คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ ForeWord ]
(At the back of Atmosphere)
ณ ชั้นบรรยากาศ ที่มีเมฆสีดำปกคลุมไปทั่ว ซึ่งเป็นสถานที่ๆคั่นกลางระหว่างที่อยู่ของหมู่เทพสีขาวและหมู่เทพสีดำ
องค์เทพสีขาวผู้มีนัยน์ตาสีน้ำตาลใส จมูกโด่งเป็นสันเงางามเข้ากันกับแก้มอูมๆที่ขาวนวล ริมฝีปากชมพูเรื่อผลิยิ้มเล็กน้อยบ่งบอกถึงชัยชนะที่อยู่ตรงหน้า โดยไม่มีทีท่าว่าเหน็ดเหนื่อยแต่อย่างใด
"เอรี่ เจ้าไม่เหมาะที่จะเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามเอาซะเลย"
"...."
"เฮ้อ.. เจ้านึกว่ายศKingจะเป็นยศที่ใครๆก็สามารถเป็นได้งั้นเหรอ"
"...."
"เจ้าคงรู้นะ กฏเป็นยังไง"
".. ข้ารู้ .."
เสียงตอบรับดังออกจากปากขององค์เทพสีดำที่นอนราบอยู่กับพื้น ผู้มีนัยน์ตาสีดำสนิท จมูกเรียวเล็กแหลม แก้มตอบขาวซีด ริมฝีปากแดงเลือดนก แต่เปื้อนไปด้วยเลือดสีดำที่ไหลออกมาไม่หยุด
"งั้นข้าไปก่อนล่ะ หวังว่าคงจะได้เจอกันอีก"
องค์เทพสีขาวสยายปีกที่ติดอยู่ด้านหลังออก แล้วหันหลังเดินไปยังนกฟินิกซ์สีขาว(ไวท์ฟินิกส์)ซึ่งเป็นพาหนะของตน ก่อนที่จะค่อยๆบินสูงขึ้น จนสลายกลายเป็นฝุ่นสีขาวมีกลิ่นหอมจางๆ เลือนหายไป
ส่วนทางด้านองค์เทพสีดำค่อยๆพยุงร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลให้ลุกขึ้นนั่ง แต่ด้วยฤทธิ์พลังขององค์เทพสีขาว ทำให้ไม่สามารถแม้แต่จะขยับร่างกายได้
"ฟรีซ..!!"
องค์เทพสีดำร้องเรียกนกฟรีเซอร์สีดำ(แบล็คฟรีเซอร์)พาหนะของตนมา
"ไปตามโครโนสมาที"
สิ้นเสียงคำสั่งเจ้านาย นกฟรีเซอร์ก็บินลับหายไป
(At the Cell)
ณ ห้องพักของผู้มีคดี ที่กำลังรอคำตัดสินจากเหล่าศาลเทพ ในชั้นบรรยากาศเดียวกัน
"เฮอร์เชล!! เราเตือนเจ้าหลายครั้งแล้ว ทำไมไม่ฟังเราบ้าง!"
"....ก็"
"ก็..?? ก็อะไร"
"ก็เรารัก!!"
"รักบ้ารักบออะไร! ท่านศาลเทพจะว่ายังไงบ้างนะ เฮ้อ.."
เสียงถอนหายใจดังมาจากปลายจมูกขององค์เทพสีขาว ซึ่งเป็นเทพหญิงผู้มีผมยาวหยักศกสีขาว นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม ดั้งจมูกโด่งสวยได้รูป แก้มแดงเรื่อเพราะความโกรธ กลุ้ม กังวลใจ เป็นผลให้ริมฝีปากแดงอวบอิ่มนั้นพ่นลมออกมาเบาๆ
"เราขอโทษ แต่เจ้าก็ไม่เคยมีความรักไม่ใช่หรอ เจ้าจะรู้ดีกว่าเราได้ยังไง"
"เจ้าไม่รู้หรือไง เราคบอยู่กับท่านเมอร์คิวรี่"
"จริงหรอ ทำไมเราไม่รู้เลย"
"ก็เจ้ามัวแต่ไปสุงสิงอยู่กับเจ้านี่น่ะสิ!"
