[D18] The Wanderer

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

Intro

ร่างของเด็กหนุ่มผู้มีผมสีรัตติกาลนอนทาบไปกับพื้นของดาดฟ้าโรงเรียนนามิโมริ ดวงตาทั้งสองข้างปิดสนิท ที่ประจำของเขาในการหลบจากเรื่องวุ่นวาย และกวนใจทั้งหลาย

“เคียวยะ ชั้นรู้นะว่านายอยู่ตรงนั้น”

เด็กหนุ่มลืมตาขึ้น รู้สึกขัดใจนิดๆที่โดนรบกวน แต่เพราะคาดการณ์เอาไว้อยู่แล้วจึงไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดมากนัก

มาแล้วสินะ

เจ้าของเสียงรบกวนเป็นชายหนุ่มผมสีทองตาสีอำพัน ใบหน้าบ่งบอกว่ามีเชื้อสายมาจากประเทศทางฝั่งตะวันตก อายุประมาณยี่สิบต้นๆ บนใบหน้านั้นประดับไปด้วยรอยยิ้มแบบที่เจ้าตัวมีอยู่ประจำ รอยสักที่โผล่ออกมานอกแขนเสื้อทำให้รู้ถึงฐานะของชายคนนี้ได้เป็นอย่างดีว่าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ‘ดีโน่ คาบัคโรเน่’ บอสรุ่นที่สิบแห่งคาบัคโรเน่แฟมิลี่

 ด้านหลังชายหนุ่มมีชายวัยกลางคนเดินตามมาด้วย ผมของเขาเป็นสีดำสนิท สวมแว่นตากรอบสี่เหลี่ยม ไว้หนวดเล็กน้อย ชุดสูทสีดำที่เขาสวมอยู่เป็นประจำก็ช่วยยืนยันตัวเขาได้ดีว่าคือผู้ติดตามคนสำคัญของดีโน่ ‘โรมาริโอ้’

“มาช้านะ” เด็กหนุ่มลุกขึ้นปัดฝุ่นตามตัว กระโดดจากที่สูงกว่าลงมาเผชิญหน้ากับบอสหนุ่ม คว้าทอนฟาออกมาตั้งการ์ดเตรียมพร้อม “มาเริ่มกันเลยดีกว่า” พร้อมกับกระโจนเข้าหาร่างตรงหน้า

ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปาก แส้ที่เป็นอาวุธประจำตัวถูกดึงออกมาใช้ตั้งรับการจู่โจมของเด็กหนุ่มอย่างพอดิบพอดี ก่อนจะเริ่มโจมตีกลับไปบ้างเล็กน้อย ส่วนใหญ่เขาจะตั้งรับมากกว่า เพราะสิ่งที่เขาพยายามทำคือทำให้คนตรงหน้าแข็งแกร่งขึ้น ไม่ใช่เอาชนะแบบม้วนเดียวจบ

ฝีมือของฮิบาริก็ไม่ใช่สิ่งที่จะรับมือได้ง่ายๆ เริ่มสู้ไปได้สักพักเหงื่อก็เริ่มพรุดพรายบนใบหน้าของบอสแห่งคาบัคโรเน่ แต่รอยยิ้มที่มุมปากก็ยังไม่ได้หายไป รู้สึกว่ามันจะกว้างขึ้นด้วยสิ

ฟ้าว~ จึ้ก

เสียงวัตถุแหวกอากาศพุ่งตรงมายังร่างของทั้งสองที่ผลัดกันรุกและรับ วัตถุชิ้นเล็กพุ่งมาปักลงบนต้นคอของฮิบาริ เคียวยะ อย่างพอดิบพอดี ทำให้ทุกคนชะงักไป ก่อนที่เด็กหนุ่มที่ตั้งสติได้จะดึงวัตถุออกมาจากต้นคอของตนเอง

วัตถุนั้นคือเข็มเล่มหนึ่งขนาดไม่ใหญ่นัก ยาวได้ประมาณสิบเซนติเมตร แต่สิ่งที่ทำให้บอสหนุ่มที่อยู่ใกล้ๆกังวลคือส่วนปลายของเข็มที่มีรอยเปื้อนของเหลวสีเขียวจางๆ ไม่ต้องพิจารณามากนักเขารู้ได้ทันที

ยาพิษ!

สติของเด็กหนุ่มค่อยๆเลือนหายไปทีละน้อย ความพยายามที่จะฝืนตัวเองให้ยืนต่อไปก็เลือนหายตามไปด้วย ขาทั้งสองไร้กำลังที่จะค้ำร่างนั้นต่อ เด็กหนุ่มจึงล้มลงไปตามแรงดึงดูดของโลก ดีที่ก่อนร่างของเด็กหนุ่มจะกระแทกกับพื้นชายหนุ่มข้างๆเข้าไปประคองไว้ได้พอดี

“เคียวยะ เคียวยะ”

ชายหนุ่มร้องเรียกร่างในอ้อมแขน ใบหน้าฉายแววกังวลและเจ็บปวดอย่างเปิดเผย น้ำเสียงที่เขาร้องเรียกก็เหมือนคนที่กำลังจะขาดใจ ร่างในอ้อมแขนมองหน้าชายหนุ่มด้วยดวงตาที่ปรือพร้อมปิดลงทุกเมื่อ ปากขยับขึ้นลงแต่กลับไม่มีเสียงใดลอดออกมาจากริมฝีปากนั้น

“...”

ก่อนที่จะพยายามฝืนยิ้มให้เจ้าของอ้อมแขนที่แบกรับร่างของตนไว้ นัยย์ตาสีนิลถูกแทนที่ด้วยเปลือกตาที่เจ้าตัวรู้สึกว่าช่างหนักเหลือเกิน และเด็กหนุ่มก็สิ้นสติไป