มนตร์สุดเพี้ยน เปลี่ยนนายคาสโนว่า ให้เป็นนางคาสโนวี่

ลำดับตอนที่ #8 : chapter 02 น้องใหม่ใสกิ๊งนิ้งซะไม่มี ( 100%)

สายไหม Talk

บนห้อง เรียนชั้น ม. 5/2 ของโรงเรียนเอกชน แห่งหนึ่ง

หญิงสาวคนหนึ่งกำลัง แนะนำตัวเองเนื่องจาก เป็นนักเรียนใหม่

โดยมี อาจารย์ ผู้หญิงยืนอยู่ด้านข้าง

“ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ  วารี  รัตนวาริณ  ชื่อเล่นว่า น้ำค่ะขอฝากตัวด้วยนะคะ “

“ ยินดีรับฝากทั้งตัว และหัวใจเลยคร้าบ “ เสียงของหนึ่งในพลพรรคหูดำ (หน้าหม้อ )

ของห้องที่ชื่อ ต้อม พูด

“นายต้อมเงียบไปเลยนะ อยากเจอสันหนังสืออีกหรือไง  เอาล่ะพวกเธอที่ตรงไหนว่างๆ บอกให้เพื่อนนั่งด้วยก็แล้วกัน “ อาจารย์เอ่ย

“ ตรงนี้ครับ “

“ ข้างๆผมว่างครับ “

“ตรง นี้ไม่ว่างแต่ หัวใจผมยังว่างครับ “ (มุขเลี่ยน ชวนอ้วกแตกมาก)

เสียงนักเรียนในห้องต่างเอ่ยเชื้อเชิญ เธอ อย่างขยันขันแข็ง (โดย เฉพาะนักเรียนชาย )

เฮ้อ...เฮ้อ..และเฮ้อ..

                                 ฉันถอนหายใจ ด้วยความเซ็งจิต

เมื่อมองบรรดา ตัวผู้ในห้องต่าง กระดี้ กระด้า กันใหญ่  เมื่อมีนักเรียนใหม่เข้ามา....

อย่างนี้แหละ อย่างที่เขาว่าไว้ ขี้ใหม่หมาหอม

แต่ดูๆ ไป เด็กใหม่นี่ก็หน้าตา สวยเหมือนกันแฮะ ว่าแต่หน้าตาคุ้นๆจัง

เธอหันซ้ายหันขวา เพื่อมองหา ที่นั่งว่างๆ ดูเธอท่าทางจะไม่อยากนั่ง คู่กับพวกผู้ชายซักเท่าไหร่

แน่ล่ะเล่น จ้องเอาๆ ด้วยสายตาหื่นกระหายขนาดนั้น   เป็นใครก็ไม่อยากนั่งด้วย

ด้วยความที่ฉันเป็นคนดีมีน้ำใจ + เป็นนางเอก    ฉันเลย ตัดสินใจเชื้อเชิญ ให้เธอมานั่งข้างๆ

“ ทางนี้จ๊ะ ทางนี้ว่างอยู่ “ ฉันยกมือเรียกเธอ ให้มานั่งตรงที่แถว ของฉัน

ที่ห้องนี้ จัดแถวที่นั่งเป็น สามตัวติดกัน ฉันกับยัยกิ่ง นั่งติดกันอยู่แล้วจึงเหลือที่นั่งอีกหนึ่งที่พอดี

เธอรีบเดินมาทันที ก่อนจะส่งยิ้มหวานชนิดที่ผู้ชายเห็นแล้ว ต้องละลาย ไปตามๆกัน

แต่บังเอิญ ฉันไม่ใช่ผู้ชาย ก็เลยไม่รู้สึก อะไร แค่ใจเต้นนิดๆ (ย้ำแค่นิดๆ ) เท่านั้น

“ ขอบใจนะ เรา  ชื่อน้ำ เธอชื่ออะไร เหรอ “

“ ฉันชื่อสายไหม เรียก ฉันสั้นๆว่าไหม ก็ได้ ส่วนนี่ เพื่อนเรา ชื่อกิ่ง “ ฉันผายมือไปทางยัยกิ่ง

