[Fiction::Yaoi::]{Golf-Mike} KE OR ME????

ข้อมูลเบื้องต้น

If our love was a fairytale
I would charge in and rescue you
On a yacht baby we would sail
To an island where we'd say I do

And if we had babies they would look like you
It'd be so beautiful if that came true
You don't even know how very special you are

[Chorus]

You leave me breathless
You're everything good in my life
You leave me breathless
I still can't believe that you're mine
You just walked out of one of my dreams
So beautiful you're leaving me
Breathless

And if our love was a story book
We would meet on the very first page
The last chapter would be about
How I'm thankful for the life we've made

And if we had babies they would have your eyes
I would fall deeper watching you give life
You don't even know how very special you are

[Chorus]

You must have been sent from heaven to earth to change me
You're like an angel
The thing that I feel is stronger than love believe me
You're something special
I only hope that I'll one day deserve what you've given me
But all I can do is try
Every day of my life

[Chorus]

ภาคสองของเรื่องนี้ส้มแต่งจาจบแล้วอ่ะ
แต่ไม่ได้มาลงในเด็กดีนะค่ะ
ส้มลงในบอร์ดอ่ะค่ะ
http://gmficza2.invisionplus.net
นะค่ะ
ป.ล.ถ้าอยากหั้ยลงในเด็กดีต่อ
ได้โปรดช่วนเม้นแอนโหวตหน่อยนะค่ะ
เพื่อกำลังใจที่ดีในการแต่งต่อไปค่ะ^^

เนื้อเรื่อง

“ที่รัก อย่าเปนอะไรนะครับ ไมค์ขอโทษ ได้โปรดลืมตามามองหน้าไมค์หน่อยเถอะนะครับ” ร่างสูงแต่ดูบอบบางกระซิบข้างๆหูร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงสีขาวสะอาดของโรงพยาบาล

…….ไมค์ ไม่น่าเลยแก..........
.......................................
......................
..............
.............
.........
.......
..
.
.
....คุณหมอครับ!!! แฟนผมเป็นยังไงบ้างหรอครับ?....

....เอ่อ คือคนไข้หัวฟาดกลับของแข็งอย่างรุนแรง ทำให้เลือดคลั่งในสมองน่ะครับ แต่เราได้ทำการผ่าตัดเรียบร้อย

แล้วครับ แต่...หมอต้องบอกไว้ก่อนนะครับว่าคนไข้น่ะมีอยู่สองกรณีคือไม่เปนเจ้าชายนิทราก็อาจจะ ความจำเสื่อม.....

…ความจำเสื่อม...
………………….
…………….
……….
…….
….
…
..
.

“อืมมมม”
“ที่รัก ตื่นแล้วหรอครับ” ไมค์พูดพร้อมกับรอยยิ้มโชว์ฟันขาวสะอาด
“........”
“กอล์ฟ นายเป็นอะไรรึป่าว เรียกหมอมั้ย?” ร่างเล็กได้แต่สั่นหัวไปมา
“นี่ๆ นายคือใครน่ะ แล้วทำไมเรียกผมว่าที่รักล่ะ?” ตอนนี้ผมรู้สึกว่าท้องผมเบาหวิว สมองไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้น

......นายลืมชั้นจริงๆหรอ?.........



“คือคนไข้ความจำเสื่อมน่ะครับ แล้วหมดคิดว่าคนไข้อาจจะมีนิสัยที่ต่างจากเดิมเล็กน้อยนะครับ”

“ต่างจากเดิม ยังไงครับหมอ”

“อืมมมมม ในกรณีที่ผมเคยพบมานะครับ ถ้าปกติตอนแรกคนไข้นิสัยอ่อนหวานเรียบร้อย แต่กลับกลายเป็นว่า
นิสัยเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ ก้าวร้าว โมโหง่าย อย่างนี้เป็นต้นนะครับ”

“ครับ แล้วกอล์ฟจะกลับเป็นเหมือนเดิมมั้ยครับ?”

“อืมมมมม อันนี้หมอก็ไม่รู้เหมือนกันนะครับ แต่ที่หมอเคยพบมาส่วนมากจะเป็นแบบนี้ตลอดไปนะครับ”

“.......”

“ทำใจไว้บ้างก็ดีนะครับ”

แอ๊ดดดดดดดดด

“ไงนาย ชื่ออะไรน่ะคนสวย^^”

........คนสวย.........

“ นี่นายล่อเล่นรึไงเนี่ย ชั้นนี่นะสวย เหอๆ ตลกมากเลยนะกอล์ฟ” ไมค์พูดพร้อมกลับนั่งลงไปข้างๆเตียง

“ก็ใช่น่ะสิ นายน่ะสวยมากๆหึหึ” กอล์ฟพูดพร้อมยิ้มกริ่ม

“กอล์ฟนายเป็นไรมากป่าวเนี่ย ไมค์จะบอกไรให้นะกอล์ฟไมค์รุกนะไม่ใช่รับ” ถึงจะมีคนทักบ่อยๆก็เหอะ=__=

“ไม่มีทาง อย่ามาหลอกกันเล้ยยยยยยยยยยยยย สวยๆอย่างนายน่ะรุกไม่ขึ้นหลอก”

“กอล์ฟนายสวยกว่าอีกนะ” (ไม่จริง ไมค์ แกสวยกว่ากบอ่ะ)

“เหอะ!!!!” กอล์ฟไม่พูดอะไรต่อ ก็คว้าคอไมค์โน้มลงมาประกบริมฝีฝากลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้าไปหาความหวานจากโพรงปากของร่างบาง ลิ้นเรียวเล็กตวัดเกี่ยวกับลิ้นอุ่นอย่างร้อนแรง ร่างหนาจูบอย่างนาบเนิบจนร่างบางต้องทุบหน้าอกแกร่งเพื่อเป็นสันญานเตือน จนร่างหนาต้องถอนริมฝีปากออกมาอย่างเสียดาย

