ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : มิโดริเธอมาได้ไง
“บ้า...จะโดนประหารได้ไง รึว่าเวสต้าเป็นพวกค้ายาเสพติด” ยูมิบอกอย่างไม่ เชื่อหู
“คาเทียส!”
หญิงสาวคนหนึ่งวิ่งเข้ามาและรวบคอคาเทียสไว้ พร้อมกับเขย่าอย่างแรง
“ไปไหนมา!ชอบทำให้ชาวบ้านเป็นห่วงนักนะ!บอกมาเดี๋ยวนี้นะ!ไปไหนมา!”
“ไป...ไป...หาลิน-อิ ม..มา”คาเทียสตอบเสียงแหบ
“งั้นหรอ..”หญิงสาวปลอยมือ ก่อนจะทำหน้าเหี้ยมแล้วบีบคอเขาแน่นขึ้นอีก
“แล้วเจอรึเปล่า!อย่าบอกนะว่าไม่เจอ!แล้วนี่ใคร”เธอหันมาที่ยูมิ
“เอ่อ...ก็...ยู-”
“ไปหาน้องแล้วดันได้ใครมาแทนเนี่ย!แล้วยังจะมานั่งหน้าตายอยู่นี่อีกน้องน่ะ!
น้องน่ะ!”เธอโวยวายลั่นพร้อมกับเงื้องมือฟาดคาเทียสไปหลายทีและอาเมทิสกระโดดเข้าไปห้ามแต่โดนหญิงสาวจับชูชึ้น “เจ้าก็เหมื่อนกัน เป็นคู่หูกันภาษาอะไรปล่อยให้น้องข้าหายไปไหนคนเดี่ยว!อยากเป็นเสื้อขนสัตว์นักใช่มั้ย”
“ไม่เอาจ๋า....ไม่เอา”อาเมทิสสบัดมือ
“งั้นตอบมาซะดีๆ น้องข้าไปไหน!”หล่อนชักมีดขึ้นจี้คออาเมทิส
“คาเทียสบอกมาเดี๋ยวนี้ไม่งั้นไปหมานี่ตาย”
“ต...ตกลงครับเจ๋ ตกลงแล้วครับ ตกลง ตอบแล้ว”คาเทียสถ่อยหลังไปหนึ่งก้าวก่อนจะสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด
“ลินอิ....ไปโลกอนาคตแล้วส่งยายนี่มาแทน”
เขาชี้หน้าไปที่ยูมิที่ตอนนี้กำลังอึ่งๆอยู่หญิงสาวปล่อยอาเมทิสลงและหันไปที่ยูมิแทน
“เธอนี่หน้าคุ้นๆนะ” หญิงสาวเอ่ยเบาๆ
“ใช่....ฉันก็ว่าฉันคุ้นๆหน้าเธอ” ยูมิบอก พอดูผู้หญิงคนนี้ชัดแล้วถึงได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้หน้าเหมื่อนใคร“มิโดริ!” หญิงสาวถ่อยออกหางอย่างตกใจ
“นี่ไม่ใช่มิโดริที่เจ้าว่าหรอก”คาเทียสบอก
“นี่....น้องสาวข้า...เมริน”
“เอ่า....แล้วที่น้องสาว ลินอิ นี่หมายความว่าไง อธิบายมาซิ”ยูมิถาม
“ในบรรดาพี่น้องทั้งหมดเนี่ย ครอบครัวข้ามี 2 คน ข้าเป็นคนโต รองลงมาก็
เมรินและลินอิ” คาเทียสอธิบาย
“อ๋อ..ครอบครัวองค์รักษ์ ”ยูมิว่า
“ก็ไม่เชิง”คาเทียสเสิ่มพร้อมกับคนอื่นนั่งลงในที่สุด
“ถ้ายายเมรินละก็..ยายนี่เขาเป็นแม่บ้าน”คาเทียสพูดเหย่
“แม่บ้านต้องพกมีดด้วยหรอ”ยูมิถามทุกคนซึมลงอย่างเห็นได้ชัด
“ยังไงก็เป็นองค์รักษ์คนหนึง”เมรินตอบ
“เวสต้าน่ะมีสักเป็นน้องสาวพวกเรา การที่พวกเรามาเป็นองค์รักษ์น่ะ..