ที่ยิ้มกว้างไปถึงไหนๆ ก่อนจะผงกหัวลงให้เล็กน้อย

“ สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จักนะ “

“ เช่นกันจ๊ะ  “ ยัยกิ่งตอบเธอก่อนจะหันมาทางฉัน

“ ไหม แกจะว่าอะไรมั้ย ถ้าฉันขอไปนั่งริมน่ะ “

“ อือ ตามใจแกสิ “

สิ้นคำยัย กิ่งก็ลุกเปลี่ยนที่ ในจังหวะเดียว กับที่ น้ำก้าวเดินเข้ามาพอดีทำให้

เธอสะดุดมาทางฉัน และที่สำคัญ ปากเธอกับปากฉัน กำลังจะชนกัน!!!

จุ๊บ!! ทุกสรรพสิ่งในห้องต่างเงียบงัน

เมื่อปากของเธอ กับปากของฉัน เกือบจะชนกัน ดีนะที่เอา มือมากั้นไว้ทัน

ฮู่.....เกือบไปแล้ว เกือบเสียเฟิสคิส ให้ผู้หญิงซะแล้วไหมล่ะ

นึกว่าจะได้โชว์ ช็อตเด็ดสะเก็ดวาย ให้บรรดาผองเพื่อนได้ชมซะแล้ว

“ โทษที “เธอเอ่ย

“ ไม่เป็นไร “ ฉันตอบเธอกลับไป

แวบหนึ่งฉันคิดว่าแววตาของเธอเหมือนจะเสียดายในอะไรบางอย่าง

แต่ฉันคิดว่า ฉันคงคิดไปเอง ว่าแต่.......พวกผู้ชายในห้องมันมองอะไรกันเนี่ย

“ พวกนายมองอะไร กันยะ เดี๋ยวแม่ต่อยตาปิด “

“ อยากเกิดเป็นมือจังเลย “ หนึ่งในผู้ชายในห้องเอ่ยออกมา

ตามมาด้วยเสียงแซว และโห่ฮา จากบรรดาทโมนทั้งหลายในห้อง

“  อยากเกิดเป็นมือ แล้วอยากโดนมือ บ้างหรือเปล่า  !! “ฉันตบมือลงบนโต๊ะดังปัง!!( ซื้ดเจ็บอะ )

ได้ผล เสียงโห่ฮา และแซว ทั้งหลายเงียบลงทันที

ชิชะ ...ไอ้พวกหื่นทั้งหลาย ...... เห็นผู้หญิงสวยหน่อยไม่ได้ เคลิ้มเชียวนะ

สันดานผู้ชายก็อย่างเนี้ยล่ะ

 พูดถึงผู้ชายแล้วนึก ถึงนายนั่น โดนคำสาปของฉันเข้าไปป่านนี้จะเป็นยังไง บ้างนะ

ทำไมฉันถึงเชื่อว่า คำสาปของฉันจะเป็นจริงน่ะเหรอคะ

ฉันจะเล่าให้คุณฟัง ก็แล้วกัน

เมื่อ 4 ปีก่อน

สมัยที่ฉันยังอยู่ ม.ต้น  พ่อได้พาฉันไปเยี่ยมบ้านเก่าของแม่ที่เสียไปแล้วของฉัน

และฉันก็ไปเจอตำราเก่าๆ เล่มหนึ่งในห้องเก็บของ ที่บ้านเก่าของแม่ 

หน้าปกของมันเขียนไว้ ว่า  บันทึกแห่งเวทย์มนตร์ ( Dearer of magi)