“เป็นไงคนสวย อย่างนายน่ะรุกไม่ขึ้นร๊อกกกก แค่จูบแค่นี้นายยังเคลิ้มซะ 555+”

“.......” ร่างบางไม่พูดอะไร แต่กลับวิ่งออกไปจากห้องพักซะงั้น

.......ทำไมนะทั้งทีปกติจูบกลับกอล์ฟก็ออกจะบ่อยเวลาเห็นกอล์ฟหน้าแดงก็รู้สึกมีความสุข แต่ทำไมนะเวลากอล์ฟทำแบบนี้เรากลับรู้สึกว่ามีความสุขกว่า.........

.......ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ ทำไมนะ ทำไม.........

+++++++++++ต่อ+++++++++++++

0.11 น.

แอ๊ดดดดดดด

ผมเดินเข้ามาให้ห้องพัก ในหัวมีแต่เรื่องของคนรักที่ความจำเสื่อมแล้วอะไรอีกหลายๆอย่าง ปวดหัวจังเลยแหะ

"กลับมาแล้วหรอครับ...คนสวย...^^" ร่างบนเตียงเอ่ยทักเมื่อ ร่างบางเดินเข้ามาในห้องพัก

"อ้าววววว ทำไมยังไม่ยอยอีกล่ะครับ ที่รัก " พูดจบร่างบางก็เดินไปหอมแก้มคนบนเตียง เพื่อทักทาย

"หึ นี่ๆ คนสวยอย่างเนี่ยไม่เรียกว่าทักทายกันหรอกนะ" แล้วร่างหนาก็ลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วจุมพิตร่างบางเบาๆ พร้อมกลับสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก แม้ความจำเสื่อมแต่ความรู้สึกรักนั้นยังไม่เปลี่ยนแปลง...

"อืมมมม แล้วทำไมกอล์ฟยังไม่นอนล่ะ หืมมม?" ร่างบอบบางเอ่ยถาม

"จะนอนได้งัยล่ะ ในเมื่อที่รักของกอล์ฟยังไม่กลับมาเลย"

"ไมค์กลับมาแล้วครับคนดีของไมค์ นอนซะนะที่รัก...."ไมค์พูดจบ แล้วก็จับตัวกอล์ฟเอนลงนอน

"หึ....ที่รัก....หรอนี่ๆคนสวย อย่างนายน่ะเหมาะจะเรียกชั้นว่าดาร์ลิ้งมากกว่าที่รักอีกน้า555+"

...ดาร์ลิ้ง...โว๊ยยยยยยยยยกอล์ฟเป็นอะไรเนี่ย ใจเย็นๆไว้เพื่อ กอล์ฟ ใจเย็นๆ

"อืม" พูดไม่ทันจบร่างบางก็ถูกมือหนาๆลูบที่เอวบาง พร้อมกับลมหายใจอุ่นๆที่รดต้นคอจากด้านหลัง ใบหน้าของร่างหนาซุกไซร้ไปตามลำคอขาวๆ มือหนาที่ลูบเอวบางก็เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาลูบเนินอกขาวผ่องพร้อมกับเค้นคลึงยอด อกสีชมพูเบาๆแต่กับสร้างความเสียวซ่านให้ร่างบางไม่น้อยเลยทีเดียว

"อ๊ะ....อืมมมมมม นายพอเถอะ"

"โอ๊ะ ตายล่ะขอโทษนะ เด็กน้อย คงจะไม่เคยถูกทำแบบนี้สินะ" กอล์ฟพูดอย่างยียวน แต่มือหนาก็ยังไม่หยุดเค้นคลึงยอดอกของร่างบางเลย

"อ๊ะ ....อืมมมม แฮ่กๆ พะ พอ" ร่างบางหน้าแดงระเรื่อ เริ่มหายใจหอบ ทำไงได้ก็มันไม่เคยถูกทำนิหน่า

"หึหึ" ร่างหนายังไม่หยุดการกระทำนั้นเลยแม้แต่น้อย

"พอซักที!!!!!!!"

เพี๊ยะ!!!!!!!

กอล์ฟหน้าชาหันไปตามแรงตบจากมือเรียว ไมค์ได้แต่ปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้ม สับสนในความคิด

.........เปลี่ยนไปได้ขนาดนี่เชียวเหรอ กอล์ฟ.........

กอล์ฟเอามือขึ้นมาลูบแก้มตัวเองที่ตอนนี้มีรอยแดงเบาๆ

"ทำไม ทำไมนายทำกับชั้นแบบนี้กอล์ฟ!!!!! ทั้งที่เมื่อก่อนนายน่ะ อ่อนหวานจะตาย แล้วชั้นก็ไม่ได้รับด้วย!!!!!!" พูดไปน้ำตาก็ยิ่งไหลอาบแก้ม

"โหๆ เด็กน้อย ไม่ได้จำคำที่ชั้นพูดเลยรึไงหืมมม ก็บอกแล้วไงนายน่ะรุกไม่ขึ้น" พูดจบกอล์ฟก็เดินออกไปที่ระเบียงห้อง ปล่อยให้ไมค์ร้องไห้ออกมาอย่างเศร้าโศก

..............................

.....................

..............

..........

......

....

..

.


........ทำไมนะไมค์ ถึงชั้นจะจำอะไรเกี่ยวกับเราไม่ได้แม้แต่น้อย แต่ความรู้สึกรักนายมันกลับไม่ลดลงเลยนะ ไมค์ นายรักชั้นจริงๆแน่หรอ ทำไมไม่รักที่ตัวชั้นเป็น ชั้นเป็นแบบนี้แล้วนายจะรักชั้นไม่ได้เลยรึไง......

