ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : แขกไม่ได้รับเชิญ
“เอ้า!ตายก็ตายซิ”ยูมิพูดอย่างไม่ใส่ใจ
คาเทียสถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะอ้าปาก
ตูม!!!
ผนังระเบิดแตกเป็นเสี่ยงๆฝุ่นฝุ้งกระจายพร้อมกับร่างชายหนุ่มผมสีแดงเพลิง!!!!!
ตูม!!!
“แกไอ้ผู้ชายคนนั้น”ยูมิชี้หน้า
“ไหนบอกว่ายายลินอิสู่กับหมอนี่อยู่ไง”คาเทียสหันมาถามปนตกใจ
“จริงๆลินอิสู้กับหมอนี่อยู่”ยูมิยืนยัน
“หึๆถ้าชนะคงอยากแต่ถ้าเรื่องหนีอะง่าย”อาเคนยิ้มเยาะ
“โถ่....ก็นึกว่าจะแน่”ยุมิบอกอย่างเหยีอดหยามก่อนจะมองไปที่อาเทมิสอย่างมีเล่ห์ใน
“เฮ้ย-เอ่อ...อ่อ-อย่านะเจ็....อย่ามอง-ข้าด้วยสายตาอย่างนั้น”อาเทมิสโอดครวญเหมือนรู้ความใน
“โถ่.....ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะคุณอา....เท...มิส”เธอลงเสียงหนัก
“คงไม่เหลือเวลาให้พูดแล้วมั้ง.....เวสต้า”อาเคนพูดเสียงเรียบ
“แกตาบอดรึเปล่าองค์รักษ์ยืนอยู่ตั้งสองคน”อาเทมิสพูดอย่างฉุนเฉียวแม้จะขัดกับเสียงที่เล็กแหลม
“แล้วคิดหรอว่าคราวนี้จะขว้างข้าได้”อาเคนพูดพร้องย่างก้าวเข้ามา พอดีกับเมรินพรวดพราดเข้ามาพร้อมกระทะหนึ่งใบ
ปัง!!!
เธอลงมือฟาดใส่หน้าอาเคนลงไปนอนกับพื้นก่อนจะหันมาบอกว่า
“พี่....เอายายนั่นหนีไปก่อนอาเทมิสกับข้าจะขว้างมันไว้เอง!”เมรินเอ่ยเสียงแข็ง
“ได้!ฝากด้วยนะ!”คาเทียสตอบกลับพรันวิ่งไปยังประตูโดยมียูมิเกอะอยู่ที่แขน
วาบ
แสงสีแดงสว่างขึ้นอาเคนปรากฎอยู่ตรงหน้าคาเทียสพรันเสยหมัดสีแดงเข้าท้องคาเทียสอย่างจัง
โดยที่คาเทียสไม่สามารถตั้งตัวได้
ตูม!!!
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว!แสงสีฟ้าสาดแสงไปทั่วทั้งห้องราวแสงอาทิตย์ร่างของคาเทียสพุ่งออกไปอย่างรุนแรงและกระแทกเข้ากับโต๊ะที่อยู่กลางห้อง!!!
“พี่!!!!!”เมรินตะโกนด้วยความตกใจพรันวิ่งเข้าไปอบตัวพี่ชายขึ้นพรางมองอาเคนอย่างเคียดแค้น
“แก....!!~”เมรินเอ่ยทิ้งท้ายก่อนที่จะกระแทกศอกเข้าที่หน้าอาเคนแต่...
ปึก!
เขารับได้อย่างสบายก่อนจะยิ้มแสลงไปหาเมรินที่ตะลึงไปพักใหญ่
“หึๆครั้งนี้พวกเจ้าแพ้ข้าแล้ว....ไงก็ขอรับตัวเวสต้าไปก่อนแล้วกัน ฮ่าๆๆๆๆ!!!!”อาเคนยิ้มเยาะ
“ฝันไปเถอะว่าเจ้าจะชนะได้........!!!”คาเทียสตะโกนเท่าที่จะทำได้
“หึๆๆๆ”อาเคนหัวเราะ
“ฮึๆๆ......พอเถอะเมรินเรื่องนี้ข้าจัดการเอง!!ข้าจะซัดไอ้หมอนี่ให้น่วมเลย!”คาเทียสพูด
พลางลุกขึ้นอจย่างช้าๆพรันยกมือขวาขึ้นมาในลักษณะเกือบตั้งฉากกับพื้นแล้วหลับตาลง ทุกคนเงียบกริบมีเพียงเสียงสายลมที่ผัดผ่านเท่านั้น
“แกจะทำอะไร!”อาเคนเอ่ยอย่างหวาดๆและเขาก็สังเหตุว่าอากาศเย็นขึ้นเรื่อยๆ!!
ลม-ลมที่ผัดผ่านเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ อากาศที่ร้องอบอ้าวพรันกลายเป็นหนาวเย็นทันที!!!
เปรี้ยง!!เปรี้ยง!!
