คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1. Promise
Promise
Kris x yeol ft. exo
PG-15
“ผมสัญญาว่า.... ผมจะอยู่ข้างๆพี่ตลอดไป”
“ ทำไมนายไม่บอกฉันเลย....ชานยอล ”
14/09/ xx
06.27 PM
“พี่คริสครับ” เสียงของเด็กหนุ่มเอ่ยเรียกรุ่นพี่วิศวะปี4 ที่ตนเองแอบรับมาตาม2ปี ร่างดปร่งเดินไปนั่งข้างๆรุ่นพี่ที่นั่งก้มมองกล่องขนาดเล็กกล่องนึงอยู่
“อ้าว ชานยอลมีไรหื้ม?” คริส เอ่ยถามรุ่นน้องคนสนิทที่มานั่งยิ้มอยู่ข้างๆ
“ป่าวครับ ก็เห็นพี่มานั่งอะไรอยู่คนเดียว” ชานยอล เอ่ยแล้วส่งยิ้มให้คริส
“อ่อ พอดีพี่นัด ลี่คุน ไว้” คริสเอ่ยยิ้มก่อนจะก้มมองกล่องในมือของตนเอง
“นั้นอะไรหรอครับ” ชานยอลเอ่ยด้วยเสียงสั่นๆ เมื่อได้ยินชื่คนรักของคนที่ตนเองแอบชอบ
“พี่กำลังจะ ขอ ลี่คุนแต่งงาน” คริสเอ่ยทั้งที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามองชานยอลที่นั่งอยู่ข้างๆ
“อ .. เอ่ออ.. ด ดีใจด้วยนะครับ” ชานยอลเอ่ยด้วยเสียงสั่นๆ “ผมขอตัว ก ก่อนนะครับ...” ชานยอลเอ่ยแล้วรีบลุกออกมาจากตรงนั้น ชานยอลยกมือมากุมกลางอกของตนเองที่ตอนนี้มันปวดจะทนไม่ไหว ร่างโปร่งพยายามเดินออกมาให้ใกล้จากตึกวิศวะ ให้เร็วที่สุดที่เรี่ยวแรงของตนมี
ตุบ
“ช ชะ ชานยอล”
.
.
.
ณ.ห้องพักคนไข้
“อือ...”
“ชานยอลล” เสียงของชานหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นร่างโปร่งรู้สึกตัว ร่างสูงเดินไปพยุงตัวชานยอลให้นั่งพิงหัวเตียงก่อนจะรินน้ำให้ชานยอลดื่ม
“เทา...” ชานยอลเอ่ยแผ่วเบาก่อนจะมองมือของเทาที่บีบมือเรียวของตนอยู่
“ทำไมไม่กินยาบางเลยชานยอล”
“.....”
“ทำไมนายดื้อจังชานยอล”
“.....”
“นายต้องรักษาตัวรู้ไหม”
“....”
“นายต้องรักษาตัวจนกว่าจะมีคนบริการ ห...”
“หัวใจของฉัน... ฉันจะไม่เปลี่ยนมัน....” ชานยอลเอ่ยตวาดเทาที่เอ่ยถึงเรื่องอาการป่วยของตนเอง
“ช ชานยอล นายต้องฟังฉันนะ!!”เทาทนความดื้อรนของน้องชายฝาแฝดไม่ไหวเขาจึงตะคอกใส่ชานยอลด้วยอารามณ์โทสะ
“....”
“นายต้องผ่าตัดเปลี่ยนทันทีมีคนบริจาคให้นาย!” เทาเอ่ยจ้องชานยอลที่นั่งก้มหน้าเงียบ
“.....” ชานยอลกำมือแน่นเพื่อกดกลั้นอาการเจ็บปวดที่แสนจะทรมาน
“ช ชานยอล” เทาที่เห็นทางไม่ดีของชานยอลตนเลยพยุงตัวให้ชานยอลนอนลงแล้วกดออดเรียกพยาบาลมาดูอาการของชานยอลทันที
.
.
.
