ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเล่มใหม่ (บทนำ,50%,ยังไม่เรียบเรียง)
ค.ศ.xxxx ได้เกิดภัยพิบัติครั้งยิ่งใหญ่ที่คล้ายคลึงกับปรากฏการณ์น้ำท่วมปี2012
ทำให้เกิดสภาวะขาดแคลนทรัพยากรแม้ผู้คนจะตายไปกว่าสองในสาม
เนื่องจากน้ำแข็งขั้วโลกที่ละลายมาท่วมทับแผ่นดินให้เหลือพื้นที่น้อยกว่าเดิมมาก สิ่งมีชีวิตอื่นๆก็มีจำนวนประชากรลดลงจนใกล้จะสูญพันธุ์ไปทั้งหมด
โลกนั้นใกล้สลายลงไปทุกที ไม่มีองค์กรไหนที่สามารถหยุดมันได้
จนกระทั่งมีสามีภรรยาคู่หนึ่งประกาศออกมาว่า
"เราสามารถทำให้พวกคุณมีชีวิตรอดอยู่ต่อไปได้ แค่คุณยอมร่วมมือกับเรา"
ไม่มีใครรู้จักพวกเขา ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะทำมันได้จริงหรือไม่
แต่ด้วยความกลัวว่าจะตาย แทบทุกฝ่ายจึงยอมร่วมมือกับสองสามีภรรยา
จากนั้นทั้งสองก็เอ่ยออกมาว่า
"เราต้องการอาหารที่พอเพียงก่อน เราทำการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืชและโคลนสัตว์ไว้จำนวนหนึ่งแล้ว เราขอผู้ที่สามารถดูแลและขยายพันธุ์พืชกับสัตว์จำนวนหนึ่ง
ส่วนเครื่องนุ่งห่มให้ใช้หนังสัตว์หรือใยพืชมาทำ ซึ่งต้องมีผู้ที่ใช้เครื่องจักรสานเป็นและมีความสามารถด้านการเย็บปักถักร้อยมาทำในด้านนี้
เรื่องโรคระบาดหรืออะไรก็ต้องใช้นักวิทยาศาสตร์มาวิจัยเพื่อรักษาโรค อาจจะไม่ต้องห่วงมากเพราะเรามียารักษาและวัคซีนอยู่หลายตัวเหมือนกัน
เรื่องที่อยู่อาศัยขอให้แต่ละพื้นที่เลือกตัวแทนออกมา เราจะใช้เหล่าตัวแทนตกลงแบ่งสัดส่วนพื้นที่กันให้ชัดเจนแล้วเราจะจัดสรรรูปแบบที่อยู่อาศัยให้พอเพียงกับจำนวนคนในพื้นที่ คนที่มีแรงงานให้มาก่อสร้างอาคารในพื้นที่ของตนเอง
ใครที่คิดจะฮุบผลประโยชน์ไปเองหรือขัดขวางการดำเนินงานจะถูกตัดสินโทษโดยตัวแทน5คนของพื้นที่ทีพบการก่อเหตุ ถ้าปล่อยนักโทษไปโดยไม่เอาผิดแล้วนักโทษคนนั้นก่อเหตุอีกครั้งตัวแทนที่ตัดสินโทษต้องรับผิดชอบ
ในแต่ละพื้นที่เราต้องการตัวแทนทั้งหมด6คนเป็นตัวแทนหลัก1คนและดูแลเกี่ยวกับกฏหมาย5คนแต่เราจะใช้การแบ่งพื้นที่แบบใหม่โดยใช้แผนที่ดังนี้..
เมื่อเข้าใจโดยทั่วกันแล้วก็ขอให้ไปทำงานตามหน้าที่ของตนให้สำเร็จลุล่วง ขอบคุณที่รับฟังพวกเรา" ทั้งหมดได้ยินดังนั้นแล้วจึงไปทำงานที่ตนได้รับมอบหมายไว้
ด้วยความร่วมแรงร่วมใจกันของทุกฝ่ายทำให้โลกใหม่ของพวกเราอยู่รอดจนมาถึงทุกวันนี้...........
