SF KRISYEOL By lyrics

ลำดับตอนที่ #3 : [SF] นักเลง [All x chanyeol] 1/_

ณ.โรงเรียน EXODUS

“ชานชานครับ เที่ยงนี่ไปทานกับพวกพี่ไหมครับบบ” เสียงของเทาเอ่ยชวนร่างบางที่นั่งตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสืออยู่

“อ่า...ก็ได้ฮะถ้าพวกพี่เทาพี่แบคชวนนี่ฮะ”ร่างบางเอ่ยยิ้มก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ

.

.

“ชานชานครับ น้องชานอยากทานอะไรครับเด่วพี่แบคคนนี้จะเลี้ยงเองครับบบบบบ อ๊ากกก... ไอ่ฉัดดดเทา” แบคฮยอนเอ่ยถามชานยอลที่กำลังนั่งลงกับโต๊ะอาหารในโรงอาหารสุดหรู แต่ไม่ทันพูดจบก็โดนเทาผลักหัวให้ออกห่างชานยอล

“น้องชานครับ อยากทานอะไรครับเด่วพี่จะไปซื้อมาให้ครับ”เทาเอ่ยยิ้มก่อนจะทำเนียบโอบเอวชานยอล

“นี่ครับน้องชานชานคนสวย มันบดพิเศษกับสลัดผักครับ”เสียงของลู่หานที่ยกถาดอาหารของโปรดของชานยอลมาให้ถึงที่

“ขอบคุณฮะพี่ลู่หาน”ชานยอลเอ่ยแล้วส่งยิ้มหวานให้กับลู่หาน ทำเอาลู่หานหน้าแดงแล้วยิ้มเขินไปทีเดียว

“เห้ พี่ตัดหน้าผมได้ไงอ่พี่ลู่หานนนนนนนนนนนนน”เทาเอ่ยโวยวายไม่พอใจที่อยู่ๆลู่หานมาตัดตนเอง

“หึ ใครดีใครได้ครับน้อง”ลู่หานเอ่ยก่อนจะนั่งลงข้างๆชานยอล

“ฝากไว้ก่อนเถอะพี่”เทาเอ่ยก่อนจะเดินไปหาอะไรทานบ้าง “ไอ่สาสเทารอกูด้วยครับบบ”แบคฮยอนเอ่ยแล้ววิ่งตามเทาไป

“ชานยอลคืนนี้หลังผับXXXนะพวกมันนัดให้ไปเคลีย์”

“พีโอมึงไม่ต้องเอาพวกไปเยอะล่ะ คืนนี้กูขอจัดหนักคนเดียว หึ”

.

.

“ชานยอลมึงๆ แน่ใจว่าไม่ให้พวกกูช่วย?”เสียงของแร็ปม่อนเอ่ยมองชานยอลยืนสูบบุหรี่อยู่

“เอ่อน่า กูเซ็งๆ ชิบหายวันนี้ไอ่พวกนั้นมากวนกูทั้งวัน” ชานยอลเอ่ยก่อนจะทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วเหยียบบด ก่อนจะเดินนำเพื่อนคนอื่นไปยังจุดนัดหมายกับคู่อริ

“ชานยอลเว้ยยย ไอ่สาสส” เสียงของจีมินที่วิ่งตามชานยอลมา แต่ด้านหลังของจีมินกับมีพวกคู่อริวิ่งไล่จีมินมากด้วย

“มึงมันหมาหมู่ไอ่สาสสสส”พี่โอเอ่ยก่อนจะพาพวกเข้าไปรุมตีกับอริที่ไล่ตามจีมินมา ชานยอลก็ยืนมองนิ่งๆ แล้วยิ้มมุมปาก

“เห้ ชานยอล แน่จริงมาตัวต่อตัวกับกูดีกว่า”เสียงของคู่อริชานยอลเอ่ยขึ้น ชานยอลเองก็รับคำท้ายยกมือสั่งให้พรรคพวกของตนหยุดกระทำ

ผลั๊วะ

ตุบบ

โครม!!

