ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เวสต้า เทพธิดาราตรี

    ลำดับตอนที่ #8 : แขกไม่ได้รับเชิญ

    • อัปเดตล่าสุด 18 ส.ค. 47


    “เอ้า!ตายก็ตายซิ”ยูมิพูดอย่างไม่ใส่ใจ

    คาเทียสถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะอ้าปาก



    ตูม!!!



    ผนังระเบิดแตกเป็นเสี่ยงๆฝุ่นฝุ้งกระจายพร้อมกับร่างชายหนุ่มผมสีแดงเพลิง!!!!!



    ตูม!!!



    “แกไอ้ผู้ชายคนนั้น”ยูมิชี้หน้า

    “ไหนบอกว่ายายลินอิสู่กับหมอนี่อยู่ไง”คาเทียสหันมาถามปนตกใจ

    “จริงๆลินอิสู้กับหมอนี่อยู่”ยูมิยืนยัน



    “หึๆถ้าชนะคงอยากแต่ถ้าเรื่องหนีอะง่าย”อาเคนยิ้มเยาะ



    “โถ่....ก็นึกว่าจะแน่”ยุมิบอกอย่างเหยีอดหยามก่อนจะมองไปที่อาเทมิสอย่างมีเล่ห์ใน



    “เฮ้ย-เอ่อ...อ่อ-อย่านะเจ็....อย่ามอง-ข้าด้วยสายตาอย่างนั้น”อาเทมิสโอดครวญเหมือนรู้ความใน



    “โถ่.....ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะคุณอา....เท...มิส”เธอลงเสียงหนัก



    “คงไม่เหลือเวลาให้พูดแล้วมั้ง.....เวสต้า”อาเคนพูดเสียงเรียบ

    “แกตาบอดรึเปล่าองค์รักษ์ยืนอยู่ตั้งสองคน”อาเทมิสพูดอย่างฉุนเฉียวแม้จะขัดกับเสียงที่เล็กแหลม

    “แล้วคิดหรอว่าคราวนี้จะขว้างข้าได้”อาเคนพูดพร้องย่างก้าวเข้ามา พอดีกับเมรินพรวดพราดเข้ามาพร้อมกระทะหนึ่งใบ



    ปัง!!!

    เธอลงมือฟาดใส่หน้าอาเคนลงไปนอนกับพื้นก่อนจะหันมาบอกว่า

    “พี่....เอายายนั่นหนีไปก่อนอาเทมิสกับข้าจะขว้างมันไว้เอง!”เมรินเอ่ยเสียงแข็ง



    “ได้!ฝากด้วยนะ!”คาเทียสตอบกลับพรันวิ่งไปยังประตูโดยมียูมิเกอะอยู่ที่แขน



    วาบ

    แสงสีแดงสว่างขึ้นอาเคนปรากฎอยู่ตรงหน้าคาเทียสพรันเสยหมัดสีแดงเข้าท้องคาเทียสอย่างจัง

    โดยที่คาเทียสไม่สามารถตั้งตัวได้



    ตูม!!!



    เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว!แสงสีฟ้าสาดแสงไปทั่วทั้งห้องราวแสงอาทิตย์ร่างของคาเทียสพุ่งออกไปอย่างรุนแรงและกระแทกเข้ากับโต๊ะที่อยู่กลางห้อง!!!



    “พี่!!!!!”เมรินตะโกนด้วยความตกใจพรันวิ่งเข้าไปอบตัวพี่ชายขึ้นพรางมองอาเคนอย่างเคียดแค้น

    “แก....!!~”เมรินเอ่ยทิ้งท้ายก่อนที่จะกระแทกศอกเข้าที่หน้าอาเคนแต่...



    ปึก!

