[TS8 FICTION] รักเมียที่สุดในโลก : ฮั่นแกงส้ม HUNZKANG :)

ลำดับตอนที่ #14 : - Chapter 13' : รักเมียที่สุดในโลก

 [TS8 FICTION] รักเมียที่สุดในโลก : ฮั่นแกงส้ม : HUNZSOMM

- Chapter  13' : รักเมียที่สุดในโลก



 

HUNZ’S PART

ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรทัศน์ที่ถูกเปิดทิ้งไว้ ไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหนที่ผมเผลอไผลหลับไป ผมมองไปยังนาฬิกาเรือนใหญ่ที่แขวนอยู่ปลายเตียง ’23.00’ ก่อนจะทอดสายตาไปยังข้างๆตัวที่ก่อนจะหลับไปมีแกงส้ม คนรักที่ผมกล้าพูดได้เต็มปากว่า แกงเป็นของผม เมื่อกี้แกงนอนอยู่ในอ้อมกอด แต่ตอนนี้.... แกงไปไหน ? 

ผมดันตัวเองลุกมองหาอีกคนรอบห้อง แต่ก็ไม่พบ แกงหายไปไหน ผมลุกจากที่นอน พันผ้าเช็ดตัวรอบเอว ตัดสินใจจะเดินไปตามหาแกง ยังไม่ทันที่ผมจะเปิดประตูออกไป ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูมาจากทางห้องน้ำ  

“แกง..พี่นึกว่าหายไปไหนซะอีก” ผมหันกลับแล้วเดินไปหาอีกคน ตั้งใจที่จะโอบเอว ‘เมีย’ แต่ก็ต้องหยุดเมื่อแกงทิ้งน้ำหนักมือลงมาตีมือผมเต็มๆ 

“อย่ามาโดน ! ”แกงทำหน้าเหวี่ยงใส่แล้วค่อย ๆ ก้าวเท้าเดินช้าๆ 

“ยังเจ็บอยู่หรอครับ” ผมเดินตามไปกอดเอวบางไว้ แต่แกงก็ตีมาที่มือผมอีกครั้ง  

“ผมบอกว่า อย่าโดนไงเล่า ! เจ็บจะตายอยู่แล้วเนี่ย ตอนลุกนี่เจ็บแทบบ้า ถ้ารู้ว่าจะเจ็บขนาดนี้ ผมไม่ให้พี่หรอก” แกงพูดก่อนจะแกะแขนผมออก แล้วทิ้งตัวนั่งที่ขอบเตียง 

“บ่อยๆ เดี๋ยวแกงก็ชิน” ผมนั่งลงข้างๆ แล้วกระซิบไปที่หูเบาๆ 

“บ่อยๆอะไรของพี่ ผมให้แค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ” แกงพูดกลบเกลื่อน แต่ผมดูออกว่าเมียผมเขิน แก้มเนียนเริ่มขึ้นสีอีกแล้ว แหม๊ น่าจับกดอีกสักที 

“แกงไม่ชอบหรอครับ” ผมหันหน้าไปถาม 

“ไม่ !” แกงหันมาแลบลิ้นใส่ผม  แล้วหันกลับ 

“แต่เมื่อตอนบ่าย แกงยังคราง...” ยังไม่ทันได้พูดจบแกงก็เอามือมาปิดปากซะแล้ว

“ไม่ต้องพูดอะไรออกมาเลยนะพี่ ” แกงหันมาทำหน้าดุ แล้วเอามือออกจากปากพี่ 

“ไม่พูดได้ไง ก็เมื่อตอนบ่ายแกงยั่วพี่ก่อนนะ แบบนั้นใครทนไหวก็ไม่ใช่คนแล่วครับ อย่าไปทำกับใครแบบนี้นะครับรู้มั๊ย หรือถ้าจะทำ ก็ทำได้กับพี่แค่คนเดียว แล้วพี่จะ... จัดให้” 

“บอกว่าไม่ให้พูดแล้วไงเล่า” แกงตีแขนผมด้วยน้ำหนักไม่เบามือนัก

“ไม่อยากให้พูด ก็หาอะไรมาปิดปากพี่สิ” ผมยื่นหน้าไปหอมแก้มนิ่มเบาๆ ก่อนจะส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้ 

“อ๋อออออออ.. อยากได้อะไรปิดปากหรอครับ เอาอะไรดีล่ะ หมัด หรือ ศอก ” 

“จะเอา...จูบ ~ ” 

