คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Snow white short!!
“เอ้า! เพื่อนๆฟังทางนี้หน่อย!! ” หัวหน้าห้องทุบกระดานเพื่อให้ทุกคนหันไปสนใจก่อนจะพูด
“นี่ ทำไมเธอถึงทำผมทรงเดิมอ่ะ” ผมหันไปพูดกับเฟย่าที่นั่งข้างๆ
“และแล้วงานโรงเรียนก็มาถึง…” (หัวหน้า)
“อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน ฉันกำลังฝึกการใช้ตาจิตมองแทนตาอยู่” (เฟย่า)
“เฮ้ ฉันทำได้แล้วนะ มันสำหรับคนเรียนเคนโด้ที่เก่งๆเท่านั้นแหละ แต่มันไม่ดีหรอกเลิกฝึกเถอะ^^”(ผม)
“เฮ้ย!! มิสุมิกับชิราบุกิอ่ะฟังหน่อยดิ-*-” เสียงหัวหน้าพูดขึ้นผมเลยหันไปมองแบบอาฆาต= =++(ชิ้งๆ)
“เออ ขอโทษแต่เราจะแสดงละครเรื่องสโนไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ดแล้วนายก็ได้รับบทพระเอกน่ะ= =;;”
“ทำไมฉันต้องเป็นพระเอกด้วยว่ะ” ผมถามไอ้หัวหน้าไปเลือกกันตั้งแต่ตอนไหนว่ะ
“ทุกคนเค้าเลือกนายอ่ะ=0=;;”
“แต่ฉันไม่ได้เลือก…เธอเปิดผมด้านหน้าออกดีกว่าน่า” ผมพูดกับหัวหน้าห้องเสร็จก็หันไปพูดกับเฟย่าต่อแล้วหยิบดินสอเฟย่ามาวาดรูปเล่น
“แต่ต่อให้นายเลือก ทุกคนเขาก็เลือกนายเป็นพระเอกอยู่ดีเพราะนายหล่อสุดแล้วอ่ะ-0-;;”
“ไอ้พวกที่นั่งด้านหลังฉันมันหล่อน้อยกว่าฉันหรอ จะบ้ารึเปล่า อ๊ะ! จริงสิแล้วเฟย่าเป็นแสดงอะไร^^”พูดจบผมก็ก้มหน้าวาดรูปต่อ ถ้าเฟย่าเป็นนางเอกผมจะเป็นพระเอกแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ
“เออ…ชิราบุกิเป็นแม่มดน่ะ- -;;”
“หา?=0=;; งั้นใครเป็นนางเอก” ผมถามต่อ
“ซาระจัง…”
ผมหยุดวาดรูปและค่อยๆมองไปที่หลังห้องริมหน้าต่าง(ที่ๆไม่เคยคิดว่าจะมองไป)ก็พบกับ FC ที่น่ากลัวอันดับต้นๆของโลกกำลังยิ้มอย่างสยดสยองมาทางผมจนต้องหันหนีให้อย่างรวดเร็ว
“นายกำลังบอกว่าซาระ ฮิเมะน่ะหรอ= =;; ”
“ก็ใช่น่ะสิ! ซาระน่ะสวยที่สุดในห้องแล้ว ถ้าไม่ใช่ซาระจังแล้วนายจะเอาใครล่ะงานก็จะจัดอาทิตย์หน้าแล้วส่วนพวกเพื่อนนายก็แบ่งหน้าที่ให้แล้วด้วยตามเอกสารที่ฉันทำมาให้นี่ไง” หัวหน้าพูดแล้วก็ชี้ไปที่เอกสารตรงหน้า
“อาทิตย์หน้าฉันไม่ว่าง!!! ” เอ่อ…(เดียวขอนับก่อน)1 2 3 4 5 6เพื่อนผมทั้งนั้น พูดขึ้นพร้อมกัน
“ถ้าพวกนายไม่ให้ความร่วมมือ ก็ไม่ผ่าน ซ้ำชั้นแน่นอน!”
