[TS8 FICTION] รักเมียที่สุดในโลก : ฮั่นแกงส้ม HUNZKANG :)

ลำดับตอนที่ #10 : - Chapter 9' : หัวหินที่รัก

 [TS8 FICTION] รักเมียที่สุดในโลก : ฮั่นแกงส้ม : HUNZSOMM

- Chapter  9' : หัวหินที่รัก

@ ‘ROOM 1028’ Tiamo condo 23.30 น.

HUNZ’S PART 

            หลังจากที่ผมกลับมาจากบ้านของแกง ผมก็ใช้เวลาคิดคำตอบว่าจะไปหาแกงได้ที่ไหน ผมหมดหนทางแล้วจริงๆครับ ผมให้พี่แบงค์ช่วยสืบหา พี่แบงค์ก็ยังไม่ติดต่อมาเลย ตอนนี้ทั้งคิดถึง ทั้งเป็นห่วง แกงอยู่คนเดียว ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง ผมทำอะไรลงไปวะเนี่ย  น้องเสียใจมากถึงขั้นหนีผมไปแบบนี้ ไอโง่เอ้ย ไปบอกเค้าอยากอยู่คนเดียว เค้าจัดให้สมใจเลย เป็นไงล่ะมึง 

‘ประมาณนี้หรือเปล่า ทำนองนี้หรือเปล่า อย่างที่เขาทำๆ กันให้มีรัก แนวๆนี้หรือเปล่า ... ’ 

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู 

‘  P ’BANK  ’  

“ว่าไงครับพี่” ผมส่งเสียงไปยังปลายสาย

“ได้เรื่องแล้วครับ คุณหนู” พี่แบงค์บอกออกมาอย่างให้ความหวัง 

“รู้แล้วหรอครับ ว่าอยู่ที่ไหน?” ความหวังที่จะได้เจอแกงเริ่มมาแล้วครับ 

“ครับ พี่ว่าใช่ ทะเบียนรถตรงกับที่คุณหนูให้พี่หาเลยครับ vios สีขาว ทะเบียน 8247” 

“อยู่ที่ไหนครับพี่”

“หัวหินครับ คุณหนูจะให้พี่พาไปมั๊ย” 

“หัวหินหรอครับ ไม่เป็นไรๆครับ เดี๋ยวผมไปเอง” 

“โอเคครับคุณหนู งั้นเดี๋ยวพี่จะส่งแผนที่ไปให้ทางอีเมลล์นะ ”

“ครับพี่ ผมขอบคุณพี่มากเลยนะ ถ้าไม่ได้พี่ผมแย่แน่” 

“ฮ่าๆ ไม่เป็นอะไรเลยครับ คุณหนูก็เป็นเจ้านายพี่อีกคนนะครับ  แค่นี้ก่อนนะครับคุณหนูคุณท่านเรียกหาพี่แล้ว”

“อ่า โอเคๆครับ ” แล้วพี่แบงค์ก็กดวางสายไป 

           ผมเปิดโน้ตบุ๊ค เพื่อรอพี่แบงค์ส่งแผนที่มาให้ ระหว่างรอ ผมก็จัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเป้ใบใหญ่เพื่อจะไปหาแกง ทันทีที่พี่แบงค์ส่งแผนที่มา ผมก็สั่งปรินท์ แล้วก็จัดการกับกระเป่าเสื้อผ้า เสร็จแล้วก็วิ่งลงมายังลานจอดรถ เพื่อออกเดินทางในทันที จากกรุงเทพฯถึงหัวหิน ก็น่าจะไม่นานมาก ไม่ทันเช้าผมก็น่าจะถึงนะ แล้วเจอกันนะครับแกง :DD


.
.
.
.
.
.
.

@ บ้านชัยอรรถ หัวหิน  07.00 น.

 

 รูปภาพประกอบการจิ้นจ้ะ :DD

KS’S PART 

          ผมตื่นเช้ามา โดยสภาพยังอยู่ในชุดนอนในที่ที่แปลกตา แต่ก็คุ้นเคย ผมมาที่นีค่อนข้างๆจะบ่อย ทุกๆครั้งผมมาเพื่อพักผ่อนจากการเรียน การทำงาน แต่ครั้งนี้ผมมาเพื่อพักใจ ใจที่มันเงียบเหงา นี่ก็เข้าวันที่สองแล้วล่ะครับ ที่ผมไม่ได้เจอพี่ฮั่น ไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ติดต่ออะไรใดๆ ทั้งสิ้น หวังว่าพี่ฮั่นคงจะพอใจ เฮ้อ ผมคงมาไกลพอที่พี่เขาจะไม่เห็นหน้าผมแล้วนะครับ 

‘ตึ้งตึ่ง ตึ้งตึ่ง’

