BloodyRabbit

ลำดับตอนที่ #65 : -----เซส แวร์โรเรน-----

ใบสมัครจากเรื่อง

 Disastrous ลำนำแห่งหายนะ 

+++++++++++

Application

รูปตัวละคร

 

            บทที่สมัคร : รองผู้นำกองทัพจักรกล

          ชื่อ-นามสกุล  : เซส แวร์โรเรน (Zess Verroren)

          ชื่อเล่น : เซส (Zess)

          อายุ : 23

          ลักษณะทางกายภาพ : สูง 182 ผิวสีขาวติดซีด ใบหน้าเรียวได้รูปขับกับเรือนผมสีบลอนด์และดวงตาคมดุจเหยี่ยวที่จ้องมองเหยื่อสีทอง

          กรุ๊ปเลือด : O

          ลักษณะนิสัย : เซส เป็นผู้ชายที่น่าคบหา น่าคุยด้วย น่าพึ่งพา แต่ไม่น่าไว้ใจ! เขาเป็นบุรุษที่ขึ้นชื่อว่าชอบยิ้มมากที่สุดแต่เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ลึกลับ และแววตาที่ไม่ได้ยิ้มตามปาก เหมือนจะไม่มีพิษมีภัยหากมองผ่านๆ เพราะเซสเป็นคนอันธยาศัยดี เข้ากับผู้อื่นได้ง่าย ดูอารมณ์ดีตลอดเวลา คุยเก่งแต่นั่นมันก็เบื้องหน้า เบื้องหลังเซสก็เป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ชอบคิดอะไรไว้ในหัวโดยไม่พูดออกมาให้ใครได้รับรู้ รักสนุกและขี้แกล้ง แต่ลึกๆก็เป็นตัวอันตรายที่ไม่น่าเข้าใกล้ เซสสามารถทำได้ทุกอย่างตามที่เขาต้องการ ผู้คนจะต้องเดินไปตามทางที่เซสได้ปูไว้ให้ จะต้องขยับตามที่เขาสั่ง และจัดว่าเป็นคนชอบจุ้นเรื่องชาวบ้านอีกด้วย(?) มักกุมความลับหลายๆอย่างราวกับใช้เป็นข้อต่อรองในการเล่นสนุกๆ แต่อย่าให้เขาถูกขัดใจ จะไม่มีความสงบในตัวเซสอีก เห็นแบบนี้เขาก็หัวรุนแรง แต่ก็ตีสองหน้าเก่งพอที่จะเก็บอีกด้านของตัวเองไว้ลึกๆ แต่เห็นแบบนี้เขาก็มีด้านดีอยู่ในตัว แต่เป็นด้านที่คิดว่าคงไม่มีวันที่จะมีใครพบพาน

          ลักษณะการพูด : เซสมักจะพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่นราวกับคนไม่จริงจังอะไรกับชีวิตนัก

-เห...ฉันไม่เห็นจำได้เลยว่าเคยพูดอะไรแบบนั้น บางทีเธออาจจะบ้าจนตีความหมายคำพูดของฉันผิดๆก็ได้นะครับ

-ทำหน้าโหดแบบนั้น หน้าจะแก่เร็วโดยไม่รู้ตัวนะ...เครียดอะไรนักหนาละ...ฉันเคยบอกแล้วว่าฉันรู้ตลอดว่าตัวหมากจะเดินไปในทิศทางไหน

-ออกไปให้พ้น ตอนนี้ฉันยังไม่อยากคุยกับใคร

-โห กล้ามากนะที่ตบฉันเนี้ย เตรียมใจไว้รึยังว่าจะต้องพบกับนรกขุมไหนบ้าง? // ยิ้ม :)

-กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำแต่ก็ยังพูดปดได้ แล้วฉันเป็นใครละ คิดว่าสิ่งที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริงทั้งหมดเหรอ? ซื่อจริงๆนะ

          ประวัติ  : เซส แวร์โรเรน ลูกชายคนแรกของครอบครัวแวร์โรเรน เขามีพี่สาวที่อายุห่างกับเขา 2 ปี ชื่อ ซาย ชีวิตของใครสุขสบายมาโดยตลอดจนกระทั่งวันที่เขารู้ว่าพี่สาวของเขาไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นเครื่องจักรที่ถูกสร้างขึ้นมาโดยฝีมือของพ่อของเขาและถูกกำจัดลงด้วยฝีมือผู้ใช้เวทมนตร์ต่อหน้าต่อตาเขา รอยยิ้มของพี่สาวเขาเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาเห็นก่อนที่ทุกสิ่งจะดับมืดลง ทันทีที่ลืมตาตื่น เซสกลายเป็นบุคคลที่เกลียดพวกผู้ใช้เวทอันดับต้นๆ เขาไม่ได้คิดจะแก้แค้นให้กับผู้ใช้เวทที่ฆ่าพี่สาวเขา แต่เขาจะเอาหายนะไปสู่เหล่าจอมเวททุกๆคนที่อยู่บนโลกใบนี้!