"อย่าเรียกเค้าแบบนั้นนะ! เค้าชื่อ โครโนส ท่านโครโนส!"
องค์เทพสีขาวอีกองค์หนึ่งนามว่า"เฮอร์เชล" หันมามองเพื่อนรักด้วยความไม่พอใจนิดๆ ด้วยนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน คิ้วขมวดเข้าหากัน และเปิดปากสีชมพูนิดๆพูดชื่อองค์เทพสีดำผู้เป็นที่รัก
"ข้าผิดเอง อย่าทะเลาะกันเลย"
"ไม่หรอก ท่านไม่ผิด"
"ไม่เป็นไรหรอกเฮอร์เชล เรื่องนี้ ข้าต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว"
"ไม่ได้ ยังไงเราก็ผิด เราจะรับผิดชอบด้วย"
คำพูดให้การรับผิดชอบออกมาจากปากสีชมพูจางๆขององค์เทพสีดำนามว่า"โครโนส" ผู้มีใบหน้าเรียวยาว คิ้วดกดำ ตาโตกว่าองค์เทพปกติ สีหน้านั้นดูปราศจากความกังวลใดๆทั้งสิ้น
"รอกันตรงนี้ก่อนนะ เราจะไปถามท่านศาลเทพ ว่าตกลงจะเอายังไงเรื่องพวกเจ้า"
"ทำไม? ทนดูไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?"
"นี่! นึกว่าอิจฉาหรือไง ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ รู้จักสลดซะมั่งสิ"
"จ้าๆ ขี้วีนจริงๆ ขนาดไม่ใช่เรื่องของตัวเองนะเนี่ย รีบไปเถอะๆ จะรอตรงนี้แหละ"
"เพซ..!!"
องค์เทพผมขาวเรียกม้ามีปีกเพกาซัส(ไวท์เพซ)พาหนะคู่ใจของตนมา แล้วค่อยๆบรรจงขึ้นนั่ง ก่อนจะออกตัววิ่งไปบนกลุ่มก้อนเมฆสีดำ และทิ้งกลิ่นหอมอ่อนๆเอาไว้แถบบริเวณนั้นด้วย
(At the Auditorium)
ณ ห้องตัดสินคดีความ ในชั้นบรรยากาศเดียวกัน
"มาแล้วหรือท่าน นั่งก่อนๆ"
"ตกลงจะเอายังไงคะท่าน?"
ทันทีที่องค์เทพสาวมาถึง ก็รีบเข้าไปหาองค์ศาลเทพ ผู้เป็นเหมือนกรรมการตัดสินคดีในการกระทำผิดของเหล่าเทพ ทั้งสีขาวและสีดำ รวมไปถึงการออกกฏต่างๆ ที่จะต้องมีไว้ เพื่อไม่ให้เกิดความขัดแย้งกัน
"ทางเราประชุมกันพึ่งเสร็จนะ สำหรับกรณีที่เทพทั้ง2 ต่างเผ่าพันธุ์กัน จะมามีความสัมพันธ์กันไม่ได้ ตามกฏที่ว่าไว้ข้อ366 ตกลงว่า.."
"ว่า..?? ว่าอะไรคะ?"
"ใจเย็นซี่ท่าน"
"ขออภัยค่ะ"
"ตกลงกันแล้วว่าจะให้ทั้ง2นั้นไปอยู่ในที่ๆหนึ่ง โดยไม่มีความทรงจำใดๆเหลืออยู่ เป็นเวลา20ปี"
"ที่ๆหนึ่ง คือที่ไหนคะ?"
"โลกมนุษย์"
"ให้เค้ามีความทรงจำไปไม่ได้หรือคะท่าน?"