“เฮ้ยย ไอ่มิโนน ”เสียงของเพื่อนของมิโนเอ่ยขึ้นแล้วรีบพากันไปพยุงตัวเพื่อนตนขึ้น

"ถุ้ยครับ...ผมนี่ต่อให้พวกคุณสามต่อหนึ่งเลยครับ"  ชานยอลเอ่ยยิ้มมุมปาก มิโนมองชานยอลโดนสายตาที่เคลียดแค้นก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงที่มีมีดพกออกมาแล้วทันทีที่ชานยอลหมุนตัวหันหลังให้ก็สบโอกาศพุ่งตัวเข้าไปด้านหลังชานยอล

“ชานยอล ไอ่เชี่ยยย” เสียงของคนคนนึงให้พรรคพวกของชานยอลเอ่ยเรียกชานยอล ชานยอลได้ยินจึงหันกับมาก็โดนมีดพกของมิโนแทงเข้าให้ที่ท้องข้างขวาจนมิดเล่ม มิโอก็บิดมีดแล้วดึงมีดออก ชานยอลที่โดนแทงก็ร่วมรวมแรงถีบมิโนออกไปจากตัว แล้วให้มือขวากดปากแผลไว้ แล้วคร่อมตัวมิโนก่อนจะร่วมรวมแรงต่อยหน้าของมิโนจนหน้าของคนข้างล่างเลอะไปด้วยเลือดสีสด

“ถุ้ย ไอ่สารเลว” ชานยอลถุยน้ำลายใส่มิโนก่อนจะลุกแล้วเดินออกจากบริเวณนั้นไป โดยมีพีโอและจีมินมาคอยประคองชานยอล

“ไหวไหมชานยอล”เสียงของพีโอเอ่ยพยุงชานยอลไปขึ้นรถที่จอดอยู่ลานจอดรถของผับ

“กูไหว จีมินมึงก็มาทำแผลดิสัส นั่งมองหาพ่องหรอครับ”ชานยอลเอ่ยก่อนจะพิงหลังกับเบาะรถแล้วหลับตาลง

“ชานยอลมึง ถ้าพี่มึงเห็นล่ะ พวกกูจะโดนเล่นไหมว่ะ”จีมินเอ่ยขนาดทำแผลให้ชานยอล

RrrrRrrrr

“ชานเลี่ย!!! อยู่ไหนทำไมไม่กลับบ้าน” เสียงของคนเป็นพี่ต่างมารดาเอ่ยทันที่ชานยอลรับสาย

“ฟานเก้ออ่า ร้องชานแค่ออกมาทำรายงานบ้านเพื่อนเอง เด่วก็กลับแล้ววว ฟานเก้ออย่ามาโวยวายสิ”ชานยอลเอ่ยเสียงอ่อนอย่างที่ตนทำตอนที่อยู่กับพวกผู้ชายมาตามจีบตันเอง

“อย่ามาแอ๊บชานเลี่ยพี่ไม่เชื่อ แกไปยกพวกตีกันใช่ไหมห้ะ!!”คริสเอ่ยอย่างรู้ทัน

“ฟานเก้ออ่า...”

“พี่ให้ 15 นาทีถึงบ้าน”

“ชิบหายยยยยยย ไอ้เก้อบ้า ไอ่ๆๆๆ”ชานยอลโวยวายทันทีที่จับได้อีกครั้งแล้วอีกครั้งจนจำไม่ได้ว่ากี่ร้อยครั้งแล้ว

.

.

.

“ชานยอล กูขอให้มึงโชคดี กูไปล่ะ บ๊ายยยย” เสียงของพีโอเอ่ยก่อนจะขับรถออกไปจากหน้าบ้านของชานยอล ทิ้งให้ชานยอลยืนกุมแผลอยู่หน้าประตูบ้านหลังใหญ่

“อู๋ ชานเลี่ย!!” เสียงของคริสเอ่ยดังมาจากด้านหลังของชานยอล

“อี้ฟาน...” ชานยอลเอ่ยขึ้นเบาๆเมือหันไปเจอคริสยืนอยุ่ข้างหลัง ชานยอลก้มหน้าก่อนจะยืนนิ่งไม่พูดจากอะไร

“ไปก่อเรื่องที่ไหนมาอีก ดูซิ เนื้อตัวมีแต่ .. ..” คริสเอ่ยตำหนิชานยอลก่อนจะสังเกตเห็นมือชานยอลที่กุมท้องข้างขาวเอาไว้

“....”