          ของที่พกติดตัว : สร้อยรูปจันทร์ครึ่งเสี้ยวของพี่สาวของเขา

          เกลียด/แพ้ : เกลียดผู้ใช้เวท คนที่รู้ทันแผนการเขา ของหวานทุกชนิด เด็ก / แพ้เกสรดอกไม้

          ชอบ : ดวงจันทร์ ความตายของเหล่าผู้ใช้เวท การได้แกล้งคน

ตอบคำถาม [ตัวละคร]

         เซสหลังจากที่หลับตาไปสักพักก็มาโผล่ในสถานที่แห่งหนึ่ง กลิ่นอายของความโลภลอยอบอวลไปทั่วสถานที่แห่งนี้ รอบๆ ตัวมีคริสตันหลากสีกระจายไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แล้วจู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งแทรกเข้ามาในหัวของ เซส “ถ้าให้เลือกหนึ่งอย่าง เจ้าอยากได้อะไร…?”

ตอบ : ชายหนุ่มชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงแปลกที่ไม่เคยรับรู้ ดวงตากวาดมองไปรอบๆแต่เมื่อไม่เจอใครก็ทำเพียงแค่นหัวเราะออกมา "นั่นสินะ...ฉันขอคิดดูก่อนนะ" เซสตอบแล้วกรีดยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร(?)แต่แววตากับฉายแววบางอย่างอยู่ แขนยาวยกขึ้นกอดไว้แนบอกแล้วเอียงคอทำท่าคิด "เพียงสิ่งเดียวที่ฉันปรารถนา...ฉันปรารถนาให้พวกใช้เวทนั่น หายไปจากโลกซะ"

เสียงนั้นหัวเราะในลำคอฟังดูเสียววาบเหมือนเล็บขูดกระดาษ แล้วมันก็ถามต่อในเวลาเดียวกับที่คริสตันรอบตัว เซส ส่องแสงสว่างระยิบระยัดราวกับเพชรพลอย “ข้าทำให้เจ้าสมปรารถนาได้…เพียงแต่มีบางอย่าง…ที่เจ้าต้องทำ”

ตอบ : ดวงตาคมปรายตามองเหล่าคริสตัลที่ส่องแสงด้วยความประหลาดใจแต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาแสดงสีหน้าอะไรออกมามากนัก "จะบอกว่าฉันจะต้องทำตามคำสั่งเจ้าเพื่อแลกกับบางสิ่งงั้นสิ?...ได้สิ บอกฉันมา ไม่มีอะไรที่ฉันทำไม่ได้หรอก"

“มันก็คือ...ใ…ค…ง…” มันเอ่ยถ้อยคำที่ เซส ฟังไม่ออก คริสตันส่องประกายเจิดจ้าเสียยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ เพียงชั่วครู่ที่ เซส รู้สึกเหมือนสูญเสียความเป็นตัวเองไป แล้ว เซส ก็สลบไปแล้วตื่นขึ้นมาในห้องนอนของตน

ตอบ : แขนเรียวยันตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนแล้วถอนหายใจออกมา "ถึงช่วงเวลาสำคัญทีไร เป็นงี้ทุกทีเลย..." เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงรู้สึกเสียดายอย่างลึกซึ้งก่อนที่ดวงตาสีทองจะมีประกายบางอย่างออกมา "ถึงเวลา...ที่ต้องเคลื่อนไหวบ้างซะแล้วละมั้ง..."

คุยกับผปค

          สวัสดีค่ะทุกท่าน นี่ก็เป็นครั้งแรกเลยที่เขียนนิยาย (เขินจัง >///<) เพราะปรกติจะเอาแต่สมัครตัวละครเขา เลยอยากจะลองเขียนเองดูมั่ง ผิดพลาดก็ขอโทษด้วยนะคะ ว่าแต่มาสมัครได้ไงคะ ขึ้นรถสายไหนมา---- (ไม่ใช่ละ)

          : สายคนหล่อ #ไม่ใช่เรื่อง คือเนื่องจากเราเบื่อค่ะ หานิยายรับสมัครไปเรื่อยๆจนมาสะดุดตากับเรื่องนี้ พล็อตเรื่องค่อนข้างชอบเลยทีเดียว เลยคิดว่ามาสมัครคงไม่เสียหายอะไร ><

            เรื่องนี้มีหักมุม ทรยศหักหลัง และตายนะคะ ถ้าหากลูกๆ ของท่านเป็นอะไรไปก็ไม่ว่ากันนะคะ.__. ไม่เกี่ยวกับการติดตามของผปค แต่ถ้าหายไปนานมากก็จะตัดออกทันทีค่ะ

          : อืม...ถ้าหักหลักหรืออะไรนี่ยอมรับได้อยู่แล้วค่ะ แต่ถ้าลูกตาย...ก็ชักไม่แน่ใจว่าอยากจะติดตามอ่านต่อมั้ย เพราะบางทีก็ทำใจยอมรับที่หน้าตาอันหล่อเหลาของลูกที่น่ารักตายไป T^T (?)

          ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ ขอให้โชคดีค่ะ

          : ขอบคุณที่พิจารณาค่ะ !