ฝ่านรกแดนข้าศึก

ลำดับตอนที่ #2 : พวกพ้อง

 

ผมและเหล่าบรรดาเพื่อนๆ ของผมเป็นทหารประจำอยู่กองทัพที่เขาใหญ่แห่งนี้ ทุกวันหลังจากว่างเว้นจากภารกิจที่ได้รับมอบหมาย พวกเราทุกคนก็จะมานั่งสุมหัวกันอยู่ที่เดิมตรงนี้ทุกครั้ง และพูดคุยกันในเรื่องต่างๆเสมอๆ

“เมื่อไหร่สงครามจะจบลงซะที” ตติยะพูด

“เออ.. นั่นน่ะสิ น่าเบื่อจริงๆ น่าเบื่อมากๆเหมือนที่เบื่อแกน่ะแหละ ไอ้เต่า จำใส่สมองส่วนเซรีบรัมที่ไม่ค่อย จะมีของแกไว้ด้วย” ณัฐพูด

เพื่อนผม 2 คนนี้ คนแรกชื่อตติยะ ชื่อเล่นแป๊ก แต่เพื่อนๆทุกคนเรียกกันว่า “เต่า”หรือว่า”ไอ้เต่า” หรือจะเพิ่มเติมคำมาอีกว่า”ไอ้เต่าเตี้ย” เก่งกาจไปทุกเรื่องทุกวิชาการเรียนก็ไม่เคยพ่ายแพ้แก่ผู้ใด ถึงเพื่อนจะเรียกว่า เต่า แต่ว่าตัวเขานั้นไม่ได้เต่าตามที่เรียกกัน เขาทำอะไรฉับไวอย่างยิ่ง โดยเฉพาะเรื่องหากิ๊ก ส่วนคนที่สองชื่อณัฐ ผู้ที่ทุกคนในกลุ่มให้ความเคารพยำเกรงเหมือนกับว่าเป็นผู้นำของกลุ่ม แต่แท้ที่จริงแล้วเขาไม่ได้เป็นผู้นำของกลุ่มเลยแม้แต่นิดเดียว เป็นเพียงผู้สำเร็จราชการแทนเท่านั้น ว่ากันว่าเขาผู้นี้กำลังรอเวลาที่จะผงาดขึ้นมาเป็นผู้นำกลุ่มอีกด้วย

“ใช่รู้สึกเหมือนกันเป๊ะเลยวะณัฐ” วรพงศ์พูด “รู้มั้ย ไอ้เต่า ทุกคนในกลุ่มนะ คว่ำบาตรแกหมดแล้ว เพราะแกเก่งเกินหน้าเกินตาวรพงศ์ผู้มีใบหน้าอันหล่อเหลาคนนี้”

“โห่..!” ทุกคนในกลุ่มพร้อมใจโห่วรพงศ์ ซึ่งเป็นผู้นำตัวจริง เป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูงมาก มีมุขฝืดๆมาเล่าให้เพื่อนๆฟังเสมอ

“ไอ้วอ แกหล่อตายละ สะโพกก็ใหญ่โคตร ๆ” คชานนท์พูดไปพลางหัวเราะ

“ก็ยังดีกว่าปากห้อยแบบแกแหละ ไอ้ต้า พูดมาแต่ละคำน้าลายไหลออกมาเป็นชาม” วรพงศ์โต้กลับ

“ไม้ต้องเถียงกัน คนหล่อตัวจริงอยู่นี่แล้ว” มีเสียงหนึ่งแทรกเข้ามา ทุกคนมองไปตามทิศทางที่มีความถี่ 5,000 Hz แล้วพบว่าเป็นชนินทร นั้นเอง

“เฮ้ย!โย เอาลูกชิ้นมากินซิ” นโรดมตะโกนอย่างดัง

----------------------------------------------
รู้สึว่ามันแบ่งตอนแปลกๆนะ - -"