คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #108 : 20 | Summer kiss [1]
20
Summer kiss
[Isra talks]
“เรื่อที่ให้ไปัารเรียบร้อยีไหม” เมื่อนสนิทเินเ้าในห้อผม็เอ่ยถาม่อนะหมุนัวลับมาาารมอวิวเรื่อยเปื่อย “ไ้วามว่ายัไ”
“อนนี้เธออยู่ที่ร้านอาหารเพื่อนสนิทรับ” เว้นวรรไปเล็น้อย้วยท่าทาประหม่าึเอ่ย่อ “ไม่สะวให้ใรเ้าพบ”
“ทำไม”
“เธอบอแ่นั้นรับ”
าั้นอะไร็ไม่ไ้ำอบผมึเินไปว้าุแรถบนโ๊ะทำานับเสื้อสูทมาสวม “ั้น็ส่พิัมา”
เินผ่านประูห้อทำานออมาไม่นานโทรศัพท์ในระเป๋า็สั่นึ้นมา เป็นร้านอาหารที่ผมเป็นลู้าประำแถมเพื่อนสนิทอเธอนนั้น ็ันเป็นเพื่อนสนิทอผมอีที้วย ารเราะไม่ยาเท่าที่ิ
ับรถฝ่าารรารใน่วเย็นมาถึร้านผม็เินลมาารถ านั้น็่อสายหาเ้าอร้านอผ่านเ้าไปยัไพรเวโนเพื่อเอนที่้อารมาพบ
[อิศ ทำแบบนี้ไปทำไมวะ] ปลายสาย่อว่าแ่็ยัรัษาหน้าันอยู่ [นายไม่ิว่ามันเินไปหน่อยเหรอ]
“อะไรเินไป” ผมทำเป็นไม่เ้าใที่เพื่อนพู “แ่นี้นะ”
ไ้ยินเสียถอนหายใออีฝ่าย่อนะวาสาย ผมเินึ้นบันไไปามทาเิน ระหว่าทานั้นมีรอบรูปแ่ามผนัึวาามอ้วยวามสนใ่อนะไปสะุที่รูปหนึ่ที่เ้าอร้านอัรอบประับร้านเอาไว้รลารูปอื่นๆ ราวับให้วามสำัับมันมาที่สุ
ผมสูลมหายใเ้าปอลึพลาล้วระเป๋าาเ มันเป็นภาพสมัย High school ที่อัฤษ บนภาพนั้นเราสามนยืนเรียันเธอนนั้นที่ผมมาพบ ผม ัมเมอร์ และใรอีน...
ทิ้สายามอพลานึไปถึเรื่อราวในอีที่ผ่านไปหลายปีแล้วทว่าวามเ็บปวที่เป็นุเริ่ม้นอารแร้าวในวามสัมพันธ์อพวเรายัฝัแน่นอยู่ในวามทรำอผม
ราวับว่าเรื่อราวในวันนั้นเพิ่ผ่านไปเมื่อวาน...
“นายยัเหมือนเิมเลยนะ” เสียหวานแมเยาะหยันัมาานที่เพิ่้าวลบันไมาาั้นสอ ผมหันไปยยิ้มให้แ่สิ่ไ้ลับมาือสีหน้าเย็นาและสายาเย็นเยียบาเธอ “ไม่เปลี่ยนเลยริๆ”
“ลับมาั้แ่เมื่อไหร่...เนหล”
นุ้นเยบิรอยยิ้มที่มุมปาอย่าเียร้านพลายมือึ้นมาออ ร่าเย้ายวนในุเรสบาสีาวับท่าทาที่เิเป็นนาพาลับทำเธอน่ามอยิ่ว่าเิม
“็สัพัแล้วล่ะ”
“มีเรื่อะพู้วย” ผมไม่อ้อม้อม “เห็นว่าไม่สะวให้ใรเอเลยมาเอเอให้แน่ใ”
“ไม่้อบอ็รู้ว่านายอยาะพูเรื่ออะไร” เนหลมอผมอย่ารู้ทัน “ัมเมอร์ใ่ไหมล่ะ”
“...”
“อิศ” เธอผ่อนลมหายใยาว ท่าทาอิหนาระอาใไม่ไ้ทำให้ผมรู้สึอะไรทั้นั้น แน่นอนว่าเธอูออถึวามื้อรันึมีแววาอ่อนใ “นาย่วยเปิใให้ว้าๆ หน่อยไ้ไหม”
“ไม่้อโน้มน้าวให้เสียเวลาหรอ เธอ็รู้ว่ามันไม่มีประโยน์” ผมยิ้มให้ับสีหน้าที่เหมือนพยายาม่มอารม์ที่รุนแรนั่นเอาไว้ “ันับมันไม่มีทาีันไ้”
“มันเพราะอะไรันแน่” แววาเลือบแลมอผมนิ่และนาน “เพราะเรื่อในอีแน่เหรอ”
นั่น็แ่ส่วนหนึ่... “ันมีเรื่ออยาให้เธอ่วย”
เธอลอามอบนราวับล่วรู้อยู่่อนแล้วถึวามพยายามที่ผมั้น้นมาหาเธอเอถึที่นี่ “ันไม่ไ้ลับมาเพื่อเป็นเรื่อมืออใรหรอนะ”
“ไม่อยาลับไปหาัมเมอร์เหรอ”
“...”
“เธอ็รู้สึใ่ไหม” ผมระุ้นวามรู้สึอ่อนไวอเธอ้วยรอยยิ้มแบบที่รู้ีว่าเธอเลียมันที่สุ “ว่าหมอนั่นเปลี่ยนไป”
เนหลหลบสายาผม “เธออย่าหลอัวเอเลย”
“แล้วยัไ” เธอสวนลับ “นายเลยะใ้เหุผลนี้เพื่อหลอใ้ันั้นเหรอ”
“หลอใ้ยัไ” ผมยยิ้ม้วยท่าทาสบายๆ ที่เห็นเธอมีปิิริยาับเรื่อนี้ “เราไ้ผลประโยน์ร่วมัน่าหา เธอ็ไ้ ัน็ไ้ วินวิน”
.
.
.
อ่านสบายๆ ่ะเรื่อนี้ ปมเยอะแยะอะไรัน ไม่ริหรอ ไร์เาหลอ 5555
twitter : #พี่เมอร์หิว้าว
ความคิดเห็น