มนตร์สุดเพี้ยน เปลี่ยนนายคาสโนว่า ให้เป็นนางคาสโนวี่

ลำดับตอนที่ #5 : chapter 01เรื่องบังเอิญ(100%)

เวลา 7.30

สถานที่  รร. ม.ปลาย เอกชนแห่งหนึ่ง

ช่วงเวลานี้ เสียงพูดคุยสับสนวุ่นวายดังไปทั่วบริเวณ

เนื่องด้วยเด็กนักเรียนพึ่งเจอหน้ากันหลังการหยุดสุดสัปดาห์

เฮ้อ......เฮ้อ....และ.....เฮ้อ  (กรุณาอ่านให้เป็นเสียงถอนลมหายใจ)

สายไหมกำลังนั่ง ถอนลมหายใจ อยู่บนโต๊ะม้าหินอ่อน ที่ประจำ

ที่เธอและเพื่อนๆ มักจะมานั่งอยู่เสมอๆ

" ไงยะยัยไหม มานั่งถอนหายใจทิ้งอะไรแถวนี้ " เสียงๆหนึ่งดังขึ้นข้างหลังเธอ

เมื่อเธอหันไปดูก็พบสาว เพื่อนซี้ของเธอ ที่ชื่อ กิ่ง ที่กำลังทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามกับเธอ

" แกว่าคะแนน สอบของฉันจะเป็นยังไงบ้าง " ไหมเอ่ยสิ่งที่อยู่ในใจออกมา

" โธ่เอ๊ย แก อย่าไปคิดมากสิ สอบได้เป็นเรื่องตลก สอบตก เป็นเรื่องธรรมชาติ นะแก "

" ยัยเพี้ยน....ใครจะเป็นคนไม่สนโลก อย่างแกล่ะยะ " ไหมเอานิ้วยันหน้าผากเพื่อน

ไปทีหนึ่งด้วยความหมั่นไส้

" เอาเหอะพักเรื่อง เครียดๆไว้ก่อน  เรามาคลายเครียด กันก่อนดีกว่า "กิ่งทำซุ่มเสียงอย่างน่าตื่นเต้น

ก่อนจะหยิบ นิตยสารสำหรับวัยรุ่นฉบับ หนึ่งออกมา

" เห็นคนที่ลงหน้าปกไหมแก หล่อมากเลย อะ "

ไหม มองดาราวัยรุ่นที่อยู่บนหน้าปก ที่ดูเหมือนว่าน่าจะเป็น ดาราประเทศเกาหลี

ก่อน จะถอนหายใจ เบาๆ

" เนี่ยนะ เรื่องคลายเครียดของแก "

" ใช่ เพียงแค่เห็นคนหล่อ ชีวิต สาวน้อย อายุ 17 ปี อย่างฉันชุ่มชื่นหัวใจแล้วล่ะแก"

กิ่งพูดเสร็จก็ทำหน้าตาเพ้อฝัน

สายไหม เบ้ปากก่อนหยิบนิตยสารมาพลิกๆดู แล้วเอ่ยขึ้นมาว่า

" หล่อตรงไหน   ตาก็ตี่    หน้าก็อย่างกับกระเทย  ผอมแห้งแรงน้อยก็ปานนั้น "

" ไหม ฉันว่าแก ต้องไปหาหมอ แล้วล่ะ ต่อมปิ๊งผู้ชายของแก ต้องผิดปกติแน่ๆเลย "

" ต่อมอะไร ของแกยะ ต่อมปิ๊งผู้ชาย "

" ก็ต่อมที่ทำให้เรารู้สึก     อา...หา!อู้...หู! เวลาเจอผู้ชายหล่อๆไงแก "

"แหม ...ก็คนที่ลงหน้าปก มันไม่หล่อจริงๆ นี่นา  "

" ย่ะไม่หล่อ ก็ไม่หล่อ ใครจะไป ดีเลิศประเสริฐศรี เท่าพี่น้ำของแกล่ะยะ "

ไหม ย่นหัวคิ้วชนกันก่อนจะพูด

" อย่าพูดชื่อนั้นให้ฉันได้ยินอีกนะ "

