คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Attractive Fascinante I
ตัวอย่าง
Attractive Fascinante I
(one shot)
ยูอิจิมองรูมเมทคนใหม่ของตัวเองอย่างสนใจใคร่รู้ระหว่างที่กำลังจัดของให้เข้าที่เข้าทาง
เอริคนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียง เขามีสมาธิพอที่จะไม่สนใจเสียงโครมครามที่ยูอิจิสร้างขึ้นเพื่อเรียกร้องความสนใจ
หมอนี่ไม่สนใจเราเลยแฮะ จะทักทายกันซักคำก็ไม่มี
แย่จังน้า
ค่อนข้างแย่นิดหน่อยที่พ่อและแม่ของเขาต้องไปทำงานที่สาขาต่างประเทศ ยูอิจิเลยต้องจำใจละทิ้งบ้านมาอยู่ที่หอของโรงเรียนแบบนี้ ยูอิจิไม่คิดว่าตัวเองจะโชคดีพอถึงขนาดได้อยู่หอพักห้องเดียวกับเด็กแลกเปลี่ยนชาวอเมริกัน หากไม่ใช่เพราะห้องเต็มซะก่อน
เอริคมีผมสีน้ำตาลอ่อน ถ้าสังเกตดีๆจะเห็นว่าดวงตาสีเทานั้นสะดุดตาแค่ไหน กล้ามเนื้อได้รูปสวย ผิวไม่ขาวจัดเพราะอยู่ทางฝั่งแคลิฟอร์เนีย เขาสูงพอๆกับชาวอเมริกันทั่วไป ท่าทางงามสง่าแบบหาดูได้ยากในผู้ชายที่มีรูปร่างสูงแบบนี้
เอ๊ะ ทำไมเขาถึงรู้นะเหรอ
ก็นอกจากจะเรียนอยู่ห้องเดียวกันแล้ว หมอนี่ยังดังจะตายในหมู่สาวๆที่โรงเรียน
ในฐานะผู้ชายที่นึกอิจฉามันไม่น่าแปลกไม่ใช่รึไง
“นี่ นายน่ะ”
เขาคิดว่าคงทนอยู่เงียบๆไม่ไหว ไหนๆก็ต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน
เอริคละสายตาจากหนังสือ มองหน้าเขาเหมือนเขาเข้าไปขัดจังหวะเวลาความสุข
“มีอะไร”
เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลตอบเป็นภาษาญี่ปุ่นคล่องแคล่ว
“ปกติแล้ว นายเป็นคนเงียบๆอย่างนี้ตลอดเลยเหรอ ไม่คิดสนใจอยากรู้จักรูมเมทคนใหม่บ้างเลยรึไง”
เอริคงงเล็กน้อย
“แล้วนายชื่ออะไรล่ะ”
ยูอิจิตกใจนิดหน่อย นึกว่าจะถูกเย็นชาใส่
“ยูอิจิ นิชิโนะ ยูอิจิ ยินดีที่ได้รู้จัก”
เขายิ้มออกมาอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินไปคว้ามือรูมเมทชาวอเมริกันขึ้นมาเขย่าตามธรรมเนียม
เอริคเงียบไปหลายวินาที แววตาสีเทาหรี่ลง ยูอิจิไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าถึงได้เห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเพื่อนใหม่
“เอริค มาร์ตัน ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”
อาจเป็นเพราะว่าอีกฝ่ายเริ่มตอบสนองเขาและความอัธยาศัยส่วนตัว ยูอิจิเลยได้ใจ ถือวิสาสะ นั่งลงบนเตียงของเอริคทันที
“ตอนแรกนึกว่าจะต้องได้อยู่กับไอ้เจ้าซันโจตัวเหม็นนั่นซะแล้ว แต่โชคดีที่อาจารย์พอเห็นใจเลยให้มาอยู่ห้องเดียวกับนาย ชั้นโล่งอกเป็นบ้าเลย..”
“...”
ร่างสูงแค่ปรายตามองคนที่กำลังคุยจ้อ แล้วกลับไปอ่านหนังสือต่อ
“นายอ่านอะไรอยู่เหรอ”
“นิยายน่ะ”
นิชิโนะมองเขาอย่างทึ่งๆ เพราะตัวเองเกลียดการอ่านเป็นที่สุด ชายหนุ่มชะโงกหน้าดูหนังสือที่อยู่ในมือของเพื่อนร่วมห้อง
“หวา ภาษาอังกฤษ ชั้นอ่านไม่ออกเลยซักตัว..นี่มันแนวไหนอะ”
“จะให้แปลให้ฟังมั้ยล่ะ”
ยูอิจิส่ายหน้า
“ไม่เอาล่ะ ฟังไปชั้นก็ไม่รู้เรื่องหรอก” เขารู้สึกเหนียวตัวนิดหน่อย เพราะจัดของเมื่อกี้ “ นายอ่านไปเถอะ ชั้นจะไปอาบน้ำ ไม่กวนละ”
ชายหนุ่มละออกไปแล้วเดินไปทางห้องน้ำ เขาสะบัดเสื้อเพราะความร้อนเผยให้เห็นหน้าท้องไล่มาถึงขอบบ๊อกเซอร์
โดยไม่ทันได้สังเกตถึงสายตาที่จ้องมองมา
.
