มนตร์สุดเพี้ยน เปลี่ยนนายคาสโนว่า ให้เป็นนางคาสโนวี่

ลำดับตอนที่ #4 : chapter 01มันจะขนลุก (100%)

“ เป็นไง มาไง ทำไมพี่ถึงได้มาอยู่ ในสภาพนี้ล่ะ “ โย ถามอดีตชายหนุ่มที่ตอนนี้

กลายเป็นสาวไปเสียแล้ว

“ ไม่รู้ ตื่นมา ก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว “ พูดเสร็จ ใบหน้างามก็ทำหน้า เหมือนอยากตาย

“ เอาน่า ใจเย็นๆน่า  เดี๋ยวเราค่อยๆคิดกันไป เดี๋ยวก็มีทางออก “

“ โธ่เว้ย!! เมื่อไหร่จะตื่นซักที ฟะ ไอ้ฝันบ้าๆนี่ จะได้ หายซักที “

โย มองเด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เขาไม่อยากจะเชื่อ ว่าคนที่อยู่ตรงหน้า เป็นรุ่นพี่ของเขา

 ลำพังพียงแค่ การสอบถามประวัติ และการ เตะซันแบ็คไม่ได้ ทำให้เขาเชื่อซักเท่าไหร่

แต่ การพูดจาและสำเนียง รวมทั้งกริยาท่าทางต่างหาก ที่ทำให้เขาเชื่อ

ว่า  คนที่อยู่ตรงหน้าเขา คือรูมเมทที่อยู่ด้วยกันมา มากกว่าห้าปี

เพราะถ้า คนเรา คิดจะเลียนแบบกัน ซักแค่ไหน  ก็ไม่สามารถเหมือน กันได้ขนาดนี้หรอก

“ พี่คิดว่า ฝันอยู่เหรอไง  ถึงได้พูดออกมาแบบนี้น่ะ “

“ ก็ใช่น่ะ เซ่  นี่ไม่ใช่การ์ตูน นะเฟ้ย อยู่ดีๆ คนเราจะเปลี่ยนเพศไปได้ยังไง “

“ ผมว่า พี่พูดผิดแล้วล่ะ พี่ไม่ได้ฝันอยู่หรอก “

“ จริงสิ ถ้างั้นต้อง  พิสูจน์ “ พูดเสร็จน้ำ ก็ เอื้อม มือมาหยิกแก้ม โยทันที 

“ โอ๊ย!! พี่มาหยิกแก้ม ผมทำไมเนี่ย “

“ อ้าวเจ็บเหรอ งั้น ก็ไม่ได้ฝัน “

“ ก็แล้วทำไมไม่หยิกแก้ม ตัวเองเล่า!! “ โยพูดพลาง จับแก้มตัวเองไปด้วย

“  ก็ มันเจ็บ “ น้ำลอยหน้าลอยตาตอบ

“  บ้าจริง มันเจ็บนะ เนื้อหลุดหรือเปล่า เนี่ย “

“ ไอ้เวอร์ แค่นี้ไม่ตายหรอกน่า ว่าแต่ แกว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับ พี่ วะ “