หือ ใครมาแต่เช้า ผมตั้งใจจะเดินออกไปดูที่ประตูรั่ว แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็น ตุ๊กตาหมีสีชมพูตัวใหญ่ ที่วางขวางอยู่หน้าประตูกระจก มันเป็นของใคร ? ผมเดินออกมาดูตุ๊กตาหมีตัวนั้นแล้วมองหาการ์ดที่อาจจะติดมากับตัวตุ๊กตา 

“ไม่เห็นจะมีอะไรบอกเลย ของใครว้า ? ” 

“ของแกงนั่นแหละ” เสียงคุ้นหูดังมากจากข้างหลัง

“พี่ฮั่น” ผมหันไปมองที่ต้นเสียง คนตัวสูงที่คุ้นเคย ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงขาสั้นประมาณเข่า ผมตกใจมากจริงๆ พี่ฮั่นมาได้ยังไง ผมไม่ได้บอกใครเลยนะ  แม้แต่พ่อแม่ยังไม่บอกเลย พี่ฮั่นรู้ได้ยังไงว่าผมมาอยู่ที่นี้ 

“แกงโกรธพี่หรอครับ” สองมือของพี่ฮั่นกอดเอวผมเอาไว้ 

“พี่มาทำอะไรที่นี้ ?” 

“พี่มาหาแกง คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว” 

“มาหาทำไม พี่อยากอยู่คนเดียวไม่ใช่หรอ ?” ผมพยายามแกะมือพี่ฮั่นออก แต่เหมือนยิ่งแกะพี่ฮั่นก็ยิ่งกอดเอวผมแน่นขึ้นๆ

“แกงอ่า พี่ขอโทษครับ ดีกันนะ พี่ผิดไปแล้วนะ” ง่ายไปมั้งครับ ผมเสียใจแทบบ้า ร้องไห้ไปตั้งเยอะ จะให้คืนดีง่ายๆได้ยังไง 

“ไม่ง่ายไปหน่อยหรอฮะ ? วันก่อนผมเสียใจมากเลยนะ พี่คงไม่รู้ว่าวันนั้นน่ะวันเกิดผม ” ผมมองหน้าอีกคน พลางพูดออกไปอย่างอดน้อยใจไม่ได้ 

“รู้สิครับ ทำไมจะไม่รู้ ที่พี่หายไปก็ไปซื้อตุ๊กตาตัวนี้มาให้แกงไง” 

“ผม  ไม่  เชื่อ” 

“แกงอ่า พี่พูดจริงๆนะครับ” พี่ฮั่นมองหน้าอย่างอ้อนๆ เฮ้อ หรือผมกำลังจะใจอ่อน 

“งั้นบอกผมหน่อยได้มั๊ยว่าตกลงวันนั้นพี่เป็นอะไร แล้วถ้ารู้ว่าเป็นวันเกิดของผมจริง  ทำพี่ไม่เห็นโทรมา ไม่ส่งข้อความไม่อะไรมาเลย ผมรอจนเกือบจะเที่ยงคืนก็ไม่มี ”

“พี่ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น พี่อยากเซอร์ไพร์สแกงเลยทำเป็นเมินใส่ แค่นั้นเอง อ้อ ส่วนข้อความพี่ส่งแล้วครับ แต่มันไม่ไป ไม่เชื่อแกงเปิดดูสิ” พี่ฮั่นคลายกอดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ยื่นให้ ผมรับมา ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไหร่เลย

“เฮ่ย” วอลฯ โทรศัพท์พี่ฮั่นเป็นรูปผมอ่ะ เขินนะเนี่ย -///-  (ไรต์ : โกรธอยู่ไม่ใช่รึ) เออ ใช่ โกรธๆ !! 

“อะไรครับ” พี่ฮั่นถามงงๆ 

“อ๋อ เปล่าๆฮะ” ผมกดไปที่เมนูข้อความ ง่ะ ! ล็อกซะงั้น

“เห็นยั้งครับ” ยังจะมาถามอีก ใส่รหัสแบบนี้ใครจะรู้ว้า 

“พี่จะให้ผมใส่รหัสเอง สิบปีก็คงไม่ได้อ่านหรอก” ผมมองหน้าเหวี่ยง แล้วยื่นโทรศัพท์ให้ 

“2828” พี่ฮั่นไม่รับ แต่กลับพูดออกมาลอยๆ

“อะไร 2828” ผมมองหน้าถาม 

“รหัสไงครับ 2828” พี่ฮั่นตอบพร้อมยิ้มหวาน

“แล้วพี่บอกผมทำไมเล่า ” ใครที่ไหนเค้าบอกรหัสคนอื่นกัน ไอคนบ้า

“ทำไมอ่า พี่อยากบอกแกง” 

“ไม่ต้องมาพูดดี ผมยังโกรธอยู่” แล้วผมก็กดรหัส ตามที่พี่ฮั่นบอก 

Out Message 

To : KS :DD 

30-03-12  22.25 น.

