ศึกถล่มจอมมารแห่งพิภพ

ลำดับตอนที่ #2 : การพบพานมังกรแห่งหายนะ

 "เรมินอส! ท่านน้า ท่านน้านะ........."

            "มีอไรหรือเดนซา"

เรมินอสถามหญิงที่วิ่งมาพร้อมกับน้ำตาผู้นั้น  นางพยายามพูดแต่ก็ยังอ้ำอ้ำอึ้งอึ้งอยู่  เรมินอสเริ่มกังวลเพราะในขณะที่นางวิ่งมานั้นนางได้กล่าวถึงคนในครอบครัวของตน แต่ก็ต้องถามเพื่อความแน่ใจอีกที 

"ท่านน้านะ...ป่วยหนักมาก"

"หา!เจ้าว่ายังไงนะ  แม่ข้าป่วยงั้นหรือ"เรมินอสถามด้วยความสงสัย

            "ข้าเพิ่งออกมาหาของป่าไม่กี่วันนี่นะ  แม่ข้าจะป่วยได้ไง"เรมินอสกว่าพลางยิ้มไปด้วย

            "เจ้าไม่เชื่อข้าหรอเรมิ..."เดนซากล่าวพลางมุ่ยหน้า

            "ไม่ใช่เราไม่เชื่อ  แต่ก็อย่างที่บอกน่ะนะ"เรมินอสกล่าวตัดบทเดนซาอย่างรวดเร็ว

            "งั้นเจ้าก็ลองกลับไปดูที่บ้านของเจ้าดูซิ"เดนซากล่าวท้าทาย

            แล้วเดนซาก็เดินนำหน้าเรมินอสไปอย่างเร็ว ระหว่างที่คนทั้งสองเดินออกจากป่านั้นก็ได้ยินเสียงของสัตว์ปีกขนาดใหญ่

            "วืบ...วืบ"

            (หรือว่านี่คือเสียงของมังกรแห่งเอรานิสที่ผู้คนเขาร่ำลือกัน) เรมินอสคิดขึ้นขณะที่ทั้งสองได้หยุดเดินและเข้าไปหลบใต้ต้นไม้ใหญ่ในป่า

            (ไม่ผิดแน่นั่นคือมังกรแน่ๆ  ว่าแต่มันกำลังจะไปที่ใดนะ) ขณะที่ครุ่นคิดได้สักครู่ ความคิดหนึ่งก็แวบขึ้นมาในสมองของเรมินอส

            (หวังว่าคงจะไม่ใช่หมู่บ้านเราหรอกนะ) เรมินอสหยุดคิดทันที เมื่อได้เห็นขนาดของมังกร

            ร่างของมันมีสีดำทมิฬ มีขนาดลำตัวใหญ่มหิมา  ปีกที่กระพือนั้นราวกับเมฆสีดำก้อนใหญ่  มองดูแล้วเหมือนกับมันกำลังนำภัยร้ายเข้าสู่ที่ที่พวกมันไปเยือน

            เรมินอสมองไปยังเจ้ามังกรพวกนั้นอย่างตกตะลึง  มันกำลังมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านของเขา  เขาต้องทำอะไรสักอย่าง  แล้วพรันมองไปยังเด็กสาวที่นั่งข้างๆตัวสั่นริก

            "เดนซา  เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่ก่อนนะเดี๋ยวข้าจะกลับมา"เรมินอสบอกเดนซาแต่ดูจากการไม่ตอบคำถามของหล่อนแล้วก็พอรู้ได้ว่านางหำลังกลัวมาก

            โดยปกติแล้วเดนซาจะเป็นคนที่ร่าเริง  ชอบแกล้งผู้อื่น  นางมีดวงตาสีน้ำตาลเข้ม  ผมเป็นลอนมีสีเหลืองอ่อน  ผิวถึงจะไม่เท่ากับเรมินอสแต่ก็เรียบเนียนตามแบบฉบับของผู้หญิง นัยน์ตาคู่นั้นของนางบ่งบอกอะไรได้หลายอย่าง  การแสดงออกบางส่วนนางจะใช้สายตาเป็นตัวบอก  สาวๆส่วนมากในหมู่บ้านจะรู้สึกอิจฉานางอยู่มากเพราะนางจะได้ใกล้ชิดกับเรมินอสมากกว่าผู้อื่น  แต่นางก็มิได้ชอบเรมินอสแต่อย่างใด เพราะนางแอบปลื้มเพื่อนของเรมินอสอยู่  ความข้อนี้เรมินอสก็รู้