.............ซักวันไมค์ อีกไม่นาน ชั้นจะทำให้นายรักชั้นที่เป็นแบบนี้................

..........กอล์ฟรักไมค์เสมอครับ............


++++++++++ต่อ++++++++++++++


"กอล์ฟ วันนี้กลับบ้านได้แล้วนะ"

"อืมมมมมมมม ดีจังเบื่อจะตายอยู่แล้ว...."

"........" ร่างบางไม่พูดอะไรออกมาได้แต่เดินไปหยิบชุดของกอล์ฟเพื่อให้กอล์ฟเปลี่ยน

.......................

...................

.............

........

.....

..
"นายพิชญะ เชิญรับยาที่ช่อง4ค่ะ"

"เดี๋ยวไมค์เอาให้เองครับ" แล้วไมค์ก็ไปรับยา แล้วพากอล์ฟไปที่รถ

"ไมค์ๆ เดี๋ยวกอล์ฟขับให้นะ" ร่างหนาบอกร่างบางที่กำลังจะไปนั่งี่นั่งคนขับ

"..........."ร่างบางไม่พูดอะไรแล้วก็ขึ้นรถไป เมื่อกอล์ฟขับรถออกมาจากโรงพยาบาลได้ซักพักก็เหลือบไปมองไมค์ตลอดแต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล

..............ไม่เอ่ยปากพูดอะไร.................

..............ไม่แม้แต่จะหันมามอง...............

"อืมมมมม เราแวะทานข้าวกันก่อนมั้ย?" กอล์ฟจึงทำลายบรรยากาศด้วยการขวนทานข้าว

"แล้วแต่ละกัน" สั้นๆง่ายๆได้ใจความ=______= แล้วกอล์ฟก็เลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งนึง
พอเข้าไปที่ร้านพนักงานก็พาทั้งสองไปนั่งที่โต๊ะด้านในของร้าน

"ทานอะไรดีล่ะ?" ร่างสูงเอ่ยถามร่างบางที่เอาแต่ก้มหน้าดูเมนูแต่ไม่พูดอะไร

"............"

"............"

"งั้นชั้นสั่งให้แล้วกัน" กอล์ฟก็สั่งอาหารไป ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ แต่ดูเหมือนว่าอาหารมื้อนี้ช่างไม่อร่อยเอาเสียเลย

..........ต่างคนต่างกิน.............

........ ต่างคนต่างไม่พูด..........

......มองหน้ากันซักนิดก็ไม่มี......

......ชั้นคงผิดจนไม่หน้าอภัยสินะ....

..............ขอโทษ................




แล้วทั้งสองก็กลับมาถึงคอนโดที่พักอยู่ด้วยกัน ไม่ได้แต่เงียบไม่พูดอะไรเหมือนเดิม

"กอล์ฟ ไมค์ไปอาบน้ำก่อนนะครับ" ร่างบางเอ่ยปากบอก

"อืมมมมมมม" ร่างสูงไม่พูดอะไร ยังมัวแต่จ้องทีวีตรงหน้าทั้งที่ในสมองกลับไม่มีมันอยู่เลยซักนิด

...................................

........................

...............

......

...

..

.


"กอล์ฟเสร็จแล้วไปอาบต่อเลยนะ"

"อืมๆ" เมื่อกอล์ฟเข้าไปอาบน้ำ ไมค์ก็เดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหาอะไรดื่มแก้กระหาย แต่เมื่อไปถึงดวงตาคู๋สวยก็พบกับกระดาษโน๊ตเล็กติดอยู่กับตู้เย็น เมื่อเอาขึ้นมาอ่านก็พบกับข้อความที่เขียนด้วยรายมือหวัดของกอล์ฟ

.......ชั้นคงผิดจนไม่น่าให้อภัย แต่อยากให้รู้เอาไว้ว่า สำหรับชั้นความรักทีมีให้นายนั้นยังไม่เคยเปลี่ยนแปลง แม้จะจำอะไรไม่ได้ นายจะรักชั้นที่เป็นแบบนี้ได้มั้ย?.............

ข้อความที่บอกความรู้สึกของคนที่ร่างบางรัก.....

มือเรียวเดินไปหยิบปากกาขึ้นมาแล้วเขียนข้อความต่อท้ายลงไป


..........ชั้นรักนายเหมือนเดิม แต่ยังทำใจไม่ได้เท่านั้น.........


แล้วร่างเล็กๆก็พาขาเดินออกจากห้อง แล้วไปยืนรับลมที่ระเบียง ไม่นานกอล์ฟก็อาบน้ำเสร็จ พอออกมาจากห้องน้ำก็ได้เดินไปดูกระดาษโน๊ตที่ติดไว้ เมื่ออ่านจบมือหนาก็ได้บรรจงเขียนข้อความลงไป............

..........................

...............

........

......

...

..

.


"ไมค์ครับ ไปเอาน้ำให้ผมหน่อยได้มั้ยครับ กอล์ฟจะกินยาอ่ะ"

"ได้ครับๆ" แล้วไมค์ก็เดินไปเอาน้ำให้กอล์ฟ แต่สายตาก็สะดุดกับกระดาษสีชมพูใบใหม่ที่มีรายมือหวัดเหมือนเดิม เขียนเพียงข้อความสั้นๆ


ข้อความสั้นๆที่อาจจะดูไม่มีความหมายอะไร


ข้อความสั้นๆที่ร่างบางอ่านแล้วหัวใจมันหวั่นไหว


ข้อความสั้นๆ ที่อ่านแล้วดวงตาคู่สวยกลับระรื่นไปด้วยน้ำตา


ข้อความสั้นๆที่เขียนว่า



Sorry....... I Love U



ร่างเล็กได้แต่ยืนปล่อยให้น้ำตาไหลริน เรียวขาเล็กได้พาร่างวิ่งไปหาคนที่รักจนสุดหัวใจ สองแขนโอบกอดคนๆนั้นไว้ เสียงสะอื้นเบาๆ กับถ้อยคำที่บอกว่า ไมค์ก็รักกอล์ฟ ซ้ำไปซ้ำมา.....