ไม่ใช่เพราะเวสต้าจ้างหรอกเป็นเพราะเจ้าคาเทียสนีแหละ….”ถึงตรงนี้
เมรินไม่พูดต่อเสียเองก่อนจะหันไปยิ้มมีเหล่ในกับคาเทียส
“หยุดเลย..เมรินเรามาเข้าเรื่องกันต่อ”
“เอ่อ...ก็ได้”เมรินทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไปนอกบ้าน
“ชิ่ว…..ยสยตัวแสบไปเสียที”คาเทียสเอ่ยเบาๆ
“นี่...ขอถามอะไรสักอย่างได้มั้ย”ยูมิถาม
“ได้”คาเทียสตอบสั้นๆ
“ฉันอยากรู้...ว่า..ตกลงฉันอยู่ที่ไหนกันแน่..อยู่โลกอดีตหรืออนาคต
ตอนนี้เซลล์ประสาทฉันปั่นป่วนไปหมดแล้ว”ยูมิถามอีกครั้ง
“เฮอ......เจ้าอยู่ในโลกอดีต...ลินอิเป็นคนส่งเจ้ามาเพื่อ...”ถึงตรงนี้เขาไม่พูดต่อ
พลางเมินหน้าหนียูมิตลอดเวลา
“เพื่อ...เพื่ออะไร...”ยูมิเซ้าซี้
“เพื่ออะไรละ..ตอบมาซิ”เธอยังคงถามอยู่แต่คาเทียสไม่ตอบ
“เจ้าอย่าเซ้าซี้ข้าได้มั้ย!!”เขาตะวาดดังลั่นภายในห้องเงียบลงทันที
“แล้วทำไมต้องมาตะวาดด้วยละ!!”ยูมิโมโห
“ก...ก็...”คาเทียสพูดตะกุกตะกัก
“พูดดีๆก็ได้นี่....ฉันไม่ใช่วัวใช่ควายนะที่จะมาตะวาดกันง่ายๆ”
ยูมิเงื้อมมือขึ้นเล็กน้อยพลันฟาดใส่หน้าคาเทียส จนชายหนุ่มไม่อาจตั้งตัวได้ทัน ถึงกับล้มลงไปกองอยู่กับพื้น
“อาเมทิส..ช่วยข้าด้วย!”คาเทียสขอความช่วยเหลือกับเพื่อนที่กำลังนั่งมองอย่างสนุกสนาน
“เฮ่อ....งานนี้ข้าช่วยเจ้าไม่ได้จริงๆวะ”อาเมทิสตอบพรางมองสหายที่ตอนนี้
กำลังถูกยูมิกระเถิบหน้าแนบพื้น
“จำไว้....ไอ้อา...เมทิส!”คาเทียสตะโกนดั่งลั่นก่อนที่ยูมิจะหยุดสติตัวเองไม่ให้ทำต่อ
“จำไว้อย่ามาเล่นกับ สึสึกิ ยูมิ คนนี้ ไม่งั้นนายจะต้องโดนแบบนี้ !!!”
“ค...คร้าบ...ท่านยูมิ..ผมไม่กล้าแล้วครับ....”คาเทียสเอ่ยขอร้อง
“เฮอ......ก็ได้แต่จำไว้อย่าทำอีกเธอพูดขู่ๆ
ก่อนที่คาเทียสจะเอ่ยเบาๆแหบๆว่า
\"ถ้าเจ้ารู้เจ้าก็จะต้องตาย...........\"
“คาเทียส!”
หญิงสาวคนหนึ่งวิ่งเข้ามาและรวบคอคาเทียสไว้ พร้อมกับเขย่าอย่างแรง
“ไปไหนมา!ชอบทำให้ชาวบ้านเป็นห่วงนักนะ!บอกมาเดี๋ยวนี้นะ!ไปไหนมา!”
“ไป...ไป...หาลิน-อิ ม..มา”คาเทียสตอบเสียงแหบ
“งั้นหรอ..”หญิงสาวปลอยมือ ก่อนจะทำหน้าเหี้ยมแล้วบีบคอเขาแน่นขึ้นอีก
“แล้วเจอรึเปล่า!อย่าบอกนะว่าไม่เจอ!แล้วนี่ใคร”เธอหันมาที่ยูมิ
“เอ่อ...ก็...ยู-”
“ไปหาน้องแล้วดันได้ใครมาแทนเนี่ย!แล้วยังจะมานั่งหน้าตายอยู่นี่อีกน้องน่ะ!
