ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ฝ่านรกแดนข้าศึก

    ลำดับตอนที่ #4 : สหายรบ

    • อัปเดตล่าสุด 18 ก.พ. 49


     

    เมื่อผมหันไปดูก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร มิน่าไอ้เอ็มถึงพูดว่าโอ้โห เพราะเขาคือ สุภาพบุรุษสุดชายชาตรี เพื่อนคู่หูผมนั่นเอง นายวิตติ บุญคำ คนรักเด็กนั้นเอง เป็นเพื่อนที่ผมสนิทที่สุดในกลุ่ม ถ้าจะพูดถึงว่าสนิทกันได้ยังไงนั้น ผมเองก็ไม่รู้ บางทีอาจเป็นเพราะ ผมนั้นก็ดีสุดขั้ว ส่วนมันเองนั้นก็ชั่วสุดขีด เหมือนกับหยินกับหยาง ที่ต้องอยู่คู่กันไม่อาจขาดฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้ เหมือนอะตอมของธาตุโลหะกับอโลหะ ที่ยึดเหนี่ยวกันด้วยแรงทางไฟฟ้าระหว่างขั้วบวกกับขั้วลบ ก่อเกิดเป็นพันธะไอออนิกที่แข็งแกร่ง มีจุดเดือดจุดหลอมเหลวสูง ต้องอาศัยพลังงานจากภายนอกที่สูงมากมาทำลายพันธะนี้ บางคนอาจคิดว่าเป็นวาสนา แต่ผมว่าชะตานั้นกลั่นแกล้ง ให้ผมต้องพบเจอเพื่อนคนนี้ ส่วนอนุวัฒน์ นั้นก็เป็นบุคคลธรรมดาผู้หนึ่ง ที่มีชีวิตอยู่ไปวันๆเท่านั้นเอง

    กี่โมงแล้ว ใครมีนาฬิกาบอกหน่อย” ตติยะเอ่ยขึ้น

    5โมง 50 นาที” ผมตอบ

    ไปกินข้าวเถอะ หิวแล้ว เดี๋ยวต้องไปรบอีก เบื่อ” วรพงศ์บ่น

    นี่ วิตติ บอกลาน้องเขารึยัง” ผมถามวิตติไป

    อือ...” แล้ววิตติก็ยิ้ม แต่ดันทำหน้าซึมๆซะงั้น ไอ้เราก็รู้ว่ามันรักเด็กคนนี้จะตาย มันคงไม่อยากจากน้องเขาไปอีก ทำไงได้ก็มันดูแลน้องคนด้วยความรักบริสุทธิ์สุดจะบรรยายได้นี่ แต่มันรักของมันจริงๆนะเนี่ย

    พวกเราจึงพากันไปโรงอาหาร และในขณะที่พวกเรากำลังทานอาหารได้ประมาณ 7-10คำ ก็มีคนมาเรียกพวกเราไปพบ ผบ. เฉลิมชาติ หรือ ไอ้เก้ง ที่เป็นผู้บังคับบัญชากองพันนี้ ว่ามีเรื่องด่วนสำคัญมาก พวกเราจึงรีบไปทันที เมื่อไปถึง ผบ. เฉลิมชาติ ก็แจ้งแก่พวกเราทันทีว่า คอปเตอร์ของผู้กองมกรพงศ์ หรือ จ๊อด เพื่อนของเรา ถูกยิงตกในอาณาเขตข้าศึก และมีการติดต่อจากผู้กองมกรพงศ์ เพียง 2-3 นาที ก่อนถูกตัดขาด คาดว่าผู้กองมกรพงศ์คงยังมีชีวิตอยู่ จากนั้นก็มอบหมายภารกิจที่พวกเราไม่มีวันลืมเลือนไปจากจิตวิญญาณได้ ถึงชะตากรรมอันโหดร้ายของการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดจากขุมนรกที่พรากบางสิ่งบางอย่างไปจากพวกเรา และที่สำคัญมันเป็นภารกิจที่เร่งด่วนที่สุด ทำให้พวกเรากินข้าวไม่อิ่มในมื้อนั้น เพราะเป้าหมายของภารกิจนี้คือ ไปช่วยมกรพงศ์ให้กลับมาอย่างปลอดภัย ซึ่งทำให้พวกผมคิดว่า มกราพงศ์เป็นคนสำคัญตรงไหน ที่พวกเราถึงต้องอดข้าวรีบไปช่วย แต่ว่ามันเป็นคำสั่งพวกเราจึงต้องรีบปฏิบัติทันที พวกเรารีบกลับไปเตรียมตัว และขึ้นคอปเตอร์ออกเดินทางไปยังเขตกองร้อยที่ใกล้กับจุดที่ ฮ.ถูกยิงตก เมื่อไปถึงพวกเราก็วางแผนการกู้ชีพมกรพงศ์อย่างเร่งด่วน

    ----------------------------------------------
    เรื่องเพื่อนน่าจะหมดแค่นี้นะ -.---

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×