ด้วยความที่อยากรู้ ฉันจึงแอบนำมันกลับมาด้วย

ที่ต้องแอบก็เพราะว่า พ่อไม่ให้เคลื่อนย้ายหรือแตะต้อง ของเหล่านี้เด็จขาด

แน่นอน สำหรับฉันแล้ว กฎมีไว้ให้แหก คำสั่งมีไว้ให้ขัดขืน ฉันก็เลยเอามันกลับมาด้วย

 ฉันลองเปิด ดู ก็พบ เวทย์มนตร์ต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็น เวทย์สาปแช่ง เวทย์ทำเสน่ห์

ด้วย ความอยากรู้อยากเห็น ฉันเลย ลองทำตามตำรา เวทย์มนตร์นี้ดู โดยมีเป้าหมายอยู่ที่คู่อริ

ของฉันเอง     และผลปรากฏอย่างที่เขียนไว้ตามตำราทุกประการ ฉันเลยเชื่อว่า ตำรานี้เป็นของจริง

และ  ฉันตั้งใจว่า จะลองใช้มันอีก ครั้ง แต่ปรากฏว่า ในขณะที่ทำพิธีพ่อ เข้ามาเจอพอดี

พ่อโกรธมาก ชนิดที่ว่าไม่เคยเห็นพ่อโกรธขนาดนี้มาก่อน พ่อสั่งห้ามไม่ให้ฉันใช้เวทย์มนตร์อีก

แน่นอน ฉันไม่อยากให้พ่อโกรธ บวกกับไม้เรียว ของพ่อ

ที่ทำให้แก้มก้นข้างซ้ายของฉันไม่เคยเหมือนเดิมอีกเลย ทำให้ฉันไม่กล้าที่จะใช้มันอีก จนกระทั่ง......

“ ไ...  ไหม.... สายไหม  “ เสียงยัยกิ่งเรียกชื่อฉัน ทำเอาฉันหลุดจากความคิดของตนเอง

“ หา!! ....มีอะไร เหรอ “

“ ใจลอย..ไปถึงไหนยะ ฉันเรียกแกตั้งนานแล้วนะ  พึ่งจะรู้ตัวหรือไง “

“ คิดอะไร นิดหน่อยน่ะ   แล้วมีอะไรเหรอ    “

“อาจารย์ บอกให้แกพา น้ำ ไปหาชมรมที่จะเข้า “

ที่โรงเรียนนี้ เด็กนักเรียนต้องมีชมรมที่ จะอยู่อย่างน้อยหนึ่งชมรม ถือเป็นหนึ่งในหลักสูตร ของทางโรงเรียน ตัวฉันเองนั้นอยู่ ชมรม ศิลปป้องกันตัว แถมตัวฉันพึ่งได้แชมป์ระดับจังหวัดมาหมาดๆ

คุณคงสงสัยล่ะสิ ว่าทำไม สาวน้อยที่สุดแสนจะเรียบร้อยและอ่อนหวานอย่างฉัน?

ทำไมถึงได้ เข้าชมรมศิลปะป้องกันตัว มันมีเหตุผลน่ะค่ะไว้วันหลังฉันจะเล่าให้คุณฟังก็แล้วกัน

บลา..ๆๆ เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ

“ ด้วย เหตุนี้ ถ้าเราเอาสูตรนี้ไปแทนค่า ก็จะได้..... ออกมา “ เสียงอาจารย์ที่ สอนอยู่หน้าห้อง ชวนให้....น่านอนเสียจริงๆ  ฉันที่เป็น นักเรียนดีเด่น ก็เลย ฟังไป สับปะหงกไป

กริ๊ง......เสียงกริ่ง บ่งบอกเวลาพักกลางวันดังขึ้นมา ทำเอาฉันตาสว่างทันที

ก่อนที่จะลุกขึ้นมาชูมือ ด้วยความดีใจ “ เย้!!  หมดชั่วโมง แล้ว  พักกลางวัน กินข้าว กินข้าว “

โป๊ก!! สันหนังสือ ...เคาะลงบนหัวฉันอย่างแรง ฉันเลยหันไปดู ก็พบอาจารย์ทำหน้ายักษ์อยู่

