คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : C H A N B A E K : O N E
C H A N B A E K : O N E
า ล รั้ ห นึ่ ว า ม รั อ เ ร า
C H A N Y E O L x B A E K H Y U N ♡
ใ้ผ้านวมผืนนุ่มมีร่าบอบบาอใรนหนึ่นอนหลับสบายอยู่ในนั้น อาเป็นเพราะเม็ฝนที่โปรยปรายอยู่้านนอหรือเพราะวามเย็นาเรื่อปรับอาาศภายในห้อที่ทำให้นัวบาไม่ยอมื่น นทำให้เ้าแมวนฟูสีาว้อระโึ้นมาบนเีย่อนะถูไถใบหน้าอมันเ้าับผ้านวมที่ลุมายบาเอาไว้
“อื้อ ุป๋าย”
เมื่อถูรบวนารนอนาเ้าแมวเหมียวพันธุ์เปอร์เียที่ัวเอเป็นนเลี้ย นเป็นเ้าอ็ส่เสียเรียื่ออมันทันที พร้อมับ่อยๆลผ้านวมล เผยให้เห็นแพรนาหนาสวย เส้นผมสีำลับัรับับใบหน้าหวาน วารีเล็นเือบะีเป็นเส้นร มูโ่เิรั้นอย่านหัวื้อ แล้วไหนะลีบปาบาน่าูบที่มีเ้าอแล้วนั่นอี
“แล้ันเหรอ เี๋ยวแบฟ้อานยอลนะ”
มือเรียวเอื้อมไปอุป๋ายไว้หลวมๆ่อนะรั้มันเ้าไปในอ้อมแนูบเบาๆลบนนฟูนิ่มนั่น
“เพราะุป๊าอุป๋ายนั่นแหละที่ทำให้เรานอนึ นี่เรา่วมาๆเลยนะ ยันอนไม่อิ่มเลยนะุป๋าย”
่อว่าใรบานใหุ้ป๋ายฟั วาลมสวยอมันสื่อวามหมายเหมือนะรับรู้เรื่อราวามที่ พยอน แบฮยอน บอถึไ้ลอเลียเ้าที่้อมือเรียวไม่ยอมหยุ
“อนอน่ออีหน่อยไม่ไ้เหรอฮะ นะ นะ”
อ้อนอวาม้อารับลูแมวัวเล็ าปรือๆนั่น็ะ่วมาริๆ วามผินี่โทษใรไม่ไ้นอานัวโว่าที่เอาแ่นอน้อหน้าเมื่อืน ปาร์ านยอล ุป๋าอป๋ายเียนยัไล่ะ แบฮยอนำไ้ลาๆว่าเา่วมาๆ แ่็ฝืนวาม่วที่เ้าลอบำเอาไว้เพราะอยาเอานะานยอลสัรั้
็แ่อยาเห็นานยอลหลับ่อนัวเอบ้า ถ้าวันไหนแบฮยอนมานอน้าที่อนโอานยอล นัวโมัะนอนมอแบฮยอนนว่าแบฮยอนะหลับ และทุรั้แบฮยอน็มัะหลับไป่อนเสมอเมื่อืน็เหมือนัน แ่่อนะหลับไปแบฮยอนำรอยยิ้มอานยอลไ้ี มันเป็นรอยยิ้มเียวับวันแรที่ไ้พบันและมัน็เป็นรอยยิ้มที่แบฮยอนไ้รับมาลอสอปี้วย
เมี้ยว~
“ู่ว! อย่าเสียัสิุป๋ายเี๋ยวแบฮยอนื่นนะ”
ร่าสูเอ่ยเสียทุ้มปรามเ้าแมวัวเล็่อนะอุ้มมันึ้นมาอแนบอ
“เมื่อืนแบฮยอนนอนึ ให้แบฮยอนนอนไป่อนนะ เี๋ยวเรา่อยมาปลุันใหม่”
