คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : C H A N B A E K : T H R E E
C H A N B A E K : THREE
า ล รั้ ห นึ่ ว า ม รั อ เ ร า
C H A N Y E O L x B A E K H Y U N ♡
เวลาอ่านหนัสือานยอลหล่อมาๆเลย วาลมโที่สใสเหมือนวาวนั่นเป็นสิ่ที่แบฮยอนหลรั รอยยิ้มอบอุ่นอานยอลแบฮยอน็หลรั มือหนาที่อยุมมืออแบฮยอนอันนี้แบฮยอน็หลรั แบฮยอน็แ่หลรัทุอย่าที่เป็นานยอล
แบฮยอนลอบมอนรหน้า ยยิ้มเล็ๆที่มุมปาโยไม่ให้อีนเห็น ่อนที่นน่ารัะ้มหน้าเียนอะไรบาอย่าลบนโพส์อิสสีหวาน านยอลหันมามออีน้วยสายาอ่อนโยนแล้วลับไปสนใหนัสือ่อ นัวโว่าิว่าแบฮยอนะเียนอะไรเล่นเรื่อยเปื่อยหรือไม่็วารูปเล่นามปิ แ่เปล่าเลยมันไม่ใ่แบบที่านยอลิเลยสันิเมื่อมือเรียวยื่นโพส์อิสแผ่นแรมาิที่แนเสื้ออเา
“ไม่สนใันเลย”
านยอลยิ้มให้ับ้อวามนั่น ่อนที่โพส์อิสแผ่นที่สอะามมา
“หนัสือสนุมาเลยหรือหรือยัไัน”
็ไม่ไ้สนุเท่าไรหรอ แล้นรหน้ายัสนุว่าเยอะ
“เี๋ยวเราะฟ้อุป๋ายเียน”
ุป๋ายอนนี้ะทำอะไรไ้ในเมื่อมันนอนหลับอยู่้าๆเนี่ย
“นี่หิวนมมาๆเลย้วยนะ”
แล้วนมที่วาอยู่รหน้านี่มันอะไรัน ทั้็อโแล ทั้นมปั
“ทำไมยัไม่สนใันอีอ่ะ”
นี่ปิหนัสือไปแล้วนะ ยัเรียว่าไม่สนใอีเหรอ
“อนแล้ว”
อ่า~ ยัไม่ไ้ทำอะไรเลยนะ โยอนแล้วเหรอ?
“้อ้วยนะ”
านยอลเือบะหลุหัวเราะออมาเพราะำลัั้ใแล้นัวเล็อยู่ มีอย่าที่ไหนัวเออนเาแล้วมาบอให้เา้อ้วย ว่าแ่านยอลวระ้อแบฮยอนแบบไหนีนะ?
โพส์อิสแผ่นสุท้ายถูแปะที่้าแ้ม านยอลหยิบมันออมาอ่านแล้ว็หลุยิ้มออมาอีรั้ เยหน้าึ้นมอนน่ารัที่้มหน้าุ้วยวามเินอาย แ้มทั้สอ้าแระเรื่อนานยอลอไม่ไ้ที่ะยื่นหน้าไปูบที่แ้มลมนั่น
“แ บ ฮ ย อ น รั า น ย อ ล น ะ”
นั่นือ้อวามในแผ่นสุท้ายที่แทนวามรู้สึทั้หมอแบฮยอนที่มีให้ับานยอล
านยอลเ็บโพส์อิสแผ่นนี้ไว้ที่หน้าแรอหนัสือที่ัวเออ่าน ูมือแบฮยอนให้เินามมาที่สวนหลับ้าน เผยให้เห็นิ้าสีฟ้าอ่อนที่านยอลเป็นนทำไว้เมื่อหลายเือน่อน ันให้แบฮยอนนั่บนิ้าแล้วแว่ไปมาเบาๆ ่อนะล้วเอาโทรศัพท์ในระเป๋าาเออมาโปรแรมอะไรสัอย่า ไม่ถึนาทีเสียเพล็ัึ้น มันเป็นเพลโปรอทั้านยอลและแบฮยอน
านยอล้าวออมายืน้าหน้า ้มศีรษะลเล็น้อยเป็นเิออนุาแล้วผายมือออไปรหน้านัวเล็ แบฮยอนยิ้มเิน่อนะวามือัวเอลบนมือให่ านยอลึรั้แบฮยอนให้ลุึ้นยืนโอบอแบฮยอนไว้้วยลำแนแร่ทั้สอ้า ส่วนแบฮยอน็เาะไหล่านยอลเอาไว้
“เหยียบบนเท้าานนะ”
“หนันะ”
“ัว็แ่นี้ะหนัสัเท่าไรันเียว”
้มลลอเลียับมูสวยพร้อมับที่แบฮยอนเหยียบลบนเท้าเาทั้สอ้า
“ห้ามบ่นทีหลัแล้วัน”
แ่ยับไปามัหวะที่วระเป็น ไม่ไ้้อารปราสาทที่เลิศหรู หรือนำนวนเป็นร้อยเป็นพัน เพราะเาทั้สอน็แ่นธรรมา ที่านยอล้อารแ่แบฮยอนและแบฮยอน้อารแ่านยอล เหมือนว่าเพลโปรเพลนี้ะหวานว่าทุวันที่เยฟั
านยอลปมือเล็้า้ายที่เาะอยู่บนไหล่ ้อมอมือเรียวสวยยิ่ว่าผู้หิอแบฮยอน่อนะไล่พรมูบทีละนิ้วพร้อมับับเบาๆให้ใสั่นเล่น
“ื่อ แล้เหรอ”
“ไม่ใ่ะหน่อย”
“านยอล!”
“รับ”
“เินอ่ะ เินมา หน้าแมาๆแล้ว้วย ฮื่อ~ ไม่ไหวแล้วเี๋ยวแ้มระเบิแน่ๆ”
านยอลหัวเราะออมาเสียั แบฮยอนอน็บอว่าอน เิน็บอว่าเิน เารู้สึเหมือนว่าัวเอำลัหลุมรัแบฮยอน้ำๆ หลุมรันหาทาออไม่ไ้ หรือริๆแล้วเาไม่เยิะหาทาออารนี้อยู่แล้วันแน่นะ
เียนฟิให้หวานๆนี่ยาอ่ะ TT
B y. พยอนแฟน
ความคิดเห็น