“เอ๋ ซ้ำชั้นหรอ มิสุซ้ำชั้นนี่ถือเป็นประสบการณ์วัยรุ่นด้วยป่ะ” เฟย่าหันมาถามผม
“อาจจะใช่นะ ว่าไงพวกนายหมอนั้นบอกว่าเราจะได้ซ้ำชั้นแหนะ” ผมตอบเฟย่าแล้วก้มหน้าวาดรูปก่อนพูดต่อให้พวกด้านหลังได้ยิน
“ว้าว*0* ลองซ้ำชั้นดูดีไหมนะ” คาเสะพูด
“นั้นสินถ้าเราซ้ำชั้นปีหน้าก็ได้อยู่คนล่ะห้องกับไอ้พวกนี้แล้วสินะ” ซึคิพูดต่อ
“ดีใจ เอ้ย! น่าเสียดายจังนึกว่าจะได้เรียนด้วยกันแท้ๆ^^ ” เซ็นโชพูด
“= =zZ” ซาตาน
“…” คุรัย
“พวกนายช่วยให้ความร่วมมือกันหน่อยได้ไหม ขอร้องล่ะโว้ย~~~~~TT^TT”
“เขาขอร้องแหนะมิสุ” เฟ่ย่าพูด
“เธอนี่เป็นพวกชอบเห็นใจคนสินะ ว่าแต่ไปตัดออกเถอะนะๆๆๆ^^”
“ก็ได้ฉันตัด แต่นายต้องเป็นพระเอกละครตกลงไหม”
“…ก็ได้...ตกลง เฮ้! ฉันจะเป็นพระเอกแต่วันนั้นฉันว่างแค่ถึงเที่ยงเท่านั้น ได้ใช่ไหม ไอ้คุณหัวหน้าห้อง” ทำไมยัยนี่ถึงอยากให้ผมเป็นพระเอกมีแผนอะไรรึเปล่าน้า~ ^^
“ตามนั้นแหละคุณหัวหน้าวันอาทิตย์ฉันไม่ว่าง แต่ฉันทำให้มิสุรับบทพระเอกได้แล้วเพราะงั้นให้คนอื่นเอาบทแม่มดไปแล้วกันตกลงไหม”
ว่าแล้ว…ยัยนี่ แสบนักเชียว= =++
“ถึงจะขอบคุณก็เถอะแต่…ไม่ได้หรอกชิราบุกิจัง^^”
“ฮ่ะๆๆๆๆ…ตามนั้นแหละ อย่าลืมตัดผมนะที่รักฮะๆๆ^0^”
“ชิ~”
“อ่ะ ฉันให้” ผมยัดภาพที่พึ่งวาดเสร็จใส่มือเฟย่า
“งั้นเราเริ่มซ้อมเย็นนี้เลยนะ มาตั้งความหวังสู่งานโรงเรียนกันเถอะ^^”
ไอ้ซึคิกำกับ(มาจากผู้กำกับซึคิ)ไอ้บ้านี่มันโหดสุดๆแต่ยังดีที่ซึคิกำกับมันแย่งหน้าที่ผู้กำกับจากยัยซาร่า(ซาระ)ไปได้ด้วยเหตุผลว่าเดี๋ยวหน้าตาคุณเธอจะไม่สลวยสวยเก๋หากรับสองหน้าที่เพราะจะทำให้เกิดความเครียดแต่ไหนๆตัวเองได้รับหน้าที่เป็นคนภาคแล้วหน้าที่ผู้กำกับน่าจะอยู่ที่ตัวเองเพราะบลาๆๆๆพลามห่าอะไรไม่รู้หัวหน้าห้องเลยยอมให้ซึคิเป็นผู้กำกับ แต่ผมก็ต้องมาทนกับยัยFCโรคจิต(ซาระ)แทน ทุกคนอาจสงสัยว่าทำไมผมเรียกยัยนี่ว่าFCโรคจิต เรื่องมีอยู่ว่าความหล่อผมมันทำพิษ ยัยนี่ชอบผมถึงขนาดให้ลูกน้องตัวเองมาลักพาตัวผมเชียว อยู่ใกล้ยัยนี่ผมผื่นขึ้นแน่ๆ= =;;