น้องน่ะ!”เธอโวยวายลั่นพร้อมกับเงื้องมือฟาดคาเทียสไปหลายทีและอาเมทิสกระโดดเข้าไปห้ามแต่โดนหญิงสาวจับชูชึ้น “เจ้าก็เหมื่อนกัน เป็นคู่หูกันภาษาอะไรปล่อยให้น้องข้าหายไปไหนคนเดี่ยว!อยากเป็นเสื้อขนสัตว์นักใช่มั้ย”
“ไม่เอาจ๋า....ไม่เอา”อาเมทิสสบัดมือ
“งั้นตอบมาซะดีๆ น้องข้าไปไหน!”หล่อนชักมีดขึ้นจี้คออาเมทิส
“คาเทียสบอกมาเดี๋ยวนี้ไม่งั้นไปหมานี่ตาย”
“ต...ตกลงครับเจ๋ ตกลงแล้วครับ ตกลง ตอบแล้ว”คาเทียสถ่อยหลังไปหนึ่งก้าวก่อนจะสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด
“ลินอิ....ไปโลกอนาคตแล้วส่งยายนี่มาแทน”
เขาชี้หน้าไปที่ยูมิที่ตอนนี้กำลังอึ่งๆอยู่หญิงสาวปล่อยอาเมทิสลงและหันไปที่ยูมิแทน
“เธอนี่หน้าคุ้นๆนะ” หญิงสาวเอ่ยเบาๆ
“ใช่....ฉันก็ว่าฉันคุ้นๆหน้าเธอ” ยูมิบอก พอดูผู้หญิงคนนี้ชัดแล้วถึงได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้หน้าเหมื่อนใคร“มิโดริ!” หญิงสาวถ่อยออกหางอย่างตกใจ
“นี่ไม่ใช่มิโดริที่เจ้าว่าหรอก”คาเทียสบอก
“นี่....น้องสาวข้า...เมริน”
“เอ่า....แล้วที่น้องสาว ลินอิ นี่หมายความว่าไง อธิบายมาซิ”ยูมิถาม
“ในบรรดาพี่น้องทั้งหมดเนี่ย ครอบครัวข้ามี 2 คน ข้าเป็นคนโต รองลงมาก็
เมรินและลินอิ” คาเทียสอธิบาย
“อ๋อ..ครอบครัวองค์รักษ์ ”ยูมิว่า
“ก็ไม่เชิง”คาเทียสเสิ่มพร้อมกับคนอื่นนั่งลงในที่สุด
“ถ้ายายเมรินละก็..ยายนี่เขาเป็นแม่บ้าน”คาเทียสพูดเหย่
“แม่บ้านต้องพกมีดด้วยหรอ”ยูมิถามทุกคนซึมลงอย่างเห็นได้ชัด
“ยังไงก็เป็นองค์รักษ์คนหนึง”เมรินตอบ
“เวสต้าน่ะมีสักเป็นน้องสาวพวกเรา การที่พวกเรามาเป็นองค์รักษ์น่ะ..
ไม่ใช่เพราะเวสต้าจ้างหรอกเป็นเพราะเจ้าคาเทียสนีแหละ….”ถึงตรงนี้
เมรินไม่พูดต่อเสียเองก่อนจะหันไปยิ้มมีเหล่ในกับคาเทียส
“หยุดเลย..เมรินเรามาเข้าเรื่องกันต่อ”
“เอ่อ...ก็ได้”เมรินทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไปนอกบ้าน
“ชิ่ว…..ยสยตัวแสบไปเสียที”คาเทียสเอ่ยเบาๆ
“นี่...ขอถามอะไรสักอย่างได้มั้ย”ยูมิถาม
“ได้”คาเทียสตอบสั้นๆ
“ฉันอยากรู้...ว่า..ตกลงฉันอยู่ที่ไหนกันแน่..อยู่โลกอดีตหรืออนาคต
ตอนนี้เซลล์ประสาทฉันปั่นป่วนไปหมดแล้ว”ยูมิถามอีกครั้ง
“เฮอ......เจ้าอยู่ในโลกอดีต...ลินอิเป็นคนส่งเจ้ามาเพื่อ...”ถึงตรงนี้เขาไม่พูดต่อ
พลางเมินหน้าหนียูมิตลอดเวลา
“เพื่อ...เพื่ออะไร...”ยูมิเซ้าซี้
“เพื่ออะไรละ..ตอบมาซิ”เธอยังคงถามอยู่แต่คาเทียสไม่ตอบ
“เจ้าอย่าเซ้าซี้ข้าได้มั้ย!!”เขาตะวาดดังลั่นภายในห้องเงียบลงทันที
“แล้วทำไมต้องมาตะวาดด้วยละ!!”ยูมิโมโห
“ก...ก็...”คาเทียสพูดตะกุกตะกัก
“พูดดีๆก็ได้นี่....ฉันไม่ใช่วัวใช่ควายนะที่จะมาตะวาดกันง่ายๆ”
ยูมิเงื้อมมือขึ้นเล็กน้อยพลันฟาดใส่หน้าคาเทียส จนชายหนุ่มไม่อาจตั้งตัวได้ทัน ถึงกับล้มลงไปกองอยู่กับพื้น
“อาเมทิส..ช่วยข้าด้วย!”คาเทียสขอความช่วยเหลือกับเพื่อนที่กำลังนั่งมองอย่างสนุกสนาน
“เฮ่อ....งานนี้ข้าช่วยเจ้าไม่ได้จริงๆวะ”อาเมทิสตอบพรางมองสหายที่ตอนนี้
กำลังถูกยูมิกระเถิบหน้าแนบพื้น
“จำไว้....ไอ้อา...เมทิส!”คาเทียสตะโกนดั่งลั่นก่อนที่ยูมิจะหยุดสติตัวเองไม่ให้ทำต่อ
“จำไว้อย่ามาเล่นกับ สึสึกิ ยูมิ คนนี้ ไม่งั้นนายจะต้องโดนแบบนี้ !!!”
“ค...คร้าบ...ท่านยูมิ..ผมไม่กล้าแล้วครับ....”คาเทียสเอ่ยขอร้อง
“เฮอ......ก็ได้แต่จำไว้อย่าทำอีกเธอพูดขู่ๆ
ก่อนที่คาเทียสจะเอ่ยเบาๆแหบๆว่า
\"ถ้าเจ้ารู้เจ้าก็จะต้องตาย...........\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น