“ไปโดนอะไรมา ชานเลี่ย”คริสเอ่ยก่อนจะดึงมือชานยอลออกเพื่อดูแผลที่หน้าท้องของชานยอล คริสที่เห็นแผลของชานยอลก็ต้องตกใจ คริสจัดการอุ้มชานยอลไปยังห้องของชานยอล ชานยอลก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร เพราะตอนนี้แรงจะพูดยังไม่มีไมเลย ใบหน้าของชานยอลซีดขาวราวกับกระดาษ เป็นผลจากเสียเลือดมาก คริสวางตัวชานยอลลงกับเตียงแล้ว จัดการเรียบแม่บ้านให้จัดเครื่องมือแพทย์มาให้ตนที่ห้องของชานยอล คริสแกะผ้าก๊อตที่แปะแผลของชานยอลไว้รวดๆ คริสมองแผลที่เหวอะหวะ คริสจึงบรรจงล้างแผลให้กับชานยอลและเย็บแผลสดให้กับชานยอล ร่างบางก็นอนนิ่งให้คริสเย็บแผลสดๆ ร่างบางกัดปากเพื่อระบายความเจ็บจนปากเรียวห่อเลือด

“ดื้อว่ะ” คริสเอ่ยแล้วจัดการเปลี่ยนชุดให้กับชานยอลหลังจากทำแผลให้กับชานยอลเสร็จ

“...”

“หลับแล้วหรอเนี่ย”คริสเอ่ยก่อนจะห่มผ้าให้กับร่างบางแล้วออกจากห้องของไป ปล่อยให้ร่างบางพักผ่อน ดูจากบาดแผลแล้วเจ้าดื้อคงยังไปซ่าไม่ได้อีกนานทีเดียว

.

.

.

ณ. ตอนสายๆของโรงเรียน EXODUS

“น้องชานครับทำไมดูหน้าซืดจังครับ” ไคเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นชานยอลนั่งเงียบอยู่คนเดียวที่โต๊ะ ที่ปกติแล้วจะเอากลุ่มคุยกับบรรดาเพื่อนแมนๆ หลังห้อง แปลกไหมล่ะครับ เด็กที่แสนน่ารักอ่อนแอ่กับเป็นเพื่อนกับนักเลงหัวไม้อย่างไอ่พีโอไอ่จีมิน แต่ก็ดีครับจะไม่ได้มีมีพวกหน้าม่อมาเต๊าะน้องชานตนสวยของผมคนนี่ ฮ่าๆๆ

“...”

“น้องชานชานครับบบบ”เสียงแหล่มของแบคฮยอนเอ่ยเสียงดังก่อนจะวิ่งมากระแทกโต๊ะที่ชานยอลนั่งอนู่ทำให้โต๊ะมันโดนแผลของร่างบางไปด้วย

“อ โอ๊ย...” ชานยอลร้องออกมาเบาๆ แต่ก็ดังพอทำให้พีโอรีบเดินเข้ามาหาชานยอลที่ตอนนี้ทรุบตัวลงกับโต๊ะ

“ช ชะ ชาน ย  .. . ” พี่โอเอ่ยก่อนจะเข้าไปดูอาการของชานยอลที่ดูเหมือนจะเจ็บแผลที่โดนกระแทกมาก

“ไอ่แบค มึงทำไรเนี่ยมึงดูสิชานยอ... ชานชานเจ็บเห็นไหม”จีมินเอ่ยก่อนจะดูอาการชานยอล

“น น น้องชานชาน พี่แบคฮยอนขอโทษนะครับ” แบคฮยอนเอ่ยขอโทษชานยอลที่ มีถ้าทีจะเจ็บเอามากๆ

“ชาน ย ชาน ล เลื อด..” เสียงของพีโอเอ่ยก่อนจะอุ้มร่างบางไว้ในอ้อมกอดแล้วรีบพาไปยังห้องพยาบาลทันที

“เลือด.. แบคฮยอนมึงทำอะไรลงไปว่ะ ดูดิน้องชานกูเลือดตกยางออกเลยสาส”ไคเอ่ยด่าแบคฮยอนก่อนจะรีบตามพีโอไป

“จีมินกูไม่ได้ตั้งใจ กูป่าวนะมึง”แบคฮยอนเอ่ยบอกจีมินด้วยเสียงสั่นๆ

“ไม่เป็นไรไอ่แบค คือเมือคืนชานชานมันไปโดนลูกหลง มึงไม่ต้องห่วง”จีมินเอ่นแล้วตบบ่าแล้ววิ่งตามพีโอและไคไป