วันงานเทศกาลผ่านมา~~~(คุณเคยได้ยินเพลงนี้ไหมฮ่ะๆๆ)
และแล้ววันงานก็มาถึง อ๊ะๆ ลืมบอกไปเฟย่าตัดผมด้านหน้าออกแล้วล่ะ^^ และตอนแรกก็ไม่มีใครจำได้เลยนอกจากพวกผมฮ่ะๆแน่นอนว่าสวยกว่ายัยซาร่าเน่นอน=w= แต่เธอพึ่งจะตัดเมื่อวานเองอ่ะ-0-;;
“เฮ้ๆๆ นักแสดงทั้งหลายก่อนขึ้นเวทีบทอาจมีการเปลี่ยนเล็กน้อยไม่ต้องตกใจให้ถือเป็นเซอร์ไพร์ อ่าว? แม่มดไปไหนว่ะ”ซึคิพูดขึ้น
“เห็นบอกว่าจะมาช้านิดหน่อยอ่ะ อาราชิโทรมาเมื่อกี้” คาเสะตอบ
“อ่า! ดีเลยฉันอยากคุยธุระด้วยนิดหน่อยเกี่ยวกับบทพอดี เอา!!แค่นี้แหละแยกย้ายๆไปทำงานไป๊ ” ซึคิพูดก่อนจะลากพวกผมมาสุมหัวกัน6หัว
“พวกนายใส่ทักซิโด้ขึ้นเลยนะฉันเตรียมบทไว้แล้วแค่พวกนายทำตามที่บอก” ซึคิพูด
“คนแคระบ้านแกใส่ทักซิโด้เหรอว่ะ= =;; ” เซ็นโชถามขึ้น
“ไม่มีหรอกว่ะ ที่กูเคยอ่านก็ไม่มีคนแคระหน้าตาเหมือนผู้หญิงแบบมึงกับคุรัยด้วย^w^b”
“มึงด่ากู2คนอยู่รึปล่าวว่ะมิสุ= =;;”
“พวกมึง2คนคะแนนเท่ากูแต่ไม่อยากรับบทพระเอกใช่ไหมกูรู้นะ ที่ก็ได้กูเป็นเนี่ยเพราะอะไร ถึงกูจะไม่อยู่ก็เหอะ”
“อุ๊ยต๊าย~รู้ด้วย คุรัยดูเดะ มันรู้ว่ะ”
“เหอะ” คุรัยหัวเราะแบบกวนเบื้องล่างมากพี่น้อง= =p
“พักยกก่อนนี่จะเที่ยงแล้วกว่าจะแสดงเสร็จพวกเราจะไปไทยไม่ทันแน่นั่งเครื่อง2ชั่วโมงกว่าๆไหนจะต้องนั่งรถต่ออีก ฉันจะย่อบทที่พึ่งแต่งสดๆร้อนๆชื่อเรื่องว่าสโนไวท์ช๊อตแต่พวกแกต้องทำตามที่บอกด้วยโดยเฉพาะมิสุแกต้องทำตามอย่างเคร่งครัดตกลงนะ”
พวกเราพยักหน้าแล้วแยกย้าย
ต่อไปจะเป็นการแสดงเรื่องเอ่อ…สโนไวท์ช็อต?...ถ้าดิฉันพูดผิดก็ขออภัยด้วยนะค่ะ= =;;
“ไม่ผิดหรอกครับ ^^ เราชมเรื่องสโนไวท์ช็อตกันไก้แล้วครับ!!! ”
[กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีสุดหล่อใส่ทักซิโด้อยู่ 4 คน กำลังเลี้ยงคนแคระทั้ง3คนอยู่...]