“ื่นไ้แล้วนี้เา”
านยอลปล่อยป๋ายเียนลับพื้นห้อ่อนที่ัวเอะเอื้อมมือไปแะที่ไหล่เล็ แล้ว่อยๆสอัวเ้าไปนอนอร่านุ่มนิ่มนั้นเอาไว้
“ื้อ~ านยอล”
“ื่นไ้แล้ว”
“อนอน่ออีหน่อยไม่ไ้เหรอ”
“ไม่ไ้แล้วรับ นี่มันสายมาแล้วนะ”
“เมื่อเ้าุป๋าย็มาปลุอ่ะ”
านยอลยิ้มำับำบอเล่าอแบฮยอน นัวเล็ลุึ้นนั่ทั้ที่วายัปิสนิท เอียอไปมาไล่วามเหมื่อยล้า่อนะลุึ้นาเียเินเาะแะรไปที่ห้อน้ำ โยมีผ้าเ็ัวลายระ่ายพาอยู่บนบ่าและมีานยอลเินามหลั นัวโว่ายืนแปรสีฟันที่บีบยาสีฟันไว้แล้วส่ให้ แบฮยอนรับมันมา่อนะเอาเ้าปาสีสอัวเอ ยับแปรไปมาทั้ที่ยัไม่ลืมาึ้น นระทั่แปรเสร็็ยื่นแปรสีฟันืนให้ับนที่ส่ให้ัวเอในอนแร านยอลรับมันมาแล้วล้าให้สะอา่อนะสั่ให้นัวเล็้มหน้าลมา ใ้สอมือวัน้ำล้าหน้าให้ับแบฮยอน
“เี๋ยวนี้ี้เียนะ”
“ไม่ใ่สัหน่อย ็านยอลทำให้เอนี่นา”
วาหวานเป็นประายเมื่อเห็นอโปรที่วาอยู่รหน้า แบฮยอนำลัลายเป็นเ็สามวบที่ื่นเ้นับสิ่รอบาย นานยอล้อเอื้อมมือมายีผมนุ่มนั่นเบาๆ ่อนที่ะเริ่มลมือทานอาหารที่เาเป็นนลมือทำ
"านยอล~"
มาแล้วเสียหวานที่านยอล้อยอมแพ้ให้ลอ
"อ้อนแบบนี้ะเอาอะไรอีรับ"
"เห็นเราเป็นนแบบไหนเนี่ย บู่ว~" ยู่ปาแๆนั่นใส่ มันน่าับูบสัทีีไหมนะ
"็เห็นพูเสียหวานแบบนี้ทีไร็มีเรื่อให้้อยอมทุทีเลยนี่รับัวเล็"
"่ะ! านยอล"
านยอลหัวเราะให้ับท่าทาน่ารัๆอแบฮยอนพราเอ่ยถามถึวาม้อ่อนที่อาะโนนน่ารัอนเอาไ้
"ลอยาไ้อะไรรับ"
"อยาินแพนเ้ ทำให้ินหน่อยนะ นะ นะานยอล แบฮยอนอร้อ~~~"
"ไม่้อมาอ้อนนานี้เลย เมื่อวาน็ทำให้ินแล้วไ"
"็อยาินอีอ่ะ ทำไมทำให้ไม่ไ้เหรอ โหยยย~ ทำไมใร้ายั"
"เี๋ยวะโน" านยอลู่ แบฮยอนหัวเราะิัใ้สอแนอรอบเอวสอบไว้แน่น
"นะ นะ านยอลทำให้แบฮยอนินหน่อย"
"เยปิเสธไ้้วยเหรอ?"
"เย่! านยอลอแบฮยอนน่ารัที่สุ านยอลน่ารัใ่ไหมุป๋าย"
หันไปถามวามิเห็นเ้าแมวพันธุ์เปอร์เียที่ินอาหารอยู่ที่พื้น
เมี้ยว~
"เห็นไหมานยอล ุป๋ายยัเห็น้วยเลย"
ไม่รู้ว่าานยอลวระัวลใีไหมที่แฟนัวเล็ุยับแมวรู้เรื่อนานี้
By. พยอนแฟน
ความคิดเห็น