06 / 11 / xx
ณ.โรงแรมแห่งนึง
“ยินดีด้วยครับพี่คริส...” ชานยอลเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาถึงหน้างาน “งานแต่งงาน” ของคริสและลี่คุน
“อ้าว ชานยอลพี่คิดว่าเราจะไม่มาซะแล้วนะเนี่ย” คริสเอ่ยก่อนจะสวมกอดให้กับชานยอลด้วยความดีใจที่น้องคนสนิทของตนมาร่วมมงคลของตน
“นี่ ครับพี่อี้ฟาน ของขวัญแสดงความยินดีให้พี่และคุณลี่คุนครับ” เทาเอ่ยขึ้นแล้วยื่นกล่องกำมะหยี๋สีแดงให้กับคริส
“อ่า ขอบคุณนะเทา ชานยอล” คริสเอ่ยก่อนจะพาชานยอลและเทาเดินเข้าไปในงานเลี้ยงของตนและแฟนสาว
“ไหวไหมชานยอล นายโอเคหรือป่าว...”เทาเอ่ยถามน้องชายด้วยความเป็นห่วง เพราะช่วงนี้ชานยอลเอาทำตัวเงียบมาตลอดหลังคริสฝากการ์ดงานมงคลสมรสของตนเองกับเทามาให้ชานยอล
“ไหวสิเทา ฉันสบายดี”ชายยอลเอ่ยยิ้มให้เทา ทั้งๆที่ตัวของเค้าจุกจนเกือบพูดไม่ออก
ในระหว่างที่บ่าวสาวพูดคุยและตอบคำถามอยู่บนเวทีด้านหน้า ชานยอลก็มีอาการเจ็บอยู่กลางอกมันเจ็บขึ้นเรื่อยๆจนทำให้ร่างโปร่งที่เหงื่อตามใบหน้าทั้งที่ภายในห้องนั้นไม่ได้ร้อนอะไรมันเย็นมากเลยด้วยซ้ำ เทาที่เห็นอาการชานยอลก็พยายามบอกชานยอลกลับบ้าน แต่ชานยอลก็ยังดื้อรนไม่ยอมอยู่ท่าเดียวเทาจึงจำใจยอมแล้วส่งยาให้ชานยอลกินบรรเทาอาการในเบาลง
“ผมอยากจะขอบคุณน้องชายคนนึงครับ ถ้าไม่มีเขาผมกับลี่คุนก็คงไม่ได้พบรักกันแล้วก็มีวันนี้ครับ”
“ขอบคุณนายมากเลยนะชานยอลที่เป็นกามเทพให้กับฉันกับลี่คุณ”
ชานยอลที่ได้ยินคำพูดของคริสที่เอ่ยขอบคุณตนนั้นก็ร้องไห้เงียบๆ ดวงตากลมโตที่มีน้ำตาคลอมองไปยังคริสและลี่คุนมันบอกได้หลากหลายอารมณ์ของชานยอลในตอนนี้ ชานยอลกุมมือไว้ที่อกก่อนจะตัดสินใจยืนขึ้น
“ผมยินดีครับ พี่เป็นคนที่ผมรัก..และนับถือเป็นพี่อีกคนของผม”
“ผมสัญญาว่า.... ผมจะอยู่ข้างๆพี่ตลอดไป”
.
.
.
ณ.ห้องพัก...
“เทา ... พี่จื่อเทา...” ชานยอลเอ่ยด้วยเสียงสั่นๆ แล้วทรุดลงกกับพื้น เมื่องเทาพาตัวมาถึงห้องพักผู้ป่วย หลังชานยอลขอร้องให้เทาพาไปร่วมงานแต่งของคริส
“ชานยอล...” เทาย่อตัวลงก้มกอดน้องชายของตนด้วยความสงสาร เขารู้ดีว่าชานยอลแอบชอบคริสมาโดยตลอดเขารู้มาโดยตลอดว่าทำไมชานยอลถึงไม่ยอมผ่าตัด...
“พี่จื่อ.. เลี่ยเจ็บ เลี่ยเจ็บหรอเกิน ....” ชานยอลเอ่ยแผ่วเบาก่อนจะหมดสติไป เป็นอาการเหนื่อล้าและอาการจุกแน่นอยู่กลางอกนับวันมันยิ่งรุนแรงขึ้นและแสนจะทรมานมากขึ้น
“ชานยอล!!!!”เทาเอ่ยอย่างตกใจ แล้วเขย่าเรียกสติแล้วอุ้มร่างดปร่งไปนอนบนเตียงก่อนจะวิ่งออกไปตามหมอด้วยความรีบร้อน
.
