ลืมบอกไปฉันมันยัยจอมโหด!!!

ลำดับตอนที่ #5 : ไม่เอานะเค้าจะเป็นตำรวจ(องค์ที่2) 50%

He talk

ภายในโรงอาหารที่สับสนวุ่นวาย  เนื่องเป็นเวลาที่นักเรียนแทบทั้งโรงเรียนมารวมตัวกันที่นี่  บ้างทานอาหาร บ้างพูดคุย  แต่ขณะนี้ทุกชีวิตในโรงอาหาร

 ต่างหยุดกระทำกิจกรรมต่างๆกัน 

เนื่องจาก สิ่งที่เราทั้งคุ่ทำ  ภาพที่ทุกคนเห็นก็คือ ผมกับเธอกำลัง....

จูบกัน!!!

.......แน่นอนว่า

ภาพที่ทุกคนเห็น เป็นอย่างนั้น

แต่ความเป็นจริง มือซ้ายของเธอ เอามาบังกั้นกลาง ระหว่างริมฝีปากของเธอกับผมเอาไว้ขณะที่มือขวาบังไม่ให้เห็น มือซ้ายที่กั้นกลางไว้  เพราะฉะนั้นในความเป็นจริงแล้วเราไม่ได้จูบกัน

ไม่ทันที่ผมจะถามว่านี่มันเรื่องอะไรกัน

 ก็ปรากฏว่านายหน้าหวานคนนั้นตามเรามาทันพอดี

ก่อนที่จะถามด้วย สีหน้าเหมือนโดนตีแสกหน้ามาหมาดๆ

“ นี่มันอะไรกัน “

“ เฉยๆนะ เล่นละคร เออออ ตามฉันไปก็พอ “ เธอหันมากระซิบ บอกผม

ด้วยน้ำเสียงที่เหี้ยมเกรียม แล้วเธอก็หันไปยิ้มหวานให้ผู้ชายคนนั้น

ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หวานเลี่ยนจนน่าขนลุก

“ อย่างที่เห็นนั่นล่ะ ไค ผู้ชายคนนี้คือแฟนของฉันเอง “ เธอแกล้งกอดแขนผมแน่น

เพื่อแสดงความหวานแหวว ( แบบปลอมๆ )

ผมขยับตัวอย่างอึดอัดเพราะว่า สายตาที่นายไคมองมาทางผมนั้น

ถ้าเป็นกระสุนล่ะก็ คงทะลุร่างผมจนพรุนไปทั้งตัวแน่  แต่ไม่ทันที่ผมจะอธิบายอะไร

เธอก็ หันมากอดผม ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ได้ยินเพียงแค่เราสองคน

“ ถ้านายกระโตกกระตาก จนความแตกล่ะก็ รับรองได้เลย ลำไส้ใหญ่ของนายออกมาเต้นระบำคองก้า ให้นายดูแน่  “

จะโหดเอาโล่ รึไงครับ คุณผู้หญิง นึกว่ากลัวรึไง แน่นอนครับ ผมอยากจะพูดแบบนั้นแต่นึกถึง

สภาพผู้ชายพวกนั้น เอิ่ม........สมควรกลัวไว้ดีกว่า

เธอหันไปมองผู้ชายคนนั้นแล้วกอดแขนผมแน่น

“อย่างที่เห็นนี่ล่ะ เราสองคนรักกันม๊ากมาก เพราะฉะนั้นนายเลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว “

หมอนั่นหรี่ตามองอย่างสงสัย ก่อนที่จะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยเชื่อถือ

“ ไม่ใช่ว่าเธอต้องการ หนีการหมั้นของเราเลยบังคับหมอนี่มาเป็นแฟนเพื่อตบตาฉันหรอกนะ “

ผมเห็นเธอแอบสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าได้ทันการ

“ ใช่ซะที่ไหน กันเล่า ถ้านายไม่เชื่อล่ะก็ ฉันจะพิสูจน์ให้ดู “

ทันทีที่พูดจบเธอ ก็กระโดดขึ้นไปยืนบนโต๊ะก่อนจะประกาศด้วยเสียงอันดังว่า

“ ฟังให้ดี  ผู้ชายคนนี้คือ แฟนของฉัน ถ้าผู้หญิงคนไหนมายุ่งกับหมอนี่ล่ะก็

ฉันจะจับคนนั้นเชือดทิ้งซะและถ้าผู้ชายคนไหนบังอาจหาเรื่องหมอนี่ล่ะก็  เท่ากับว่ามาหาเรื่องฉัน ฉันจะไม่ไว้หน้าทั้งสิ้นไม่จะเป็นใครมาจากไหนก็ตาม “ เธอลงจากโต๊ะ ก่อนจะดึงแขนผมไป โดยหันมามองนายนั่นที่ยืนนิ่งค้างสีหน้าไม่บ่งบอกสิ่งใด

