คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เพื่อนกัน
คชานนท์ เขาเป็นคนตัวใหญ่ ผิวเข้ม ปากห้อย ชนินทรนั้นเป็นคนหลงตัวเองชอบคิดว่าตัวเองเป็นเทวดาที่มีใบหน้าสุดหล่อ ส่วนนโรดมนั้น เดิมอยู่ลาว แต่มาเติบโตที่เมืองไทย เดินทางมาพร้อมกระติ๊บข้าวเหนียวหนึ่งใบ มีหน้าที่คมด้วยเหลี่ยมเฉียบด้วยมุม ชื่อเล่น กร เพื่อนๆเรียกกันว่า จ้าว
“โย เอาเอ็นเกจมาเล่นหน่อย” ศิริพงษ์พูดขึ้น พร้อมกับร้องเพลงสุดโหยหวนของ CLASH
“โย ไปซื้อมะม่วงให้ที เอากะปิเยอะๆด้วย” สุชนพูดพร้อมกับยื่นเงินให้ชนินทรเป็นจำนวนน้อยนิดมหาศาลเท่ากับ 5 บาท
“แกกล้าใช้คนหล่อได้ไง อยากกินก็ไปซื้อเองสิ” ชนินทรพูดพร้อมเก๊กหน้า
“ภูมินทร์ ไปซื้อแทนมันที” สุชนเปลี่ยนไปใช้คนอื่นแทน
“ไปซื้อเผือกไม่ได้หรือไง ทำไมต้องแทนมัน เผือกมันอร่อยกว่านะไอ้ตาล” ภูมินทร์เล่นมุขฝืดอีกแล้ว
“ไปซื้อเองก็ได้” สุชนรู้สึกรำคาญจึงเดินออกไปซื้อเอง
“สื่อสารกับคนรอบข้างบ้าง” วรพงศ์ตะโกนขึ้นอย่างดัง ที่วรพงศ์พูดหมายถึง ชล ที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ข้างๆกลุ่มไม่ไกลนัก
ชลเป็นคนที่ชอบคุยโทรศัพท์เป็นชีวิตจิตใจ คุยได้ตลอดเวลา แม้กระทั่งตอนกำลังรบกันอยู่ในสนามรบ สุชนชื่อเล่นตาล ผู้เป็นจ้าวแห่งความมืด เมื่ออยู่ในเวลากลางคืนจะไม่มีใครทำอันตรายเขาได้เลย เพราะไม่สามารถจับการเคลื่อนไหวของเขาได้ เนื่องจากสีผิวที่กลมกลืนไปกับความมืดมิด ภูมินทร์ผู้เป็นอัจฉริยะต้องใช้เซลล์สมองทุกส่วนในการแปลความหมาย ศิริพงศ์ ชื่อเล่น ตั้ง ที่วันๆเอาแต่โหยหวนกับแบ็งค์วง CLASH
“ภควัฒน์” ณัฐเรียกผม และชี้ไปทางบุรุษผู้หนึ่งที่กำลังเดินมาทางพวกผมอย่างสุดเท่ไร้เทียมทาน
“โอ้โห เท่จริงๆ” อนุวัฒน์พูดออกมาอย่างน่าตื่นตาตกใจ
----------------------------------------------
ชื่อตอนก็แปลกๆนะว่ามั้ย ---.-
ความคิดเห็น