“ ผม ว่าพี่โดนของ  แล้วล่ะ  “  โย พูดตามที่คิด เพราะตัวเขาก็ เป็นผู้ที่ศึกษา

เกี่ยวกับเรื่อง จำพวกนี้อยู่เหมือนกัน

“ ไอ้บ้าสมัยนี้มันสมัยไหนแล้ว “

“ แสดงว่าพี่ไม่เชื่อ “

“ ก็ ใช่น่ะเซ่  “

“ งั้นพี่ลอง อธิบาย มาสิว่ามันเกิดอะไร ขึ้นกับตัวพี่ “

น้ำ สะอึกอย่างจนคำพูด

“ ใช่ไหมล่ะ ผมว่าพี่ต้องโดน ของแน่ๆเลย ผมเคยเห็นอยู่ในตำรา “

โย พูดเสร็จก็ลุกขึ้นยืน แล้วตรง เข้าไปที่ห้องตนเอง

ก่อนจะออกมาพร้อมกับ ตำราเล่มโตชนิดใหญ่เวอร์ และ ลูกแก้วกลม แบบที่หมอดู ชอบใช้

“ จะเอามาทำอะไร น่ะ “ น้ำมองตำราเล่มโตและลูกแก้ว อย่างไม่ไว้ใจ

“ เอามา พิสูจน์ ไงพี่  เจ้าสองสิ่งนี้  ผมพึ่งได้มา “

“พิสูจน์ อะไร? “  น้ำทวนคำอย่างสงสัย

“ พิสูจน์ว่าพี่ โดนมนตร์อะไร     น่า....พี่เฉยๆ เหอะ เดี๋ยวผมทำให้ “

น้ำพูดก่อนจะวางลูกแก้วตรงหน้าระหว่างเขา กับน้ำ

 ก่อนจะเอ่ย ด้วยแววตาน่ากลัว

“ โอเพ่น เซซามี่ “

โป๊ก!! กำปั้น อันหนักหน่วงของน้ำฟาด บนกบาล คนร่ายมนตร์ ทันที

“ อย่า มาตลก ฉันเคยได้ยิน มันเป็นมนตร์ในเรื่องอาลาดิน “

“ แหมเห็น เครียดๆ เลยเล่นมุข แค่นี้ ก็ต้องลงไม้ลงมือกันด้วย “

น้ำยกมือขึ้น พร้อมที่จะฟาดหัวคนตลก ไม่รู้เวลา

 “ อะ...เอาจริงแล้วครับ ดุจัง “

โยพูดเสร็จ ก็ทำสีหน้าจริงจังก่อนจะ เอ่ยภาษาบางอย่างที่ฟังไม่เข้าใจ  

ฉับพลันลูกแก้ว ก็ส่องแสงสว่างขึ้น  สว่างขึ้น จนน้ำ ต้องเอามือบังแสงไว้

สักพักลูกแก้วก็ค่อยๆ อ่อนแสงลง เหลือเพียง หญิงสาวหน้าตางดงามร่างโปร่งแสงนางหนึ่ง

นางค่อยๆ ลืมตาขึ้น

เธอมองหน้า ของโย ก่อนจะเอ่ย

“ มีอะไรยะ ฉันกำลัง เดท กับแฟนอยู่ ถ้าเรียกมา แบบไม่มีเหตุผลล่ะก็ เจอเชือดแน่ “

“เธอเป็น ภูตที่ถูก อันเชิญ ผ่านลูกแก้วน่ะ ค่อนข้างเอาแต่ใจนิดหน่อย “

โย หันมา กระซิบ น้ำที่กำลังเอ๋อไปชั่วคราว

“ กระซิบ กระซาบ อะไรกัน นินทาเรอะ!! “ ภูตสาวหันมาดุ

“ เปล่าคร้าบ “

“ แล้วจะให้ช่วย....อะไร “ เธอเอ่ย

ก่อนจะทำตากรุ้มกริ่ม ใส่น้ำ เมื่อมองเห็น ร่างเด็กสาวของเขา 

“ ว่าไงจ๊ะน้องสาวมีอะไรให้ พี่สาวคนนี้ช่วยไหม แล้วน้องมีแฟนหรือยังเอ่ย “ เธอลอย มาเข้ามาใกล้ก่อน จะใช้นิ้วเขี่ยปลายคางน้ำ

“ เอ่อ...คือ “ น้ำเอ่ย อย่าง ตะกุกตะกัก เนื่อง จาก เขาพึ่งเคยเห็นภูต แถมเป็นภูต Y อีกต่างหาก

แต่โย ก็พูดทะลุขึ้นกลางปล้อง ช่วยให้ น้ำรอดพ้นจากสายตากรุ้มกริ่ม จาก ภูตสาว

“ เขาโดน สาป ช่วยดูให้หน่อยว่าโดน มนตร์อะไร “

ภูตสาวทำเสียง จิ๊จ๊ะในลำคออย่างขัดใจก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า

“ ถ้าขืนยังขัดคอฉัน ตอนกำลังหลีหญิงอีกล่ะก็  ฉันสาบให้นายเป็นแมลงกะจั๊วซะเลย “

โยหันไปกระซิบกับน้ำ เบาๆว่า “ ช่วยอ้อนแม่คนนี้หน่อย เขาจะได้ช่วยพี่ไง จะได้ให้กลับเข้าไปในลูกแก้วเสียที เอาแบบ หวานๆนะ พี่  แบบที่ผู้หญิงเขาพูดนะ “