“ไอพี่ฮั่น.. อย่ามา..อืมมม”  ไม่ปล่อยให้แกงได้พูดต่อ ผมจัดการปิดปากแกงด้วยจูบของตัวเองอีกครั้ง แกงดิ้นและตีไหล่ผมอยู่หลายทีก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นลูบมือไปตามบ่าของผมแทน ผมค่อยๆดันตัวแกงส้มลงไปบนที่นอนนุ่มอีกครั้ง ก่อนจะตามลงไปด้วยร่างของตัวเอง เหมือนคืนนี้ผมจะได้อาหารมื้อดึกเป็น ‘แกงส้มรสเด็ด’ แล้วล่ะครับ หึหึ ผมขอตัวไปมีความสุขกับเมียผมอีกครั้งก่อนนะครับ ฝันดีครับทุกคน ;DD  

.

.

.

.

.

เช้าวันรุ่งขึ้น  :  07.00 น

KS’S PART 

ผมตื่นมาในตอนเช้าพร้อมกับความอ่อนเพลียสุดๆ (ไรต์ : ไปทำอะไรมาคะ ) เหอะ อย่าถามว่าทำอะไรมา ผมรู้ว่าไรต์รู้ รวมไปถึงรีดเดอร์ทุกคนด้วยผมรู้ว่าพวกคุณรู้










ไม่ถึง 24 ชั่วโมง ผมเสร็จไอหมีทะเลข้างๆไปหลายรอบ บ้าที่สุด ทำไมผมถึงได้เคลิ้มแบบนี้ นึกถึงเมื่อวานตอนบ่าย กับเมื่อคืนก็อดจะเขินไมไ่ด้ ผมทำอะไรไม่ได้สักอย่าง โว้ย ! เป็นแบบนี้ได้ไงเนี่ย (ไรต์ : ใครบอกพี่แกงทำอะไรไม่ได้ ก็เห็นพี่แกงนอนครางเสียงหวานเลย -,.-) ผมไม่ได้ไม่หมายถึงแบบนั้น ไรต์บ้า 








ผมมองหน้าเจ้าของร่างหนาที่กอดผมอยู่ เห็นหน้าแล้วหมันไส้ชะมัด ผมเอื้อมมือไปหยิบปากกาเคมีสีดำที่อยู่บนโต๊ะที่หัวเตียง ตั้งใจจะเอามาเขียนหน้าหล่อๆ ให้เละไปเลย ฮ่าๆ แต่เพียงแค่เปิดฝาปากกาออก ก็ถูกต้องมองด้วยสายตาคมของพี่ฮั่นซะแล้ว 

“แกงจะทำอะไรพี่หรอ” พี่ฮั่นเอ่ยถามเบาๆ เสียงงัวเงียแบบคนเพิ่งจะตื่น 

“อ๋อออ... เปล่าฮะ แหะๆ ” ผมปฏิเสธแล้วรีบปิดฝาปากกา ก่อนจะโดนมันทิ้งไป

“หึ จะแกล้งพี่ล่ะสิ ใช่มั๊ยครับ ” พี่ฮั่นถามพลางดึงผมเข้าไปชิด

“ผมไม่ได้จะแกล้งพี่นะ ปล่อยได้แล้ว ผมจะไปอาบน้ำ” ผมพยายามแกะมือปลาหมึกของพี่ฮั่นออก

“เดี๋ยวค่อยไปอาบพร้อมกันก็ได้ครับ” เหมือยยิ่งแกะ ไอหมีทะเลก็ยิ่งกอดผมแน่นขึ้น 

“ทะลึ่งและ ใครจะอาบพร้อมพี่” ผมมองหน้าเหวี่ยง 

“อาบน้ำพร้อม ‘เมีย’ ไม่เห็นจะแปลกเลย ” พี่ฮั่นพูดออกมาลอยๆ 

“พี่ง๊าาาา พูดอะไรเนี่ย” ผมก้มหน้าลง เขินจะตายอยู่แล้วเนี่ย มาเจอคำว่าเมียอีก ตายๆๆๆ

“๕๕ โอ๋ๆ ไม่พูดละครับ ” พี่ฮั่นหัวเราะ ก่อนจะเชยคางผมขึ้นไปสบตา  

“พี่รักแกงมากนะ รักที่สุดเลยด้วย” พี่ฮั่นพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะค่อยๆเลื่อนหน้าลงมาใกล้  ผมหลับตาพริ้มรอรับสัมผัสหวานจากพี่ฮั่นอีกครั้ง 