.
.
“พี่คริสครับ พี่รู้ไหมผมรักพี่มากๆเลยนะ”
“หื้ม? ทำไมพี่จะไม่รู้ล่ะ พี่ก็รักนายมากนะชานยอล ไอ่น้องรัก”
“ผมรักพี่คริสมากๆนะ พี่ชาย”
07/11/xx
“เทา...พ่อว่าเราพาชานยอลไปรักษาที่อเมริกาเถอะ” เสียงของคนเป็นพ่อของเทาและชานยอลเอ่ยขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยพิเศษ
“น้องจะยอมหรอครับพ่อ”เทาเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งข้างเตียงที่มีร่างของชานยอลนอนอยู่
“แต่เวลามันใกล้จะหมดแล้วนะลูก พ่อไม่อยากเสียน้องไปอีกคน...”คุณหวังเอ่ยมองลูกชายคนเล็กที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงตามตัวของร่างโปร่งสายเครื่องวัดคลื่นหัวใจสายน้ำเกลือสายช่วยหายใจเต็มไปหมด คุณหวงเห็นก็อดกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหวออกมาไม่ได้ เขาสงสารลูกชายของเขาเหลือเกิน อาการทรุมโทรมมากขึ้นเรื่อยๆ เขากุมใจมากที่ชานยอลไม่ยอมรับการผ่าตัดดื้อรนเหมือนรออะไรบางอย่างอยู่...
“ชานเลี่ย... ลูกรู้ไหมลูกคือแก้วตาดวงใจของพ่อรู้ไหม ลูกต้องหายนะคนดี...”
“พี่รักนายนะชานเลี่ย... นายต้องอยู่กับไปอีกนานๆสิ”
16/11/xx
“ชานยอลนา วันนี้เซฮุนนา ไค ดีโอ และ แบคฮยอนจะมาเยี่ยมนายนะ”
“พี่จื่อเทา..ผมไม่อยากให้เพื่อนเห็นผมแบบนี้....”
“ชานยอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล......” เสียงของ บยอน แบคฮยอนเอ่ยขึ้นเมื่อเปิดประตูห้องเข้ามา
“ย๊า! แบคฮยอนนี่มันโรงพยาบาลนะ”ดีโอเอ่ยว่าแบคฮยอนที่ทำเสียงดัง
“อ้าว ดีโอ แบคฮยอน มาแล้วหรอ แล้ว ไค เซฮุนล่ะ” เทาเอ่ยขึ้นเมื่อหันมาเห็นเพื่อนๆที่เข้ามาในห้อง
“คนสองนั้นกำลังเดินมาอ่ะ” แบคฮยอนเอ่ยก่อนจะเล่นไปสวมกอดชานยอลที่นั่งอยู่บนเตียง
“ไงเพื่อนรัก อาการดีขึ้นหรือยังจ้ะ”แบคฮยอนเอ่ยถามชานยอล ชานยอลก็ยิ้มแล้วพยักหน้าให้แบคฮยอน
“ไม่คิดจะพูดเลยหรอชานยอลฉันเสียใจนะ”แบคฮยอนเอ่ยอย่างงอนๆ
“ดีขึ้นแล้ววววว “ ชานยอลเอ่ยแล้วยิ้มให้กับแบคฮยอน
“ชานยอล...พวกเราอยากให้นายหายไวๆนะ”ดีเอ่ยมองชานยอลที่กำลังโดนแบคฮยอนแกล้งอยู่
“...อ อื้ม... ฉันก็หายดีแล้วนี่ไง....” ชานยอลเอ่ยแล้วก็นิ่งไป...
“ชานยอล!”
“พ พี่ ค คริส ส....”
“ชานยอลเป็นอะไร พี่ได้ข่าวมาว่านายเข้าโรงพยาบาลพี่ก็รีบมาหานายเลยนะ ชานยอลนายเป็นอะไร ทำไมนาย... ” คริสเอ่ยถามชานยอลด้วยความเป็นห่วง
“.....”
“คยองซู ชานยอลเป็นอะไร!!”คริสหันไปถามคยองซูที่นั่งอยู่ข้างๆเตียงข้างชานยอล
“.....”