" ทำไมล่ะฉันเห็นแก กริ๊ดคนนี้อยู่ไม่ใช่เหรอ "

" นั้นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้เกลียดที่สุด "

" อย่าบอกนะว่า  ก...กะ..แก เปลี่ยนรสนิยม ไปเป็นพวกอนุรักษ์ ดนตรีไทย " กิ่งพูดเสร็จก็

กระเถิบตัวถอยออกห่างจาก สายไหมทันที

" ใช่ หมวยๆอย่างแกนี่เสป็คฉันเลย......จะเป็นอย่างนั้นได้ไงล่ะยัยบ้า!!  จะเพี้ยนหรือไง "

" จะไปรู้เหรอ ก็แกน่ะ  ขนาดหนุ่มฮอต อันดับสาม ของโรงเรียนมาจีบแก

แกยังไม่สนใจเลย นี่ยังไม่นับพวกปลาซิวปลาสร้อย เกือบๆครึ่งโรงเรียนที่เล็งๆแกอยู่ อีกนะ"

" มันมีเหตุผลน่ะ แต่แกอย่ารู้เลย "

ไม่ทันที่กิ่งจะตอบว่าอะไร เสียงออดเรียกเข้าแถวก็ดังขึ้นทำให้บทสนทนาต้องหยุดอยู่เพียงแค่นั้น

กิ่งได้แต่มองหลังเพื่อนที่ลุกออกไปเข้าแถว เธอไม่ติดใจที่จะถามอะไรต่อ

เพราะรู้ดีว่าเพื่อนคนนี้ ลองจะไม่พูดอะไร ต่อให้เอาชะแลงมางัดปาก ก็จะไม่ยอมพูดเด็จขาด

ด้วยนิสัยที่เก็บปากเก็บคำได้ดียิ่งนัก ทำให้สายไหมเป็นผู้ที่มีคนมา ปรึกษา ด้วยอยู่บ่อยๆ

เพราะรู้กันดีว่าลองมีคนมาเล่าเรื่องอะไรให้เธอฟังแล้วล่ะก็ เรื่องเหล่านั้นจะไม่มีทาง

หลุดจากปากของเธออย่าง แน่นอน

ด้วยนิสัยแบบนี้ บวกกับความร่าเริงได้ ยี่สิบสี่ชั่วโมงของเธอและรูปลักษณ์ ภายนอกที่งดงาม

ทำให้ เธอมีเพื่อนฝูง มากมาย และแน่นอน ประเภทพวกเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อก็เยอะตามตัวเช่นกัน

แต่ เธอก็ไม่เคยให้ความหวังแก่ใคร เธอให้เพียงความทัดเทียมเท่ากันทุกคน

บนห้องเรียน

เสียงเด็กนักเรียนที่พูดคุณกันจอแจเงียบลงเมื่อ อาจารย์ประจำวิชาเดินเข้ามาในห้อง

หลังจากที่หัวหน้าชั้น บอกให้นักเรียนทำความเคารพเรียบร้อย แล้วอาจารย์จึงเอ่ยขึ้นมาว่า

" ก่อนจะ บอกคะแนนสอบย่อยเมื่อวันก่อน อาจารย์ขอแจกคืน รายงานที่ให้ไปทำกันก่อนนะ

และต้องขอแสดงความยินดีด้วย พวกคุณส่วนใหญ่ได้ A "

เสียงปรบมือดังไปทั่วห้อง

สายไหมยกมือขึ้นแสดงขอความเห็น ทันทีที่เห็นรายงานของเธอ

" มีอะไรคุณสายไหม "

" อาจารย์ขาอย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะคะ คือว่า หนูไม่ได้ A  น่ะค่ะ "

อาจารย์ขยับแว่นตาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ย

" คุณสายไหม ถึงผมจะไม่ใช่อาจารย์ สอนชีวะก็ตาม แต่ผม ก็จะขอยกตัวอย่าง เซล

เซลหนึ่ง เจ้าเซลนี้ชื่อว่าเซลไม่เอาไหน รายงานของเซลนี้ทั้งเล่ม มีงานมีย่อหน้าเดียว