“ชานยอล พี่ขอโทษ..” แบคฮยอนเอ่ยเบาๆ ก่อนจะเดินไปยังห้องพยาบาล

ห้องพยาบาล

“ชานยอลไหวไหมมึง”พีโอมองชานยอลที่นั่งให้จีมินทำแผลให้

“กูไหว”ชานยอลเอ่ยแล้วก้มมองจีมินที่ทำแผลให้ตนเอง

“กูไม่เข้าว่ะทำไมไอ่พวกนั้นตามจีบมันจัง”จีมินเอ่ย “ชานมึงก็เลิกแอ็บได้ล่ะห่ากูรำคานแทนเลยว่ะ”พี่โอเอ่ยแล้วพยุงให้ชานยอลนอนลงกับเตียง

“ไม่เอาอ่ะมึง กูสัญญากับม๊าไว้แล้วว่าจะเป็นเด็กดี ถึงจะไม่ใช่นิสัยกูก็เถอะ”ชานยอลเอ่ยก่อยจะหลับตาลง

“เห้อ ชานยอลมึงนี้จริงๆเลยนะ”พีโอเอ่ยแล้วลูบผมชานยอล

“สาบานดิว่ามึงไม่คิดเกินเพื่อนกับชานยอลอ่ะพีโอ”จีมินเอ่ยมองพีโอที่นั่งข้างๆตัวชานยอลที่หลับอยู่

“แก็งมันไม่มีกฎไม่ให้รักคนในแก็งนี้หว่าจีมิน ให้ทายมึงก็ชอบไอชานมันอ่ะ”พีโอยกยิ้มก่อนจะเอ่ยมองจีมินที่ยืมกอดอกยู่

“ชานชาน...” เสียงของคนมาใหม่เอ่ยขึ้นเมื่อเปิดประตูเข้ามา

“มึงมาทำไมไอ่แบค” พีโอเอ่ยไม่พอใจแบคฮยอน พีโอรู้ดีว่าแบคฮยอนไม่ใช่คนธรรมดาๆแบนฮยอนเป็นถึงน้องชายคู่อริตัวท๊อปของแก็งของตนเลยทีเดียว

“กูมาหาชานยอล”แบคฮยอนเอ่ยแล้วเดินไปข้างๆชานยอล

“แต่มึงก็รู้ว่า ขอบเขตของข้อตกลงระหว่างเรา” พีโอเอ่ยแล้วจ้องแบคฮยอนที่นั่งลูบใบหน้าซืดของชานยอล

“แต่กูชอบชานยอล...”แบคฮยอนเอ่ย

“มึงบ้าหรือป่าวว่ะ ชานยอลมันอริของพี่มึง”จีมินเอ่ยมองก่อนจะเด่วไปล๊อกประตูห้อง

“ก็กูชอบของกู...”

“แต่พี่มึงเป็นแทงชานยอล”พีโอตวาดเสียงดังใส่แบคฮยอน

“กูขอโทด..ขอโทดแทนพี่กูด้วย...”

.

.

.

.

 “ชานเลี่ย...” เสียงของคริสเอ่ยขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในห้องของร่างโปร่ง คริสมองร่างโปร่งของชานยอลที่นั่งคุยเล่นอยู่กับพีโออยู่นั้น

“อ้าวพี่คริส สวัสดีครับ” พีโอเอ่ยทักคริส ก่อนจะบอกลาชานยอลที่เอาแต่นั่งนิ่งทันทีที่ได้ยินเสียงของคริส

 “ชานยอลกุกลับก่อนนะ” พีโอเอ่ยกับชานยอลแล้วเดินออกจากห้องไป

“ชานเลี่ย” คริสเรียกชานยอลอีกครั้ง

“...”