"นี่คือประวัติโดยย่อของโลกใหม่หรือneuweที่พวกเราได้อาศัยอยู่ทุกวันนี้ จากหนังสือประวัตินิวเวค่ะ อย่าลืมทำการบ้านปิดเทอมด้วยนะ แล้วเจอกันเทอมหน้า สวัสดีค่ะ” หญิงสาวร่างสูงกล่าว
"สวัสดีค่ะ/ครับ" ทกคนกล่าวเคารพคุณครูโดยพร้อมเพรียงกัน
ครูสาวเมื่อครู่เดินลงจากอาคารเรียนเตรียมจะขึ้นสกายคาร์หรือรถลอยได้เพื่อกลับไปบ้านของตน
"เดี๋ยว!!! รอเนย์ด้วย" เด็กสาวตะโกนพร้อมวิ่งและกระโจนตัวเข้ามาในรถ ปิดประตูเสร็จรถก็ออกวิ่งพอดี
"แหม... ไม่เคยคิดจะรอกันเลยนะเจ๊ริล" เนย์บ่นอุบอิบ
"ก็เจ๊นึกว่าแกจะกลับรถอีกคันนี่" ใช่แล้ว... หญิงสาวที่ขับรถอยู่ก็คือ ริล(Rhylle) นางเอกของเรื่องนั้นเอง
"ตอนแรกก็กะว่าจะกลับอีกคันหรอก แต่เนย์มีเรื่องมาคุยกับเจ๊" ส่วนเด็กอายุ13ปีคนนี้คือ เนย์ ลูกพี่ลูกน้องของริล
ในสมัยนิวเวนั้น ผู้คนจะมีเพียงชื่อเท่านั้น ไม่มีนามสกุล จึงเกิดปัญหาเรื่องชื่อซ้ำเยอะมาก เพื่อไม่ให้ซ้ำกัน จึงมีการเติมเลขหลังชื่อเริ่มตั้งแต่1ไปเรื่อยๆ แต่ที่ทั้งสองคนนี้มีชื่อแบบไม่เติมเลขแสดงว่าที่บ้านมีฐานะดีมาก เพราะต้องซื้อชื่อให้เป็นลิขสิทธิ์ของตนเอง มีชื่อเดียวในโลก ไม่มีการเติมหมายเลข
เธอก็พูดต่อ "ช่วงปิดเทอมอ่ะ เจ๊ไม่ต้องมาสอนที่โรงเรียนแล้วเจ๊ก็ว่างๆใช่ป่ะ เนย์จะชวนเจ๊เล่นเกมเสมือนฯ ดินแดนแห่งเวทย์ อ่ะ เจ๊ไปเล่นกับเนย์หน่อยน๊าาา"
"ไปทำการบ้านแกให้เสร็จก่อนไหม ครั้งที่แล้วแกเกือบตกเพราะไม่ทำการบ้านแล้วนะ" ริลถามกลับด้วยความเป็นห่วงและหมั่นไส้ในเวลาเดียวกัน
"ถ้าเจ๊ไปเล่นกับเนย์ เนย์จะทำการบ้านให้เสร็จภายในสัปดาห์เดียวเลย สัญญา" เด็กสาวพูดสายตามุ่งมั่น
"จริงๆนะ งั้นก็ได้ แล้วเริ่มเล่นวันไหนล่ะ" ริลถาม
"วันนี้เลย เข้าฝั่งจันทรานะ เนย์จำไปรอตรงน้ำพุกลางเมือง" เนย์ตอบด้วยความดีใจ
"มิไอ15 ลงเกมเลยนะ" ริลสื่อสารกับเมดที่บ้านผ่านทางไอดีโฟน*ของตนเอง
หลังจากที่ไปส่งเนย์ที่บ้านแล้วเธอก็ขับรถกลับบ้านของตนเอง ทานอาหาร ทำธุระส่วนตัว แล้วเข้าแคปซูลที่เชื่อมกับโลกเสมือนเพื่อเข้าสู่เกม
-------------------------------------------------------------------------------
*ไอดีโฟน คือ โทรศัพท์ บัตรประชาชน เงิน** ในเครื่องเดียวกัน ประชากรของนิวเวมีไอดีโฟนทุกคน
**เงินในนิวเวมีหน่วยเป็น หน่วย ไม่มีธนบัตรหรือเหรียญ แต่ใช้ไอดีโฟนเป็นเหมือนบัญชีธนาคาร แลกเปลี่ยนเงินด้วยการแสกนที่ไอดีโฟน
จบไปแล้วกับบทนำนะครัช
ใช้เวลาหลายเดือนในกาารวาดรูปกากๆรูปเดียว อิอิ
