[Fic : SNSD] ::. Eternal พลิกวันอันตราย .:: [Yuri]

คุณคิดว่าชีวิตในตอนนี้ของคุณเป็นยังไง การได้ใช้ชีวิตธรรมดาๆกับการเรียนหนังสือ หรือทำงานพิเศษหารายได้ระหว่างเรียน ได้อยู่กับครอบครัวทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา นั่งทำงานหรือการบ้านที่ครูสั่ง เข้านอนเพื่อวันพรุ่งนี้จะกลับมายังสถานที่ซึ่งเป็นอีกหนึ่งสังคมของเราอีกครั้ง... โรงเรียน

อาจดูเป็นชีวิตที่แสนน่าเบื่อ โรงเรียนไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเป็นพิเศษเลยสักนิด ครูแต่ละคนต่างตีหน้าดุใส่นักเรียน จะมีก็ส่วนน้อยเท่านั้นที่จะส่งยิ้มอย่างใจดีและสอนอย่างใจเย็นให้ตลอดจบคาบเรียน วิชาที่เรียนก็แสนจะซ้ำซากจำเจน่าเบื่อหน่าย รุ่นพี่รุ่นน้องที่หน้าตาดูดีเข้าเกณฑ์พอจะให้หลงปลื้มได้ก็มีไม่น้อย หากแต่ส่วนใหญ่ก็ชิงมีแฟนกันไปแล้วทั้งนั้น

ส่วนเพื่อนไม่ต้องพูดถึง ถ้าหมายถึงเพื่อนแท้เพื่อนตายก็ยังพอว่า ไปไหนไปกันคอยช่วยเหลือกันและกัน นั่งพูดคุยตลอดช่วงพักกลางวัน (หรือแม้กระทั่งในเวลาเรียนก็ตามที) แต่โคตรจะน่าเบื่อสำหรับพวกเพื่อนกินเพื่อนเห็นแก่ตัว ที่เข้ามาตีสนิทแสร้งทำจริงใจใส่หน้ากากต่อกัน ซึ่งก็มีไม่น้อยเลยในสถาบันการศึกษาแห่งนี้

บางคนอาจนึกถึงเรื่องราวชวนตื่นเต้นที่คาดหวังจะให้เกิดขึ้นกับชีวิตของตัวเอง เพื่อให้ชีวิตของตนไม่น่าเบื่ออย่างที่เคย... อาจเป็นเหตุการณ์เหนือธรรมชาติอย่างในการ์ตูนหลายๆเรื่องกำหนดไว้ หรืออย่างในเกมดังๆหลายเรื่อง ซึ่งพอมานึกย้อนดูทีหลังก็แสนจะไร้สาระ เป็นเพียงการจินตนาการที่แสนเพ้อเจ้อของเด็กหลายๆคน

ฉันไม่ปฏิเสธว่าตัวเองก็เคยคิดจินตนาการถึงเรื่องราวจำพวกนั้นเช่นกัน จินตนาการพร้อมคิดว่าหากเกิดเหตุการณ์เหนือความคาดหมายเหล่านั้นขึ้นกับชีวิตของตัวเองจริงๆ มันจะน่าตื่นเต้นขนาดไหนกันนะ อาทิเช่น พ่อมดแม่มดหากมีตัวตนอยู่จริงแล้วอาศัยปะปนกับมนุษย์ธรรมดามันจะเป็นยังไงนะ หากคนเหล่านั้นเป็นเพื่อน เป็นครอบครัวที่อาศัยอยู่ข้างบ้าน หรือแม้กระทั่งแวมไพร์หรือพวกผีดิบดูดเลือด มนุษย์หมาป่า...

อะไร... คุณกำลังมองฉันเหมือนจะบอกว่าฉันบ้างั้นสิ แต่มันจะผิดตรงไหนกันเล่าก็แค่จินตนาการเล่นๆสนุกๆของเด็กมัธยมปลายคนหนึ่งที่แสนจะเบื่อหน่ายชีวิตจำเจ จนคิดเรื่องราวเป็นตุเป็นตะมากมายจนแทบจะนำมาต่อเรื่องราวเป็นนิยายสักเรื่องหนึ่งได้เลย แต่ฉันก็ขี้เกียจเกินกว่าจะมานั่งพิมพ์ตัวหนังสือแต่ละตัวประกอบกันเป็นเรื่องเป็นราวหลายร้อยล้านตัวได้หรอกนะ

แต่... ฉันก็ไม่เคยคาดคิดเลยว่าจินตนาการเหล่านั้นจะเกิดขึ้นกับตัวเองจริงๆ

คุณลองนึกภาพตามฉันนะ เป็นคุณ คุณจะทำอย่างไรหากขณะที่คุณกำลังนั่งเรียนอยู่ในห้องเรียนตามปกติโดยที่ครูนั้นยังอยู่ในห้องเรียน แล้วปรากฏว่ามีเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งกระโดดข้ามห้องตรงเข้ามาพร้อมแยกเขี้ยวที่ยาวกว่าครึ่งนิ้วกระโจนเข้าหาคุณ ใช้สองมือกดไหล่ของคุณไว้อย่างแรงจนคุณล้มหน้าหงายแผ่นหลังกระแทกกับพื้นห้อง เสียงขู่ในลำคอของเพื่อนร่วมห้องดังอยู่เนื่องๆพร้อมแววตากระหายเลือด

เหตุการณ์มันดูน่าตกใจไม่น้อยกับคนที่จู่ๆก็ถูกจู่โจมอย่างไร้ต้นหมายปลายเหตุ แต่ที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือทั้งครูและเพื่อนร่วมห้องที่เหลือกลับนั่งเรียนกันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ราวกับว่าเรื่องที่กำลังเกิดอยู่ในตอนนี้เป็นเพียงเรื่องราวปกติที่เกิดขึ้นอยู่เป็นประจำอย่างไรอย่างนั้น แต่แล้วฉันก็มารู้หลังจากที่วิ่งหลบเพื่อนกระหายเลือดไปทั่วห้อง ว่าเพื่อนกว่าครึ่งห้องกำลังนั่งเรียนพร้อมเขี้ยวขาวยาวประดับอยู่บนปาก ไม่เว้นแม้กระทั่งครูที่กำลังนั่งอยู่หน้าห้องเองก็เช่นกัน

ใช่แล้ว... มันเกิดขึ้นกับฉันจริงๆ อาจดูเหลือเชื่อ แต่เชื่อเถอะ...มันเกิดขึ้นแล้ว

 

A Thousand Years - Christina Perri

แวะมาคุยกันที่กลุ่มนี้ได้นะคะ คลิกเลย!