มนตร์สุดเพี้ยน เปลี่ยนนายคาสโนว่า ให้เป็นนางคาสโนวี่

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนพิเศษ จ้า เรื่องของนายโย กับ ช็อต เด็ดสะเก็ดวาย

โย Talk

 ฮืม...ฮืม.  เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งกำลัง ฮัมเพลงด้วยความอารมณ์ ดี

ชายหนุ่มคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น คนๆนั้นก็คือผมนั่นเอง ตอนนี้ผมกำลังอารมณ์ดีครับ

ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมา ต่างมองดูผม ด้วยสายตาที่บ่งบอกได้ว่า ไอ้นี่บ้าหรือเปล่า

 แต่ไม่เป็นไร ครับ คนมันกำลังอารมณ์ดี วะฮะฮ่า

ทำไมผมถึงกำลังอารมณ์ ดีน่ะเหรอครับ ก็ตอนนี้นอกจากเป็นเวลาเลิกงานแล้ว

ผมกำลังจะกลับบ้าน ไปเจอคนที่ผมอยากเจอน่ะสิครับ

พูดไปพูดมา ผมยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนะครับ ผมชื่อ โย ครับ อายุ 23ปี พอดีพึ่งจะจบมาหมาดๆ

นิสัย เป็นคนที่เฮฮาปาจิงโกะไปเรื่อยสถานะตอนนี้ยังโสด คร้าบ

 ขณะที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ อยู่นั้น ก็มีคนมาแตะไหล่ผม

พอผมหันไปดูก็พบนายแทนไท เด็ก ร้านขายของ ด้านล่างคอนโดของผม

มันกำลังส่งยิ้มกว้างมาให้

“ ว่าไงแทน  “ผมเอ่ยทัก

“สวัสดีพี่ พึ่งเลิกงานเหรอ “

“ อืม ...แล้วแกล่ะ เลิกงาน แล้วเหรอ“

“ ครับพี่   พึ่งเลิกเหมือนกัน เป็นอะไรไปพี่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว อารมณ์ดีมาจากไหนกัน”

“ นิดหน่อยพอดีมีเรื่องดีๆนิดหน่อย..น่ะ “

“ ใช่เรื่องสาวน้อย หน้าหวานที่อยู่ห้องพี่ หรือเปล่า “

“ ก็ทำนองนั้น “ ผมส่งยิ้มไปให้

“ ใครน่ะพี่  แฟนเหรอ “

ผมไม่ตอบอะไรนอกส่งยิ้มบางๆไปให้

เราสนทนากันอยู่พักหนึ่งก่อนที่เจ้าแทนไทจะขอตัวกลับไปก่อน

หลังจากที่ผมสนทนากับเจ้าแทนไท เรียบร้อยแล้วผมก็พาตัวเอง

มาอยู่ที่หน้าประตูห้อง แล้วก็พบรองเท้า ของรูมเมทผม

 เอ๋....ไหนเธอบอกกับผมว่า

ตัวเองจะไปดูแลร้านเช่าหนังสือของเธอไงนะ แล้วทำไมเธอถึงได้กลับมาเร็วจัง

“กลับมาแล้วเหรอ ทำไมแกกลับมาเร็วจัง “ เสียงหวานๆดังมาจากสตรีร่างบางที่นั่งอยู่ที่โซฟา

เธอ คือรูมเมทของผมนั่นเอง

“ พอดี งานเลิกเร็วน่ะพี่ “

“ เหรอ.... เฮ้ยพี่มีข่าวดี..เว้ย “ เธอพูดพร้อมกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

“ ข่าวดีอะไร พี่ “

“ พี่เจอคนที่ สาบพี่แล้ว “

“ พี่ว่ายังไงนะ !  พี่เจอคนที่สาปพี่แล้วงั้นเหรอ “ โหยเซ็งจิต

“ อืม.....เจอแล้ว “

“ อะไรกัน ทำไมมันเร็วแบบนี้  “

“ แกไม่ดีใจกับพี่หรือไง พี่จะได้กลับเป็นผู้ชายแล้วนะเว้ย “

“ ไอ้ดีใจ มันก็ดีใจอยู่หรอก แต่ผมเสียดายอึ๋มของพี่อะ พี่อย่าพึ่งกลับเป็นผู้ชายเลยนะ