"ถ้ามีความทรงจำติดไป ทั้ง2จะจำกันและกันได้"
"อ๋อ อย่างนั้นเอง ท่านเกรงว่าทั้ง2จะตัดใจจากกันไม่ได้ใช่ไหมคะ?"
"ใช่"
"แต่ว่า.."
"อยากให้เฮอร์เชลจำได้งั้นหรอ?"
"ค่ะ"
"จริงๆก็ได้นะ แต่มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"
"อะไรหรอคะ?"
"ก็ยืดเวลาเป็น40ปี จะเอาอย่างนั้นไหม?"
"อันนี้ต้องถามเฮอร์เชลล่ะค่ะ เราคงตอบให้ไม่ได้"
"แต่ทางข้าไม่มีเวลามากพอจะให้ท่านกลับไปรับเฮอร์เชลมาหรอกนะ"
"แล้วท่านจะให้เราตอบอย่างนั้นหรอคะ?"
"ใช่ ท่านเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ น่าจะรู้ใจเพื่อนนะ ว่าไงล่ะ?"
"เอ่อ เรา.."
"หืม..?"
"งั้นเราเลือกมีความทรงจำ แต่อยู่เป็นเวลา40ปีค่ะท่าน"
"ได้ ข้าจะทำตามที่ท่านเลือก"
"ขอบคุณท่านมากค่ะ เราไปก่อนนะ ไปบอกเฮอร์เชลก่อน"
"อืม กลับทางด้านหลังจะเร็วกว่านะท่าน"
"จิงหรือท่าน เราไม่เคยรู้เลย เดี๋ยวเราจะลองไปทางนี้ดูนะ"
หลังจากบทสนทนาของทั้ง2จบลง องค์เทพสาวก็มุ่งหน้ากลับไปยังห้องพักผู้มีคดี ซึ่งเปลี่ยนเส้นทางมาใช้อีกเส้นทางหนึ่ง ตามที่องค์ศาลเทพแนะนำ
(At the back of Atmosphere)
"ไม่คุ้นทางเลยแหะ"
องค์เทพสาวบ่นพึมพัมกับตัวเองหลังจากเดินทางมาได้สักพัก พลันหันไปมองเห็นกลุ่มหมอกดำที่ลอยตัวสูงผิดปกติ กับก้อนเมฆสีเข้มนั้น จึงบังคับเพซให้เดินไปยังจุดๆนั้น
"อาส์...."
"ใครน่ะ!!"
องค์เทพสาวตะโกนถามไป เมื่อได้ยินเสียงครางแปลกๆดังมาจากมุมมืดนั้น
"ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!!"
"........"
"ได้ยินที่พูดรึเปล่า?"
หลังจากพูดจบ องค์เทพสาวหยิบแส้เงินอาวุธคู่กายที่เหน็บไว้ข้างลำตัวเพซออกมา แล้วเริ่มโบกสะบัดไปยังกลุ่มหมอกก้อนเมฆที่มาบดบังให้กระจายออกไป ทำให้เกิดกลิ่นหอมอ่อนๆฟุ้งไปตามแส้ที่สะบัด
"ท่าน!? ทำไมมานอนอยู่อย่างนี้ สู้กับใครมาหรอ เจ็บเจียนตายเลยนะเนี่ย"
หลังจากที่เมฆหมอกกระจายหายไปแล้ว องค์เทพสาวก็เห็นองค์เทพสีดำตนหนึ่ง นอนก้มหน้าอยู่บนเมฆสีเข้มที่ซึมซับเลือดเข้าไปเยอะพอสมควร
"อืม....หอม..."
"จะตายอยู่แล้วยังมีอารมณ์มาสุนทรีอีกหรอเนี่ย??"
"......"
"นี่ท่าน ลุกไหวไหม?"
"......"
"นี่ เงยหน้าซิ๊"
"......"
"อุ๊ย!!"
