ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Maze Runner Fan Fiction

    ลำดับตอนที่ #2 : Couple

    • อัปเดตล่าสุด 10 ต.ค. 57


    Chapter II Couple

                  อัลบี้และชาเมียร์ หนุ่มสาวผิวสีคู่แรกที่ส่งมาที่ เดอะเกลดแห่งนี้ เขาทั้งคู่ได้เริ่มต้นทุกสิ่งทุกอย่างมาด้วยกัน ทั้งสร้างที่พัก ปลูกผัก สำรวจพื้นที่รอบๆ โดยไม่หวังว่าจะมีผู้มาใหม่เพิ่มอีก
                  ทั้งสองเพิ่งจะทำความรู้จักกันตอนที่ติดอยู่ในกล่อง พวกเขาจำอะไรไม่ได้เลย มีเพียงแค่ชื่อเท่านั้น อัลบี้จึงให้สัญญาว่าจะเป็นสุภาพบุรุษกับชาเมียร์ ทั้งคู่ใช้ชีวิตแบบเพื่อน หาเรื่องพูดคุยให้คลายเครียด นอกจากนั้นยังช่วยกันคิดว่าจะออกไปจากเดอะเกลดนี้ได้อย่างไร ชีวิตของทั้งสองดำเนินมาเรื่อยๆ จนกระทั่งผ่านไปเกือบสามสิบวัน

                    ทั้งสองใช้ชีวิตที่ค่อนข้างลำบาก มีเรื่องมากมายให้คิดและวุ่นวายใจ แต่ในเดือนที่สองนั้น ได้มีเสียงดังอื้ออึง ใช่...มันคือเสียงกล่องนั่นเอง  ในเดือนที่สองนิวท์ หนุ่มน้อยสุดหล่อ ร่างสูงโปร่ง พร้อมกันเอมม่า สาวผมบอล์น ตาฟ้า ถูกส่งมาพร้อมกับซัพพลายในกล่อง
                   นิวท์ อยู่ในสภาพที่ช็อค และตกใจจนพูดไม่ออก ส่วนเอมม่านั้นร้องไห้ตั้งแต่ออกมาจากกล่อง จนหลับไป ทำให้อัลบี้แปลกใจมากที่มีผู้มาใหม่ นิวท์และเอมม่านั้นก็จำได้แค่ชื่อของตนเองเท่านั้น จะเป็นอย่างไร หากมีคนถูกส่งมาทุกๆเดือน และเป็นคู่ๆ ผู้ที่ส่งพวกเขามาต้องการอะไรกันแน่???

              เพื่อความเป็นระเบียบ และถูกต้อง อัลบี้และนิวท์จึงสร้างที่พักเพิ่มสำหรับสาวๆของเขา โดยที่พวกเขาจะนอนเฝ้ายามอยู่ที่ด้านนอกเอง สองสัปดาห์ผ่านไปผู้มาใหม่สองคนเริ่มปรับตัวได้
                    ทุกๆวันอัลบี้จะสังเกตเขาวงกต เขาสังเกตจากภายนอกเท่านั้น ยังไม่ได้เข้าไปสำรวจภายในเนื่องจากยังเกรงถึงความไม่ปลอดภัย เขาไม่เคยหมดหวังที่จะออกไปจากที่แห่งนี้ แต่เขาต้องคิดให้รอบคอบ เพื่อชีวิตที่เหลือจะได้ปลอดภัยจากอันตรายที่เขาไม่รู้จัก

               12 เดือนผ่านไป มีหนุ่มสาวที่ถูกส่งมาทั้งหมด 24 คน แต่ที่น่าแปลกใจคือ เดือนที่ 13 กลับไม่มีผู้มาใหม่ มีแต่ซัพพลายที่อยู่ในกล่องเท่านั้น หรือนี่คือจุดสิ้นสุด

    ทั้งหมด 24 คนต้องใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ไปจนถึงเมื่อไร? ความหวังคงต้องฝากไว้กับมินโฮ โทมัส และเบน ที่เป็นนักวิ่งเขาวงกต ค้นหาทางออกให้กับทุกๆคน เขาทั้งสามนั้นถือได้ว่าเป็นฮีโร่ของทั้งเดอะเกลดเลยก็ว่าได้ เพราะตำแหน่ง เดอะรันเนอร์นั้น ไม่มีใครที่กล้าจะเป็น เพราะชีวิตที่เสี่ยงและแขวนอยู่บนเส้นด้าย ถ้าหากว่าพวกเขาติดอยู่ด้านใน นั่นหมายถึงชีวิตที่จะไม่มีวันได้กลับออกมา

                    12 เดือน กับ 12 คู่ แม้ว่าทุกๆเดือนจะมีหนุ่มสาวถูกส่งมาเรื่อยๆ ทุกๆคู่เหมือนจะรู้หน้าที่ของตนเอง ที่ต้องปกป้องผู้หญิงของตน มันอาจจะยังไม่ใช่ความรัก แต่ถ้าหากเนิ่นนานไป ความแปลกหน้าที่มีต่อกันก็อาจจะแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกอื่นๆก็ได้

    “เป็นไงอัลบี้ ยังคิดถึงเรื่องกล่องที่ไม่มีผู้มาใหม่อยู่อีกหรอ?” นิวท์ถามเบาๆ ขณะที่อยู่บนหอคอยไม้สังเกตการณ์
    “ชาเมียร์แค่กลัวว่าชัคกับเอมิลี่จะเหงา เพราะทั้งคู่ยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้มาใหม่ เดือนที่แล้วน่าแปลกใจมากที่เค้า
     ส่งเด็กมา เราไม่เคยมีเด็กในเดอะเกลดมาก่อน แต่ก็น่าแปลกใจกว่าตรงที่ไม่มีผู้มาใหม่ เราคงต้องสิ้นสุดที่คู่ 12 แล้วล่ะ”อัลบี้ตอบ