‘Happy birthday to you :D

สุขสันต์วันเกิดนะครับแกง

มีความสุขมากๆนะ ,, HUNZ ’

FROM : DTAC 

30-03-12  22.28 น.

รายงานการส่ง SMS

ข้อความไม่ถูกส่งไปยัง  ‘KS :DD‘   

“เห็นยั้งครับ” พี่ฮั่นถามผมอีกครั้ง

“เห็นแล้วครับ แล้วไงหรอ ? ” ผมยัดโทรศัพท์ใส่มือ  แล้วเดินหนีไปเข้าบ้าน  ผมเผลอยิ้มออกมา ดีที่หันหลังให้พี่ฮั่น หึ ถึงเวลาเอาคืนแล้วล่ะเคเอส ฮ่าๆ 

“แกงอ่า” พี่ฮั่นเรียกแล้วทำท่าจะเดินตาม 

“หยุดเลยนะครับ ผมไม่ให้เข้า” ผมหันไปบอกก่อนที่พี่ฮั่นจะก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน

“แกงงงงงง ~” พี่ฮั่นเรียกอ้อน น่าหมันไส้จริงๆ ผมจัดการปิดล็อกประตูกระจกหน้าบ้าน แล้วแลบลิ้นใส่ 

“ดูแลน้องหมีให้ผมด้วยนะครับ” ผมบอกอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องนอน 

ถึงเวลาเอาคืนของผมแล้วล่ะครับ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดวอทแอพไปหาคนเจ้าแผนการที่อยู่ข้างนอก ประหยัดฮะ ส่งข้อความเสียตังค์ ๕๕ (ไรต์ : เดินออกไปคุยง่ายกว่าไหมพี่แกง)

ME

‘อากาศข้างนอกสดชื่นดีมั๊ยครับ ๕๕’

P’HUNZ

‘แกงอ่ะ ใจร้าย’

ME

‘ก็พี่ใจร้ายกับผมก่อน :PP’

P’HUNZ

‘พี่ก็ตามมาง้อแล้วไงคร้าบ’ 

ME

‘แล้วไงอ๋อครับ’

P’HUNZ

‘แกงอ่า พี่ขับรถมาทั้งคืนเลยน้า ไม่สงสารหน่อยหรอ’ 

ME

‘ผมก็ขับมาเองเหมือนกัน :PP’ 

P’HUNZ

‘ถ้าแกงไม่มาเปิด แล้วพี่เข้าไปเองได้นะ แกงโดพี่ก(อ)ดแน่’

ME

‘หึ ไม่ต้องมาขู่ :PP’ 

P’HUNZ 

‘ทำไมถึงคิดว่าพี่ขู่’ 

ME

‘ไม่รู้ :PP’

P’HUNZ

‘เดี๋ยวเจอกันครับ แกงเสร็จพี่แน่’

ME

‘กลัวววววววววจังเลย :P’

            แล้วพี่ฮั่นก็เงียบไป ไม่ได้ตอบกลับมาแต่อย่างใด ทำไมเงียบไปล่ะ หรือว่าเดินทางมาเหนื่อย เผลอหลับไปแล้ว ผมตัดสินใจกระโดดลงจากเตียง ไปดูซะหน่อยดีกว่า อาจจะนอนอยู่บนม้านั่งยาวตรงสระน้ำก็ได้ ยังไม่ทันที่ผมจะเอื้อมมือไปเปิด ก็รู้สึกได้ถึงแรงที่กำลังเปิดประตูมาจากด้านนอก อย่าบอกนะว่า.... 

“ทำไมแกงถึงคิดว่าพี่จะเข้ามาไม่ได้ครับ ” 

“พี่ฮั่น…..”  

“เสร็จ   แน่” พี่ฮั่นส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้ ซวยแล้วไง เคเอส TT 

.

.

.

.

.

.

.

 TBC 

------------------------------------------------------------

เจอกันละครับผม 

ดรามามาสองตอนแล้ว พอแล้วเนอะ

กลัวจะเบื่อกันซะก่อน ฮิฮิ :DD

แกง เสร็จแน่ ๕๕๕ 

พี่ฮั่นจะทำอะไรพี่แกง

ต้องติดตามต่อนะจ๊ะ 

เลิฟยูน้า รีดเดอร์ที่น่ารักของหนู (ไม่หนูละแหละ 17 แล่ว ๕๕)
เม้นกันเยอะๆนะครับ พลีสสสส ~ 

See you next part เหมือนเดิมจ้ะ
บ๊ายบายยยย :DD

รักเมียที่สุดในโลก >//<

THX THEME :DD

THE★FARRY