“แบคฮยอนบอกพี่มาสิ ชานยอลเป็นอะไร” คริสที่เห็นคยองซูไม่ตอบตนเลยไปถามแบคฮยอนอีกครั้ง
“.....”
“ชานยอลเป็นไข้หวัดธรรมดาครับพี่อี้ฟาน”เทาเอ่ยเมื่อเดินเข้าห้องมา
“ใช่ครับ”ไคและเซฮุนก็ช่วยยืนยันให้ชานยอล เพราะชานยอลได้ขอร้องให้ปิดเรื่องเอาไว้
“ชานยอลทำไมนายไม่บอกพี่ล่ะ พี่เป็นห่วงนายมากเลยนะ อย่าเงียบสิชานยอล...” คริสเอ่ยก่อนจะอ้อมกอดชานยอลด้วยความเป็นห่วง
“ชานยอลขอโทษที่ทำให้พี่เป็นห่วง...” ชานยอลเอ่ยเบาแล้วปล่อยให้คริสกอดตนเอง
ตัก ฮัน พอนมันโย นอเอ เซชางงึโร ยอริน พารามึล ทาโก
“สวัสดีครับ ... อ่าได้ครับ เด่วจะรีบไปนะ ที่รัก” คริสเอ่ยขึ้นเมื่อรับสายของแฟนสาวของตน
“ชานยอล พี่ต้องไปก่อนนะ เด่วว่างๆพี่จะมาเยี่ยมเราใหม่นะ” คริสเอ่ยแล้วลูบผมของชานยอลแล้วก็เดินออกจากห้องไป ภายในห้องก็เงียบกริบจนทุกคนในห้องได้ยินเสียงสะอึ้นของชานยอลที่กำลังกลั้นน้ำตาไหลไม่ให้มันไหลออกมาก ชานยอลพยายามไม่อ่อนแอ่ให้ทุกคนเห็นแต่มันก็ทำไม่ได้เสียแล้ว
“ชานยอล อย่าร้องไห้เลยนะ พวกเราไม่อยากให้นายร้องไห้นะ นายต้องเข้มแข็งสิชานยอล”บรรดาเพื่อนของชานยอลเอ่ยปลอบชานยอลแล้วรวมตัวกันเข้ามาอ้อมกอดชานยอลไว้ เพื่อให้ชานยอลรู้ว่า ยังมีเพื่อนๆและพี่ชายของเขาคอยเคียงข้างอยู่เสมอ
“พวกเรารักนายนะ ปาร์ค ชานยอล”
21/11/xx
“เซฮุนนา ไค จื่อเทาอ่า อย่าแกล้งเลี่ยดิ” ชานยอลเอ่ยแล้วพองแก้ม เมื่อ เพื่อนและพี่ชายรุมแกล้งตนอยู่
“โอ๋เอ๋ เด็กดี ไม่งอแงนะครับ เด่วหมอคิมไค จะฉีดยาให้นะครับบบบ” ไคเอ่ยเมื่อชานยอลพยายามจะทุบตีตน
“เลี่ยไม่กลัวหรอก คิมไคเป็นหมอหมาไม่ใช่หมอคน แบร่” ชานยอลเอ่ยก่อนจะลุกตัวนอนหันหนีไคทันที
“555555 คิมไคหมอหมา” เซฮุนหัวเราะร่าเมื่อได้ยินคำพูดของชานยอล แต่ลึกแล้วพวกเขาก็ดีใจที่อาการของชานยอลดีมากๆ
“หุบปากไปเลย”ไคหันไปว่าเซฮุนก่อนจะไปนั่งโซฟารับลองแขกแทน
“ชานยอลหลับแล้วหรอ” เทาเอ่ยเมื่อเห็นน้องของตัวเองนิ่งไป
“หลับไปแล้วล่ะเทา”เซฮุนเอ่ยแล้วห่มผ้าให้กับชานยอล แล้วเดินมานั่งข้ามๆไค
“เทา สรุปเอาไงว่ะ ชานยอลมันจะยอมไหม”ไคเริ่มเปิดประเด็น
“กูไม่รู้ว่ะ น้องกูมันดื้อ... ฮึก..” เทาเอ่ยทั้งน้ำตา เขาไม่อายอะไรทั้งนั้น น้ำตาของพี่ชายที่รักน้องชายยิ่งกว่าชีวิต เทารักน้องชานฝาแฝดของเขามากๆ ตั้งแต่เด็กจนโต เขามีเพียง พ่อและชานยอล เท่านั้น ส่วนแม่ของเค้ากับชานยอลก็เสียไปตั้งแต่พวกเขาเกิด ทั้งชีวิตแล้วเทาเหลือเพียงบิดาและน้องชายเท่านั้น
“มึงอย่าพึ่งท้อเทา พวกกูก็รักชานยอลไม่น้อยไปจากมึงเลย....”