ร่างสองร่างที่ยืนโอบกอดกันไว้

กอดที่เหมือนกับจะเป็นการทดแทนอะไรบางอย่างที่หายไป


แค่คำว่า.......รัก........ ที่ทั้งสองบอกอีกฝ่าย



แค่คำว่า.......รัก........ ที่สั้นๆ



.........แต่ความรู้สึกดีๆ มันได้ทดแทนและเติมเต็มช่องว่างระหว่างคนสองคนได้..........



............................แค่นั้นทั้งสองคงไม่ต้องการอะไรอีก..............................



............................แค่มีคนที่รักอยู่ข้างๆก็พอ......................



++++++++++++ต่อ++++++++++++++


ท้องฟ้าที่ไร้หมู่เมฆมีแต่ดวงจันทร์ที่เปนราชินียามค่ำคืน ไร้คำพูดใดๆ ไม่มีแม้แต่จะมองหน้ากัน แต่ความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน มันมากพอที่จะไม่ต้องเอื้อนเอ่ยคำใด แต่ทั้งคู่ก็รับรู้ด้วยใจ ร่างบางที่นั่งอยู่บนตักอันแข็งแกร่งของร่างสูง ได้มองไปที่ดวงจันทร์ดวงโตที่ทอแสงสวยงามในค่ำคืนนี้ มือที่ผสานกันอยู่ได้ทำหน้าที่มอบความอบอุ่นให้แก่กัน.......

"ไมค์ครับ กอล์ฟรักไมค์นะครับ"

"อืมมมมมม ไมค์รู้แล้ว"

"ถ้ากอล์ฟเป็นแบบนี้ไมค์จะรักกอล์ฟได้มั้ย?"

"............"

"..........."

"ได้สิ ไม่ว่ากอล์ฟจะเป็นแบบไหน ไมค์ก็รักกอล์ฟเสมอเลยนะ^^"

"^^" กอล์ฟไม่พูดอะไร สองแขนได้กอดร่างเล็กๆบนตักตัวเองให้แน่นขึ้นใบหน้าคมคายซุกไปที่ไหล่ของร่างบาง

"กอล์ฟ นายเคยได้ยินเรื่องตำนานการเกิดดวงดาวแระดวงจันทร์มั้น?"

"ไมค์อ่ะ เป็นไงเหรอ?เล่าให้กอล์ฟฟังหน่อยสิ^^"

"^^ได้เลย.........แต่ก่อนนะโลกนี้น่ะมีดวงจันทร์อยู่สองดวง ดวงแรกเป็นผู้ชายดวงใหญ่มาก ดวงที่สองเป็นผู้หญิงก็เท่ากับพระจันทร์ที่เราเห็นในปัจจุบันนี้ล่ะ ทั้งสองเป็นเพื่อนรักกัน พระจันทร์ผู้หญิงน่ะเกิดหลงรักพระอาทิตย์เพราะคิดว่าพระอาทิตย์ให้แสงอันอบอุ่นแก่ตน แต่กลับไม่รู้เลยว่าพระจันทร์ผู้ชายเพื่อนสนิทของตนนั้นได้หลงรักตนเองอยู่ แล้ววันนึงพระจันทร์ผู้หญิงจึงตัดสินใจออกเดินทางไปหาพระอาทิตย์ แล้วพระจันทร์ผู้หญิงก็จากไป เมื่อพระจันทร์ผู้หญิงจากไปพระจันทร์ผู้ชายก็กินไม่ได้นอนไม่หลับ แล้วพระจันทร์ผู้ชายจึงตัดสินไปออกเดินทางเพื่อไปหาพระจันทร์ผู้หญิง....แต่พระจันทร์ผู้ชายกลัวว่าจะหาพระจันทร์ผู้หญิงไม่พบจึงได้ใช่วิธีระเบิดตัวเองเป็นเศษเล็กเศษน้อยในระบบสุริยะจักรวาล และเมื่อพระจันทร์ผู้หญิงไปถึงก็พบว่าพระอาทิตย์นั้นไม่ได้ให้แสงอันอบอุ่นแก่ตนเพียงผู้เดียว แต่ให้แสงนั้นไปยังดาวเคราะห์ดวงอื่นๆด้วย พระจันทร์ผู้หญิงจึงรู้สึกเสียใจมาก จึงได้เดินทางกลับมาหาพระจันทร์ผู้ชายเพื่อนรัก แต่เมื่อกลับมากลับพบว่าพระจันทร์ผู้ชายนั้นไม่อยู่เสียแล้ว ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาทั้งสองก็ไม่ได้พบกันอีก และเมื่อวันไหนมีดวงดาววันนั้นก็ไม่มีพระจันทร์ วันไหนมีพระจันทร์วันนั้นก็ไม่มีดวงดาว.........."