ทั้งรายงานมีอยู่สามแผ่น รวมปกหน้าปกหลัง ถึงแม้ผมจะไม่เข้มงวดมากนักกับงานของนักเรียน

 แต่  ก็ คงไม่ใจกล้าพอที่จะให้ A แก่รายงานชิ้นนี้

เอาพลังความร่าเริงของคุณแบ่งมาใช้ในการเรียนบ้างก็ดีนะ คุณสายไหม "

"แหมอาจารย์ขา ถึงเนื้อหามันจะน้อยแต่มันก็แน่นนะคะ "

อาจารย์ ตอบด้วยการส่งสายตามาเชิงว่าถ้าไม่อยากให้คะแนนน้อยไปกว่านี้ก็นั่งลงไปซะ

เธอจึงนั่งลงไปที่นั่งของตน

กิ่งสะกิดไหล่เธอก่อนจะเอ่ย

" สุดยอดเลยว่ะไหม รายงานแก คิดได้ไงเนี่ยมีย่อหน้าเดียวแล้วจะเอา A "

" ก็ไม่ได้คิดน่ะสิยะ.... ว่าแต่แกไม่ต้องมาพูดเลยสอบย่อยคราวที่แล้ว ฉันเห็นแกส่งกระดาษเปล่า "

" ใครบอกแกว่า ฉันส่งกระดาษเปล่า ฉันเขียนไปประโยคหนึ่งนะแก "

"เขียนว่าไงยะ "

" ฉันเขียนไปว่า.... เมตตาธรรมค้ำจุนโลกนะคะอาจารย์ .... "

" โธ่เอ๋ย.. นึกว่าจะแน่ อุบาทว์กว่ารายงานฉันอีก  "

(สรุป งี่เง่าทั้งคู่ )

ปึงๆ....เสียงตบโต๊ะ ของอาจารย์ ทำเอาเธอทั้งสองหยุดการสนทนา

" คุณสายไหม คุณกิ่งแก้ว คุณทั้งสองจะเรียนมั้ย วิชาผมน่ะ

ถ้าไม่เรียนเชิญออกไปคุยกันนอกห้อง  อ้อ!!คุณกิ่งแก้ววันหลังไม่ต้องเขียนมาหรอกนะ

ประโยคนั้นน่ะ  เพราะผมคงต้องบอกคุณว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนนะนักเรียน "

ทั้งคู่ยิ้มแหยๆก่อนจะหยุดพูดคุย

ท่ามกลางเสียงของอาจารย์ที่สอนอยู่หน้าห้อง

สายไหมเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง

ก็มองเห็น เด็กสาวคนหนึ่งอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ

กำลังเดินผ่านบนฟุตบาทหน้าโรงเรียนของเธอ

และดูเหมือนว่าเด็กสาวคนนั้นก็มองเห็นเธอเช่นกัน

เธอคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาสบตากับสายไหม อะไรบางอย่างบ่งบอกสายไหมว่า

เธอกับ ผู้หญิงคนนั้น มีอะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกันอยู่ อะไรบางอย่างที่ตัวเธอ

ก็บอกไม่ถูกเช่นกัน

"ไหมแกมองอะไรเหรอ... เห็นจ้องเอาจ้องเอา " กิ่งพูดเมื่อเห็นเพื่อนสาวมองออกไปนอกหน้าต่าง

" แกเห็นผู้หญิงคนนั้น..มั้ย  " ไหมที่หันกลับมามองเพื่อนชี้ข้ามไหล่ตนเองออกไปนอกหน้าต่าง

"ไหนอะไม่เห็นมีเลย "

อ้าวหายไปไหนแล้วนะ เมื่อตะกี้ ยังเห็นอยู่เลยนี่นา

ทันใดนั้นเองเสียงของอาจารย์ก็ดังขึ้นมา

" คุณ กิ่งแก้ว คุณสายไหม วิชาของผมมันน่าเบื่อปานนั้นเลยหรือ จนพวกคุณ

ต้องหาอะไรที่น่าสนใจนอกหน้าต่าง ผมว่า พวกคุณออกไปยืนนอกห้องแก้เซ็งจะดีกว่านะ  "

