fic douluo: อยู่ค่ายตัวร้ายในนิยาย

แสงอาทิตย์สีส้มสุดแยงตาระหว่างขับรถมอเตอร์ไซค์กลับจากสถานที่ทำงาน (ฝึกงาน) อากาศไม่ร้อนนัก เพียงแค่แสงของดวงอาทิตย์ที่กำลังจะตกตอน 17:00 น. ค่อนข้างจะแจ่มชัดจนทะลุกระจกสีชาของหมวกกันน็อค

วัยรุ่นหญิง อายุ 22 ปี นักศึกษาชั้นปี 4 รัฐศาสตร์ อยู่ในเทอม 2 ของการศึกษา กำลังปฏิบัติสหกิจในเทศบาลแถวบ้าน ขณะนี้กำลังขับขี่มอเตอ์ไซต์กลับบ้านเหมือนในทุกวัน ถนนวันนี้ค่อนข้างโล่งเป็นพิเศษชวนให้ผู้คนผ่อนคลายความระมัดระวังบนท้องถนน 

ทั้ง ๆ ที่ทำวิทยานิพนธ์สร็จไปแล้วในเทอมแรก ยังต้องมานั่งทำโครงการในขณะฝึกงานอีกสินะ แค่จะจบจากมหาวิทยาลัยทำไมมันยากขนาดนี้นะ

'ริน' ได้คิดถึงภาระงานในฐานะนักศึกษาที่ดูจะไม่จบสิ้นจริง ๆ สักที พลางขับรถไปตามถนนที่ปลอดรถ ถึงแม้ถนนในเวลานี้จะชวนให้นึกแปลกใจอยู่บ้าง เพราะทั้ง ๆ ที่ถนนเส้นนี้ก็อยู่ในชุมชน มีบ้านเรือนตลอดสองฝั่งของถนน กลับไม่มีผู้คน หรือสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ อย่างสุนัขปรากฏเลยสักตัว แต่เพราะความคุ้นชินกับถนนทำให้คนขับประมาท

ทันใดนั้นก็ได้มีแมลง มาตายบนกระจกหมวกกันน็อค แมลงเล็ก ๆ เพียงตัวเดียวไม่ได้ทำให้คนขับเกิดความตกใจ เพียงแค่ถอนหายใจที่กระจกไม่แจ่มชัดเหมือนเดิมและยังต้องเสียเวลามาล้าง แต่ทว่าหลังถอนหายใจไม่นาน ฝูงแมลงตัวเล็กไม่ทราบชนิด ได้บินมาเป็นฝูงเข้าปะทะกับเธอทันที ด้วยความรำคาญจึงผละมือข้างหนึ่งออกจากการขับ มาปัดแมลง ซึ่งไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก สถานการณ์ตอนนี้มีเปอร์เซ็นต์สูงมากขึ้นในการเกิดอุบัติเหตุกับริน

แมลงเหล่านั้นยังคงตอมเธอ และรอบล้อมตัวรถไว้ไม่บินผ่าน ทั้ง ๆ ที่พาหนะกำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอยู่

บ้าอะไรกันเนี่ย

ท้องฟ้าสีส้มได้เปลี่ยนสภาพเป็นครึ้มเหมือนฝนกำลังจะตกทันที บรรยากาศเงียบสงบกลับเปลี่ยนไปสู่ความวังเวง เพิ่มความหวาดกลัวให้กับริน 

ฝูงแมลงเริ่มเบาบางลง แต่เพราะขับขี่แบบก้มหน้า หลับตาเพราะกลัวแมลงที่ลอดผ่านหมวกจะเข้าตา รถมอเตอร์ไซค์ก็ได้สะดุดกับบางอย่างบนถนน พุ่งตกข้างทาง รินที่เป็นคนขับทำอะไรไม่ถูก ตัวเธอที่นั่งอยู่บนรถได้แต่หลับตา กรีดร้องด้วยความตกใจกลัวกับรถที่มุ่งไปที่พงหญ้า

.

.

ภาพตัดมายังเสียงร้องของทารกในห้องหนึ่ง

อุแว้ ๆ

เสียงของเด็กทารกร้องออกมาแข่งกับเสียงฝนตกและฟ้างร้องจากสภาพอากาศที่เลวร้ายข้างนอก ไม่เหมาะกับการเป็นฤกษ์ดีเลยสักนิด

ผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง เธอดูสวยมาก แม้จะมีสภาพอ่อนแรง เหงื่อออกมากตามร่างกาย ผมที่ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบลู่ลงติดกับใบหน้าเพราะเหงื่อ พร้อมด้วยใบหน้าที่ซีดเผือดจากการเสียเลือด ซึ่งลดทอนความงามของเธอลงไปเล็กน้อย แต่ถึงยังนั้นแววตาที่แสดงความเกลียดชังอย่างลึกซึ้งนั้นกลับฉายชัดมากขึ้น ขัดกลับความอ่อนแอทางร่างกายที่เป็นอยู่ 

เธอเป็นคุณแม่ที่พึ่งคลอดลูก แต่กลับไม่มีความยินดีอะไรเลยทั้งสิ้น เธอไม่แม้แต่จะมองไปที่ทารกที่เธอพึ่งคลอดออกมา

"ออกไป!"

น้ำเสียงแข็งเอ่ยสั่งหมอผู้ทำคลอดและคนดูแลทันที เธอไม่ต้องการได้ยินเสียงร้องไห้น่าหนวกหูอีกต่อไป พวกเขาจึงรีบนำทารกห่อด้วยผ้าและนำออกไปจากห้องทันที

.

.

ห้องหนึ่งเต็มไปด้วยข้าวของเครื่องใช้หรูหรา เด็กทารกอายุ 6 เดือน นั่งเล่นอยู่บนพรมที่รายล้อมไปด้วยของเล่นต่าง ๆ มากมาย และที่ถืออยู่ในมือคือกรุ๊งกริ๊งสีทอง ที่น่าจะแพงกว่าเสื้อผ้าในชีวิตก่อน

สวัสดีทุกท่าน ฉันมีข่าวจะแจ้ง

ข่าวร้ายฉันข้าม ข่าวดีฉันรวย...