"................" เล่าจบดวงตาคู่สวยก็มีน้ำตาระรื่นออกมา ร่างสูงได้แต่กอดปลอบแล้วพูดว่า

"เศร้าเนอะไมค์ แต่กอล์ฟจะอยู่กับคนสวยคนนี้ไปนานๆ เราจะเป็นพระจันทร์สองดวงที่ไม่มีวันแยกจากกัน"

"สัญญานะ^^"

"สัญญาครับผม" พูดจบก็ทำหน้าทะเล้นใส่ร่างบางทีนึง แถมได้กำปั้นน้อยๆทุกไหล่ทีนึงเป็นของแถม

"ง่ะเจ็บนะไมค์Y^Y เชอะงอลจริงด้วย"

"นี่ไม่ตองมางอลเลย"

".........."

"นี่ๆ ตากบงอลจริงหรอ?"

".........."

"โอ๋ๆ เค้าขอโทษนะตัวเอง ดีกันน้า^^" ไมค์พูดพร้อมกับสายตาอันแบ๊วๆ=_____=

"........." เฮ้ยยงอลจริงด้วยT^T เอาไงดีเนี่ย

จุ๊บ!!!

ริมฝีปากอวบอิ่มสัมผัสไปที่แก้มนุ่มๆของร่างสูงเบา

"หายโกรธนะ"

"อิอิ ครับๆหายแล้ว^^" พูดเสร็จวงแขนอันแข็งแกร่งก็โอบอุ้มร่างเล็กขึ้น

"เฮ้ยยยยยย ทำไรน่ะ>////<"

"ป่าวนี่ ไปนอนเถอะครับ"

"อืมๆ"

..............................................


.................................


...................


...........


.......


....


..


.



"อืมๆ กอล์ฟเดี๋ยวไมค์ไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ" พูดจบไมค์ก็เดินไปเปลี่ยนเสื้อ ซักพักก็ออกมาในชุดเสื้อกล้ามสีดำกับกางสีขาวบางๆ

"กอล์ฟมันร้อนๆนะ" พูดไปพร้อมกับขยับเสื้อไปมาเพื่อระบายความร้อนแต่ที่ไหนได้ มันกลับไปเพิ่มความหื่นให้ใครบางคนซะแล้ว เหงื่อที่ไหลออกมาเล็กน้อยทำให้ตามตัวของร่างบางตอนนี้เปียกชื้นเล็กน้อย

"ทำไรเนี่ย?" ไมค์ถามกอล์ฟที่อยู่เดินเข้ามากอด

"ตัวเหนียวๆนะไมค์ เซ็กซี่จังเลย" ไม่พูดป่าวมือหนาๆก็ลูบไล้ไปตามไห้ปลาร้าและเนินอกของร่างบาง ใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสีแดงเรื่อ มือหนาเริ่มซุกซนเข้าไปลูบไล้บนเนินอกและสะกิดเบาๆที่ตุ่มไตที่เริ่งชูชันขึ้นด้วยแรงอารมณ์

"อ๊ะ อืมมมมม ปล่อยนะอย่ามายุ่ง" มือเรียวค่อยๆผลักไสมือหนาของอีกคนให้ออกไปพ้นจากลำตัว แต่กลับยิ่งทำให้มือหนาลูบไล้ได้มากขึ้น

"ไหนบอกให้ปล่อยดูสิ นายก็มีอารมณ์จะแย่" พูดจบก็ค่อยๆเอื้อมใบหน้าสวยให้ลงมาประกบจูบ ลิ้นร้อนดูดดุนลิ้นเล็กอย่างสนุกสนาน พลางควานน้ำหวานภายในโพรงปากเล็ก

"อืมมมม อ๊ะ..... อืมมมมมมม" มือเรียวค่อยๆผลักอกหนาให้ห่างจากตัว ด้วยแรงทั้งหมดที่มีส่งผลให้ร่างสูงล้มลงไปในเตียงกว้าง

"ชั้นไม่ให้นายรุกหลอกหน่า" พูดจบร่างบางก็โถมทาบทับตัวเข้าใส่ร่างหนาบนเตียง

"วันนี้ชั้นจะทำให้นายรู้ตัวซะที ว่านายน่ะรุกไม่ขึ้น" ร่างหนาที่ถูกร่างบางทาบทับ ค่อยๆเอี้ยวตัวหลบ แล้วขึ้นทาบทับร่างบางแทน ก่อนจะซุกไซร้ใบหน้าคมลงที่รำคอขาว ของร่างบาง ก่อนที่จะสร้างรอยรักจำนวนมากแล้วกัดลงเบาๆบนรำคอ จนเกิดรอยสีม่วงช้ำ

"อืมมมมม จะ เจ็บ"มือเรียวดันไหล่หนาให้ออกห่างจากตัว แต่ร่างหนาเร็วกว่าเอี้ยวตัวหลบทัน แล้วค่อยๆเกี่ยวกระหวัดเอวบางให้เข้ามาประชิดตัว

"ทำไมชอบผลักกันนัก ชอบความรุนแรงรึไง?" ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์

"อะ อะ ไอบ้า!!!ปล่อยนะ!!!" ร่างบางกรีดเสียงร้อง พลางดิ้นไปมาและพยายามสบัดตัวให้หลุดออกจากอ้อมแขนแกร่ง แต่ยิ่งทำให้ร่างหนากระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น มือหนาเริ่มซุกซนอีกครั้งมือหนาค่อยๆล้วงเข้าไปในชายกางเกงที่เปิดอ้ากว้าง ก่อนที่จะลูบไร้ท่อนเนื้อบางอย่างที่เริ่มชูชันขึ้น ผ่านเนื้อผ้าบาง

"อ๊ะ อ๊าาาาาาาาา ฮึก อะ อย่างเล่นแบบ นะ นี้สิ อืมมมม" ใบหน้าหวานใสที่ขึ้นสีเรื่อสะบัดไปมา มือหนาอีกข้างที่วางอยู่ค่อยถอดเสื้อกล้าวตัวเล็กออกจากลำตัวของร่างบาง ถึงแม้ร่างบางจะยื้ออยู่นาน แต่ด้วยความที่ตัวเองถูกลูบไร้จากด้านล่าง ทำให้ไม่สามารถขัดขืนร่างหนาได้ เสื้อกล้ามสีดำถูกโยนไปอีกทาง มือหนาลูบไล้เนินอกเนียนก่อนจะกระซิบเบาๆข้างหู

"ไมค์ นายสวยจัง" พูดเบาๆก่อนที่จะจูบซับเหงื่อบนใบหน้าหวาน ส่วนมืออีกข้างที่ทำหน้าที่ปรนปรือส่วนล่างของร่างบางนั้นก็หยุดชะงัก ก่อนจะถอนมือออกอย่างเสียดาย....