บทนำจะเขียนแบบ ให้ดูดีหน่อย แต่บทหน้าๆจะเป็นการด้นสดแบบไม่เหลียวหลังกลับไปมองว่าตัวเองได้เขียนอะไรลงไปบ้าง 555+
คนที่คิดจะติดตามเรื่องนี้ก็ทำใจไว้แต่เนิ่นๆ ขอให้สนุก บ๊ะบายยยย
THXs 4 reading
_-[RenenR]-_
ทำให้เกิดสภาวะขาดแคลนทรัพยากรแม้ผู้คนจะตายไปกว่าสองในสาม
เนื่องจากน้ำแข็งขั้วโลกที่ละลายมาท่วมทับแผ่นดินให้เหลือพื้นที่น้อยกว่าเดิมมาก สิ่งมีชีวิตอื่นๆก็มีจำนวนประชากรลดลงจนใกล้จะสูญพันธุ์ไปทั้งหมด
โลกนั้นใกล้สลายลงไปทุกที ไม่มีองค์กรไหนที่สามารถหยุดมันได้
จนกระทั่งมีสามีภรรยาคู่หนึ่งประกาศออกมาว่า
"เราสามารถทำให้พวกคุณมีชีวิตรอดอยู่ต่อไปได้ แค่คุณยอมร่วมมือกับเรา"
ไม่มีใครรู้จักพวกเขา ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะทำมันได้จริงหรือไม่
แต่ด้วยความกลัวว่าจะตาย แทบทุกฝ่ายจึงยอมร่วมมือกับสองสามีภรรยา
จากนั้นทั้งสองก็เอ่ยออกมาว่า
"เราต้องการอาหารที่พอเพียงก่อน เราทำการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืชและโคลนสัตว์ไว้จำนวนหนึ่งแล้ว เราขอผู้ที่สามารถดูแลและขยายพันธุ์พืชกับสัตว์จำนวนหนึ่ง
ส่วนเครื่องนุ่งห่มให้ใช้หนังสัตว์หรือใยพืชมาทำ ซึ่งต้องมีผู้ที่ใช้เครื่องจักรสานเป็นและมีความสามารถด้านการเย็บปักถักร้อยมาทำในด้านนี้
เรื่องโรคระบาดหรืออะไรก็ต้องใช้นักวิทยาศาสตร์มาวิจัยเพื่อรักษาโรค อาจจะไม่ต้องห่วงมากเพราะเรามียารักษาและวัคซีนอยู่หลายตัวเหมือนกัน
เรื่องที่อยู่อาศัยขอให้แต่ละพื้นที่เลือกตัวแทนออกมา เราจะใช้เหล่าตัวแทนตกลงแบ่งสัดส่วนพื้นที่กันให้ชัดเจนแล้วเราจะจัดสรรรูปแบบที่อยู่อาศัยให้พอเพียงกับจำนวนคนในพื้นที่ คนที่มีแรงงานให้มาก่อสร้างอาคารในพื้นที่ของตนเอง
ใครที่คิดจะฮุบผลประโยชน์ไปเองหรือขัดขวางการดำเนินงานจะถูกตัดสินโทษโดยตัวแทน5คนของพื้นที่ทีพบการก่อเหตุ ถ้าปล่อยนักโทษไปโดยไม่เอาผิดแล้วนักโทษคนนั้นก่อเหตุอีกครั้งตัวแทนที่ตัดสินโทษต้องรับผิดชอบ
ในแต่ละพื้นที่เราต้องการตัวแทนทั้งหมด6คนเป็นตัวแทนหลัก1คนและดูแลเกี่ยวกับกฏหมาย5คนแต่เราจะใช้การแบ่งพื้นที่แบบใหม่โดยใช้แผนที่ดังนี้..
เมื่อเข้าใจโดยทั่วกันแล้วก็ขอให้ไปทำงานตามหน้าที่ของตนให้สำเร็จลุล่วง ขอบคุณที่รับฟังพวกเรา" ทั้งหมดได้ยินดังนั้นแล้วจึงไปทำงานที่ตนได้รับมอบหมายไว้
ด้วยความร่วมแรงร่วมใจกันของทุกฝ่ายทำให้โลกใหม่ของพวกเราอยู่รอดจนมาถึงทุกวันนี้...........