Please....ได้โปรด “ ผมพูดพร้อมกับทำหน้าตาเป็นหมาหงอยใส่เธอ

พร้อมกับกระโดดเข้ามากอดขา

“ ไอ้บ้านี่ ปล่อยขาฉันเดี๋ยวนี้นะเว้ย เดี๋ยวปั๊ดเตะกลิ้ง “

“ ไม่เอา อะ เค้าเสียดายอึ๋ม “

“ ปล่อย .....แว้ก “ เธอพูดพร้อมพยาม สะบัดขาไปมา ด้วยความที่ยืนขาเดียว

เธอเลยทรงตัวไม่อยู่  ผมกับเธอเลย....ล้มลงไปด้วยกัน

ตอนนี้ผม กับเธอ อยู่ในสภาพที่หมิ่นเหม่จะโดน เซ็นเซอร์มาก เพราะว่าผมกับเธออยู่

ในสภาพที่ผมนอนคร่อมตัวเธอ โดยมีแขนทั้งสองข้าง ยันพื้น ข้างตัวเธอเอาไว้

ตึก...

ตึก..ตึก...

ตึก...ตึก...ตึก

เสียงหัวใจของผม ค่อยๆเต้นแรงมาก มากขึ้น มากขึ้น จนกลัวเธอจะได้ยิน

เธอมองจ้องมองผมด้วยตาที่กลมโต อย่างยอมไม่หลบตา

“ จะหน้าแดงทำบ้าอะไร  ทำเอาฉันเขินไปด้วยเลยเห็นมั้ย “

เธอเอ่ย ด้วยใบหน้าที่ขึ้นสี ที่ค่อยๆลามไปถึงใบหู

พระเจ้า ใบหน้าที่แดงก่ำ ของเธอช่างน่ารักจริงๆ

ผมค่อยสูญเสียความควบคุมตัวเองไปที ล่ะน้อย ทีล่ะน้อย

ก่อนที่จะค่อยๆ โน้ม ใบหน้า ตัวเองลงมา

“ โย!! แกจะทำบ้าอะไร ของแก “ เสียงของเธอ ทำเอาผมได้สติขึ้นมาทันที

ก่อนที่เธอจะผลักผมเต็มแรง ทำเอาผมกระเด็นไปติดฝาห้อง

“  โทษที  “ผมเอ่ย ด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด ท่องไว้ โย ท่องไว้ ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าน่ะผู้ชาย

ที่อยู่ในร่างผู้หญิง ถึงจะน่ารักขนาดไหนก็เถอะ

“ ช่างมันเถอะ ว่าแต่แกจะช่วยพี่มั้ย “

“ ช่วยอยู่แล้ว แต่ว่าผมมีข้อแลกเปลี่ยนนะ “

“ ข้อแลกเปลี่ยน อะไรของแก “

“ ไปเดทกับผมวัน หนึ่งนะพี่  “

“ ก็ได้....... อะไรนะ!!...แว้ก..แกว่าไปเดทเหรอ “

“ใช่แล้ว คุณพี่ “ ผมเอ่ยก่อนจะแวบเข้าห้องของตัวเองทันที

“ เฮ้ยไอ้โยออกมาก่อน “ เธอเอ่ยคัดค้านอยู่นอกประตู

หุ..หุ..ผมไม่สนหรอก ถึงมันจะเหมือนมัดมือชกก็เถอะ ใบหน้าที่แดงก่ำของเธอเมื่อครู่

ยังติดตาผมอยู่เลย

เช้าวันต่อมา

ผมกำลังอยู่ในรถ ของตัวเอง โดยที่มีเธอทำหน้าเบื่อโลกอยู่ด้านข้างของผม

ผมเลยเอ่ยปากถามเธอ

“ เป็นอะไรไป ทำหน้าตาเบื่อโลก “

“ ลองแกต้องมาเดท กับผู้ชายอย่างฉันสิ แล้วแกจะเบื่อโลก “

“ เอาน่า วันหยุดทั้งที ถือเป็นการฆ่าเวลา ระหว่างรอข้อมูลของคนที่สาปพี่ไง “

ผมขยี้หัวเธอ อย่างหมั่นเขี้ยว

“ ไอ้นี่ เล่นหัว ทะลึ่งแล้วไง เดี๋ยวปั๊ด!! “

“ ดุจัง ....เอ้าถึงแล้ว “ ผมเลี้ยวรถเมื่อมาถึงที่หมาย

นั่นก็คือ ร้านเสื้อผ้า ของน้าผมเอง

“ แกพาฉันมาทำอะไรที่นี่ ฉันไม่เข้าไปหรอกนะ “ เธอทำหน้าตาสยองขวัญใส่ผม

ผมนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะพูด “ พามาร้านเสื้อผ้า ซื้อข้าวมันไก่ล่ะมั้ง “