"อ๊ะ ยะ หยุดทำไม ล่ะ?" ร่างบางร้องถามเมื่อร่างสูงหยุดไปเสียดื้อๆ

"ก็เพราะไมค์ไม่ชอบน่ะสิ" ร่างบางไม่พูดอะไร แต่กลับโถมตัวไปกอดร่างหนาพร้อมกลับกระซิบข้างหูว่า

"เราต้องการกอล์ฟนะ ทำต่อได้มั้ย?" ริมฝีปากบางพูดพร้อมกับมือเรียวที่ลูบไปที่แกนกายของร่างสูงที่อยู่ใต้เนื้อผ้าบางเบาๆ และจ้องมองร่างสูงอย่างอ้อนๆ ดูตาที่ดูฉ่ำเยิ้มเพราะแรงอารมณ์ที่ถูกร่างสูงปลุกขึ้นมา

"หึหึ มายั่วกันอย่างนี้เลยหรอครับ" สายตาเจ้าเล่ห์มองร่างบาง และค่อยๆผลักร่างบางลงบนเตียงพร้อมกับขึ้นค่อมร่างบาง มือหนาๆเริ่มทำหน้าทีลูบไล้ไปตามแผ่นอกขาวๆ ส่วนมืออีกข้างก็ทำหน้าที่เค้นคลึงสะโพกบางของคนตัวเล็กเบาๆแล้วก็ค่อยๆเพิ่มความรุนแรงตามลำดับ ดวงหน้าคมเข้มซุกไซร้ไปตามลำคอและขบเม้มเบาที่ติ่งหูของร่างบาง...

"อ๊ะ อืมมมมม อ๊าาาาาาาาา" เรียวแขนบางโอบคอร่างสูงมาประกบริมฝีปาก ลิ้นเรียวเกี่ยวตวัดกับลิ้นอุ่นอย่างร้อนแรง..

"หึหึ ร้อนแรงจังนะคนสวย" เมื่อได้ยินที่ร่างสูงพูดดวงหน้าขาวก็ขึ้นสีอย่างรวดเร็ว

"อะ ไอบะ อ๊ะ อ๊าาาาาาา" พูดไม่ทันจบร่างบางก็หลุดเสียงครางออกมาเมื่อร่างสูงก้มลงไปไล่เลียบริเวณหน้าท้องแบนราบของตน และต่ำลงไปเรื่อยๆจนถึงบริเวณท้องน้อยของคนตัวเล็ก มือหนาค่อยๆเกี่ยวขอบกางเกงตัวเล็กๆลงมาแล้วค่อยๆไล้เลียแท่งเนื้อร้อนของร่างบางเบาๆ

"อ๊ะ อืมมมมมม แฮ่กๆ" มือเรียวขยุ้มไปที่ผ้าปูที่นอนสีขาวบริสุทธิ์เพื่อเป็นการระบายอารมณ์ ไม่นานกางเกงผ้าฝ้ายสีขาวบางๆก็ถูกถอดออกไปจากเรียวขา ร่างสูงทำการถอดเสื้อผ้าของตนออกอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ร่างทั้งสองก็ได้เปลือยปล่าวทั้งคู่ ลิ้นร้อนได้ถอดออกจากการไล้เลียท่อนเนื้อของร่างบาง ไม่ช้ามือหนาๆก็ได้เข้าไปกรอบกุมแท่งเนื้อร้อนแทน และได้ชักขึ้นชักลงอย่างนาบเนิบแล้วก็เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ

"อ๊ะ อ๊าาาาาาา อืมมมมม อ๊ะ อ๊าาาาาาาาาาาาาา" ร่างบางครางออกมาจนสุดเสียงและได้ปลดปล่อยสายธารแห่งความสุขสมออกมาระรอกใหญ่

"แฮ่กๆ " ดวงหน้าแดงกล่ำและสายตาฉ่ำเยิ้มได้มองไปที่ไปหน้าคมที่ยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้

"พร้อมนะที่รัก" ริมฝีปากหนาเอ่ยถามคนใต้ร่างที่ข้างหูเบาๆ ร่างบางไม่ตอบอะไรได้แต่พยักหน้าให้ช้าๆ เมื่อร่างบางพยักหน้าเป็นสันญาณว่าตนพร้อมแล้ว นิ้วเรียวยาวก็ถูกส่งเข้าไปสำรวจช่องทางคับแคบทันที...

