สะดุดรักวุ่นวายกับนายสตอเบอรี่

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะปากพล่อย

       "นี่พรีม...เมื่อไรแกจะมีแฟนกับเค้าซักทีน้า ฉันล่ะเหนื่อยใจกับแกเลย พอไม่มีแฟนแกก็ทำตัวเป็นกว้างขวางคอคนนู้นคนนี่ไปทั่ว โรคจิตรึงัยฮะ"
       เพื่อนสาวของฉันคนหนึ่ง ชื่อว่าแป้ง พูดด้วยความรำคาญระหว่างที่มันกำลังนั่งจู๋จี๋กับแฟน แล้วฉันกำลังขัดคอมันทั้งคู่ค่ะ
 
        "เมื่อไรน่ะหรอ? ถามได้ ก็วันที่เธอไม่ได้อยู่บนโลกนี้ เพื่อเห็นดาร์ลิ้งของฉันน่ะซิ เพราะถ้าเธอเห็นเค้าคนนั้นของฉันนะ เธอจะต้องหลงรักแน่นอน เพราะแฟนฉันคนแรกต้องหล่อมากเลยล่ะ หุหุ ^_^ " ฉันตอบ อย่างภาคภูมิใจ พร้อมกับแกะมือแป้งกับแฟนมันออกจากกัน
        "งั้นก็เชิญรอไปเถอะย่ะ เพราะฉันยังอยู่กับเธออีกนาน" แป้งพูดด้วยท่าทีเซ็งๆ
        "เอ่อ...พรีม ฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดีอ่ะว่าทำไมเธอไม่มีแฟนสักทีทั้งที่เธอก็ออกจะน่ารักอ่ะนะ แถมที่สำคัญออกจะเซ็กซี่ด้วย ทำไมถึงไม่มีหนุ่มๆมาจีบเธอบ้างล่ะ ตั้งแต่ขึ้นปี1 ยันปี4 มาอยู่ห้องเดียวกับเธอ ฉันก็เห็นเธออยู่ของเธออย่างเนี้ย พูดไปวันๆไม่เห็นมีใครมาจีบเลยอ่ะ"น้ำ สาวผิวคล้ำเพื่อนฉันถามขึ้นอย่างสงสัย
        "เอ่อ....ก็" 
        " ก็เพราะใอ้พรีมมันมีปากเป็นอาวุธน่ะซิ  พวกเธอเชื่อมั้ยล่ะว่าวันก่อน ฉันไปห้างกับมันมา มีหนุ่มรูปงามคนหนึ่งมาขอเบอร์มัน มันด่าซะไม่เหลือชิ้นดีเลย เหอๆ" ใอ้เลย์เพื่อนสนิทของฉันพูดแทรกระหว่างที่ฉันกำลังจะตอบน้ำ
        "โธ่! ใอ้ลิงเอ้ย ปากดีนักนะแก เดี๋ยวก็ไม่ตายดีหรอก" ฉันพูดอย่างมีน้ำโห ไอ้เลย์ ใอเพื่อนทรยศ มันเอาเรื่องของฉันมาประจาน ฉันจะไม่ให้ยืมโทรศัพท์โทรหากิ๊กอีกต่อไป เชอะ

       อ๊อด...อ๊อด....

     ระหว่างที่ฉันกำลังเริ่มเปิดศึกกับใอ้เลย์ เสียงออดมันก็ดังมากระทบหู ฉันเลยหยุดการรบเพียงเท่านั้น แล้วเอ่ยปากชวนเพื่อนๆไปเที่ยวกัน

     " โย่ว! เลิกเรียนแล้ว ดีใจเจงๆเลย ไปกันเถอะเร็วเข้าห้างมันเปิดรอฉันอยู่ ลุก " ฉันเอ่ยปากชวนแล้วก็เร่งให้เพื่อนคนอื่นรีบไป

     " แปบนึงนะพรีม ฉันปวดฉี่วะ เดี๋ยวมา แกลงไปรอข้างล่างเลยนะ "
 ใอป๋องเพื่อนฉันอีกแล้วละค่ะมันพูดกับฉัน พร้อมกับวิ่งออกไปน้องห้องพร้อมมือกุมเป้ากางเกง (มันจะพูดทำไมวะ กลัวคนอื่นรู้รึไงว่าปวดเยี่ยว อุบาทว์ตาจริงๆเลย อีตานี่ )