26/11/xx
“มีผู้บริจาคอวัยวะให้คุณปาร์ค ชานยอลแล้วครับ”
“จริงหรอครับหมอ”
“ครับ คุณยินยิมให้น้องคุณเข้าการผ่าตัดหรือไม่ครับ”
“ผมยินยอมครับ”
“ชานยอล นายจะเร็วแล้วนะรู้ไหม....”
“ชานเลี่ยครับ พรุ่งนี้พี่มีขวัญวันเกิดแล้วเราแล้วนะ” เทาเอ่ยยิ้มให้น้องชายของตน
“จริงอ่า แต่เลี่ยไม่มีอะไรให้พี่เลยนะ”ชานยอลเอ่ยมองพี่ชายด้วยแววตาสั่นๆที่คลอไปด้น้ำตา
“เด็กดีไม่ร้องสิ พี่ขอแค่เราหายดีก็พอแล้ว” เทาเอ่ยก่อนจะอ้อมกอดน้องชายแสนรักของตน
“พี่รักชานเลี่ยนนะ ชานเลี่ยรู้ไหมครับ”เทาเอ่ยก่อนจะจูบที่หน้าผากขาวของชานยอล
“ชานเอลี่ยก็รักพี่จื่อเทา”ชานยอลเอ่ยแล้วกอดเทาแน่น
“พี่คริสพรุ่งนี้วันเกิดชานยอลพี่อย่าลืมของขวัญชานยอลนะ”
“ครับน้องรัก พี่ไม่ลืมครับ”
27/11/xx
“อีกหนึ่งชั่วโมงเราจะมาให้ยาสลบกับคุณชานยอลนะค่ะ” เสียงพยาบาลเอ่ยบอกเทาที่นั่งป้อนข้าวชานยอลอยู่ ชานยอลที่ได้ยินก็มองจ้องที่เทาทันที
“ยาสลบ? พวกเขาจะทำอะไรผม”ชานยอลเอ่ยถามเทาด้วยสายตาไม่เข้าใจ
“ค คือ ...” เทาเอ่ยไม่รู้จะบอกไปยังไง
“คืออะไรพี่จื่อเทา!!”ชานยอลเอ่ยตวาดเทาที่ไม่ยอมพูดความจริง
“พี่เซ็นยินยอมให้ชานเลี่ยผ่าตัด... พี่อยากให้ชานเลี่ยหาย..”เทาเอ่ยบอกชานยอลไป เขารู้ว่าชานยอลไม่ยอมแน่ๆ ถ้าอยากบอกเรื่องนี้ไปแต่มันผิดแผน พยาบาลกับเดินมาบอกตอนที่ชานยอลตื่นมาแล้ว...
“ ผมไม่ยอม!! นี่มันหัวใจของผม ผมไม่ยอม หัวใจผมมีไว้รักอี้ฟาน หัวใจดวงนี้ที่มันรักอี้ฟาน ... ผมไม่ยอมเอาของใครมาเปลี่ยนหัวใจของผม.... ผมไม่ยอมมม!!! . . . . . ” ชานยอลเอ่ยด้วยอารมณ์โมโหและโกรธพี่ชายของตนที่ไปเว็นยินยอมอะไรนั้น ชานยอลเริ่มหายใจถี่แล้วหนักขึ้น มือเรียวยกขึ้นมากุมที่กลางอก ร่างโปร่ง รู้สึกว่ามันทรมานและแสนจะเจ็บปวดมากๆ มืออีกข้างของชายอลกำแน่นจนซืด เทาเห็นอย่างนั้นจึงรีบไปร้องขอความช่วยเหลือจากทีมแพยท์อย่างรีบร้อน
.
.
.
