ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - Chapter 1 : แรกพบสบตา
[TS8 FICTION] รักเมียที่สุดในโลก : ฮั่นแกงส้มHUNZSOMM :)
-Chapter 1’ : แรกพบสบตา
@ บ้านชัยอรรถ 10.30 น.
KS’S PART
ผม ธนทัต ชัยอรรถ หรือที่คนอื่นๆเรียกกันว่า ครูแกง อายุก็ 20 แล้วล่ะครับ ผมทำงานเป็นครูสอนร้องเพลงอยู่ที่ HKS ครับ สอนมาก็หลายปีแล้วนะ ปกติผมจะสอนแต่เด็กๆ อนุบาลไม่ก็ประถม (หลายคนบอกผมเหมือนนางงาม ,, เอิ่มม - - ผมแค่รักเด็ก เหมือนตรงไหน ) แต่พอมาเทอมนี้ ครูใหญ่ก็จัดให้ผมมาสอนแบบตัวต่อตัวกับนักเรียนที่วัยใกล้ๆกัน ไม่รู้ว่าผมควรจะดีใจดีมั๊ย เพราะคนที่ผมต้องสอนก็ไม่ใช่ใครเลย คือพี่ฮัท ที่มีศักดิ์เป็นหลานผมเอง ทั้งๆที่พี่ฮัทแก่กว่าผมนะ - - แถมพี่ฮัทยังลากรุ่นพี่มาเรียนด้วยอีก เท่ากับว่าผมจะมีลูกศิษย์ที่แก่กว่า ยังดีที่พี่ฮัทแกเหลือโควตาให้ผมได้เลือกนักเรียนเองได้หนึ่งคนนะ
‘อย่าเขยิบมาใกล้ ช่วยขยับไปไกลๆ ขอได้ไหม หัวใจ ... ~ ’
ผมหยิบบีบีคู่ใจขึ้นมา ใครโทรมาแต่เช้า (?)
สายเรียกเข้า
P’HUT
“ว่าไงครับพี่ฮัท ?”
“อาแกง ทำอะไรอยู่ ? ”
“เมื่อไหร่พี่จะเลิกเรียกผมว่า อา ซะทีเนี่ย ผมอ่อนกว่าพี่นะเฮ่ย” ผมเบื่อพี่ฮัทจริงๆ เวลาพูดถึงผมกับคนอื่น แกจะชอบเรียกผม อาแกง คนอื่นก็มักจะคิดว่าผมเป็นน้องของพ่อพี่ฮัททุกที จนหลายคนคิดว่าผมน่าจะอายุ 40 อัพ - -
“ก็แกเป็นอาพี่จริงๆนี่หว่า ไม่อยากดูแก่ก็บอกมาเห๊อะ ๕๕ ”
“พี่นั่นแหละ อยากดูเด็กก็บอกมาเห๊อะ ”
“โอเคๆ ยอมละ ”
“แล้วตกลงพี่มีอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวพี่ก็ต้องมาเจอผมที่ HKS อยู่แล้วไม่ใช่หรอ”
“นั่นแหละๆ ถึงโทรมานี่ไง พี่จะบอกว่า ไม่แน่พี่อาจจะเข้าไปเลทหน่อย จะไปมหา’ลัยแป๊ป อ้อ แต่พี่จะให้รุ่นพี่เข้าไปก่อนนะ
เราจะได้ไม่ต้องรอนาน ”
เราจะได้ไม่ต้องรอนาน ”
“อ๋อออออ โอเคครับ ”
“โอเคๆ งั้นพี่ไปก่อน แล้วเจอกัน ”
“แล้วเจอกันครับพี่ บาย ” หลังจากวางสายจากพี่ฮัท ผมก็แอบมีความรู้สึกแปลกๆในใจ การสอนคนที่อายุมากกว่าจะเป็นยังไงเนี่ย ผมหวังว่ามันจะผ่านไปด้วยดีนะ เฮ้อ ....
@ HKS ACADEMY 12.00 น.