“ งั้นเอาแบบพิเศษ  ไม่เอาหนัง นะ  “

“ อย่าตลกกลบเกลื่อน อุตส่าห์มาถึงที่ทั้งทีแล้ว เข้าไปซะดีๆ “

“ ไม่ ฉันไม่เข้าเด็จขาด “

“ แน่นะ “

“ แน่นอน “

“ โอเค ไม่เข้าก็ไม่เข้า แต่ว่า.....โทรศัพท์ที่ผมกำลังรอข้อมูลของคนที่สาปพี่อยู่คงจะแบตหมด

สัญญาณไม่มี ติดต่อไม่ได้ อะไรทำนองนี้ ก็อาจจะเกิดขึ้นได้นะคุณพี่ “

“ ก็ได้เข้าไป ก็ได้ “เธอพูด พร้อมกับพึมพำ อะไรบางอย่าง แว่วๆ

ต้องเอาคืนหรือว่าอะไรทำนองนี้นั่นล่ะผมได้ยินไม่ค่อยชัด ซักเท่าไหร่

ช่างมันเถอะตอนนี้ที่สำคัญ คือเธอกำลังเดินตามต้อยๆ

ว่าง่ายๆ อย่างนี้ค่อยน่ารักหน่อย เธอทำเบะปากอย่างไม่พอใจก่อนแล้ว

เดินตามผมไปที่ร้าน

“ อ้าวลมอะไรหอบมา ถึงได้มาหา น้า “ เสียงผู้หญิงอายุราวๆ สี่สิบต้นๆที่อยู่ตรง เคาเตอร์

เอ่ยทักผม และคนๆนั้นก็คือน้า ของผมนั่นเอง

“ สวัสดีครับ น้าเนย “ ผมยกมือไหว้แก

 แกรับไหว้ ก่อนจะเอ่ย “ สวัสดีจ๊ะ แล้วนั่นใครล่ะนั่น ว่าที่หลานสะใภ้น้าหรือเปล่า “

แกมองเลยไปยังน้ำที่อยู่ด้านหลังผม

“ ม...ไม่ใช่ ค่ะ แค่เพื่อนเฉยๆน่ะค่ะ “ เธอรีบปฎิเสธทันที เธอยกมือไหว้น้าผม

ก่อนจะแนะนำตัวว่า “ หนูชื่อน้ำ ค่ะเป็นเพื่อน โย ค่ะ “

“ ใช่ครับตอนนี้เป็นแค่เพื่อน แต่ต่อไปไม่แน่ครับ จ๊าค !! “เธอขยี้เท้าผมทันทีที่พูดจบ

น้าเนยกลั้นหัวเราะก่อนจะเอ่ย

“ หึ...หึ..เอาล่ะจ๊ะ...แล้วเรามีธุระ อะไรถึง  ได้มาหาน้าที่นี่ “

“ อยากให้น้าจับเพื่อนผมแต่งตัว หน่อย “ ผมหันไปมองเธอที่กำลังส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย

“ ได้สิจ๊ะ พิงกี้ คิตตี้  แพตตี้ ออกมานี่หน่อย “ น้าผมเรียก เอ่อ...พี่ๆ กระเทย

ในร้านออกมาก่อนจะสั่ง

“ เอาน้องคนนี้ไปแต่งตัวหน่อย “

น้ำมองหน้าผมขอความช่วยเหลือ ก่อนจะถอยหลังหนี

แต่ก็หนีไม่พ้นก่อนที่จะถูกพาตัวเข้าไป

เสียงดัง โครมครามลอดออกมาจากข้างใน

พร้อมกับเสียงโวยวายออกมาเป็นระยะๆ

นัยว่า เธอคงไม่ยอมอย่างแรง

สักพักใหญ่ๆ พี่กระเทยทั้งสาม ก็ออกมา จากห้องแต่งตัว

พร้อมกับเธอที่ออกมาทำหน้า มุ่ย และบึ้งตึง

“ เสร็จแล้ว ค่ะคุณน้อง สุดฝีมือ ของพวกพี่เลย “ พวกพี่ๆ กระเทย บอกด้วยสีหน้าเหนื่อยอ่อน

พร้อมกับหลีกทางให้ ผมได้เห็นเธอ  แบบเต็มๆ

ราวกับเวลาถูกหยุดเอาไว้

มีใครบางคนบอกไว้ว่า นิยามของความงามคือ สิ่งที่ไม่ต้องเพิ่มเติม ไม่ต้องลดทอน

ทุกสิ่งทุกอย่าง ลงตัว ในตัวของมันเอง

พระเจ้า.......เธออยู่ในชุด แส็ค สีขาวใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มนั้น งดงามมาก