“ชานยอล!!!”คริสที่เดินเข้ามาให้ห้องพร้อมกล่องเค้ก ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นชานยอลทรุดตัวลงกับพื้นเตียง คริสทิ้งกล่องเค้กลงกับพื้นแล้วรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างของชานยอลที่กำลังทรมานกับอาการเจ็บจุกอยู่กลางอก
“พ พ พ คพี่คริ สส..” ชานยอลเอ่ยมองใบหน้าของคริสผ่านม่านน้ำตาที่แสนเจ็บปวดของตน มือเรียวลูบไล้โครงหน้าของคริส
“ช ชานยอล เป็นอะไร.. ช ชานยอล...” คริสเอ่ยด้วยสั่นๆน้ำตาของคริสก็ไหลรินออกมากอยากไม่มีสาเหตุ
“ช ช ชานยอ ล เ ป็นโ ร ค ค หั วว ใจ จ ” ชานยอลเอ่ยอย่าติดๆขัดๆ เมื่ออากรมันยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ชานยอล...” คริสเอ่ยเบาๆ ก่อนจะกอดชานยอลแน่น
“พ พ พี่ คริ ส สส ชาน ยอล ขอโทษ...”
“ ชาน น ยอล รัก พี่นะ . . .” ชานยอลเอ่ยอย่างหมดแรงแล้วหมดลมหายใจไป... ร่างของชานยอล นิ่งไป คริสดูช็อคกับเหตุการณ์มากๆ คริสร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เขาไม่คิดว่าชานยอลจะจากไปแบบนี้ จากไปภายในอ้อมกอดของเขา...
“ ทำไมนายไม่บอกฉันเลย....ชานยอล ” คริสเอ่ยฟุ้งฟายกอดร่างอันไร้วิญญาณของชานยอลเอาไว้ให้อ้อมกอด
“ทำไมนายไม่บอกฉันชานยอล ทำไมล่ะ นายตื่นขึ้นมาเดี่ยวนี้นะ ฮึก... ชานยอล.. พี่รักนายนะ พี่รักนาย...” คริสกอดร่างชานยอลเอาไว้ ก็สะอึ้นอย่างหนัก เทาที่ไปตามหมาหมอแต่พอเข้ามาพร้อมหมอและทีมพยาบาล แต่มันก็เสียไปแล้ว เทาเห้นคริสร้องไห้กอดชานยอลเอาไว้ เทาถึงกับล้มทั้งยืน นี่เขาช้าไปหรอ บรรดาหมอพยายามก็พากับเข้าไปดูร่างชอานยอลทันทีที่เข้ามาเห็น หมอพยายามแยกคริสออกจากชานยอลแต่ก็ไม่ได้ผม คริสกอดร่างของชานยอลไว้แน่นดั่งกับใครจะแย่งชานยอลไป
“พี่คริสครับ ฮึก.. ช ชานยอล เค้าจากเราไปแล้วครับ พี่ปล่อย ช ชานยอลเถอะ .. ” เทาเอ่ยบอกคริสให้ยอมปล่อยร่างของชานยอล
“พี่รักเรานะชานเลี่ย...”คริสเอ่ยก่อนจะกดจูบที่หน้าผากขาววืดของชานยอลก่อนจะปล่อยร่างชานยอลให้ทีมหมอจัดการต่อไป
“ถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน...แต่ชานยอลจะอยู่ในใจพี่เสมอไป”
“พี่ขอโทษ” “พี่รักเรานะชานยอล”
“ปาร์ค ชานยอล จะไม่หายไปจากใจ อู๋อี้ฟานตลอดไป”
4 ปีต่อมา...
“ชานยอลครับ....”
“ครับ ปะป๊า...”
“ปะป๊ารักชานยอลนะครับ”
“อู๋ ชานยอล ก็รักปะป๊าอู๋ อี้ฟานครับ”
“ชานยอลเราไม่เคยตายไปจากใจพี่เลยนะครับ...”
END.
คุยๆกับไรทืเจ้าดอง?
ดราม่ามากเต็ม แต่งเองร้องไห้เอง 555
รีดอย่าด่าเรานะ ที่แต่งดราม่า?
สุดท้าย รักรีดทุกคน จุ้ฟๆ
แท็กตรีม :: #PromiseKY
ความคิดเห็น