“ชานเลี่ย อย่ามาดื้อกับพี่นะ!” คริสตะหวาดใส่ชานยอลที่ทำท่าทีนิ่งเงียบใส่ตน คริสเดินไปกระชากแขนของชานยอลทันที

“ปล่อย” ชานยอลเอ่ยเสียงเรียบๆแล้วพยายามแกะมือของคริสออกจากแขนของตัวเอง

“ชานเลี่ย อย่าดื้อได้ไหม อย่าทำตัวมีปัญหา”คริสเอ่ยมองชานยอลที่พยายามแกะมือของตนออก

“มันเรื่องของผมป่ะว่ะ” ชานยอลเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกขึ้นแล้วผลักคริสออก ร่างโปร่งเดินหนีออกจากห้องทันทีแต่ก็โดนร่างสูงรั้งเอาไว้

“อย่ามาทำตัวอันธพาลในบ้านนะชานเลี่ย!!” คริสตะคอกใส่ชานยอล

“เพี้ยะ”

“จำใส่หัวไว้นะชานเลี่ยว่าบ้านหลังนี้ใครมีอำนาจสูงสุด อย่ามาทำตัวเป็นอันธพาลที่นี่! ทำตัวมีปัญหามากนัก ไม่ต้องบอกนะว่าจะเจออะไร” คริสเอ่ยก่อนจะเหวี่ยงร่างของชานยอลลงกับพื้น

“หึ วางอำนาจว่ะ คิดว่ากูกลัวมึงหรอว่ะ ถุย” ชานยอลเอ่ยก่อนจะดันตัวลุกขึ้น

“เพี้ยะ”

“กูก็พี่มึง มึงก็ควรเคารพกู กูดีกับมึงแล้วมึงต้องการอะไรอีกชานเลี่ย ถ้าพ่อไม่ฝากให้กูดูแลมึงกูปล่อยมึงนอนจมกองเลือดตอนนั้นไปแล้ว!”คริสเอ่ยแล้วกระชากผมของชานยอลแล้วตบหน้าของชานยอลไปอีกครั้ง

“ก็ปล่อยกูตายไปดิว่ะจะช่วยกูทำไม!” ชานยอลเอ่ยแล้วผลักคริสออกอีกครั้งแล้วลุกหยิบกุญแจรถแล้ววิ่งลงออกจากไปทันที

“โถ่โว๊ย!”คริสสถบอย่างไม่สบอารมณ์

.

.

.

.

"ว้าววว ดูดิใครมานั่งซึมอยู่ในผับแบบนี้" เสียงของมิโน่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นร่างโปร่งนั่งกระดกเหล้าอยู่

"สงสัยกูจะกระทืบไม่หนักพอสินะมิโน่ ถึงยังมาปากหมาได้อยู่อีก"ชานยอลเอ่ยขึ้นเมื่อเงยหน้ามองอีกคนที่เข้ามาหาเรื่อง

"ปากดีจังนะคนสวย ไหนดูดิว่าแผลที่กูฝากไว้หายหรือยัง" มิโน่เอ่ยก่อนจะปล่อยหมัดหนักไปยังแผลโดนแทงที่ตนเป็นคนฝากไว้ ชานยอลงอตัวทันทีที่ร่างหนาต่อยเข้ามามิโน่กดหมัดหนักแล้วขยี่แผลของชานยอลจนมีแผลไหลซึ้มออกมา 

"อึก.. ไอ่เชี่ย มินโฮ.. " ชานยอลจิกข้อมือมิโน่แล้วพยายามผลักดันมิโน่ออกแต่ไม่เป็นผล

"หึ นึกว่าเก่ง อ่อนแอ่จังนะคนสวย" มิโน่เอ่ยก่อนจะพรมจูบที่คอขาวของร่างโปร่ง

"ไอ้สารเลว ออกไป ไอ่เชี่ย"ชานยอลเอ่ยด่ามิโน่ ที่กำลังสนุกกับการรุกเร้าตน 

"หึ มันอย่าเล่นตัวไปเลยชานยอล ของมันเคยๆป่ะว่ะ ฮ่าๆ" มิโน่เอ่ยแล้ว ขบเม้นรอยแดงที่คอขาวของร่างโปร่ง

"มึงอย่ามาพูดจาต่ำๆนะไอ่เชี่ย!"ชานยอลตะคอกใส่มิโน่

" มึงออกมาจากชานชานเดียวนี้นะ" เสียงของบุคคลมาใหม่เอ่ยขึ้น

"มึงเป็นใคร อย่ามาเสือกเรื่องของผัวเมียว่ะ"มิโน่เอ่ยเมือหันหน้าไปมองคนมาใหม่

" ไคย่า.. ช่วยชานชานด้ว.. ด้วยย " ร่างโปร่งเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบาบวกกับใบหน้าที่ซืดเผือกทำให้คิมจงอินถึงกับเลือดขึ้นหน้า 