"อ๊ะ ฮึก จะ เจ็บ ไมค์เจ็บ" ดวงตาคู่สวยเปอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา ร่างสูงก้มลงไปจูบซับน้ำตาเบาและพูดว่า

"อย่าเกร็งนะครับ คนดีของผม" ใบหน้าสวยพยักขึ้นลงเป็นการรับรู้ นิ้วเรียวยาวค่อยๆขยับเข้าออกเบา และค่อยๆเพื่มจำนวนขึ้น จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสามและก็เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นว่าช่องทางคับแคบได้ขยายออกพอที่จะรับส่วนแข็งขึงของตนแล้วนิ้วทั้งหมดก็ถูกถอนออกมา แล้วได้แทนที่ด้วยบางสิ่งที่ใหญ่กว่า

"ฮึก ฮือๆ มะ ไมค์เจ็บนะ" แม้จะได้เตรียมความพร้อมมาบ้างแล้วแต่ด้วยขนาดที่แตกต่างกันมากทำให้ช่องทางเล็กๆเริ่มฉีกขาดเพราะร่างบางเกร็งด้วยทำให้ร่างหนารู้สึกปวดหนึบเพราะมันได้บีบรัดส่วนของร่างสูงอย่างแรง ทั้งที่ตอนนี้เข้าไปได้ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ

"ไมค์ครับ ผ่อนคลายหน่อยนะครับ กอล์ฟขยับไม่ได้นะครับ" ร่างบางก็เริ่มผ่อนคลายลงตามที่ร่างสูงบอกแล้วก็ปรับการหายใจได้แล้ว ร่างสูงก็เริ่มค่อยๆดุนดันแกนกายของตนเข้าไปจนสุด และเริ่มขยับเข้าออกจากๆช้าๆเริ่มเร็วขึ้น เร็วขึ้น จนตอนนี้ทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงครางอย่างสุขสมของร่างบางและอันหน้าอายของการที่เนื้อได้กระทบกัน แต่ทั้งคู่กลับไม่สนใจเพราะตอนนี้ทั้งสองเต็มไปด้วยแรงอารมณ์...

"อ๊ะ อืมมมมม อ๊าาาาาาา แฮ่กๆ อ๊าาาาาาาาาาาาาา" แล้วร่างสูงก็พลิกตัวร่างบางให้ขึ้นมาค่อมตัวเองเอาไว้

"ไหน ลองขยับสิครับ" ร่างสูงบอกร่างบางพร้อมกับสายตาเจ้าเล่ห์

"มะ ไม่เอา" ร่างบางส่ายหัวไปมาอย่างน่ารัก เมื่อเห็นคนตรงหน้าไม่ยอม ร่างสูงจึงได้ไปปลุกอารมณ์คนตรงหน้าด้วยการขยับท่อนเนื้อของร่างบาง ไม่นานสะโพกของร่างบางก็เริ่มขยับขึ้นลงตามจังหวะที่ร่างสูงมอบให้

"อ๊ะ อ๊าาาาาาา แฮ่กๆ อืมมมมม อ๊าาาาาาา"

"อะ อีกนิดเดียวนะครับไปพร้อมกันนะครับ" พูดจบร่างสูงก็เอื้อมมือไปจับที่สะโพกของร่างบางและจับกระแทกลงมาสองสามครั้ง

"อ๊าาาาาาาาาาาาาา" ร่างบางครางออกมาเป็นครั้งสุดท้ายและได้ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องแข็งแกร่ง และร่างสูงก็ได้ปลดปล่อยน้ำรักหลายระรอกเข้าไปในตัวร่างบาง จนร่างบางรู้สึกหวิวๆบริเวณท้องน้อย ร้ำรักที่ขุ่นปนสีส้มนิดๆไหลออกมาตามเรียวขาขาว แขนแกร่งเอื้อมมือไปโอบกอดคนตัวเล็กมากอดแล้วทั้งท้องก็เข้าสู่นิทราไปในที่สุด

......................................

.........................

.................

..........

......

...

..

.

"อืมมมมมมมมม" ใบหน้าหวานกระพริบตาเพื่อปรับแสงให้กับสายตาตัวเอง เมื่อมองชัดขึ้นแล้วก็ได้หันไปมองคนข้างๆที่ตอนนี้ยังหลับอยู่ข้างๆ เมื่อเห็นว่ากอล์ฟยังไม่ตื่นไมค์ก็ค่อยๆขยับออกจากวงแขนอบอุ่นที่โอบกอดตัวเองไว้ทั้งคืน ริมฝีปากบางยกยิ้มขึ้นเมื่อมองใบหน้าของผู้เป็นที่รักยามหลับ แล้วเรียวขาขาวก็ค่อยๆ เตะไปบนพื้นเพื่อที่จะไปอาบน้ำ แต่.....

"โอ๊ยยยยยย" ความเจ็บบริเวณสะโพกที่แล่นริ้วไปตามร่างกายเพราะการทำกิจกรรมเมื่อคืน

"หืมมมมมม ไมค์เป็นอะไรมากมั้ยครับ?" ร่างสูงที่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงร้องของร่างบางเมื่อเห็นคนที่รักล้มลงไปข้างเตียง จึงรีบถามอย่างเป็นห่วงพร้อมกับโอบประคองร่างบางไว้

"หนอยยยยยยยย เพราะใครกันล่ะ"

"แหะๆ ขอโทษคร้าบบบบบบบบบ" กอล์ฟรีบขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ เมื่อเห็นดังนั้นหน้าที่เคยมู่ทู่กลับยิ้มแย้มออกมาอย่างอารมณ์ดี

"คิคิ อืมๆไม่โกรธแล้วแต่วันนี้กอล์ฟต้องดูแลไมค์ทั้งวันด้วย-0-"

"ได้เลยครับคุณภรรยา^^"

"บะ บ้า >////<" ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่ในใจก็ดีใจที่กอล์ฟเรียกแบบนี้

"อืมมมมมมเห็นมั้ย บอกแล้วนายน่ะรุกไม่ขึ้นแล้วก็ลุกไม่ขึ้น555+"(คำนี้คุ้นๆมั้ย?^^")

"หนอยยยยยยยยย ชิงอลลล-3-" แล้วเช้าวันใหม่ทีมีแต่เสียงหัวเราะของทั้งสอง ความขัดคล่องใจที่เคยมีก็ได้หายไป

..........เพราะ ความรัก ที่ทั้งสองมีให้กัน.......................


