก่อนจะกดตัดสายทิ้ง วันนี้ผมจะโดนด่าอะไรอีก ยิ่งคิดยิ่งเบื่อ 

"มีอะไรด่วนหรือเปล่าฮะ ?" แกงส้มถามผมด้วยสีหน้าที่ดูเป็นห่วง 

"ไม่มีอะไรหรอก พ่อพี่ให้ไปหาน่ะ" ผมยิ้มตอบแล้วเดินกลับไปหา 

"สีหน้าพี่ดูไม่ค่อยดีเลยนะ"  อ่า อาการผมบอกขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมแกงถึงรู้ 

"ฮ่า ๆ ไม่มีอะไรจริงๆครับ " ผมขยี้ผมแกงส้มเบาๆ แล้วนั่งลงที่เดิม แล้วมันก็ทำให้เราอยู่ใกล้กันอีกแล้ว 

"พี่จะเรียนต่อหรือเปล่าฮะ" แกงถามโดยไม่ได้หันมามองหน้าผมเหมือนเมื่อกี้ สงสัยจะกลัวเป็นเหมือนเมื่อกี้ ฮิฮิ ก็ลองเป็นแบบเมื่อกี้สิครับ ผมจะจูบให้เลย 

 

"พี่ไม่อยากเรียนแล้ว แกงร้องเพลงให้พี่ฟังได้มั๊ย ? " ผมถามเบาๆ แล้วเนียนซบไหล่แกงส้ม ตัวแกงหอมมากจริงๆครับ 

"อ๋า ~ พี่อยากฟังเพลงอะไรครับ ?"  

"เอาทั้งเล่มนี้เลยครับ" ผมชี้ไปที่หนังสือคอร์ดเพลงข้างหน้า 

"เอาอย่างนั้นเลยหรอครับ " แกงก้มหน้ามาถามผมใกล้ๆ เล่นเอาซะผมไปจะไม่เป็นเลยครับ

"เอาเพลงที่แกงอยากจะร้องก็ได้ครับ" ผมตอบยิ้มๆ 

"โอเคครับ" แกงส้มยิ้มรับ แล้วเริ่มดีดเปียโนพร้อมกับร้องเพลง โดยมีผมนั่งซบไหล่เป็นผู้ฟังที่ดี ผมมีความสุขจัง

.
.
.
.

ตอนนี้แกงส้มคงเป็นคนเดียวที่ทำให้ผมมีความสุขได้ ผมรู้สึกดีในทุกครั้งที่มีแกงส้มอยู่ใกล้ๆ แล้วตอนนี้ ความใกล้ชิดของเรา มันมากขึ้นๆ ทุกวัน มากขึ้นจนผมเริ่มจะ หัวใจเต้นแรงเวลาได้อยู่ใกล้กัน เริ่มที่จะรู้สึกอยากอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา เริ่มที่จะ 'หวั่นไหว' ไม่รู้ว่าแกงส้ม จะ 'หวั่นไหว' แบบผมบ้างหรือเปล่า'  ?

'แต่ฉันก็ไม่รู้เพราะความบังเอิญ  

หรืออันที่จริงฉันนันจงใจ

เวลาที่เธอมายืนใกล้ ใกล้

ก็ยังเผลอไปสบตา 

รู้ก็ทั้งรู้ว่าคงไม่มีปัญญา

คงไม่มีหวัง



ไม่อยากจะเหลียวมอง 

ฉันคอยบอกตัวเอง

แต่ยังทำไม่ได้

ไม่อยากจะสนใจ 

รู้ว่าไม่มีทาง

แต่ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร 

อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า

ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมายังหวั่นไหว 

ยังเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน

ฉันต้องคอยหักห้ามใจ 

(มันยังอดใจไม่ได้ มันยังห้ามใจไม่ได้) 

อดใจไม่ไหวทุกทีที่เจอ

เพียงแค่แอบเผลอมองตา จะผิดไหม

เก็บเอาไปฝันอยู่ทุกคืน 

ฉันต้องทำตัวเช่นไร ช่วยบอกได้ไหมเธอ  ' บอกพี่ทีได้มั๊ยครับแกงส้ม :DDD 

..
.

..

.

.

.

TBC.

----------------------------------------------------

อัพอีกพาร์ทแล้วนะึคะ พาร์ทนี้ก็หวานๆ (?) 
พยายามจะแต่งให้หวาน แต่ทำได้แค่นี้ แหะๆ 
อาแกงกับพี่หมี่ฮั่น ใกล้ชิดกันเกินไปแล้ว เขินเอง ><~ 

เย่ๆ ครบ 50 เม้นแล้ว
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เยอะแยะมากมายอะไร 
แต่อ่านแล้ว โคร.ต รู้สึกดีเลยค่ะ ทำให้อยากแต่งต่อ 
ทุกๆคอมเม้นต์ คือ กำลังใจในการแต่งของไรต์เลยนะคะ ขอบคุณจากใจค่ะ :DDD
เม้นกันเยอะๆนะคะ เห็นแล้วมันมีกำลังใจ

ปล.แอบบอก ตอนหน้าจะดราม่าแล้วน้า แต่เล็กๆน้อยๆค่ะ อิอิ 

THX THEME

THE★FARRY