HUNZ’S PART
ผมกำลังจะก้าวเท้าไปใน HKS ACADEMY โรงเรียนสอนร้องเพลงที่ติดอันดับที่ดีที่สุดของประเทศ สอนตั้งแต่เด็กยันแก่ รุ่นเตรียมอนุบาลยันรุ่นคุณทวด ไอฮัทมันคงเส้นใหญ่จริง ไม่งั้นคนร้องเพลงห่วยๆอย่างผมคงไม่ได้เข้ามาเรียนหรอก เพียงแค่ก้าวแรกที่ผมเดินเข้ามา ผมสัมผัสได้ถึงความยิ่งใหญ่ของโรงเรียนนี้ ภายในประกอบไปด้วยห้องต่างๆมากมาย แยกเป็นชั้นเป็นโซนอย่างชัดเจน ตึกหรูที่ถูกตกแต่งในสไตล์วินเทจ ประดับประดาไปด้วยของตกแต่งที่ดูคลาสสิคทุกชิ้น ตั้งแต่ พรมเช็ดเท้า โคมไฟ ประตู ม่านต่างๆ ยัน ลูกบิด โอ้ พระเจ้า !! ถ้าโรงเรียนสอนร้องเพลงจะหรูขนาดนี้นะ ผมยอมนอนในห้องน้ำโรงเรียนเลยล่ะ ๕๕ ในขณะที่ผมกำลัง อึ้ง ทึ่ง และ ตะลึงกับความหรูหราของโรงเรียนแห่งนี้ ผมก็รู้สึกได้ถึงแรงกระแทกที่บริเวณหลังผมเต็มๆ
“โอยยย !!” ใครเดินชนวะ อย่าให้เห็นหน้านะ พ่อจะด่าให้ขี้เหร่เลย เอ๋ ... แล้วถ้าคนที่ชน มันไม่หล่อไม่สวยล่ะวะ
“ขอโทษทีครับ ผมไม่ทันระวัง” ผมหันไปตามที่มาของเสียง
บร๊ะ ! ผู้ชายอะไรวะ น่ารักชะมัด ชายหนุ่มหน้าละอ่อน ที่ผมคิดว่าน่าจะอายุน้อยกว่าผมพอสมควร กับความสูงประมาณตัวผม ในชุดเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์ ธรรมดา ทรงผมถูกเซทขึ้นเปิดหน้าผาก ใบหน้าขาวเนียน จมูกโด่งเป็นสัน ปากอิ่มสีออกชมพูค่อนไปทางแดง อือออ .... เฮ้ย !! ทำไมดูสวยจังวะ
“ไม่เป็นไรครับ ผมต่างหากที่ยืนขวางทาง ” ผมยิ้มให้กับหนุ่มหน้าหวานคนนั้น (ไรเตอร์ : ไหนเมื่อกี้บอกจะด่าให้ขี้เหร่ - - ) น้องเขาน่ารักขนาดนี้ ด่ายังไงก็ไม่ขี้เหร่หรอกครับไรต์ :DDD
“มาสมัครเรียนหรอครับ ? ” หนุ่มน้อยหน้าใส ส่งรอยยิ้มหวานมาพร้อมกับคำถาม
“ใช่ครับ แล้ว ... มาสมัครเรียนเหมือนกันหรอ ? ” ถ้าน้องเขามาสมัครเรียนเหมือนผม ผมจะไม่ให้ไอฮัทมาเรียนด้วยละ เป็นคนโทรมาเตือน แต่ทิ้งผมให้มาคนเดียวซะงั้น ให้น้องคนนี้เรียนแทนมันไปเลย วะฮ่าฮ่า
“เปล่าหรอกครับ ผมทำงานที่นี้น่ะ ^+++^ ” โอยยยยย ~ น้องครับ ถ้าจะยิ้มหวาน ฟันสวยขนาดนี้ ฆ่าผมเลยเถอะ
“ผมชื่อฮั่นครับ หวังเราคงได้เจอกันอีก ” ผมยื่นมือไปทำความรู้จักอย่างเป็นมิตร
“เช่นกันนะครับ” เขาจับมือตอบผมเบาๆ อั๊ยยะ มือนิ่มมากกกกก ผู้ชายอะไรว้า
“ยินดีที่ได้รู้จัก ผมชื่อ...”
‘อย่าเขยิบมาใกล้ ช่วยขยับไปไกลๆ ขอได้ไหม ..
“อ่า ขอโทษนะครับ ,, ฮัลโหล ครับผม ว่าไงฮะ ” อ๋า โทรศัพท์เข้าซะละ ผมยังไม่รู้ชื่อเลย
“ผมขอตัวก่อนนะครับ หวังว่าเราคงจะได้พบกันอีก ” แล้วหนุ่มน้อยคนนั้นก็วิ่งลับหายเข้าไปในลิฟท์ พร้อมกับยิ้มออกมาให้ผมจากในลิฟท์อีกครั้ง
“ดะ..เดี๋ยวววว สิครับ ” สรุป ชื่อน้องเขาผมก็ไม่ได้รู้จนได้ เฮ้อออออ ~
ผมยืนห่อเหี่ยวอยู่คนเดียวบริเวณหน้าจุดประชาสัมพันธ์ของโรงเรียน ผมจะได้เจอคนๆนี้อีกหรือเปล่า ?
‘เธอนั้นเป็นเสมือนดวงดาว ที่คอยส่องแสงพรางพราว .... ’ เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น ทำให้ผมหลุดจากภวังค์
‘DRAGON HUT’
“ว่าไง ถึงแล้วหรอ ? ” ผมถามไปยังปลายสาย
“ถึงแล้วๆพี่ กำลังจอดรถ พี่อยู่ไหน ? ”
“อยู่ตรง ประชาสัมพันธ์ ชั้นล่าง ”
“โอเคพี่ ผมจะรีบไป ”
“เออ โอเค ” ผมกดตัดสายทิ้ง แล้วเดินไปนั่งรอมันอยู่แถวๆ หน้าห้องเรียนของที่นี้
ผมหันไปดูชื่อที่แปะยาวเด่นอยู่บนหน้าประตู ‘ ห้อง 02847 อ.ธนทัต ชัยอรรถ (แกงส้ม) ’
อ่า นี่คงเป็นห้องเรียนในอนาคตของผมสินะ …..
อดคิดถึงเด็กคนเมื่อกี้ไม่ได้เลยจริงๆ ผมหวังว่า ผมคงได้เจอเขาอีกเร็วๆนี้นะ ... ไอน้องน่ารัก :))
TBC
.........................................................
จบแล้วครับผม กับตอนแรก สั้นไปหรือเปล่า ?
พี่ฮั่นเอ๋ยยยย จะรู้มั๊ย ว่าคนที่คุยด้วยน่ะ คือ อาแกงส้ม ><
รอติดตามต่อไปนะคะ ว่ามันจะไปถึง รัก ‘เมีย’ ที่สุดในโลก ได้ยังไง
เม้นกันเยอะๆนะคะ จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ :DD
ขอบคุณครับผม ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น