สะเก็ดน้ำแข็งก้อนเล็กๆเริ่มก่อตัวขึ้นทีละเล็กทีละน้อยบนฝ่ามือของคาเทียสและครอบครุมรอบฝ่ามือของเขา-ไอน้ำสีขาวระยิบระยับไหลวนเป็นเกรียวขึ้นวนรอบๆตัวคาเทียส ร่างกายของเขาเรืองแสงสีขาว-กระพริบ  ถี่ขึ้น  ถี่ขึ้น  ถี่ขึ้น  และแตกกระจายเหมื่อนเศษแก้ว!!
คาเทียสลืมตาขึ้นดวงตาสีน้ำตาลคู่ดูซีดราวน้ำแข็งรังสีไอเย็นพุ่งเข้าปะทะอาเคนในทันที
อึดใจต่อมาฝ่ามือของคาเทียสเปล่งแสงสีฟ้ากระจายไปทั่วห้องลมหนาวทวีความแรงจนเข้าขั้น
พายุ-คาเทียสเงื้อมมือขึ้นสุดแขน-เกลี่ยวแสงไหลวนขึ้นไปรวมที่ปลายหมัดนั้น!!มันสว่างเจิดจ้า
ราวกับแสงอาทิตย์สีฟ้าก้อนพลังขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆและกลายเป็นลูกบอลน้ำแข็งขนาดยักษ์
“ถึงจุดจบของเจ้าแล้วอาเคน!!!”
คาเทียสกระแทกแขนออกไป! สายน้ำแข็งสีฟ้าครามพุ่งออกเป็นทางยาวด้วยความเร็วสูงพร้อมกับเสียงตูม!!ดังสนั่น-คาเทียสทิ้งน้ำหนักลงเท้าหน้าเพื่อเสริมแรงกระแทก เท้าอีกข้างถอยต้านแรงไปข้างหลัง สายน้ำแข็งนั้นพุ่งเข้ากระแทกอาเคนเข้าอย่างจังโดยที่อาเคนไม่สามารถตั้งตัวได้ทัน
อ๊าก!!!!
อาเคนกรีดร้อง
“กะ.....กะแก...ฝากไว้ก่อนเถอะ!”อาเคนเรียบพยุงตัวขึ้นแล้วพบัดผ้าครุบที่เปื้อนเลือด!และหายไปในที่สุด
“อืมม์.....ฝากไว้แล้วอย่าลืมเอาคืนนะพวก!”คาเทียสตะโกนตอบกลับอย่างสะใจ
“ยูมิละ”คาเทียสถามอย่างร้องรน
“ก็อยู่....เฮ้ย!!”อาเมทิสสอึกตอนที่เขามองไปทางที่ยูมิยืน
ยูมิหาย!!!!!
คาเทียสถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะอ้าปาก
ตูม!!!
ผนังระเบิดแตกเป็นเสี่ยงๆฝุ่นฝุ้งกระจายพร้อมกับร่างชายหนุ่มผมสีแดงเพลิง!!!!!
ตูม!!!
“แกไอ้ผู้ชายคนนั้น”ยูมิชี้หน้า
“ไหนบอกว่ายายลินอิสู่กับหมอนี่อยู่ไง”คาเทียสหันมาถามปนตกใจ
“จริงๆลินอิสู้กับหมอนี่อยู่”ยูมิยืนยัน
“หึๆถ้าชนะคงอยากแต่ถ้าเรื่องหนีอะง่าย”อาเคนยิ้มเยาะ
“โถ่....ก็นึกว่าจะแน่”ยุมิบอกอย่างเหยีอดหยามก่อนจะมองไปที่อาเทมิสอย่างมีเล่ห์ใน
“เฮ้ย-เอ่อ...อ่อ-อย่านะเจ็....อย่ามอง-ข้าด้วยสายตาอย่างนั้น”อาเทมิสโอดครวญเหมือนรู้ความใน
“โถ่.....ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะคุณอา....เท...มิส”เธอลงเสียงหนัก
“คงไม่เหลือเวลาให้พูดแล้วมั้ง.....เวสต้า”อาเคนพูดเสียงเรียบ
“แกตาบอดรึเปล่าองค์รักษ์ยืนอยู่ตั้งสองคน”อาเทมิสพูดอย่างฉุนเฉียวแม้จะขัดกับเสียงที่เล็กแหลม
“แล้วคิดหรอว่าคราวนี้จะขว้างข้าได้”อาเคนพูดพร้องย่างก้าวเข้ามา พอดีกับเมรินพรวดพราดเข้ามาพร้อมกระทะหนึ่งใบ
ปัง!!!
เธอลงมือฟาดใส่หน้าอาเคนลงไปนอนกับพื้นก่อนจะหันมาบอกว่า
“พี่....เอายายนั่นหนีไปก่อนอาเทมิสกับข้าจะขว้างมันไว้เอง!”เมรินเอ่ยเสียงแข็ง
“ได้!ฝากด้วยนะ!”คาเทียสตอบกลับพรันวิ่งไปยังประตูโดยมียูมิเกอะอยู่ที่แขน
วาบ
แสงสีแดงสว่างขึ้นอาเคนปรากฎอยู่ตรงหน้าคาเทียสพรันเสยหมัดสีแดงเข้าท้องคาเทียสอย่างจัง
โดยที่คาเทียสไม่สามารถตั้งตัวได้
ตูม!!!
เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว!แสงสีฟ้าสาดแสงไปทั่วทั้งห้องราวแสงอาทิตย์ร่างของคาเทียสพุ่งออกไปอย่างรุนแรงและกระแทกเข้ากับโต๊ะที่อยู่กลางห้อง!!!
“พี่!!!!!”เมรินตะโกนด้วยความตกใจพรันวิ่งเข้าไปอบตัวพี่ชายขึ้นพรางมองอาเคนอย่างเคียดแค้น
“แก....!!~”เมรินเอ่ยทิ้งท้ายก่อนที่จะกระแทกศอกเข้าที่หน้าอาเคนแต่...
ปึก!
เขารับได้อย่างสบายก่อนจะยิ้มแสลงไปหาเมรินที่ตะลึงไปพักใหญ่
“หึๆครั้งนี้พวกเจ้าแพ้ข้าแล้ว....ไงก็ขอรับตัวเวสต้าไปก่อนแล้วกัน ฮ่าๆๆๆๆ!!!!”อาเคนยิ้มเยาะ
“ฝันไปเถอะว่าเจ้าจะชนะได้........!!!”คาเทียสตะโกนเท่าที่จะทำได้
“หึๆๆๆ”อาเคนหัวเราะ
“ฮึๆๆ......พอเถอะเมรินเรื่องนี้ข้าจัดการเอง!!ข้าจะซัดไอ้หมอนี่ให้น่วมเลย!”คาเทียสพูด
พลางลุกขึ้นอจย่างช้าๆพรันยกมือขวาขึ้นมาในลักษณะเกือบตั้งฉากกับพื้นแล้วหลับตาลง ทุกคนเงียบกริบมีเพียงเสียงสายลมที่ผัดผ่านเท่านั้น
“แกจะทำอะไร!”อาเคนเอ่ยอย่างหวาดๆและเขาก็สังเหตุว่าอากาศเย็นขึ้นเรื่อยๆ!!
ลม-ลมที่ผัดผ่านเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ อากาศที่ร้องอบอ้าวพรันกลายเป็นหนาวเย็นทันที!!!
เปรี้ยง!!เปรี้ยง!!
สะเก็ดน้ำแข็งก้อนเล็กๆเริ่มก่อตัวขึ้นทีละเล็กทีละน้อยบนฝ่ามือของคาเทียสและครอบครุมรอบฝ่ามือของเขา-ไอน้ำสีขาวระยิบระยับไหลวนเป็นเกรียวขึ้นวนรอบๆตัวคาเทียส ร่างกายของเขาเรืองแสงสีขาว-กระพริบ  ถี่ขึ้น  ถี่ขึ้น  ถี่ขึ้น  และแตกกระจายเหมื่อนเศษแก้ว!!
คาเทียสลืมตาขึ้นดวงตาสีน้ำตาลคู่ดูซีดราวน้ำแข็งรังสีไอเย็นพุ่งเข้าปะทะอาเคนในทันที
อึดใจต่อมาฝ่ามือของคาเทียสเปล่งแสงสีฟ้ากระจายไปทั่วห้องลมหนาวทวีความแรงจนเข้าขั้น
พายุ-คาเทียสเงื้อมมือขึ้นสุดแขน-เกลี่ยวแสงไหลวนขึ้นไปรวมที่ปลายหมัดนั้น!!มันสว่างเจิดจ้า
ราวกับแสงอาทิตย์สีฟ้าก้อนพลังขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆและกลายเป็นลูกบอลน้ำแข็งขนาดยักษ์
“ถึงจุดจบของเจ้าแล้วอาเคน!!!”
คาเทียสกระแทกแขนออกไป! สายน้ำแข็งสีฟ้าครามพุ่งออกเป็นทางยาวด้วยความเร็วสูงพร้อมกับเสียงตูม!!ดังสนั่น-คาเทียสทิ้งน้ำหนักลงเท้าหน้าเพื่อเสริมแรงกระแทก เท้าอีกข้างถอยต้านแรงไปข้างหลัง สายน้ำแข็งนั้นพุ่งเข้ากระแทกอาเคนเข้าอย่างจังโดยที่อาเคนไม่สามารถตั้งตัวได้ทัน
อ๊าก!!!!
อาเคนกรีดร้อง
“กะ.....กะแก...ฝากไว้ก่อนเถอะ!”อาเคนเรียบพยุงตัวขึ้นแล้วพบัดผ้าครุบที่เปื้อนเลือด!และหายไปในที่สุด
“อืมม์.....ฝากไว้แล้วอย่าลืมเอาคืนนะพวก!”คาเทียสตะโกนตอบกลับอย่างสะใจ
“ยูมิละ”คาเทียสถามอย่างร้องรน
“ก็อยู่....เฮ้ย!!”อาเมทิสสอึกตอนที่เขามองไปทางที่ยูมิยืน
ยูมิหาย!!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น