            "เจ้าเป็นยังไงบ้างเดนซา..."เรมินอสถามนางแต่กลับไม่มีคำตอบใดๆ

            หลังจากเงียบได้สักพักหนึ่งเดนซาก็พูดขึ้น

            "เจ้าไปเถอะเดี๋ยวข้าจะรอเจ้าอยู่ที่นี่" เมื่อได้ยินคำตอบนี้ เรมินอสดีใจมาก  แต่อีกใจหนึ่งก็ยังนึกห่วงเดนซาที่ต้องอยู่คนเดียวในป่าแบบนี้

            "งั้น  เจ้าก็ดูแลตัวเองดีดีล่ะ เดี๋ยวข้าจะกลับมาพร้อมกับครอบครัวของเราทั้งสองคน" เรมินอสพูดและหันหลังไปยังด้านทางออกของป่า

            "เรมินอส! เจ้าๆ  เห็นมันหรือเปล่า..."มีเสียงหนึ่งดังมาจากภายในป่า

            "ดาเซล...ใช่เจ้าหรือเปล่า" แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับ

            เรมินอสหันไปมองด้านในของป่า ปรากฏชายผู้หนึ่งกำลังเดินเข้ามาหาเขาดูแล้วน่าจะมีอายุประมาณสิบแปดต้นได้  ผมสีน้ำตาลเข้ม ดูท่าทางคงอยู่ในป่านี้ไม่ต่ำกว่าเจ็ดวันมาแล้ว เขารีบเดินเข้ามาหาเรมินอส พอดูใกล้ๆเขาดูเข้มแข็งทรงพลังมากๆ ใบหน้าได้สัดส่วนนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มเช่นเดียวกับผม

            "เจ้าเห็นมังกรพวกนั้นไหมเรมินอส"ชายแปลกหน้าถามเรมินอส

            "ข้าเห็นมันกำลังมุ่งหน้าไปทางหมู่บ้าน"เรมินอสตอบกลับ

            "ข้าได้ข่าวมาจากแถวชานเมืองว่าจอมปิศาจกำลังขยายอำนาจมาแถบหมู่บ้านของเรา"ชายแปลกหน้าบอกข่าวแก่เรมินอส

            "และข้าก็ได้รู้มาอีกว่าเมืองอารอนก็กำลังจัดกำลังต้านมังกรขึ้นมาด้วย"ชายแปลกหน้ายังกล่าวต่อไป

            "แล้วเจ้าคิดจะทำอะไรอีกดาเซล"เรมินอสถามชายแปลกหน้า

            ยังไม่ทันจะได้ตอบก็มีร่างหนึ่งกระโจนมาหาดาเซล เดนซานั่นเอง เมื่อเห็นเช่นนั้นเรมินอสแอบยิ้มที่มุมปากสักแป๊บ จึงกล่าวต่อไป

            "งั้นดาเซลข้าฝากเจ้าช่วยดูแลเดนซาแทนข้าทีนะ"

            "ข้าจะเข้าไปในหมู่บ้าน เข้าไปช่วยครอบครัวของข้าก่อน"เรมินอสพูดจบก็เดินออกจากป่าไป และทิ้งให้ทั้งสองกอดกันอยู่อย่างนั้น

            แม้ระยะทางจากป่าไปยังหมู่บ้านจะไกลกันประมาณสิบกว่ากิโลแต่เขาก็มีทางลัดให้ไปถึงหมู่บ้านได้เร็วขึ้น  เรมินอสวิ่งมาใกล้จะถึงหมู่บ้านจะวิ่งตรงไปยังบ้านของตนในขณะนั้นมังกรก็ทะยานลงมายังพื้นลานกว้างกลางหมู่บ้าน

            "ก๊าซ...ก๊าซ"เสียงร้องของมังกรทมิฬทำให้คนในหมู่บ้านออกมาดู

            ทุกคนมีอาการเดียวกันหมดเมื่อได้พบมังกรทมิฬ  พากันวิ่งกลับไปยังบ้านของตนยังไม่ทันที่จะได้หนีเจ้ามังกรทมิฬก็เริ่มทำการโจมตีด้วยเพลิง

            เพลิงที่มังกรทมิฬพ่นออกมานั้น แต่แต่สายน้ำก็ยังเหือดแห้งไปได้ น้ำแข็งขั้วโลกยังละลายแล้วประสาอะไรกับหมู่บ้านชาวไร่ชาวนาเล็กๆนี้ เพียงครั้งเดียวก็ราบเป็นหน้ากลองแล้ว

            "เจ้าพวกมังกรบ้า!จงจำไว้สักวันข้าจะฆ่าพวกเจ้าให้หมดไป"เรมินอสร้องด้วยความโกรธ เมื่อเห็นหมู่บ้านของตนพังราบเป็นหน้ากลอง

            หลังจากนั้นเรมินอสก็เดินทางมุ่งเข้าป่าไปอีกครั้ง