     จากนั้นพวกเราที่เหลือก็เดินลงบันไดมาเพื่อมารอใอป๋องข้างล่าง

 เข้าสู่โหมดแนะนำตัวแปบนึงนะค่ะ
  
(((  ฉันไม่มีอาไรพิเศษหรอกค่ะแค่น่ารักนิดนึง < เรื่องจริงนะไม่เชื่อหรอ ไม่เชื่อขอให้เป็นจริงละกัน > เพื่อนบอกมาว่างั้น ผมของฉันสีดำสนิทเลยค่ะ แล้วผมก็สวยมากๆ ดวงตาก็สีดำค่ะ ผิวสีน้ำผึ้งอ่านะ ไม่ขาวหรอก < ยอมรับมาเถอะว่าดำทั้งตัว>  ฉันนะพิเศษสุดตรงที่มีปากเป็นอาวุธอ่ะ จริงก็อยากมีแฟนนะ แต่ชอบไปชอบเขาเองมากกว่าที่จะมีคนมาชอบ แปลกมะล่ะ เวลาผู้ชายมาจีบทีไร ฉันจะด่ากระเจิดกระเจิงไปทุกที แถมฉันก็ปากพล่อยอีกต่างหาก แต่ถ้าอยุ่ปกติต่อหน้าผู้ชายที่ไม่ได้จีบฉันก็จะอ่อนหวานน่ารักเหมือนผู้หญิงทั่วไปแหละค่ะ ฮิฮิ ฉันเลยไม่มีแฟนสักที เป็นอย่างนี้มานานแล้ว อย่างที่ใอเลย์มันบอกแหละ ก็ที่ไม่ชอบให้มีคนมาจีบก็เพราะว่ามันพวกนั้นชอบมองฉันด้วยสายตาลามเลียน่ะซิ เพราะหุ่นฉันอ่ะ ออกจะดีนิดนึง<จริงๆนะเรื่องนี้ได้โม้> แถมหน้าอกก็ใหญ่ไปหน่อย จนมีแต่โรคจิตมาจีบ ใครเจอก็ต้องขนลุกทั้งนั้นแหละ จริงมั้ยค่ะ  )))

เข้าสู่โหมดเหตุการณ์ปัจจุบันค่ะ

  พวกเรามานั่งรอใอป๋องที่ม้าหินหน้าโรงเรียน

         "เฮ้...โนตม ว่างัยคร๊าบวันนี้จะไปไหน" ผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งโต๊ะตรงข้ามฉันมันพูดอย่างกวนส้น...

        "เชอะ...ใอแก๊บปากหมานักนะแก ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับแก แล้วเมื่อไรแกจะเลิกพูดแต่เรื่องลามกสักที" ฉันพูดกับใอแก๊บ เพื่อนสนิทสมัยม.ต้น แต่ตอนนี้ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันแล้ว

         "เอ่อ...พรีม  ถามจริง แกเป็นดี้ปะวะ" แก๊บถามขึ้นอย่างสงสัย

        "บ้าหรอ ถึงฉันจะยังไม่แฟนอ่ะนะ แต่ฉันก็ไม่ใช่ดี้ย่ะ แค่ยังไม่พร้อมที่จะมีใครต่างหาก" ฉันเถียง

        " แน่ใจหรอ...พรีม  " แป้งพูดอย่างจับผิด

        "ถ้าไม่มีแฟนก็ดีเลย เพื่อนฉันมันชอบแกอ่ะ ชอบมานานแล้วด้วย คบกับมันได้มั้ยวะ"ใอแก๊บพูดอย่างกระตือรือร้น

         "หะ! ฝันไปเถอะ ฉันไม่ชายตามองมันหรอก บอกมันด้วยละกันนะแก๊บ ไม่มีทาง ฮ่าๆ"

      "แกก็เป็นซะอย่างนี้ละ พรีมเอ้ย " เลย์พูดอย่างเบื่อๆ

        "ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแก่โสด ถ้าแกไม่มีแฟนแกก็ต้องมีคนชอบแหละ ใครจะอยู่โดดเดี่ยวมาได้ยันมปี4 ถ้าไม่มีก็ดี้ชัวร์" ใอแก๊บยังไม่เลิกจับผิดฉันอีกอ่ะ

        "เอ่อ...มีซิ ฉันมีคนชอบ หล่อด้วยแหละ เพราะฉะนั้นฉันไม่ใช้ดี้"

      "ใครวะ อยากรู้จริงเลย  บอกมาซิว่าใครคือคนที่แกชอบ"

      "ไม่บอกเว้ยมันเรื่องของฉัน"

จริงไม่มีหรอกคนที่ฉันชอบอ่ะฉันก็พูดมั่วๆไปงั้นแหละ กลัวมันหาว่าฉันชอบผู้หญิงด้วยกัน

       "บอกฉันมาใอ้พรีม แกต้องมีแน่ๆ บอกมา ถ้าไม่บอกก็แปลว่าไม่มี" ใอแก๊บพูดพลางยื่นหน้ามาใกล้ฉัน