อาจารย์พูดพร้อมกับเลื่อนบานประตูเปิด

ส่งผลให้สายไหม และ กิ่งแก้วต้องออกไปยืนนอกห้องอย่างช่วยไม่ได้

" เพราะแกคนเดียวเลยไหม ฉันถึงต้องออกไปยืนข้างนอกห้องแบบนี้น่ะ "

" เอาน่า ฉันกลัวแกเรียนคนเดียว จะเหงา เลยให้แก ออกมายืนข้างนอกเป็นเพื่อนไง

นี่ฉันหวังดี นะเนี่ย "

" ย่ะ....แม่คนหวังดี ว่าแต่เมื่อกี้แกมองอะไรเหรอ ฉันเห็นแกจ้องเอา จ้องเอา "

" ฉันเห็นผู้หญิง คนหนึ่ง ทำไมก็ไม่รู้ฉันรู้สึก คุ้นเคยกับ เธออย่างบอกไม่ถูก "

" คนรู้จัก รึเปล่า "

"ไม่รู้สิ เห็นหน้าไม่ชัดน่ะ "

" ถ้าเกิดเขารู้จักแก เดี๋ยวเขาก็หามาเองล่ะน่า... อย่าทำหน้าตาเหมือนคิดมากได้ปะ "

" แกเป็นห่วง ฉันเหรอ "

"เปล่า เห็นมนุษย์ผู้ไร้ซึ่งความกลุ้มใจอย่างแกทำหน้าคิดมาก   มันดูขัดๆลูกตายังไงก็ไม่รู้สิ "

" ........ " (พูดไม่ออก)

" แน่!! ยังจะทำหน้าอย่างนั้นอีก อย่าไปคิดมากเลย ถ้าเกิดเขาจำแกได้ เดี๋ยวก็ติดต่อมาเองล่ะน่า "

สายไหมได้แต่ยิ้มรับบางๆ ส่วนในใจนั้นก็สงสัยเป็นที่สุด

ว่าผู้ที่เธอสบตาด้วยนั้นคือใคร เธออยากรู้เหลือเกิน ทำไมเธอถึงได้รู้สึกอย่างนั้น

ตอนเย็นหลังเลิกเรียน

เสียงอึกทึกจอแจที่ดังเซ็งแซ่ เป็นบรรยากาศของการปล่อยเลิกเรียนทั่วๆไป

แต่มีสิ่งหนึ่ง ที่ดึงความสนใจของนักเรียนที่ผ่านไปผ่านมา โดย เฉพาะผู้ชายนั่นก็คือ....

" เฮ้ยๆ ปัญหาหนักอก ทางสามนาฬิกา เว้ยเพื่อนฝูง " ผู้ชายคนหนึ่งชี้ให้เพื่อนดู

" ไหน วะ โอ้โหแม่เจ้า แม่ให้มาเยอะจริงๆ เลยนะน้อง "

เสียงเหล่านี้แม้คนที่เอ่ยจะไม่ได้ตั้งใจจะให้ลอยไปเข้าหูคนที่ถูกพูดถึง

แต่ คนผู้นั้นก็ได้ยินทุกถ้อยคำ และคนๆนั้นก็คือ น้ำนั่นเอง

หนึ่ง อย่าโกรธ

 สอง ใจเย็นๆ

สาม  ท่องไว้โกรธ คือโง่ โมโหคือบ้า

 น้ำกำลังนับตัวเลข ในใจ เพื่อที่จะให้อารมณ์โกรธของเขาเบาบางลง

แต่ดู เหมือน  ว่ามันจะไม่ได้ผลสักเท่าไหร่

เมื่อตอนเช้า

น้ำ กำลัง เดินไปที่ร้านเช่าหนังสือที่ตัวเขานั้นเป็นเจ้าของ อยู่

 เนื่องจากตัวเขานั้นปิดร้านมาหลายวันแล้วสาเหตุนั้นก็เนื่องมาจากเรื่องวุ่นๆในช่วงนี้

ขณะที่ตัวเขาเองนั้นกำลังเดินผ่าน โรงเรียนแห่งหนึ่งที่อยู่แถวร้าน

อะไรบางอย่างทำให้เขา เหม่อมองขึ้นไปด้านบน แล้วก็พบเด็กสาวคนหนึ่ง

มองมาทางเขา  และอะไรบางอย่างเช่นกัน ทำให้เขารู้สึกว่าเธอกับเขามีบางอย่างเชื่อมโยงกันอยู่