แล้ววันทั้งวันก็ผ่านพ้นไปเธอก็ไม่ได้พูดกับผมอีกเลย

จนกระทั่งหัวค่ำ

ขณะที่ผมกำลังเช็ดหัวที่เปียกหมาดๆเนื่องจากเสร็จสิ้นจากการอาบน้ำมาใหม่ๆ
ทันใดนั้น เสียงประหลาดๆก็ดังขึ้น มันดังเหมือนเสียงจิ้งหรีด
ผมมมองซ้ายมองขวาหา มันอยู่นาน มันดังในห้องนี่ล่ะแต่ไม่รู้ตรงไหน

ผมลองมองก้มใต้เตียง ใต้ตู้แต่ก็หาไม่เจอ เสียงมันอยู่ใกล้นี่เอง พอลงอมองดูบนเตียงก็พบว่ามันดังอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือผมนี่เอง แถมมันดังจากไหนกระเป๋าซะด้วย แถมกระเป๋ษผมยังสั่นเพราะแรงบางอย่าง
มันจะตัวขนาดไหนเนี่ย

ผมค้นกระเป๋าดูก็พบว่ามันคือโทรศัพท์นั่นเอง ว่าแต่โทรศัพท์ใครกันล่ะเนี่ย
แล้วมันมาอยู่ในกระเป๋าผมได้ยังไง ตั้งแต่เมื่อไหร่
"ฮัลโหล ...."

.....ปลายสายยังเงียบฉี่
"เอ่อ ฮัลโหล....ไม่พูดผมจะวางแล้วนะ "

"ขืนนายวาง นิ้วชี้นายเป็นได้มาเป็น พวงกุญแจของฉันแน่ "

" ...." น้ำเสียงแบบนี้ ผู้หญิงคนนั้นนี่นา

" เธอเอาโทรศัพท์มาไว้ในกระเป๋าฉันสินะ "

"พรุ่งนี้ตอนเจ็ดโมงตรง  นายต้องไปเรียนพร้อมกับฉัน"

"อะไรนะ "

" เจ็ดโมงตรง ทุกอย่างต้องพร้อม ขืนสายนายตายแน่ "น้ำเสียงเยียบเย็น ตอบกลับมาก่อนจะได้เสียงสัญญาณถูกตัดขาด  นี่มันผเด็จการชัดๆ เฮอะ!! ใครจะไปทำกัน ผมจะไปเรียนตอนไหนก็เรื่องของผม
ผมคิดแบบนั้น .....จริงๆนะ

6.59น. ผมออกจากบ้านพร้อมกับดูเวลา
ไม่มีวี่แววของใครซักคน ชิ...นัดแล้วยังสายซะเอง  ผมไม่ได้กลัวผู้หญิงคนนั้นหรอกนะ แต่ก็รับปากแล้วนี่นา
(ตอนไหน)เหลือ เวลาอีก10วิเธอคงไม่มาแล้วล่ะ ผมออกจาก ประตูรั้วบ้าน
ตื้ดๆ นาฬิกาข้อมือของผม ส่งเสียงร้องว่าเวลาเจ็ดโมงตรง ผมกดปิดมันอย่างไม่ใส่ใจ ทันใดนั้นเอง
รถตู้ติดฟิลม์สีดำก็เลี้ยวออกมาจากซอย ก่อนจะจอดเทียบด้านข้างผม ตามด้วยชายชุดดำที่กรูกันออกมาจากประตู ก่อนจะผลักผมเข้าผมไปในรถตู้  แล้วออกรถอย่างรวดเร็ว  ช่วยด้วยจ้า คนร้ายลักพาตัว!!!

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้จนกระทั่ง

ครืด....เสียงครูด ที่เกิดจากประตูรถตู้ถูกเปิดออก ผมที่อยู่ในสภาพถูกมัดมือมัดเท้า พร้อมด้วยสกอตเทปที่ปิดปากเอาไว้ก็ได้พบกับแสงสว่าง พร้อมกับเงาร่างของใครบางคน 

"ไง...นายมาสายไป 10วินาทีนะ " เธอยืนเท้าเอวพร้อมกับสีหน้าที่ผมอ่านไม่ออก

อู้อี้ๆ

"  ว่าไงนะ พูดให้มันเป็นภาษาคนหน่อยสิ " เธอขมวดคิ้ว คู่สวยใส่ผม

อู้อี้ๆ
" เอาเทปปิดปากแบบนั้นใครมันจะไปฟังรู้เรื่องกัน "

แควก!! " จ๊าค!!  เจ็บนะ "

ผมลูบปากที่หนวดผมติดไปกับเทป ด้วยความแสบและน้ำตาคลอเล็กน้อย
ไม่อยากจะบอกเลยว่าผู้หญิงคนนี้ แฟนผมเองครับพี่น้อง!!!