    เขารับได้อย่างสบายก่อนจะยิ้มแสลงไปหาเมรินที่ตะลึงไปพักใหญ่



    “หึๆครั้งนี้พวกเจ้าแพ้ข้าแล้ว....ไงก็ขอรับตัวเวสต้าไปก่อนแล้วกัน ฮ่าๆๆๆๆ!!!!”อาเคนยิ้มเยาะ



    “ฝันไปเถอะว่าเจ้าจะชนะได้........!!!”คาเทียสตะโกนเท่าที่จะทำได้



    “หึๆๆๆ”อาเคนหัวเราะ





    “ฮึๆๆ......พอเถอะเมรินเรื่องนี้ข้าจัดการเอง!!ข้าจะซัดไอ้หมอนี่ให้น่วมเลย!”คาเทียสพูด

    พลางลุกขึ้นอจย่างช้าๆพรันยกมือขวาขึ้นมาในลักษณะเกือบตั้งฉากกับพื้นแล้วหลับตาลง ทุกคนเงียบกริบมีเพียงเสียงสายลมที่ผัดผ่านเท่านั้น



    “แกจะทำอะไร!”อาเคนเอ่ยอย่างหวาดๆและเขาก็สังเหตุว่าอากาศเย็นขึ้นเรื่อยๆ!!

    ลม-ลมที่ผัดผ่านเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ อากาศที่ร้องอบอ้าวพรันกลายเป็นหนาวเย็นทันที!!!



    เปรี้ยง!!เปรี้ยง!!

    สะเก็ดน้ำแข็งก้อนเล็กๆเริ่มก่อตัวขึ้นทีละเล็กทีละน้อยบนฝ่ามือของคาเทียสและครอบครุมรอบฝ่ามือของเขา-ไอน้ำสีขาวระยิบระยับไหลวนเป็นเกรียวขึ้นวนรอบๆตัวคาเทียส ร่างกายของเขาเรืองแสงสีขาว-กระพริบ  ถี่ขึ้น  ถี่ขึ้น  ถี่ขึ้น  และแตกกระจายเหมื่อนเศษแก้ว!!



    คาเทียสลืมตาขึ้นดวงตาสีน้ำตาลคู่ดูซีดราวน้ำแข็ง—รังสีไอเย็นพุ่งเข้าปะทะอาเคนในทันที

    อึดใจต่อมาฝ่ามือของคาเทียสเปล่งแสงสีฟ้ากระจายไปทั่วห้อง—ลมหนาวทวีความแรงจนเข้าขั้น

    พายุ-คาเทียสเงื้อมมือขึ้นสุดแขน-เกลี่ยวแสงไหลวนขึ้นไปรวมที่ปลายหมัดนั้น!!มันสว่างเจิดจ้า

    ราวกับแสงอาทิตย์สีฟ้า—ก้อนพลังขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆและกลายเป็นลูกบอลน้ำแข็งขนาดยักษ์



    “ถึงจุดจบของเจ้าแล้วอาเคน!!!”



    คาเทียสกระแทกแขนออกไป! สายน้ำแข็งสีฟ้าครามพุ่งออกเป็นทางยาวด้วยความเร็วสูงพร้อมกับเสียงตูม!!ดังสนั่น-คาเทียสทิ้งน้ำหนักลงเท้าหน้าเพื่อเสริมแรงกระแทก เท้าอีกข้างถอยต้านแรงไปข้างหลัง สายน้ำแข็งนั้นพุ่งเข้ากระแทกอาเคนเข้าอย่างจังโดยที่อาเคนไม่สามารถตั้งตัวได้ทัน



    อ๊าก!!!!

    อาเคนกรีดร้อง



    “กะ.....กะ—แก...ฝากไว้ก่อนเถอะ!”อาเคนเรียบพยุงตัวขึ้นแล้วพบัดผ้าครุบที่เปื้อนเลือด!และหายไปในที่สุด

    “อืมม์.....ฝากไว้แล้วอย่าลืมเอาคืนนะพวก!”คาเทียสตะโกนตอบกลับอย่างสะใจ



    “ยูมิละ”คาเทียสถามอย่างร้องรน

    “ก็อยู่....เฮ้ย!!”อาเมทิสสอึกตอนที่เขามองไปทางที่ยูมิยืน



    ยูมิหาย!!!!!







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×