ไอ้หยา อาจารย์ยังไม่ออกไปเลยนี่นา ซวยอย่างแรงแล้วพี่น้อง

“ ไง ดีใจขนาดนั้นเลยหรือ วริณรัตน์  แม็กเกรเกอร์  ที่หมดชั่วโมง ฉันน่ะหา!! “

“ ก็แค่นิดหน่อยน่ะค่ะ “ ฉันพูดพร้อมกับยกมือทำท่าประกอบ

“ ยังจะเถียงอีก “ สันหนังสือถูกฟาดลงมาด้วยน้ำหนักที่มากกว่าเดิมท่ามกลาง

เสียงฮาของเพื่อนในห้อง

สรุปฉันเลยต้องทำรายงานเดี่ยว เกี่ยวกับที่เรื่องสอนไปในชั่วโมงนี้ เซ็งในชีวิตชะมัด

“ซวย ซวย ซวยจริงๆเลยฉัน “ฉันเอ่ย.....หลังจาก มองดูในห้องแล้วไม่มีใคร นอกจาก ฉัน

ยัยกิ่งแล้ว ก็ น้ำ มิเช่นนั้นฉันอาจจะ ได้รายงานเดี่ยวเพิ่มขึ้นอีกชิ้น

“ วันๆแกคิดแต่เรื่องกิน เดี๋ยวก็อ้วนหรอก “

“ จะอ้วนได้ไง ฉันออกจะหุ่นดีขนาดนี้  “ ฉันเลิก กระโปรงขึ้นให้เห็นขาอ่อนอันเรียวสวย

ได้รูปของฉัน

เอื้อก..เสียงกลืนน้ำลาย ของ น้ำดังขึ้นมาทันที ทำเอาฉันและกิ่งหันไปมอง

และก็พบยัยนั่น นั่งหน้าแดงพร้อมกับเอามือบีบจมูก คล้ายๆ กับจะกั้นอะไรบางอย่างที่พร้อมจะพุ่งออกมา

“ เป็นอะไร ไปเหรอ “

“เปล่า....ไม่มีอะไร “ เธอตอบกลับมา

ฉันได้ยินดังนั้นก็เลยไม่สนใจเลยหันไปพูดกับยัยกิ่งต่อ

“ แกดูนี่ซะก่อน หน้าท้องของฉันแบนราบได้รูปขนาดไหน “ ฉันเลิกเสื้อให้ดูหน้าท้องแบนราบของฉัน

ปู๊ด..!! เสียงบางอย่าง พุ่งออกมา ฉันเลยหันไปดู และพบว่าเลือดจำนวนมากมาย

กำลังไหลออกจากจมูก ของน้ำ

หลังจากห้ามเลือดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฉัน ยัยกิ่ง และน้ำ สามคนมากินข้าวที่โรงอาหาร

และพบว่าที่นั่งในโรงอาหาร เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย  โดยเฉพาะผู้หญิงดูจะหนาตาเป็นพิเศษ

ปกติจะมีเด็กนักเรียนบางส่วนออกไปกินข้างนอก

ทำให้ในโรงอาหารจะไม่มีผู้คนหนาตาเท่ากับวันนี้

วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมคนถึงได้เต็มไปหมดแบบนี้นะ

ฉันมองด้วยความแปลกใจก่อนจะไปสั่งอาหาร ที่ร้านเจ้าประจำ และพบว่าคิวที่ร้าน

นั้นยาวเฟื้อย แต่เนื่องด้วยความอร่อยและถูก( ไอ้อันหลังเนี่ยเรื่องใหญ่ )

ทำให้ฉันยอมต่อคิวที่ร้านนี้

“ ป้าคะ ทำไมวันนี้ คนถึงได้เยอะขนาดนี้ “ ฉันเอ่ยเมื่อถึงคิวของ ตนเอง
” ป้าก็ไม่รู้เหมือนกันนะหนูไหม   ตั้งแต่ได้คนใหม่มาช่วยเนี่ย