‘รักเธอคนนี้ 24 ชั่วโมง เช้า สาย บ่าย เย็น ก็ยัง I love you ไม่ว่าจะกิน.. ’
(ไรต์ : เปลี่ยนริงโทน โปรโมตเพลงเบาๆจ้า) 

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น ทำให้ผมลืมตา แล้วพี่ฮั่นก็ปล่อยผมให้เป็นอิสระ

“รับสิครับ” พี่ฮั่นเอ่ยทักแล้วหยิบโทรศัพท์มายื่นให้ 

“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มรับแล้วดูเบอร์คนที่โทรเข้ามา 

สายเรียกเข้า

 P’CAN 

“ฮัลโหลครับพี่แคน” ผมดันตัวเองขึ้นมานั่งก่อนจะกดรับ อาจจะสงสัยทำไมผมถึงเรียกพี่แคน ตอนแรกผมบอกพี่แคนเป็นเพื่อน พี่แคนเรียนรุ่นเดียวกับผมครับ แต่แก่กว่าผมหน่อยๆ :D 

“แกอยู่ไหนเนี่ย กลับมากรุงเทพด่วนๆ” 

“อ่า ผมอยู่หัวหินพี่ มาพักผ่อน” 

“พี่ว่าแกพักผ่อนนานเกินไปละ กลับมาพรุ่งนี้เลย” 

“ทำไมวะพี่ เกิดไรขึ้น” 

“ก็พี่มาเรียนร้องเพลงได้สองวันและ”

“ก็เรียนไปดิพี่ ครูนัทสอนแทนผมไง มีปัญหาอะไรป้าว”

“ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ครูนัท อยู่ที่ไอฮัทต่างหากเล่า พี่จะฆ่ามันอยู่แล้วเนี่ย กวนตี_ สุดๆ” 

“อ๊าว ! ซะงั้นน่ะ” พี่ฮัทกับพี่แคนเป็นเพื่อนกันครับ รู้จักกันตั้งแต่ ม.ปลาย กัดกันตลอดครับ เจอกันกี่ทีก็กัดกัน ผมก็ไม่เข้าใจทำไมพี่ฮัทต้องกวนโอ๊ยพี่แคนตลอดเวลา แล้วทุกครั้งก็มีผมนี่แหละที่คอยห้าม สงสัยครูนัทคงจะเอาไม่อยู่แน่ๆ ผมคงต้องกลับไปเป็นคนห้ามศึกแล้วล่ะครับ

“รีบกลับมาเคลียร์ด้วย ไม่งั้นพี่ฆ่าหลานแกหมกปิ่นโตแน่ !”

“โอ๊ย! โหดมากครับพี่ โอเคฮะ ผมจะรีบกลับ” ผมกดตัดสายทิ้ง

“มีอะไรหรือเปล่าครับแกง” พี่ฮั่นถามก่อนจะดึงผมลงไปนอนด้วย 

“ไม่มีอะไรครับ พรุ่งนี้เรากลับกรุงเทพฯกันนะ” ผมบอกก่อนจะกอดพี่ฮั่นแน่น

“โอเคครับ ได้สิ” พี่ฮั่นลูบผมของผมเบาๆ ผมซุกหน้าลงที่แผงอกหนาของพี่ฮั่น 

ตอนนี้ความสัมพันธ์ของผมกับพี่ฮั่น 

มันก้าวไปไกลแล้วครับ


ไกลมากจนผมเองก็ตกใจ 

ตอนนี้เขาเป็นส่วนสำคัญในชีวิต และหัวใจของผม

หวังว่าเจ้าของอ้อมกอดที่อบอุ่นนี้


เขาจะไม่ทำให้ผมเสียใจ 

ผมคงถอนตัวไม่จากหมีทะเลเจ้าเล่ห์ตัวนี้ไม่ได้แล้วล่ะครับ :DD

.
.
.
.
.
.
.
.

TBC. 

-------------------------------------------------------------------------------------

จบไปอีกหนึ่งพาร์ทของฮั่นส้ม
เป็นอีกพาร์ทที่ตัวไรต์เองรู้สึกว่าฝืดมากเลยค่ะ
แต่งลบ แต่งลบไปกี่รอบก็ไม่รู้ ๕๕

ใครรอฮัทแคนอยู่ พาร์ทหน้าเจอกันจ่ะ :DD 

ตามไป Chapter ถัดไปกันด้วยนะคะ ไรต์มีเรื่องจะบอก






THX THEME :DDD

THE★FARRY