"นี่คือประวัติโดยย่อของโลกใหม่หรือneuweที่พวกเราได้อาศัยอยู่ทุกวันนี้ จากหนังสือประวัตินิวเวค่ะ อย่าลืมทำการบ้านปิดเทอมด้วยนะ แล้วเจอกันเทอมหน้า สวัสดีค่ะ” หญิงสาวร่างสูงกล่าว
"สวัสดีค่ะ/ครับ" ทกคนกล่าวเคารพคุณครูโดยพร้อมเพรียงกัน
ครูสาวเมื่อครู่เดินลงจากอาคารเรียนเตรียมจะขึ้นสกายคาร์หรือรถลอยได้เพื่อกลับไปบ้านของตน
"เดี๋ยว!!! รอเนย์ด้วย" เด็กสาวตะโกนพร้อมวิ่งและกระโจนตัวเข้ามาในรถ ปิดประตูเสร็จรถก็ออกวิ่งพอดี
"แหม... ไม่เคยคิดจะรอกันเลยนะเจ๊ริล" เนย์บ่นอุบอิบ
"ก็เจ๊นึกว่าแกจะกลับรถอีกคันนี่" ใช่แล้ว... หญิงสาวที่ขับรถอยู่ก็คือ ริล(Rhylle) นางเอกของเรื่องนั้นเอง
"ตอนแรกก็กะว่าจะกลับอีกคันหรอก แต่เนย์มีเรื่องมาคุยกับเจ๊" ส่วนเด็กอายุ13ปีคนนี้คือ เนย์ ลูกพี่ลูกน้องของริล
ในสมัยนิวเวนั้น ผู้คนจะมีเพียงชื่อเท่านั้น ไม่มีนามสกุล จึงเกิดปัญหาเรื่องชื่อซ้ำเยอะมาก เพื่อไม่ให้ซ้ำกัน จึงมีการเติมเลขหลังชื่อเริ่มตั้งแต่1ไปเรื่อยๆ แต่ที่ทั้งสองคนนี้มีชื่อแบบไม่เติมเลขแสดงว่าที่บ้านมีฐานะดีมาก เพราะต้องซื้อชื่อให้เป็นลิขสิทธิ์ของตนเอง มีชื่อเดียวในโลก ไม่มีการเติมหมายเลข
เธอก็พูดต่อ "ช่วงปิดเทอมอ่ะ เจ๊ไม่ต้องมาสอนที่โรงเรียนแล้วเจ๊ก็ว่างๆใช่ป่ะ เนย์จะชวนเจ๊เล่นเกมเสมือนฯ ดินแดนแห่งเวทย์ อ่ะ เจ๊ไปเล่นกับเนย์หน่อยน๊าาา"
"ไปทำการบ้านแกให้เสร็จก่อนไหม ครั้งที่แล้วแกเกือบตกเพราะไม่ทำการบ้านแล้วนะ" ริลถามกลับด้วยความเป็นห่วงและหมั่นไส้ในเวลาเดียวกัน
"ถ้าเจ๊ไปเล่นกับเนย์ เนย์จะทำการบ้านให้เสร็จภายในสัปดาห์เดียวเลย สัญญา" เด็กสาวพูดสายตามุ่งมั่น
"จริงๆนะ งั้นก็ได้ แล้วเริ่มเล่นวันไหนล่ะ" ริลถาม
"วันนี้เลย เข้าฝั่งจันทรานะ เนย์จำไปรอตรงน้ำพุกลางเมือง" เนย์ตอบด้วยความดีใจ
"มิไอ15 ลงเกมเลยนะ" ริลสื่อสารกับเมดที่บ้านผ่านทางไอดีโฟน*ของตนเอง
หลังจากที่ไปส่งเนย์ที่บ้านแล้วเธอก็ขับรถกลับบ้านของตนเอง ทานอาหาร ทำธุระส่วนตัว แล้วเข้าแคปซูลที่เชื่อมกับโลกเสมือนเพื่อเข้าสู่เกม
-------------------------------------------------------------------------------
*ไอดีโฟน คือ โทรศัพท์ บัตรประชาชน เงิน** ในเครื่องเดียวกัน ประชากรของนิวเวมีไอดีโฟนทุกคน
**เงินในนิวเวมีหน่วยเป็น หน่วย ไม่มีธนบัตรหรือเหรียญ แต่ใช้ไอดีโฟนเป็นเหมือนบัญชีธนาคาร แลกเปลี่ยนเงินด้วยการแสกนที่ไอดีโฟน
จบไปแล้วกับบทนำนะครัช
ใช้เวลาหลายเดือนในกาารวาดรูปกากๆรูปเดียว อิอิ
บทนำจะเขียนแบบ ให้ดูดีหน่อย แต่บทหน้าๆจะเป็นการด้นสดแบบไม่เหลียวหลังกลับไปมองว่าตัวเองได้เขียนอะไรลงไปบ้าง 555+
คนที่คิดจะติดตามเรื่องนี้ก็ทำใจไว้แต่เนิ่นๆ ขอให้สนุก บ๊ะบายยยย
THXs 4 reading
_-[RenenR]-_
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น