และ นั่นอาจจะมีเบาะแส ที่ทำให้เขากลับไปเป็นผู้ชายก็ได้

และนั่น เป็นสาเหตุที่ทำให้เขามายืนอยู่    ตรงนี้

มาให้พวกมี ฟาร์มสุนัข อยู่ในปากยืนแซว   อยู่ตรงนี้

และ   ตรงนี้ตอนนี้   เขากำลังจะฆ่าคนได้  ถ้าพวกนั้นไม่หยุดแซว และเลิกมอง

 " น้องสาว มาคนเดียวเหรอจ๊ะ รอใครอยู่เหรอ "  ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาพูดด้วย

ไอ้เด็กเปรต ใครเป็นญาติกับแกฟะ (หมายเหตุ น้ำ อายุที่แท้จริง 25 ปี )

เขาคิดจะพูดอย่างนั้น แต่น้ำเลือกที่จะไม่พูดออกไปเพราะรู้ดีว่า ถ้าพูดออกไปอาจมีเรื่องได้

แน่นอนเขาไม่อยากมีเรื่อง โดยเฉพาะตอนนี้

แต่บางครั้ง ความตั้งใจกับการกระทำก็อาจสวนทางกันก็ได้ เพราะตอนนี้

ผู้ชายคนนี้ กำลังล้ำเส้นที่เขาขีดไว้อยู่

มันกำลังจับข้อมือ หลังจากที่เขากำลังจะเดินหนี

" จะไปไหนล่ะอยู่คุยกันก่อนสิ " ชายนั้นเอ่ย

"  ปล่อย  " น้ำพูดสั้นๆ ไม่ใช่ว่าเขาจะหวงเนื้อตัวชนิดใครมาแตะต้องก็ไม่ได้หรอกนะ

เพราะถึงยังไง เขาก็เป็น ผู้ชาย ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเป็นผู้หญิงก็เถอะ

แต่ไม่ใช่มาจับพร้อม กับทำหน้าตาประมาณ ฆาตกรโรคจิตแบบนี้

แถมมันยังชำเลือง ดูหน้าอก เขาบ่อยๆอีกด้วย

" ถ้าไม่ปล่อยน้องจะทำยังไง จ๊ะ "

เท่านั้นแหละ ขันติที่เขากำลังรักษาสุดชีวิต ก็กลายเป็นขันแตกทันที

น้ำไม่พูดอะไรนอกจากเอามืออีกข้าง จับที่นิ้วก้อย ของชายผู้เคราะห์ร้ายก่อนจะหักออกจากตัว

ก้าวอ้อมไปทางด้านหลังโดยที่ยังจับมือข้างนั้นไว้อยู่ แล้วขัดขาจนมันหน้าทิ่ม

ก่อนที่จะ เอาขาเหยียบ หัวไหล่ข้างนั้น เอาไว้

น้ำเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เหี้ยมเกรียมว่า

" ไอ้เด็กเวร ฟังให้ดีๆ ถ้าฉันออกแรงที่ขาเพียงนิดเดียว

หัวไหล่ของแกจะหลุดออกจากกันทันที ถ้าแกไม่อยากให้ไหล่หัก ก็ฟัง "

"อะไรเหรอครับ " ชายคนนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา

เขาไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลย ว่าตัวเองต้องมาอยู่ในสภาพนี้ ในเวลาแค่ชั่วพริบตาเดียว

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก รู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ในสภาพนี้แล้ว

" อย่าได้ไปทำอย่างนี้กับผู้หญิงอย่างนี้ที่ไหนอีกถ้าเขาไม่ได้อนุญาต  เข้าใจไหม  "

" เข้าใจครับ "

" เสียงค่อยไปเอาใหม่!! "

" เข้าใจครับ !! "

" ดีมาก อ้อ ถามอะไรหน่อยสิ แกเห็นนั่นไหม " น้ำชี้ไปที่ริมหน้าต่างที่ตรงเขา

เห็นผู้หญิงคนนั้น

" เห็นครับ"

