ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Deep blue sea ใต้ทะเลอันว่างเปล่า

    ลำดับตอนที่ #2 : เดินทาง

    • อัปเดตล่าสุด 6 มี.ค. 58


    "บ้าเอ๊ย นี่ต้องทำอะไรอีกเนี่ยยยย"
    หญิงสาวผมน้ำตาลออกดำได้พูดขึ้นพร้อมวางกระดาษแผ่นหนาของเธอบนโต๊ะ
    "ก็แหงสิยายะ จะจบแล้วนี่"
    ผมพูดขึ้นพร้อมไล่นิ้วลงบนโทรศัพท์
    "'งั้น ลองนี้มั้ย" เจ้าโกระหยิบ i pad ยื่นให้ยายะดู
    "น่าสน...โอเคตามนี้!!!" ยายะพูดอย่างไม่ลังเลและดูท่าทางชีจะดีใจมากด้วย
    -วันนั้นก็มาถึง
    "เยี่ยมไปเลย โกระ นีมันสวรรค์ชัดๆ"ผมชมโกระพร้อมมองใน i pad
    "แหงสิ ฉันเลือกที่ๆดีที่สุดให้นายเลยนะ"โกระก็ยังขับรถต่อไป
    "เดี๋ยวนะ ฉัน... รู้สึกแปลกๆอะ"ยายะทำท่าเหมือนเอ่อ...
    "เข้าปั้มแปปสิ"ยายะขอร้องโกระ
    "เออๆ"โกระบิดพวงมาลัยเข้าปั้ม
    -ประมาณ 10 นาที
    "เฮ้ ช้าไปมั้ย นายว่า"ผมองนาฬิกา
    "ไม่มั้ง ผู้หญิงก็เข้าห้องน้ำนานพอๆกับเราไปอาบน้ำนั่นแหละ"โกระพูดและทำสีหน้าเรียบเฉย
    "อืม...คงงั้นมั้ง"
    -20 นาที...
    "ช้าไปมั้ย แบบนี้"ผมเริ่มบทสนทนา
    "เออ ว่ะ ไปดูมั้ย"โกระวาง i pad
    "ห้องน้ำผู้หญิงเนี่ยนะ เอาจริงดิ"ผมขวางทางเดินโกระ
    "เออ...งั้นขอพนักงานหญิงละกัน"
    ......................
    "ไม่มี!?"ผมพูดเสียงหลง
    "เออ!! ไม่มีกระทั่งพนักงานซักคนเลยด้วยซ้ำ"โกระโมโหมาก
    ปั้ก!!!
    ผมตัดสินใจที่จะพังประตูเข้าไปทันที
    !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    "ยายะ!!??"
    ภาพที่ผมกับโกระเห็นคือเธอกำลังเอาหัวตนเองลงไปในบ่อน้ำที่มีขันลอยอยู่
    "เธอบ้าไปแล้วหรอ!!??"ผมกระชากคอเสื้อเธอก่อนจะรู้สึกว่า
    ชีพจรเธอยังมี แต่อ่อน...
    มาก....
    "กรรมแล้วไง!!คงต้อง...."
    "ฉันจัดการเอง"โกระฉวยเธอบนตัก
    ควับ
    ดีที่โกระเป็นโรคบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ คือมันจะหายใจไม่ค่อยออกเกือบทุกเวลาตอนกลางคืนตอนอยู่ชายทะเล เลยต้องพกหน้ากากออกซิเจนไว้ตลอด
    "ยายะ!!!"ผมเรียกให้เธอได้สติ
    "ออก.....ไป"ยายะพูดแบบเอื่อยชา
    "หมายความว่าไง!!ยายะ!!"ผมขยับตัวเธอให้สะดวกต่อการคุย
    ควับ
    "ออก........ป....ไป"
    กึก!!!
    เสียงเหมือนอะไรแตกสักอย่างที่ข้างหลัง
    เมื่อผมหันหลังไป
    "กระจกแตกเองสินะ"โกระหันไปมองพร้อมผม
    "พวกนายทำอะไรชั้นน่ะ!!"ยายะพูดเสียงปรกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
    "เห??" ผมกับโกระพูดพร้อมกันด้วยความงุนงง
    คงต้องเก็บไว้สินะ...
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×