แหม อย่างฉันนะหรอจะยอมแพ้ไม่มีทาง  ฉันพูดตอบมันอย่างมั่นใจว่า

       "นั่นงัย คนที่ฉันชอบ หล่อใช่มะ" ฉันพูดไปแบบมั่วๆแล้วก็ชี้มือไปมั่วๆ

       " หา !!!" ทุกคนมองตามนิ้วที่ชี้ไปของฉันแล้วร้องออกมาพร้อมกัน

       " หล่อนี้หว่า พรีม"

 อะไรนะ อาไรกันนี่ มีคนอยู่ตรงนั้นด้วยหรอ ไม่จริง ฉันมองไปตามมือที่ฉันชี้ โอ้! พระเจ้า มีน้อง ปี3 นั่งสุมหัวกันอยุ่ประมาณ  5-6 คน แต่มีคนเดียวที่เงยหน้าขึ้นมา เขาหล่อมากเลย ตาโตๆ จมูกโด่งเป็นสัน ขาวจั๊วะ คิ้วเข้มตัวสูง ท่าทางเหมือนคุณชายเลย เอาละเว้ย ถูกสเปกด้วย แต่ฉันไม่ได้ชอบเขาจริงแหละ ฉันมั่วไปเรื่อย ตามปากพล่อยๆ ของตัวเอง แต่ตอนนี้ เพื่อนฉันทุกคนเชื่ออย่างนั้นไปหมดแล้ว ฉันต้องแก้ปัญหาแล้ว

     "อ่ะหรอ ขอบใจนะ เห็นมั้ยละว่าหล่อจริงๆ" แต่นี่คือสิ่งที่ฉันพูดจริงๆ พล่อยอีกแล้วใช่มั้ย โธ่อีพรีม อีโง่

     "จริงหรอพรีม แกชอบใอนั่น ฉันรู้จักมันชื่อ ซอลวะ เดี๋ยวฉันติดต่อให้ รอแปบนะ" แก๊บพูดพลางเดินไปที่โต๊ะที่น้องๆพวกนั้นนั่งอยู่

     " กรี๊ด! ชื่อซอลด้วยเพราะจัง" ฉันเป็นดี๋ด๊า มั่วๆไปเรื่อย แต่ที่จริงแล้วอยากจะบอกว่ามันไม่ใช่ ฉันโกหกพวกแก อย่าทำอย่านั้นใอแก๊บ

แก๊บทำท่าเหมือนคุยอะไรสักอย่างกับน้องที่ชื่อซอลพูดไปยิ้มไป ท่าทางแปลกๆ แล้วแก๊บมันก็ชี้นิ้วทางฉัน น้องเขาหันมามองพร้อมกับยิ้มให้ฉันอย่าสดใส  โธ่ เอาแล้วงัย ใอแก๊บเป็นพ่อสื่อให้ แล้ว ฉันจะทำงัยดีละนี่

     "แหะๆ" ฉันยิ้มอย่างเจื่อนๆตอบกลับไป

จากนั้นน้องก็เดินเขามาหาฉัน พร้อมกับใอแก๊บ ยิ้มมาตลอดทางเลย ทำไมใจง่ายอย่างนี้หะ เป็นเด็กเป็นเล็ก พอรู้ว่าผู้หญิงชอบ ก็เข้ามาเลยหรอ พ่อคุณเอ้ย

     "สวัสดีครับ พี่สาวคนสวย" ซอลพูดทักทายกับฉันอย่างยิ้มแย้ม

หน้าหม้อจังเลย ดูพูดดิ ไม่เว้นแม้แต่รุ่นพี่อย่างฉันตื่นเต้นเว้ย เอางัยดีละนี่ หลบใช่แล้วหลบ ต้องหนีล่ะ นี่ละดีที่สุด

     " เอ่อ...สวัสดีค่ะ ยินที่ได้รู้จักนะ ฉันกลับก่อนละกันบะบายเพื่อนๆ ไปนะเพื่อนๆ บะบายจ๊ะ" ฉันยิ้มให้น้องเขา พร้อมกับวิ่งกลับบ้าน ปล่อยให้คนที่นั่งอยุ่ที่เหลืองงกับพฤติกรรมของฉัน

โอ้ไม่ ไม่จริง พรีมจะบายตายจ้า พ่อจ๋าแม่จ๋า ทำไมพรีมต้องซวยเพราะปากตัวเองตลอด ตั้งแต่เด็ก โดนด่าก็เพราะใอพูดพล่อยๆ นี่ละ ไม่คิดเลย อีพรีมเอ้ย แล้วพรุ่งนี้จะไปโรงเรียนยังไง จะเจอหน้าน้องเขาแล้วฉันจะทำยังงัยดี มั่วชะมัดเลยฉันเนี่ย...

  ตอนที่1 จบแล้วจ้า เม้นให้ด้วยเน้อ
เหม่งจ๋ายโฮะ