ลูกค้าเยอะจนทำไม่ทันเลยล่ะ   ว่าแต่...หนูกับเพื่อน  จะกินอะไรล่ะ   “

ป้าคนขายเอ่ยถามฉันและเลยไปยังน้ำที่ กำลังดูด เป็บซี่ ด้านหลังของฉัน

อืม..วันนี้ได้เพื่อนใหม่ กินอะไรที่มันไฮโซ หน่อยก็แล้วกัน

“ ป้าคะ เอากระเพาไก่ไข่ดาวนะคะ “

“ ได้จ๊ะหนูไหม แล้วเพื่อนล่ะจะกินอะไร “

ฉันหันไปยังน้ำก่อนจะถามเธอ

“ น้ำ จะเอาอะไรเหรอ “

“ เรา เอาเหมือนเธอก็แล้วกัน “

“ ป้าคะ เหมือนกันค่ะ “

“ ได้จ๊ะรอแปปนะ “ แกรับคำก่อนจะหันไปบอกพ่อครัวคนใหม่ที่ฉันไม่เคยเห็น

ว่าแต่หน้าตาจะเป็นยังไงบ้างนะ ยืนหันหลังให้ แบบนี้ไม่เห็นหน้าเลย

“ ไอ้หนู กระเพาไก่ไข่ดาวสองที่ “ ป้าหันไปบอกคนพ่อครัวคนใหม่

“ รับแซ่บ ครับ บอส “ เสียงฟังดูทะเล้น ดังมาจากพ่อครัวร่างสูงก่อนที่ หันหน้ามา

ให้เห็นโฉมหน้า

หล่อ.....หล่อมาก....หล่อลากกระชากใจสาวจริงๆพี่น้อง พ่อครัวคนนี้หล่อจริงๆแฮะ

นี่คือนิยาม ที่ฉันให้ได้เกี่ยวกับพ่อครัวคนนี้ ขนาด ฉันที่ต่อมปิ๊งผู้ชายพิการยังมองว่าหล่อ

ยัยน้ำก็คงเหมือนกันเพราะ ตอนนี้เธอกำลัง

ตาโต ก่อนจะยกมือ อันสั่นเทาไปที่พ่อครัวคนใหม่

“เฮ้ย !! โย...แกมาได้ไง “ เสียงของน้ำดังขึ้นมาทันที

“ มาตามเสียงเรียกร้อง ของหัวใจครับ คุณพี่ “

อ้าวสองคนนี่รู้จักกันเหรอเนี่ย.......

ว่าแต่   ฉันพอจะรู้แล้วล่ะว่าทำไมคนในโรงอาหารถึงได้เยอะขนาดนี้

 สาเหตุมาจากพ่อครัวคนนี้นี่เอง

เพราะว่า ถ้า สังเกตดีๆ จะเห็นแต่ผู้หญิงซะส่วนใหญ่ ส่วนผู้ชาย ก็เป็นพวกลูกครึ่งซะส่วนมาก

 คงมาดูพ่อครัวคนใหม่ กันนั่นล่ะ

“ เธอสองคนรู้จักกันเหรอ “  ฉันหันไปถามน้ำ

“ อืมหมอนี่ อยู่แถวบ้านฉันน่ะ เจ้านี่ชื่อโย “ เธอเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะเอ่ย

