BloodyRabbit

ลำดับตอนที่ #14 : -----เมกุริเนะ มายะ-----

ใบสมัครจากเรื่อง...

 Patient ผู้ป่วย(ไม่)ธรรมดา 

-------------------------------------------------------------

"ถ้าจะต้องตายทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะ...รู้รึเปล่าว่าตัวเองมันไร้ค่าแค่ไหน"

ชื่อ: เมกุริเนะ มายะ (Megurine Maya)

ชื่อเล่น: มายะ (Maya)

อายุ: 19

นิสัย: มายะ เป็นคนที่ไม่ค่อยพูด ไม่ใช่คนพูดมากแต่พูดตรง ทุกครั้งที่เธอพูดออกมามักจะแทงใจดำหลายๆคน ภายนอกดูเป็นคนเรียบๆ ไม่มีจุดเด่นอะไร ไม่สนใจใคร มีโลกส่วนตัวสูง ก็เพราะว่าเธอนั้น 'ไม่ได้ยิน' มายะเป็นผู้หญิงที่มีจิตใจอ่อนโยนและเปราะบาง เธอยังไม่พร้อมที่จะรับเรื่องโหดร้ายอะไรมากไปกว่านี้ ไม่ได้ยินก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ได้รับรู้อะไร มายะรักการอ่านเป็นชีวิตจิตใจเพราะเมื่อก่อนเธอมักจะอ่านหนังสือให้พี่ชายฟัง มายะเป็นคนที่พึ่งพาตัวเองจนถึงที่สุด ไม่ใช่คนอ่อนแอที่จะยอมก้มหัวให้ใครง่ายๆ เธอมีทักษะที่ดีและไหวพริบที่ดี แม้จะไม่ได้ยิน แต่เธอก็สามารถสื่อสารกับคนอื่น ลึกๆแล้วโทโมมิยังคงจมปลักกับอดีต มักจะรักษาระยะห่างกับคนอื่นเสมอ

ประวัติ: มายะเป็นลูกสาวคนที่สองของครอบครัวเมกุริเนะ ฐานะทางบ้านของเธอค่อนข้างดี เธอมีพี่ชายอยู่คนนึงที่อายุห่างกับเธอ 5 ปี ชื่อ โทโมเอะ เธอเป็นคนติดพี่มาก เป็นเงาตามตัว หลังจากที่พ่อแม่เสียไปด้วยวัยชรา พี่ชายของเธอก็กลายเป็นเจ้าของธุรกิจที่ครอบครัวเธอทำอยู่ ระยะห่างจึงยิ่งมากขึ้นแต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับทั้งสอง โทโมเอะชอบฟังเธออ่านหนังสือให้ฟัง ส่วนเธอเองก็ชอบอยู่ใกล้ๆพี่ชายของเธอเอง จนกระทั่งเธอถูกจับไปเป็นตัวประกันเพราะผลประโยชน์ทางธุรกิจ เธอถูกทรมาณต่อหน้าพี่ชายจนเสียงขอร้องจากพี่ชายของเธอค่อยๆเงียบลง เสียงสุดท้ายที่เธอได้ยินคือเสียงพี่ชายของเธอเรียกชื่อของเธอและทุกอย่างก็เงียบไป เธอตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาลโดยมีพี่ชายนั่งร้องไห้อยู่ข้างๆแต่เธอไม่ได้ยิน เธอช็อคมากจนเกือบเป็นบ้าแต่เพราะมีพี่ชายอยู่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น พี่ชายยังคงโทษตัวเองที่เป็นสาเหตุให้เธอหูหนวกและในที่สุด..พี่ชายเธอก็ถูกฆ่าจากกลุ่มที่จับตัวเธอไปเพราะเขารีบไปหาหมอที่จะสามารถรักษาเธอได้

สถานะ: พิการทางหู

เผ่าพันธุ์ : มนุษย์

พลัง : ทำลายทุกสิ่งเพียงสัมผัส ทุกสิ่งที่เธอสัมผัสจะสลายหายไปทันทีเมื่อเธอหมดหน้าที่ที่จะใช้สิ่งนั้น (เช่น หนังสือ พออ่านจบก็จะสลายหายไป ดาบที่จับพอได้ต่อสู้ไปจนรู้ผลแพ้ชนะก็จะสลายหายไป) / เรียกอาวุธของตัวเองที่สลายไปกลับมาใหม่ได้

อาวุธ: เคียว

คำพูดประจำ:

"เห...อยากจะช่วยผู้คนแต่แม้แต่ตัวเองยังช่วยไม่ได้? นายมันก็เป็นแค่ตัวถ่วงคนอื่น"

"เทพเจ้างั้นเหรอ? ท่านทิ้งพวกเราไปตั้งนานแล้ว ยังเชื่ออะไรที่มันน่าขำแบบนั้นอีกงั้นเหรอ?"

ลักษณะภายนอก: เรือนผมสีชมพูขับกับดวงตาที่ว่างเปล่าสีเขียว ผิวสีเนื้อ

สีหน้าที่แสดงแบบปกติ: โดยปกติเธอจะทำสีหน้านิ่งๆติดจะว่างเปล่า ไม่ยิ้มแต่ก็ไม่ใช่หน้าบึ้ง

ตำหนิ: มีดวงจันทร์สีแดงอยู่ที่หลังมือขวา

Talk to owner

สวัสดีค่า ชีเกียร์ค่ะ แล้วคุณ...// :: ชื่อพรีมค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ว่าแต่คุณน่ะมาเจอนิยายนี้ได้ยังไงเหรอคะ?// จะเรียกว่าหลงเข้ามาก็ได้ค่ะ พอดีหานิยายอ่านอยู่ 555

อืม...ว่าแต่คุณอยากให้นิยายนี้มีความโรแมนติกบ้างรึเปล่าคะ// มีก็ดีเหมือนกันค่ะ

แล้วถ้าเกิดว่านิยายเรื่องนี้มีความโรแมนติก อยากคู่กับผู้สมัครด้วยกันหรือตัวละครที่ไรต์สร้างดีคะ?// แล้วแต่ไรท์เลยค่ะ เอาตามความเหมาะสม คือไม่คิดว่าลูกสาวจะเหมาะกับใครหรอก 55

อ้อ! ลูกๆของท่านอาจตายได้นะคะ รับได้มั้ย?// รับได้ค่ะ

ขอบคุณที่มาสมัครค่าา