"มึงมีสิทธ์อะไรมาทำร้าย ชานชานของกู!" ไคเอ่ยขึ้นก่อนก่อนจะปล่อยหมัดต่อยใบหน้าของมิโน่ แล้วดึงตัวชานยอลมาอยู่ในอ้อมกอด

"ไคย่า ข ขอ ขอบคุณนะ.."ชานยอลเอ่ยก่อนจะซบบ่าของไค

"ไม่เป็นไรครับชานชาน ชานชานดูไม่โอเคเลยนะ ค .. เลือด!? ชานชานไปโดนอะไรมาครับ.. ชานชาน!!" ไคเอ่ยถามชานยอลแต่ไม่ทันได้คำตอบ ชานยอลก็ล้มพับไป ไคจัดการอุ้มชานยอลในอ้อมแขนก่อนจะนำพาตัวชานยอลไปโรงพยาบาลทันที

ณ.โรงพยาบาล

"ชานชานครับ อย่าเป็นอะไรนะครับ ถึงมือหมอแล้วนะครับชานชาน"ไคเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วงเป็นใยชานยอล กำมือนิ่มชานยอลไว้ไม่ยอมปล่อยจนมาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน ทางพยาบาลไม่อนุญาติให้ไคเข้าไป ไคได้แต่ยืนรอ เดินไปมา รอให้ทางหมออนุญาติตนเข้าไปดูอาการ 

"ญาติของคุณปาร์ค ชานยอลหรือป่าวค่ะ"เสียงของพยาบาลเอ่ยถามไคที่นั่งก้มหน้ารอชานยอลอยู่

"เอ่อ....ใช่ครับ" ไคเอ่ย

"คุณหมอเชิญคุณเข้าไปได้แล้วค่ะ"พยาบาลเอ่ยก่อนจะเดินนำหน้าไคไป

.

.

.

" สวัสดีครับคุณหมอ ชานชานเขาเป็นยังไรบ้างครับ" ไคเอ่ยทักแล้วถามถึงอาการของร่างโปร่งที่สลบอยู่ที่เตียงคนไข้

"คือ คนไข้มีรอยช้ำตามร่างกาย แล้วมีแผลที่เกิดของมีคม แต่เหมือนก่อนหน้ามีการรักษามาแล้วเบื้องต้น แต่แผลเหมือนจะฉีกมากกว่าเก่าทำให้คนไข้เสียเลือดมาก"หมออธิบายอาการของชานยอลให้ไคฟังแล้วหาร่างโปร่งไปพักฟื้นยังห้องVIPของโรงพยาบาล

"ชานชานครับ ผมเป็นห่วงคุณมากนะครับคนดี"ไคเอ่ยก่อนจะจูบหน้าผากขาวที่ชุ่มเหงืออย่างไม่รังเกียจ ไคนั่งกุมมือของชานยอล ไคนั่งกลุ้มคิดว่าจะบอกบรรดาเพื่อนกับพี่ชายของชานยอลดีไหม ไคหันมองใบหน้าหวานที่ชุ่มเหงือก่อนจะลุกไปหยิบกะมังใส่และผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้ร่างโปร่งที่ตอนนี้พิษไข้รุมเร้าเจ้าตัวเสียแล้ว

"อือ .. อย่า.. ก กลัว แล้วว" ชานยอลที่โดนพิษไข้รุมเร้าก็ละเมอเหมือนฝันร้าน ไคที่เดินออกมาจากห้องน้ำก็เดินมาโอบกอดปลอบร่างโปร่งที่ละเมอ ไคลูบผมของชานยอลแล้วจูบกลุ่มผมของชานยอล

"ชานชานครับ คนดีของผม ผมจะดูแลคุณเอง"

                                                                               Tbc.

                                                                               100%

Talk :: มาคุยกันก่อนครับบ 100% แล้ว ฮ่าๆ  มาแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววว หายไปนานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ไรท์ฝึกงาน 5555 งานเยอะมาก ไรท์ใกล้ตายเต็มที่ 5555

ปล. รีดเดอร์ จุ๊บๆ

#นักเลงชานยอล