“เอ้า! กินหญ้าเข้าไปเยอะๆสิพวกแกจะได้โตไวๆ ว่ะฮ่ะๆๆๆ” ซาตานพูด
“ไม่แดกแกตาย…” คุรัย
[และระหว่างนั้นเองพวกเขาก็เจอสโนไวท์หญิงไม่เต็มบาทซึ่งนอนชักอยู่กับพื้นเพราะเป็นลมบ้าหมู…]
(ยัยซาร่านอนลงไปชักจริงๆด้วยโว้ย555+)
[ …พวกเขาจึงเก็บหลอนมาเฝ้าบ้าน ]
(จะให้ผมบอกไหมว่ายัยนั้นโดนไอ้ซาตานจับใส่ปลอกคอหมา= =;;)
“เฝ้าบ้านดีๆนะลูกนะ^^” เซ็นโชพูดพร้อมกับเอามือลูบหัว
[เรื่องนี้ได้ยินไปถึงหูแม่มด แม่มดจึงเกิดสงสารจึงคิดจะเอาแอปเปิ้ลอาบยาพิษไปให้สโนไวท์กินฆ่าตัวตายโทษฐาน ชีวิตนี้ช่างบัดซบ! ]
(อยู่ดีๆก็มีผู้หญิงผมลอนสีม่วงใส่ชุดกิโมโนเดินผ่านผมไป…เฟย่า...)
“โอ้ย~~หิวจังเลย เดินมาตั้งไกล…หิวจนตาลายไปหมดแล้ว” เสียงเฟย่าดังขึ้นแต่เสียงที่ดังออกมาที่สุดก็คือเสียงคำถามจากคนดูว่าเธอเป็นใคร ชื่ออะไร ห้องไหน ผมหึงนะโว้ยยย!!!!!~~~~~~=[]=++
[ด้วยความหิวจนทำให้แม่มดเผลอหยิบแอปเปิ้ลอาบยาพิษขึ้นมากินและสลบล้มลงกับพื้น]
ฮื้อ!!!!กรี๊ด!!!!!วู้ว!!!!~~~~~
“เอ่อ…= =;;” ผมหันไปมองซึคิเป็นเชิงขอโทษ
[แต่เจ้าชายผ่านมาเห็นและรับไว้ทัน ร่างของแม่มดจึงอยู่ในอ้อมกอดของเจ้าชาย= =b]
(ซึคิทำท่าประมาณว่าเยี่ยมมากเพื่อนที่วิ่งเข้าไปรับเฟย่า…ไอ้บ้านี่มันคำนวณไว้แล้วหรอ ว่าผมไม่ปล่อยให้เฟย่าลงไปนอนกับพื้นแน่นอน=0=;;)
[จากนั้นเจ้าชายเห็นหน้าแม่มดจึงตกหลุมรักและเพลอจุ่มพิษ]
กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!ฮู้!!!!!!!~~~~~
ผมจูบเฟย่าท่ามกลางเสียงคนที่อิจฉาผมอะเด้555+ ผมพยายามควบคุมไม่ให้หัวใจผมมันเต้นแรงจน เฟย่ารับรู้ (เหมือนจะทำได้งั้นแหละ) อ๊ะ!! เฟย่าลืมตาขึ้มาตอนผมถอนจูบคราวนี้โดนฆ่าทิ้งก็ยอมว่ะ!
[การจุ่มพิษจากเจ้าชายนั้นทำให้แม่มดตื่น ทั้งสองจึง…แยกย้ายกันไปทำงาน!!! จบแล้วโว้ย~ ]
“เฟ่ย่า!!! ลงมาเร็วสายมากแล้ว!!” อาราชิเดินมาตรงหน้าเวทีแล้วตะโกนขึ้นมาทำให้เฟย่ากระโดดลงไปเข้าอ้อมแขนอาราชิพอดีก่อนที่อาราชิจะจูงมือเฟย่าวิ่งออกไป
“แค่แม่มดโดนลักพาตัว ไปกันได้แล้ว” ซึคิพูดแล้วจับบ่าผม
“เรื่องบ้าอะไรว่ะเนี้ย!!” หนึ่งในคนดูตะโกนขึ้นมา
“สโนไวท์ช็อต!!!” พวกเราตอบแล้วก็กระโดลงด้านหน้าเวทีก่อนจะตรงไปที่รถ
ความคิดเห็น