tsukikage [Ichigo-Lucia] [One-shot]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 

จะมีใครรู้รึไม่....

ว่าจะมีสิ่งใดซ่อนเร้น...

เบื้องหลังดวงจันทร์อันแสนงดงามนั้น....

เนื้อเรื่อง

Tsukikage

Pairing: ichigo * Lucia

By : renren


จะมีใครรู้รึไม่....

ว่าจะมีสิ่งใดซ่อนเร้น...

เบื้องหลังดวงจันทร์อันแสนงดงามนั้น....

...............
.....................

แม้จะรู้ว่าทำผิด...แต่ก็หยุดไม่ได้

"อิจิโกะ..." เสียงหวานที่เรียกชื่อๆหนึ่งนั้นออกมา แสนแผ่วเบาท่ามกลางห้องพักอันมืดสนิท...ที่ซึ่งสิ่งที่ไม่มีชีวิต...และมีชีวิต...ถูกกลืนกินด้วยสีเดียว...

คือ สีแห่งรัตติกาล แสงจันทร์ถูกกลั่นแกล้งด้วยเหล่าเมฆาที่ริษยาในความงามเย็นเยือกดุจนางพญานั้น

"อืม..." สองร่างตระกองกอดกันในความมืดมิดนั้น สองแขนบอบบางเกินกว่าที่จะจับดาบฟาดฟันเหล่าฮอลโลว์ ริมฝีปาก...นิ้วมือ...ฝ่ามืออันอบอุ่นของทั้งคู่ต่างใช้แลกเปลี่ยนความต้องการ..ความคิดถึงคะนึงหา ของกันและกัน โดยที่ไม่มีคำพูดใดสามารถบรรยายออกมาได้

ร่างกายท่อนบนของทั้งคู่...เปลือยเปล่า...เรือนผมสีดำสนิทของร่างเล็กกว่าเผลอซบเข้าที่แผ่นอกของร่างแกร่งด้วยความเหนื่อยอ่อน เสียงหอบน้อยๆด้วยแรงอารมณ์นั้นดังแจ่มชัดต่อหน้าเขา เรือนผมสีสีส้มสดถูกมือเล็กลูบไล้อย่างแผ่วเบา เด็กสาวช้อนดวงตากลมโตของตนขึ้นมองพร้อม นิ้วเรียวยาวนั้นสอดเข้าไปในเรือนผมสั้นของอีกฝ่ายเล่น

"วันนี้ พระจันทร์ สวยดีนะ" เสียงของอิจิโกะดังขึ้น หลังจากที่หมู่เมฆยอมปลดปล่อยดวงจันทร์ให้เป็นอิสระ แสงสีขาวนวลสาดส่องเข้ามาในห้อง จนเห็นร่างทั้งสองถูกฉาบไปด้วยแสงสีเงินดุจทองคำขาว

"แต่ข้าไม่ชอบพระจันทร์" เสียงนั้นเอ่ยแผ่วๆ ร่างกายที่อยู่บนตักกว้างของอีกฝ่ายขยับเล็กน้อย ราวกับว่าไม่อยากโดนแสงจันทร์ที่ค่อยๆโผล่พ้นเมฆออกมาจับต้อง

"ทำไมถึงไม่ชอบพระจันทร์ล่ะ?" ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความสงสัย มือหยาบไล้ลงมายังที่เอวบางจนเด็กสาวอมยิ้มด้วยความจั๊กจี้

เหตุที่กลัว...น่ะเหรอ?

เพราะพระจันทร์...หมายถึง...คนๆนั้น...

ท่านพี่เบียคุยะ...

แม้จะงดงาม แต่ก็เยือกเย็นจนไม่มีใครสามารถคาเดาความคิดได้ออก...เหมือนดั่งแสงจันทร์ที่ส่องมายังผืนโลก...

แสงนั้นไม่ได้ให้ความอบอุ่น...แต่กลับเย็นเยียบ...เย็นเยียบจนน่าหวาดหวั่น

อิจิโกะ...

แม้จะต้องการเจ้าเพียงใด...กลับมิสามารถแสดงออกมาได้เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาคนนั้น

ได้แต่รอให้ถึงเวลากลางคืน...เวลาที่ดวงจันทร์หันหน้าทำหน้าที่ส่องแสงสว่างให้กับความมืด

ทิ้งไว้เพียงเงาเบื้องหลัง?ให้ความมืดบดบังไปตลอดกาล

"คงเพราะเคยได้ยินว่าตอนที่พระจันทร์เต็มดวง คนจะกลายร่างเป็นหมาป่ากระมัง" เสียงนั้นกระซิบยียวนตอบ

สุดท้ายก็ไม่ได้บอกออกไป

"โอ๊ย!" เสียงหัวเราะเบาๆปนมากับเสียงร้องด้วยความเจ็บ เมื่อถูกอีกฝ่ายโน้มต้นคอลงมาขบเบาๆที่ซอกคอ

"พูดแบบนี้ มันกวนโอ๊ยกันไปล่ะมั้ง ลูเคีย?"อิจิโกะหรี่ตาลง ริมฝีปากกระตุกยิ้มออกมา

"อ๊ะ" ลูเคียเบิกตากว้าง เมื่อถูกร่างสูงพลิกร่างของตนให้ล้มลงนอนบนพื้น ศีรษะถูกมือใหญ่รองรับไว้จึงไปฟาดพื้นลงไป

"อิจิโกะ"

"ถ้าไม่ชอบพระจันทร์ ทำแบบนี้ก็สิ้นเรื่อง" ชายหนุ่มเปรยเบาๆ นอกจากร่างใหญ่ที่เพียงพอที่จะเกิดเงาจนกลืนกินร่างเล็กนั้นลงไปกับความมืดได้ไม่ยากเย็น สองแขนที่กางกั้นเอาไว้ ยิ่งทำให้แสงจันทร์ลอดเข้ามาได้ยาก

"นั่นสินะ" เด็กสาวยิ้มให้ "แต่ทำแบบนี้ดูเหมือนข้าหายเข้าไปในเงาของเจ้าเลย"

"ก็ดีน่ะสิ" อิจิโกะยิ้ม นัยน์ตาคู่เรียวจ้องมองร่างนั้นอย่างเปี่ยมสุข ก่อนที่ริมฝีปากนั้นจะกดจูบลงบนซอกคอขาวเล็กอันแสนบอบบาง "ไม่ว่าจะเป็นเงาจันทร์...หรือคนๆนั้น...ชั้นก็จะปกป้องเธอให้ได้"

"อึก...อืม" ร่างนั้นทาบทับเข้ามาใกล้เธออีกครั้ง ฝ่ามือกดจิกเล็บไปบนแผ่นหลังกว้างอย่างเก็บความรู้สึกเอาไว้ ยามที่สัมผัสหวามไหวพลุ่งพล่านขึ้นมา

ไม่ว่าจะเมื่อไหร่...แผ่นหลังนี้ก็ปกป้อง...ดูแล...และให้ความอบอุ่นกับเธอเสมอมา

Standing to defend you...

-จบ-

อืม...กะว่าจะให้มัน...

หดหู่...อันนี้ทำได้

หื่น.... (ไม่มั้ง)

ทำได้แค่นี้แหละค่ะ