" แกพอจะรู้จักผู้หญิงคนที่นั่งริมหน้าต่างไหม " น้ำถามไปอย่างนั้นเอง

เพราะไม่คิดว่า เจ้านี่ จะรู้จัก เพราะนักเรียนมีเป็นร้อยเป็นพัน ถ้ารู้จัก ก็บ้าแล้ว

แต่คำตอบที่ได้รับกลับทำให้เขาดีใจจนเนื้อเต้น

" รู้จักครับ โอ๊ย!! เบาครับเจ๊ จะหักแล้ว " อารามดีใจทำให้เขาออกแรงที่เท้ามากไปหน่อย

"โทษที " เขาคลายแรงที่เท้าลงไป

" เธอชื่อสายไหม ครับเป็นแชมป์ ศิลปะป้องกันตัว ระดับนักเรียน อยู่ม.ห้าห้อง 2ครับ "

" แกรู้จัก บ้านเธอหรือ เบอร์โทรเธอไหม "

" ไม่รู้จักครับ แต่ว่า ตอนนี้เธอน่าจะกำลังซ้อมอยู่ที่ชมรมน่ะครับ "

"ดีมาก ไอ้น้อง นำทางไปซิ " น้ำปล่อยผู้ชายคนนั้น จากการพันธนาการ

ก่อนจะผลักหลังเบาๆ

เสียงฮือฮาดังขึ้นทันทีหลังจากน้ำคล้อยหลังจากไปแล้ว

( เสียงตัวประกอบชาย 01 )    "แม่เจ้าดุโครต ดีนะที่ไม่เข้าไปจีบ "

( เสียงตัวประกอบหญิง02 )     " เท่จัง....เก่งจังเลยผู้หญิงคนนี้  "

( เสียงตัวประกอบหญิง 03 )  " อิจฉาจังทำไมถึงได้มหึมา อลังการงานสร้างแบบนี้นะ "

ฯลฯ

น้ำ และ ผู้ชายคนนั้น  ที่บอกกับเขาว่า ชื่อ โอ

กำลังเดิน เข้าไปภายในโรงเรียน ก่อนจะหยุดฝีเท้าที่ หน้าประตู อาคารหลังหนึ่ง

ป้าย บนนั้นเขียนไว้ว่า  ชมรมศิลปะป้องกันตัว

รอบๆอาคารหลังนั้นมีผู้หญิงอยู่เต็มไปหมด ต่างชะเง้อ เพื่อที่จะมองเข้าไปในอาคารหลังนั้น

ป้าบ!! เสียงสนั่นที่เกิดจากการการกระโดดเตะ อย่างรุนแรงดังออกมาจาก

ภายในโรงยิม น้ำแหวกกลุ่มผู้หญิงเพื่อที่จะเข้าไปดูเหตุการณ์ในนั้น

 ท่ามกลางเสียงเอะอะอย่างไม่พอใจ ของพวกเธอ

ภายในนั้น....

คนสองคน กำลังจับคู่ซ้อมกัน ทั้งคู่สวม เฮดการ์ด* และสวมโปรเทคเตอร์**

" โอ๊ย!!  เบา!! ...ไหม  " เสียงคู่ซ้อมที่เป็นชายที่กำลังถอยกรูดๆ ตั้งรับเป็น พัลวัน เอ่ยออกมา

เมื่อร่างบาง เตะด้วยน้ำหนักที่ไม่เข้ากับตัวเลยแม้แต่น้อย

เจ้าของร่างบางไม่ฟังเสียง กระโดดกลับหันหลังถีบเต็มเหนี่ยวไปที่ลิ้นปี่ส่งผลให้คู่ต่อสู้

ลงไปนอนทันที

 " ดาวน์ ยุติเพียงแค่นี้  " เสียงคนผู้หนึ่งที่ดูท่าทางจะเป็นกรรมการ สั่งยุติทันทีเมื่อเห็น

คู่ซ้อมลงไปนอน อย่างหมดสภาพ

กริ๊ด!!!... เสียงกริ๊ดจากผู้หญิงที่อยู่รอบๆ ดังขึ้น มาทันที

พี่ไหมเท่จังเลย /พี่ไหมเก่งที่สุด /พี่ไหม..../เสียงชื่นชมดังไปทั่วบริเวณ

น้ำได้แต่อ้าปากค้างเมื่อ เห็นลูกเตะกลับหลังหันที่เตะเข้าไปที่ลิ้นปี่อย่างแม่นยำ

เพราะว่า ตัวเขาเองยังไม่สามารถเตะ เข้าจุดตายของคู่ต่อสู้ได้แม่นยำขนาดนี้เลย

นั่นก็ว่าน่าประหลาดใจมามากพอแล้ว แต่พอ...