“ เอาจริงเหรอ จะให้ฉันพูดแบบนั้น เนี่ยนะ 

แกเข้าไปในครัว แล้วหยิบมีดมาแทง ฉันเลยดีกว่า มันจะง่ายกว่าไหม “

น้ำยักไหล่ ทีหนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า

“ ตามใจนะพี่ อยากเป็นอย่างนี้ไปตลอดชีวิตก็ไม่ว่ากัน ผมไม่เดือดร้อนอยู่แล้ว “

น้ำทำท่าผะอืดผะอมสุดชีวิต ก่อนจะเอ่ย กับภูตสาวที่ส่ง  สายตาหวานหยดย้อยมาให้เขา

“ ได้โปรด ดูให้.....เอ่อ...หนูหน่อยนะ...ค...คะ “

ทำไมเราต้องมาเป็นแบบนี้เนี่ยต้องมาเรียกตัวเองว่าหนู แถมยัง ต้องพูดคะขาอีกต่างหาก

ทำไมนะ ทำไม...มมม

ภูตสาวยิ้มอย่างถูกใจก่อนจะพูด

 “ได้เลยน้องสาว เดี๋ยว พี่ดูให้ ว่าน้องโดนสาบด้วยมนตร์อะไร”

“ ขอบคุณ ค่ะ “  ( พูดเอง ขนลุกเอง )

ภูตสาว ยิ้มกว้าง แล้ววางมือโปร่งใสของเธอบนหัวน้ำ

ก่อนจะพึมพำด้วยภาษา บางอย่างที่ฟังไม่เข้าใจ

แวบ!!    แสงสว่างเกิดขึ้นมา  บนฝ่ามือข้างนั้น

  “  อืมๆ ” เธอ พยักหน้า อย่างเข้าใจในอะไรบางอย่าง

“ น้องถูกสาบจริงๆ ด้วย  “

“ มนตร์อะไร  “โยถามขึ้นมา

“ มนตร์ เจ้าหญิงความเกลียด”

“ แล้วมีทางแก้ ไหม”

“ มีสิยะ มือชั้นไหนแล้ว        แต่เดี๋ยวก่อนนะ รู้สึกอะไรแปลกๆ  “

“ อะไร เหรอ ...ค....คะ  “ น้ำถามอย่างเป็นกังวล

“ คนใช้มนตร์นี้ทำผิดพลาด ทำให้มนตร์นี้ ไม่ส่งผลอย่างที่ ควรจะเป็น ตามปกติ มนตร์จะไม่เกิดผลนี่นา แล้วทำไม  ถึงได้....” เธอหยุดพูด พักหนึ่งก็ทำตาโตเท่าไข่ห่านแล้วมองหน้าน้ำ ก่อนจะเอ่ยว่า

“  ธ...ธะ.... เธอเป็นผู้ชายนี่นา..... หวายขนลุก อะ จีบตั้งนาน  “

“  เรื่อง จะผิด พลาดหรือไม่ หรือว่า ฉันเป็นผู้ชายเรื่องนั้น ช่างมันเถอะ ฉันอยากรู้ วิธีแก้ ต่างหาก “

เธอยักไหล่ทีหนึ่งก่อนจะตอบ

“ ง่าย ๆ แค่ไปจุมพิตกับคน ที่ใช้มนตร์นี้กับเธอ “

“ เดี๋ยวก่อนนะ เธอบอกว่าต้องไปจุมพิต ไอ้จุมพิตเนี่ยมันจูบใช่ไหม “

“ ถ..ถะ....ถูกต้องนะครับ”  โยทำท่า เลียนแบบพิธีกร แฟนพันธ์แท้ (คนก่อน)ทันที

น้ำทำหน้า สะกด อารมณ์ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม

“ ไอ้เจ้าโย ถ้าแกตลก อีกทีล่ะก็  ฉันจะเตะ ให้กลิ้ง เลย เข้าใจไหม “

“ แหม ฮา นิด ฮาหน่อย  แค่นี้ก็ต้องดุกันด้วย “

น้ำไม่ พูดอะไร นอกจาก หักนิ้วดังกร๊อบแกรบ เป็นเชิงขู่

“มะ...ม...ไม่ตลกแล้วครับ คุณพี่ “ โยพูดเสร็จ ก็ถอยไปอยู่มุมห้อง

แล้วนั่งทำหน้าสงบเสงี่ยมอยู่ที่มุมห้อง

 น้ำถอนหายใจก่อน หันไปคุยกับภูตสาว

 “ เรามาเข้าเรื่องกันต่อนะ เธอว่าต้องจูบ กับคนที่ใช้มนตร์นี้กับฉัน มันเป็นวิธีแก้มนตร์แน่เรอะ “

“ ใช่ “

“ ถ้าเป็นผู้ชายฉันก็ต้องไป จูบเหรอ “ (แค่คิดก็จะอ้วกแล้ว )