.
.
ยูอิจิใช้เวลาหลายอาทิตย์ศึกษาทุกอากับกิริยาท่าทางของรูมเมทคนใหม่ทุกกระเบียดนิ้ว เขาอยากเรียนรู้ให้ได้ว่าผู้ชายคนนี้มีความสามารถยังไงถึงขนาดดึงดูดสาวๆร่วมห้องไปกองอยู่ที่โต๊ะนักเรียนของเขาได้ทั้งหมด ไม่เว้นแม้แต่พักเที่ยง หรือตอนหลังเลิกเรียน
การขยับนิ้วอันเรียวยาวของท่านเอริค มาร์ตันดูคล่องแคล่วมาก ไม่น่าแปลกใจที่ผู้หญิงจะติดใจ เพราะขนาดเขาเองทั้งที่แค่มองยังเคลิ้มได้ถึงขนาดนี้ ลีลาบนเตียงของหมอนี่ท่าจะกินขาด อยากเห็นซักครั้งจังแฮะ
ยูอิจิหน้าแดงเล็กน้อย
“ ไอ้เปี๊ยกยูอิจิ เย็นนี้ว่างรึเปล่าวะ ไปนัดบอดกันมะ ”
ทาคุโร่ เพื่อนสนิทเขาเอง มันรู้ว่าเขาหน้าตาดี ก็เลยชวนไปบ่อยๆ
“นายรู้อยู่แล้วนี่ ชั้นว่างเสมอแหละเพื่อน”
“เออ ชั้นรู้น่ะว่าแกมันว่าง ว่าแต่ชวนเมทนายไปด้วยให้ได้นะ ผู้หญิงจะได้มาเยอะๆ”
นิชิโนะหรี่ตาอย่างผิดหวัง แต่ก็ทำตามนั้น
ถ้าให้เอริคไป เป้าสายตาของสาวๆก็จะไปกระจุกที่ไอ้หมอนั่นคนเดียวน่ะสิ
โธ่เอ้ย
แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคาดไว้จริงๆ หลังเลิกงานนัดบอด เอริค มาร์ตันหายไปกับเอมิจังสาวสวยสุดๆของงาน ยูอิจิยิ่งคิดยิ่งผิดหวังทั้งๆที่เขาหมายตาเอาไว้แล้วแท้ๆ
หงุดหงิดจริงโว้ย หายไปได้ หายไปทั้งคืนไม่ยอมกลับหอ!
“เป็นอะไรน่ะ ยูอิจิ โกรธอะไรมา”
เอริคทักขึ้นเมื่อเห็นเขาทำท่าไม่สนใจเขาตอนทานข้าวเช้าที่โรงอาหาร
ชายหนุ่มแกล้งทำเมินทั้งที่ยังหงุดหงิดไม่น้อย
แต่เจ้าทาคุโร่ดันเดินมาสมทบซะก่อน
“ไม่ต้องไปสนใจมันหรอกเอริค ไอ้เจ้าเปี๊ยกนี่มันแค่อิจฉานายน่ะ”
“ หุบปากของแกไปเลยไอ้ทาคุ ชั้นไม่ใช่ไอ้เปี๊ยกนะเว้ย ”
ทาคุโร่ไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย แถมยังไปพูดกระซิบที่หูมาร์ตัน แต่จงใจให้เขาได้ยินด้วย
“มันขาดผู้หญิงมานานแล้ว ตั้งแต่อยู่ร่วมห้องกับนาย แถมเอมิจังเมื่อวานยังโดนแกซิวไปอีก..คิกคิก สงสัยจะหงุดหงิดน่ะ”
เพราะว่าเอริคหันหลังอยู่ เขาเลยไม่ได้เห็นสีหน้าของร่างสูง
แต่เจ้าตัวที่กำลังถูกนินทากลับหน้าแดงเถือกอย่างไม่มีชิ้นดี ทั้งโกรธ ทั้งอับอาย
“ไอ้บ้า ชั้นไม่ได้อดอยากปากแห้งนะ”
ยูอิจิเดินเข้าไปหาไอ้เพื่อนตัวดี ทำท่าเหมือนโกรธเต็มที่
ตัวการเหงื่อตกนิดหน่อย ตั้งใจแซวไปเล่นๆเท่านั้น ไม่คิดว่าจะโกรธปานนี้ เป็นเอามากๆแฮะ
“เอาน่าๆ ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งโกรธไปเลยนะ ชั้นมีของดีจะให้นายอยู่”
ตามอ่านได้ คลิกเลยค่ะ
ความคิดเห็น