  จนคำว่าสวยคงไม่เพียงพอ

 เธองดงามมาก ผมจ้องเธอจนลืมหายใจ ไปชั่วขณะ

“ จ้องเอาๆ ขนาดนั้น เดี๋ยวเธอก็สึกหมดหรอก จ๊ะ “ เสียงน้า เนยเอ่ยทำเอาผมหลุดจากความคิด

“ ฉันเป็นยังไง บ้าง   ตลกมากเลยหรือไงจ้องอยู่ได้ “ เธอพูด

“ สวย.....เธอสวยมากเลย “

“ ชมฉันแบบนี้ ไม่ดีใจหรอกนะ “

ผมได้แต่ยิ้มให้เธอเพียงอย่างเดียว ก็วันนี้เธอสวยมากนี่ครับสวยจนผมพูดไม่ออกเลย

 แล้วผมก็พาเธอ ไปดูหนังฟังเพลง

ที่ห้างฯ แห่งหนึ่ง

 แน่นอน ว่า เธอน่ารักขนาดนี้ ย่อมมีผู้ชายมามอง บ้างเป็นธรรมดา

“ ชิ  มองอะไรกันนักกันหนาฟะ “ เธอเอ่ยด้วยความหงุดหงิด

“ เอาน่า พี่ ผู้ชายย่อมมอง คนสวยเป็นธรรมดา “

“ ไอ้เจ้าโย ถ้าแกพูด ว่าฉันสวย อีกคำล่ะก็ ฉันจะตัดลิ้นของแกออกมาซะ “

“ ก็ สวยจริงๆ นี่ “

เธอหยิบกรรไกร ที่ไม่รู้ว่าเอามาจากไหนขึ้นมาทันที

พร้อมกับ หุบกรรไกรเข้าออก ดัง แฉบ แฉบ แล้วมองไปที่ลิ้นของผม

“ ไม่พูดก็ได้ ครับ” ผมเอ่ยด้วยความหวาดเสียว (โหดจัง )

เมื่อเรา ผ่านกระจกบานหนึ่งที่ตังอยู่หน้าร้านขายกระจก ตกแต่งบ้าน

 เธอหยุดมองก่อนที่จะเอ่ยว่า

“  เออว่ะ....ไอ้โยแกพูดถูก  วันนี้ ฉันสวยจริงๆ แฮะ จีบตัวเองได้ ไหมเนี่ย “

ผมอมยิ้ม ก่อนเดินห่างตัวเธอออกมา

มองดูเธอมองตัวเองในกระจกที่กำลัง หมุนซ้าย หมุนขวาอย่างตื่นเต้น

เธอ น่ารักจริงๆ แฮะ

ฉับพลัน ความคิด อย่างหนึ่ง ก็เกิดขึ้นในหัวผม

ถ้าเธอไม่ได้กลับเป็นผู้ชายก็คงดี ถ้าเธอเป็นผู้หญิงอย่างนี้ตลอดไปก็คงจะดีไม่น้อย

ครืดๆ ครืด เสียงโทรศัพท์มือถือของผมที่ตั้งไว้เป็นระบบสั่น ดังขึ้นมาทันที

ผมหยิบมามอง และพบว่าเบอร์ที่โชว์อยู่คือ เบอร์ลูกน้องผมที่ใช้ให้ไปหา

ประวัติ คนที่ใช้คำสาปกับเธอ เพียงแค่ผม กด รับ เธอก็คงจะหายไป ตลอดกาล

ครืด...ครืด... โทรศัพท์ยังคงดังต่อไป

“ เฮ้...เห็นแก่ที่แก ลำบากมาเพราะ ฉันมามากแล้ว วันนี้ ฉันจะยอมให้แกควงฉันหนึ่งวัน “

เธอ เดินเข้ามากอดแขนผม แล้วจ้องมองผม ด้วยดวงตาที่กลมโต

โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยว่า ทำแบบนี้แล้ว จะสั่นใจคนมองได้ขนาดไหน

ครืด...ครืด... โทรศัพท์ยังคงดังต่อไป

นิ้วของผมเลื่อนไปอยู่ที่ ปุ่มไม่รับสาย

“ เฮ้....แกเป็นอะไรหรือเปล่า หน้าตาเหมือนคนไม่สบาย “ เธอเอามือมาแตะหน้าผากผม

ด้วยความห่วงใย

ผมผิดด้วยหรือที่อยากให้ เธออยู่กับผมตลอดไป

ครืด...ครืด... โทรศัพท์ยังคงดังต่อไป

นิ้วของผมเลื่อนไปกดปุ่ม

“ ฮัลโหล “ ผมกรอกเสียงลงไป

ผมทำร้ายเธอไม่ได้