“ ถูกต้อง “

“ ถ้าเป็น แมวเป็นหมา เป็นตัวอะไร ก็ต้องจูบเรอะ “

“ ใช่........ แต่  ใช้หัวคิดหน่อย แมว หมาที่ไหนจะใช้เวทย์มนตร์ได้

นี่ กินหญ้าขน เป็นอาหารหลักหรือเปล่าเนี่ย ถามมาได้ “ 

( เผื่อไม่เก็ตมุข กินหญ้าขนเป็นอาหารหลัก แปลว่า ควาย )

“ โอเค เข้าใจแล้ว แล้วจะรู้ได้ไง ว่าคนไหนที่ทำกับฉัน แบบนี้ “

“ ง่ายๆ แค่นายแตะตัวคนๆนั้น นายจะเกิด อาการขนลุกทันที แล้วใจของนายจะบอกว่าใช่เอง “

ตรู๊ด ตรู๊ด  เสียงบางอย่างดังขึ้นมา ขัดจังหวะการสนทนา

ภูตสาว หันไปหา อะไรบางอย่างที่อยู่ในเสื้อของเธอ

ก่อนจะโทรศัพท์มือถือที่ โปร่งแสงเหมือนกับเธอ ออกมา

“  ฮัลโหล จ้าว่าไงจ๊ะที่รัก จ๊ะเสร็จแล้ว กำลังจะกลับจ๊ะ บายจ๊ะ รักนะจุ๊บๆ “

เธอหันมาหาน้ำ ก่อนจะเอ่ยว่า

“ ฉันต้องไปแล้ว มีอะไรสงสัยก็ถามนายนั่นก็แล้วกัน “ เธอชี้ไปที่โย

ก่อนจะ สลายกลายเป็น ควันแล้วหายไปในลูกแก้วตามเดิม

“ เฮ้ย ... เธอเดี๋ยวก่อน....  โธ่เว้ย...!!  ยังถามไม่เสร็จเลย “ น้ำหยิบลูกแก้วมาเขย่าๆ พยายามเรียกภูตสาวออกมา

 “ จะทำไงดีเรา ” น้ำเอามือกุมขมับตัวเอง

“ ไม่ต้องห่วง พี่เดี๋ยวผมจะช่วยพี่เอง “ โยพูดเมื่อเห็นอากัปกริยา ของน้ำ

“ แกจะช่วยฉันยังไง “

“ ไม่ต้องห่วงพี่ คนที่มีความสามารถ ใช้เวทย์มนตร์ ได้เนี่ยมีไม่กี่คนหรอก

 เดี๋ยวผมให้เพื่อนช่วยหา พี่ทำใจให้สบาย เหอะ “ โยตบไหล่น้ำเป็นเชิงปลอบใจเบาๆ

“ โย....พี่ ขอบใจแกมากนะ ไอ้น้องรัก “ น้ำหันไปกอด โยด้วยความซาบซึ้งใจ

“ พี่ ถอย...ออกไปห่างๆ หน่อย แตงโมพี่ มันโดนหลังผม ถ้ากอดอยู่อย่างนี้ประเดี๋ยว

ไอ้โยน้อย

 มันจะสู้คนเอานะพี่ “

“ ไอ้ลามก ...พี่เป็นผู้ชาย นะเว้ย คิดอะไรแบบนั้นวะ “

โยทำตาเจ้าเล่ห์ก่อนจะพูด

“ แหม...พี่ ตอนนี้พี่ไม่ได้เป็นผู้ชายนี่นา ผมบอกตรงๆนะ พี่ตอนนี้   อึ๋มได้ใจผมจริงๆ “

น้ำรีบ เอามือปิดหน้าอก ตนเอง

ไอ้บ้านี่มองอะไรของมัน ไม่ได้แล้วเรา เดี๋ยวต้องหา เสื้อผ้าที่มิดชิดกว่านี้ใส่

ไม่งั้นต้องแย่แน่ๆ เลย    พวกผู้ชายนี่ลามก จริงๆ (แล้วแกไม่ใช่ผู้ชายหรือไง )

เฮ้อ....ต้องรีบหาทางกลับ ไปเป็นผู้ชายให้ได้โดยเร็วที่สุด

แต่จะทำไงดี เนี่ย ปวดหัวจังเล้ย….!!

  by คนเขียน*****ได้โปรดเม้นให้ทีเถอะ อยากรู้ความเห็น*****