 “  แปปนึงนะ  “ เธอเอ่ยก่อนจะกระชากคอเสื้อของ

ผู้ชายคนนั้น มาใกล้ ก่อนจะกระซิบอะไรบางอย่างข้างๆหูเขา

ที่ทำให้เขา หน้าซีดเป็นกระดาษ

ท่ามกลางจิตสังหาร ของบรรดาสาวๆทั้งแท้และเทียม

ที่อยู่ในโรงอาหาร เพราะว่า ดูไกลๆจะเหมือน ยัยน้ำกระชาก นายนั่นมาหอม แก้มเลยล่ะ

หลังจากได้ อาหารสุดไฮโซมาเรียบร้อยแล้ว  ฉัน ยัยกิ่ง และน้ำ ก็มานั่งที่

โต๊ะที่ว่างที่เหลืออยู่เพียงตัว เดียว

ยัยกิ่งมองซ้าย ขวาก่อนจะเอ่ยว่า “ น้ำ   ไหม  พวกแกว่ามันแปลก ๆหรือเปล่า

ทำไมใครๆก็มองโต๊ะเรา  แถมสายตา ยังดู  อาฆาตยังไงก็ไม่รู้ “

“ คิดมากไปหรือเปล่ากิ่ง เขาอาจจะแค่มอง เด็กใหม่เพราะว่าไม่คุ้นหน้า ก็ได้ “

น้ำเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ

เหอะๆ ส่วนตัวฉันว่า ยัยกิ่ง คิดถูกแล้วล่ะ เล่นทำแบบนั้นกับพ่อครัวคนใหม่นี่นา

ถึงมันจะเป็นการเข้าใจผิดก็เถอะ  ว่าแต่ไอ้....สายตาที่บรรดาคุณเธอ มองมาเนี่ยน่ากลัวจัง

 อู้ว..อารมณ์ ...อาถรรพ์ ... อาฆาต

“ น้ำ เธอ จะคิดว่าจะเข้าชมรม ไหนเหรอ  “ ฉัน เอ่ยถาม น้ำ เมื่อเริ่มชิน กับสายตาอาฆาต

จากทั่วทิศทาง

“ เข้า ชมรมศิลปะป้องกันตัว ชมรมเดียวกับเธอนั่นล่ะ “

“ อ้าว...แล้วเธอรู้ได้ยังไง ว่าฉัน อยู่ชมรมศิลปะป้องกันตัว “

“ เธอจำไม่ได้เหรอ ว่าเราเคยพบกันเมื่อสามสี่ วันก่อน ที่ชมรมของเธอไง “

 “ อ๋อ!! จำได้แล้ว...ถึงว่าหน้าคุ้นๆ   “ 

อยู่ๆ ยัยกิ่งก็ทะลุกลางปล้องขึ้นมาทันที “โธ่เอ้ย...น้ำ   แม่ เนี่ย  สมองปลาทอง

จำอะไรไม่ค่อยได้หรอก เรื่องอะไรก็แล้ว แต่แป็ปเดียว เดี๋ยวก็ลืม “

“ ยัยกิ่ง แกไม่พูด ก็ไม่มีใครว่าแกเป็นใบ้หรอกมั้ง “

“ ความจริงเป็นสิ่งไม่ตายนะแก “

“ แต่ ความจริง ก็อาจทำให้คนตายได้เพราะฉะนั้น แกอย่าอยู่เลย.......ย๊าค!!

หลังจากกินข้าวเสร็จ ฉัน และ ยัยกิ่งก็ ยังเถียงกันไม่เลิก 

เราเดินเถียงกันมาตลอดทาง โดยที่มีน้ำเดินนำหน้าเราไป

ขณะที่ ฉันและยัยกิ่งกำลังเถียงกันอยู่นั้น ก็มีผู้ชายกลุ่มใหญ่เดินสวนกับพวกเรา

สายตาของพวกนั้น มองไปที่น้ำเป็นตาเดียว

ส่วนยัยน้ำเมื่อเห็นพวกนั้นมองมา ก็ส่งยิ้มไปให้

โครม!! ผู้ชายกลุ่มนั้นมัวแต่มอง น้ำ เลยเดินชน ถังขยะที่ขวางทางอยู่

ยัยกิ่งหยุดเถียงกับฉัน ก่อนจะกระซิบข้างๆหู ว่า

“ ไหม ฉันว่า ฉันชักอยากจะฆ่าเพื่อนแก มากขึ้นทุกทีแล้ว “

“ทะ....ทำ...ทำไมล่ะ!! “

“ ถามโง่ๆ ก็ป้องกันไม่ให้หนุ่มๆทั่วโลก น้ำตาเช็ดหัวเข่าน่ะสิยะ

(โดยเฉพาะเวลาแสยะยิ้มกระชากใจนั่น)  ถึงจะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจก็ เถอะ “

