คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : เสร็จงาน & อุบัติเหตุรัก
“เฮ้อออ านอพวเรา เสร็ัทีเนอะ” สุนธรสบอเพื่อนในลุ่ม
“ลับันเลยมั้ย ันไม่อยาอยู่ที่นี่นาน!” รรัมภาเอ็
“แหม ลัวอะไรนัหน้าเนี่ยยัยแ้ม” าินแวรรัมภาที่อนนี้ไปนั่ในรถเรียบร้อย
“ปะๆ เ๊ึ้นรถ เี๋ยวันะบึ่ไปเลย!” รราะโนบอเ๊ี้าแล้วเินไปเ็บประเป๋าท้ายรถ
“เฮ้ยไม่้อหรอยัยรร แไปนั่พัให้สบายใเลย เี๋ยวันับเอ”
“ย่ะ อยาสวีทับเนื้อู่็ไม่บอ!!” รราแวาินนหน้าแ
“พอเลย ะไปมั้ยเนี่ย”
“ไปๆ ไป่ะ” รราเินึ้นรถเบาะหลัไป
เบาะหลันั่ประำำแหน่เิมรรานั่ริม้ายสุ เนรสิาศุ์นั่รลารรัมภานั่ริมวาสุ เมื่อรถเลื่อนัวออไปไ้ัพัรรัมภา็แอบหันไปมอรราอยู่เป็นระยะ มีเหรอที่เ้าัวะไม่รู้
“แแอบมอันทำไมยัยแ้ม” รราถามรรัมภาเพราะสสัยว่าแอบมอนทำไม
“ป..เปล่านิ ันไม่ไ้แอบมอแะหน่อย”
“ไม่ไ้แอบ แ่ั้ใมอใ่มั้ยล้า” น้อน้อยในลุ่ม็เอาะเ้าบ้า
“อะไรยัยเนร แนัุ่ยับหมอไปเลยไป” รรัมภาเอ่ยบอแล้วรีบหันหน้าไปทาระเพราะไม่อยาให้ใรนนั้นรู้ว่าเธอำลัหน้าแอยู่
“ยัยเ๊! ันหิวอ่ะ แแวะปั๊มหน่อยิ!” รราบ่นเพราะั้แ่เ้าเธอยัไม่ไ้ินอะไรเลย
“นั่นสิ ัน็หิวอ่ะ นะที่รันะ” สุนธรสที่นั่เบาะ้านับมาเย่าแนาิน
“เห้ย! …เือบายเนี่ย!!” าินะโนใส่สุนธรส เพราะเมื่อี้รถอพวเธอเือบไปนหลัิโลเมระนี่
“เออๆ แวะปั๊มหน้านะ”
“เย้!!!” สอสาวห้าวร้อึ้นพร้อมัน ทำให้รรัมภาและาินที่เห็นท่าทีอนที่นรั็เผลอยิ้มออมาในวามน่ารัอพวเา
.
.
.
.
“ถึละ แล้วเราะินไรันอ่ะ” าินถาม
“อะไร็ไ้เ๊ ุนี้ ันเมือบ้าไ้ทั้ัวเลย” รราทำท่าลูบท้อ
“ถ้าหิว็ินัน่อนสิ” รรัมภาบอรราโยที่เธอหันหน้าไปทาอื่น รราึเินเ้ามาหาเธอ
“ไ้หรอ” รรายื่นหน้าเ้าไปใล้รรัมภาแล้วยิ้มๆ
“นี่ ไอทะลึ่ ..ันพูเล่นย่ะ!”รรัมภาปัแ้เิน
“ว๊า เสียายั ูท่าะหวานนะเนี่ย” รราพึมพำ้วยวามเสียายแล้วใ้สายามอไปที่เรือนร่าอรรัมภา ทำให้นรหน้านั้นหน้าึ้นสีอย่าเห็นไ้ั
“นี่ ไอ้บ้า ไอลาม!!” รรัมภาวิ่ไล่ีรรา แล้วมีรถันหนึ่วิ่มา้วยวามเร็ว
“ว๊ายยย!!” รรารีบว้าัวรรัมภามาอไว้แล้วล้มลไปนอนับพื้นโยร่าอรรัมภาร่อมัวเธอไว้อยู่ ทัู้่ไม่ไ้พูอะไร แ่ลับ้อาอันและัน รราเผยยิ้มออมา
“แเป็นอะไรมั้ย เ็บรไหนรึเปล่า” รราถาม้วยวามเป็นห่ว
“ัน..ไม่เป็นอะไรหรอ อบใแมานะ” รรัมภา้อาอรราแล้วอบ
“ว่าแ่..แปล่อยันไ้แล้ว ันะลุยัไ” รรัมภายิ้มัเินเพราะรราอเอวเธอไว้แน่นทำให้เธอยับัวไม่ไ้
“อ่อ โทษที” รราลายอ้อมอออรรัมภาึลุึ้นแล้วส่มือให้รรา รรายิ้มแล้วส่มือให้เธอ
“แหม ยิ้มหวานเียวนะสอนนี้” าินแวสอเพื่อนรั
“มี something อะป่าวอ๊า” สุนธรสแวบ้า
“เปล่านิ ันหิวละ ไปหาไรินัน” รรัมภารีบพูับทเพราะไม่อยาให้ใรนนั้นรู้อาารอเธอไปมาว่านี้
.
.
.
“โหเ๊ เ๊สั่ไรมาินอ่ะ น่าินโร!” สุนธรสาลุเป็นประายแล้ว้อไปที่าม้าวอน้าๆ
“อยาินปะ” สุนธรสพยัหน้าอย่าว่า่าย
“อ้าปา อ้ามมม~” าินป้อนสุนธรสทำให้นที่ถูป้อนนั้นหน้าบานเป็นานาวเทียม
“แหม สวีทะ” รราเห็น็ทนไม่ไ้เพราะวามเลี่ยน
“ย่ะ แอ่ะนั่ิน้าวไปเียบๆเลยยัยรร เสียบรรยาาศหม โว๊ะ!” สุนธรสหันมาเอ็รราที่ทำลายบรรยาาศรัอน
หลัาที่ทุนิน้าวเสร็็เินลับไปที่รถ
..............................................................................................................................................
ความคิดเห็น