..........เพราะ ความรัก จึงยอมรับในสิ่งที่เปลี่ยนแปลงได้....


..........เพราะ ความรัก ทิถิที่เคยมีก็ได้หายไป................



>>>>>>>>>5 ปีต่อมา<<<<<<<<<<


"นี่ๆ ตากบ รีบๆหน่อยได้มั้ยเดี๋ยวไปรับลูกสายพอดี" ร่างบางบอกผู้เป็นสามีที่ตอนนี้ขับรถอย่างเอาเป็นเอาตายเป็นคุณภรรยาที่น่ารักที่นับวันยิ่งดุขึ้นเลยๆ เร่งให้ขับรถเพราะเดี๋ยวจะไปรับลูกสาวตัวน้อยที่ตอนนี้อยู่ที่
โรงเรียนเตรียมอนุบาล

"โธ่~~~ที่รัก ก็เห็นๆอยู่หนิว่ารถมันติด อีกอย่างนะยังไม่ถึงเวลาเลิกของลูกเลยด้วย"

"นี่ ไม่ต้องมาเถียงเลย" ร่างบางหันไปว่าร่างสูงพร้อมกับรังสีอำมหิต

"แหะๆ จ๊ะๆ ไม่เถียงแล้วครับ" หลังจากเหตุการณ์ที่ผมความจำเสื่อมแล้วได้กลับมาเป็นเมะแทน ตอนนี้ก็ผ่านมา5ปีแล้ว หลังจากที่ทั้งสองได้เข้าใจกันแล้วหนึ่งปีต่อมาก็ได้เกิดเรื่องอันน่าทึ่งขึ้น เพราะไมค์ไปตั้งท้องลูกสาวตัวน้อยขึ้นมา ทั้งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่....มันก็เกิดขึ้นแล้ว และต้องขอบคุณสวรรค์ที่ได้
บรรดาลให้ผมกับไมค์มีโซ่ทองคล้องใจ ที่แม้จะงงๆว่าเป็นไปได้ไงแต่เมื่อเค้าเกิดมาแล้ว ผมและไมค์ก็ดีใจมากและผมก็ดูแลเค้าอย่างดีเพราะทั้งไมค์และลูกสาวตัวน้อยก็เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของผมทั้งสองคนเช่นกัน
เฮ้อออออออออ อยากบอกว่าตอนนี้ผมมีความสุขมากที่เดียวล่ะครับ^^

.....................................


.....................


..........


...


..


.

และไม่นานรถของทั้งสองก็ได้ขับเคลื่อนมาถึงโรงเรียนเตรียมอนุบาลที่ลูกสาวของทั้งคู่ได้เรียนอยู่ เมื่อทั้งสองลงไปก็ได้ไปหาเด็กน้อยที่กำลังนั่งคอยอยู่ที่โต๊ะม้าหินพร้อมกับเพื่อนผู้หญิงของเจ้าตัวที่ห้อมรอบอยู่รอบๆ=__________=

"ซ่า!!!ป๊ากับม๊ามารับแล้วลูก" เมื่อเด็กน้อยเห็นป๊ากับม๊าของตนก็ยิ้มกว้าง ลูกของทั้งสองที่ดูสูงกว่าเด็กวัยเดียวกันมาก และหน้าตาที่ติดออกจะหล่อเหลาเหมือนพ่อและการแต่งตัวที่เจ้าตัวพูดนักพูกหนาว่าชอบทั้งที่มันไม่ใช่ชุดผู้หญิงแม้แต่น้อย

"อ๊ะ ป๊ากับม๊าซ่ามารับแล้ว งั้นซ่าไปก่อนนะพรุ่งนี้เจอกันนะคุณหนูผู้น่ารักทั้งหลาย" เด็กน้อบพูดพร้อมกับทำท่าเคารพซึ่งทำให้เหลาคุณหนูผู้น่ารักของเจ้าตัวหน้าแดงไปตามระเบียบ(แน่จัยว่าเด็ก3ขวบ)

"ซ่า!!!!สาวๆเต็มเลยนะลูก ก็นะออกจะหล่อเหมือนป๊านิ"ร่างสูงพูดพร้อมกับอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาในอ้อมอก

"คิคิ " เด็กน้อยยิ้มรับกับคำชมของป๊าของตน

"นี่ๆ พอเลยๆ ซ่าอ่ะ ทำไมชอบทำตัวแบบนี้ล่ะลูก"

"โธ่~~ม๊าก็ ซ่าไม่ได้ไปจีบนะ เค้ามาหาซ่าเองทั้งนั้น" น่านนนนนนนนน ดูๆเจ้าชู้ตั้งแต่3ขวบ

"หึหึ พ่อคนเสน่ห์แรง" ดูๆเข้ากันทั้งพ่อทั้งลูก-0-***

"หยุดเลยทั้งสองคนนั้นล่ะ ไปๆกลับบ้านได้แล้ว" แล้วทั้งสามก็กลับบ้านของตน



...........แม้ตอนแรกอาจจะมีเรื่องราวสับสน แต่ทั้งสองก็ผ่านไปได้ด้วยดี..............


...........ตอนนี้จึงกลายเป็นครอบครัวที่อบอุ่น.............


..........เพราะความรักสินะ ทุกอย่างถึงเป็นไปได้ด้วยดี และจบลงด้วยดี............


.........................เพราะรักจึงเกิดปฏิหารณ์.....................................