จริงอย่างที่ยัยกิ่งพูด เพราะว่าตอนนี้กำลังเกิดอุบัติเหตุมากมายตามรายทาง

ที่เธอเดินผ่านไป สาเหตุเกิดจาก ผู้ชายไม่ยอมมองทาง   มัวแต่มอง เธอ

จนทำให้เกิดอุบัติเหตุ

เพราะว่าเจ้าหล่อนเล่นส่งยิ้มกระชากใจไปให้ทุกคนที่มองเธอ

ฉันเลยต้องไปบอกให้เจ้าหล่อนหยุดส่งยิ้มซะก่อนเพราะว่าถ้าไม่หยุด

ฉันว่าต้องมีคนตายกันบ้างล่ะ

“ น้ำ...น้ำ “ ฉันเอ่ยเรียกหล่อน

“ มีอะไรเหรอ “

“ อย่าว่า อย่างงั้นอย่างงี้ เลยนะ แต่เราว่าเธอ ไม่ต้องยิ้มให้ทุกคนที่มองเธอหรอกนะ “

“ ทำไมล่ะ...ก็เขามองเรา  แล้วจะให้เราทำหน้าบึ้งใส่เขาเหรอ “

“เอ่อ.....ก็คือว่า “  เถียงไม่ออกแฮะ

“ ว่าไง.. “เธอมองด้วยสายตาที่  ฉันรู้สึกว่ามันช่างดึงดูดเหลือกัน

“เอ.... หรือว่าเธอจะหึงเรา “ เธอเอ่ย

“ จ....จะบ้าเหรอไง เราเป็นผู้หญิงนะ “

“ ฮ่า  ฮ่า..เราล้อเล่นหรอกน่า ไหมนี่น่ารักจริงๆเลยนะ  “ เธอพูดก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้

แวบหนึ่ง ฉันเห็นว่าแววตาของเธอไม่ใช่ของผู้หญิง และนั่นก็ทำให้....

ตึก...

เอ๋ ...ตึก    น... นะ...นี่ฉันใจเต้นกับผู้หญิงเหรอเนี่ย

“   เป็นอะไรเหรอ หน้าแดงเชียว “

หน้าฉันแดงด้วยเหรอเนี่ย ตาย..ตายแล้ว นี่ฉันหน้าแดงกับผู้หญิงเหรอเนี่ย

“ ป...ปะ...เปล่า ไม่มี อะไร  “ ฉัน ถอยหลังไปให้ห่างตัว เธออีกก้าวหนึ่ง

เพื่อที่จะลดอัตราการเต้นของหัวใจตัวเอง ลงบ้าง

เธอยิ้มเล็กน้อยก่อนที่ จะเดินจากไป

ยัยกิ่งเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะเอ่ย “ ไหม แก เป็นอะไรของแก หน้าแดงเชียว “

ฉันจับหน้าของตัวเองก่อน จะ พูดออกไปว่า “ อากาศมันร้อนน่ะ ไม่มี อะไรหรอก “

ยัยกิ่งเลิกคิ้วข้างหนึ่งด้วยความสงสัยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร





***By  คนเขียน เป็นยังบ้างครับกับตอนนี้ ที่เริ่มเข้าสู่ช่วงที่สองของนิยายแล้วนะครับ
จากนี้ไปจะ มีสายไหม เป็นตัวดำเนินเรื่องหลัก สำหรับนายโย อาจะมีโผล่มาบ้างแต่คงไม่เท่ากับช่วงแรก
ต้องขอโทษ คนที่ชื่นชอบนายโยด้วยนะครับ **** (รักคนอ่าน+เม้นเสมอคร้าบ)