เธอถอดเฮดการ์ด ออก

ใบหน้าที่งดงามทำให้น่าประหลาดใจขึ้นไปอีก ใบหน้าที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อไม่ทำให้

ความงามลดลงแม้แต่น้อย ใบหน้าที่ขึ้นสีเนื่องจาก ออกแรงมากทำให้ดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก

เขาไม่คิดว่าสตรีที่อยู่ตรงหน้า จะงดงามถึงเพียงนี้ ถ้าฟังจากเสียง เตะตอนแรก

ทำให้เขาพาลคิดไปว่า เธอจะตัวใหญ่เท่าหมีเสียอีก

" ขอบคุณนะคะที่มาให้กำลังใจ " ไหมยิ้มแฉ่ง ก้มหัวสี่ทิศเป็นการขอบคุณพวกผู้หญิง

ทั้งหลายที่อยู่รอบๆ ทันใดนั้นเองเธอก็สังเกตเห็น น้ำ และ ฝั่งตรงกันข้ามก็มองเห็นเธอเช่นกัน

เพียงคนทั้งคู่ได้บังเอิญสบตากัน ความรู้สึกเมื่อเช้าก็ กลับมาอีกครั้ง

สายไหมไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เพราะว่าเธอไม่รู้จักผู้หญิงคนที่อยู่ตรงหน้าแม้แต่น้อย

เธอไม่รู้จะทำอะไร ดี เลยเลือกที่จะส่งยิ้มหวานไปให้

ส่วนน้ำก็ได้แต่ยิ้มตอบกลับไป ในใจก็คิดว่า ผู้หญิงคนนี้หน้าตาคุ้นๆ แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก

น้ำนึกถึง คำของภูตสาวที่ ว่า ถ้าแตะตัว คนที่ใช้สาบแล้วจะเกิดอาการขนลุก

แต่กำลังนึกเหตุผลที่จะเข้าไป แตะตัวเธอไม่ออก

เพราะอยู่ดีๆ เดินไปแตะตัวเธอก็ใช่ที่  ทันใดนั้นเอง เธอก็เห็น โปรเทคเตอร์

ที่ถอดวางกองอยู่กับพื้น ความคิด อย่างหนึ่งก็เข้ามาในหัวของเขา

" สวัสดีค่ะคือฉัน กำลังจะย้ายมาที่โรงเรียนนี้ และตั้งใจจะมาเข้าชมรมศิลปะป้องกันตัว

ของที่นี่น่ะค่ะ  " น้ำเอ่ยกับสายไหมที่กำลังจ้องเธออยู่ด้วยสายตาแบบเดียวกัน

" เหรอจ๊ะ ที่นี่ยินดีต้อนรับ นะ เธอชื่ออะไรเหรอ " สายไหมตอบด้วยความอัธยาศัยดีอันเป็นนิสัยของเธอ

" ฉันชื่อน้ำ แล้วเธอล่ะ "

" ฉัน ชื่อสายไหม ยินดีที่ได้รู้จักนะ " เธอพูดพร้อมกับยื่นมือออกมา

น้ำยื่นมือไปสัมผัสตอบกลับ ทันใดนั้น อาการขนลุกก็เกิดขึ้นแบบเดียวกับที่ฟังเพลงแล้วขนลุก

น้ำรู้ได้ทันทีว่าใครเธอคนที่สาบเธอ

คนที่อยู่ตรงหน้านี่เอง

เห็นทีหนทางที่จะกลับไปเป็นผู้ชายไม่น่าจะยากเท่าที่คิด เสียแล้ว