    “นิวท์นายคิดว่าไง? เรื่องที่ส่งมาเป็นคู่ๆ ทำไมต้องส่งมาเป็นคู่” อัลบี้ถามกลับ

     “คงไม่ใช่เพื่อที่จะให้รักกัน เพราะคู่ของชัคนั้นเด็กมาก แต่มันก็น่าแปลกที่เราต่างก็รู้สึกดีๆกับคู่ของตัวเองทั้งนั้น” นิวท์ตอบพร้อมกับอมยิ้มจางๆ พร้อมสายตาที่ก้มมอง เอมม่าที่กำลังยิ้มร่าเริงวิ่งเล่นกับชัคและเอวาอยู่ด้านล่าง

    เอวา สาวน้อยหน้าเอเชียหน้าวาน ผิวขาว จมูกโด่งเล็ก ตาโต คิ้วเรียว ไม่ว่าจะมองมุมไหนๆ เธอก็ดูน่ารัก และเป็นที่รักของทุกคน โดยเฉพาะ มินโฮที่ดูจะดูแล ปกป้อง แถมแอบหึงเป็นพิเศษ
               ทั้งสองเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แต่เขาสองคนติดแหง็กอยู่ที่เดอะเกลดมานานมากๆ จนก่อให้เกิดความรู้สึกดีๆต่อกัน แต่มินโฮยังรักษาระยะห่างกับเอวา เพราะความเป็นสุภาพบุรุษของเขานั่นเอง

    โทมัส และมินโฮ วิ่งออกมาจากเขาวงกต ทั้งสองวิ่งตรงไปที่อัลบี้ทันที เพราะวันนี้เป็นวันที่กล่องถูกส่งขึ้นมา

     “คู่ใหม่เป็นไงบ้าง?” โทมัสถามอย่างสงสัยที่ไม่เห็นคนแปลกหน้ามาเดินในเดอะเกลด

     "ไม่มีหรอกโทมัส มีแต่ซัพพลาย" นิวท์ตอบแทนอัลบี้ โทมัสและมินโฮมองงหน้ากันอย่างคิดมาก  

    “วิ่งมาเหนื่อยๆ ดื่มน้ำก่อนมั้ย?” เทรีซ่าและเอวาเดินมาพร้อมแก้วน้ำ โทมัสรับมาจจากเทรีซ่าพร้อมหอมแก้มไปหนึ่งฟอด...ใช่ หอมแก้ม เพราะทั้งคู่ได้ตกลงที่จะคบหาดูใจกันแล้ว อาการหวานแบบออกนอกหน้านั้นทำให้คนอื่นๆถึงกลับอิจฉา

    “น้อยๆหน่อย อย่าทำให้คนอื่นอิจฉามากนัก” มินโฮเย้าอย่างหมั่นไส้

     “อ้าวววว นายช้าเองนะมินโฮ คนน่ารักอยู่ใกล้ทั้งที อย่าให้เอวารอนานนักละ” โทมัสสวนคืน คนที่ถูกกล่าวถึงถึงกับหน้าแดง
                 “โทมัสพูดอะไรไม่รู้ ไม่คุยด้วยแล้ว มินโฮดื่มน้ำดีกว่าเนอะ จะได้รู้สึกดีขึ้น” เอวางอนโทมัสแล้วหันไปส่งแก้วน้ำให้กับมินโฮ มันเหมือนกับเป็นหน้าที่ประจำของเธอไปแล้วตั้งแต่มินโฮได้เริ่มเป็นรันเนอร์

                 เธอดูแลเขาตลอดแต่ก็รักษาระยะห่างไว้บ้าง เธอเองก็ชอบเขาอยู่ไม่น้อย แต่เขายังไม่ได้ขอเธอคบเป็นคนรักสักที อาจเพราะความเป็นสุภาพบุรุษของเขา นี่ก็เก้าเดือนที่ได้รู้จักกัน มากที่สุดที่เขาทำได้คือการจับมือ...

    คืนนี้มีงานฉลอง..ทุกๆเจ็ดวัน จะมีงานเลี้ยงรอบกองไฟ เพื่อพักผ่อน ฉลองให้แก่รันเนอร์ในฐานะฮีโร่ และผ่อนคลายความกดดันให้แก่คนในเดอะเกลด รันเนอร์อาจจะไม่ต้องวิ่งในวันพรุ่ง ถ้าหากฉลองกันหนักไปหน่อย
                 นอกจากนั้นก็จะมีเกมส์สนุกๆที่คิดกันขึ้นมาเอง เครื่องดื่มมึนเมาสูดพิเศษจากแกลลี่ก็เป็นเครื่องดื่มสูตรลับที่สามารถทำให้คนเมาจนสลบได้ไม่ยาก
                  นิวท์ คือลูกค้าชั้นเยี่ยม เค้ารักการดื่ม สังเกตจากการที่เขาจะถือแก้วตลอดเวลา ยิ้มหวานๆของเค้านั้นจะช่วยบรรเทาความกลัวของเพื่อนๆได้เสมอ นิวท์นั้นคือคนที่มีจิตใจอ่อนโยน เขาอาจจะไม่ถนัดเรื่องใช้กำลัง แต่เรื่องโน้มน้าวใจคนนั้นเขาเก่งนัก

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×