ขณะที่องค์เทพสีดำกำลังเงยหน้าขึ้นมามององค์เทพสาวนั้น ก็เกิดแสงสีเทาเปล่งประกายที่ร่างขององค์เทพสีดำ จนองค์เทพสาวต้องผละออกไป แล้วเมื่อแสงนั้นเปล่งประกายได้ที่ จู่ๆก็ดับวูบหายไปพร้อมๆกับร่างขององค์เทพสีดำ
"ที่ไหนได้ มีคดีนี่เอง อ๊ะ! เฮอร์เชลรอแย่แล้ว"
องค์เทพสาวนึกถึงเพื่อนรักขึ้นมาได้ จึงรีบขึ้นขี่เพซกลับไปยังห้องคดี
ส่วนแสงสีเทาที่เกิดกับองค์เทพสีดำตนนั้น ก็คือแสงที่ทางผู้คุมห้องคดีเรียกตัวไปนั่นเอง
(At the Cell)
เมื่อองค์เทพสาวมาถึงยังห้องคดี ก็พบว่าเฮอร์เชลและโครโนสได้หายไปจากห้อง จึงรีบวิ่งไปถามผู้คุมห้องทันที
"เฮอร์เชลอยู่ไหน !?"
"ทางท่านศาลเทพได้นำทั้ง2ไปลงโทษตามที่ท่านเลือกให้แล้วครับ"
"ทำไมเร็วอย่างนั้นล่ะ จะไม่ให้ร่ำให้ลากันเลยหรือไง?"
"เอ่อ... ข้าน้อยทำตามหน้าที่"
"โธ่เอ้ย!"
เมื่อองค์เทพสาวได้ยินดังนั้นจึงหมดหนทางไปตามหาเฮอร์เชลเพื่อนรัก และค่อยๆก้าวเดินออกมาบริเวณนอกของห้องคดี ด้วยจิตใจหดหู่
"ว่าไง!"
"ท่านเมอร์คิวรี่!"
"มาทำอะไรที่นี่หรือ?"
"เฮอร์เชลมีคดีน่ะ"
"งั้นหรอ"
องค์เทพสีขาวนามว่า "เมอร์คิวรี่" คู่รักขององค์เทพสาว เดินตามหลังออกมาจากห้องคดี
"ท่านล่ะ? มาทำอะไร"
"มาทำตามกฏน่ะ"
"ท่านชอบตอบอะไรที่ให้เราคิดเองนะ"
"ฮิฮิ..ไม่ดีหรอ"
"ก็ ไม่รู้สิ"
"....."
"ท่าน"
"หืม..??"
"เราเป็นห่วงเฮอร์เชล เฮอร์เชลต้องลงไปอยู่โลกมนุษย์40ปี"
"อย่างนั้นหรือ?"
"เราจะลงไปหาเฮอร์เชลได้ไหม? ไปอยู่เป็นเพื่อนเฮอร์เชลได้ไหม?"
"อืม...ข้าอยากเป็นเฮอร์เชลซะแล้วสิ"
"ประชดเราหรอ?"
"เปล่าซะหน่อย"
"เราจะลงไปหาเฮอร์เชล!!"
"คิดดีแล้วเหรอ?"
"อืม เราอยากอยู่กับเฮอร์เชล"
"แล้วไม่อยากอยู่กับข้างั้นสิ?"
"ไม่ใช่อย่างนั้น เราเป็นห่วงเฮอร์เชล ที่ต้องไปอยู่คนเดียวในที่แบบนั้น"
"ก็ได้ๆ ข้ารู้ว่าถ้าค้านไป ยังไง อะโฟรไดร์ตนนี้ก็ไม่ฟังอยู่แล้ว ใช่ไหม?"
*********************************************************
ดีไม่ดีตรงไหน ติชมด้วยนะคะ
*********************************************************
*********************************************************
ดีไม่ดีตรงไหน ติชมด้วยนะคะ
*********************************************************
ความคิดเห็น