แผนรักร้ายสยบนายเจ้าชายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #3 : นับถอยหลัง 7 วันอันตราย

น่าตาอันโคดดดหล่อของผู้ชายคนหนึ่งผมที่ยาวละที่ต้นคอถูกซอยไล่ลงมาจรดปลายคาง จมูกก็โด่งเวอร์สะท้านโลก เป็นผู้ชายแท้ๆนายนี้ยังผิวดีกว่าฉันอีกอายเค้าเหอะๆๆ นี้ขนาดในรูปนะถ้าเจอตัวจริงฉันละลายกลายเป็นน้ำส้มสายชูแหง่ๆๆ    เอิ๊กกกหล่องะหล่อลากกระชากมดลูก อิอิ

“ฟึบๆๆ”ฉันส่ายหัวไปมาเพื่อปัดลังควานความคิดบ้าบอของตัวเองออกไปจากสมองซีกขวา

“เป็นอะไรนะลูก”พ่อถามอย่างเป็นห่วงที่เห็นอาการบ้าขั้นเริ่มต้นที่ฉันแสดงออกมา

“อ่อ ปล่าวคะคือมันมีแมลงวันมาตอมหัวอะก็เลยซะบัดออก”แฮะแถน่าด้านๆเลยเราแมลงวันในห้องทำงานที่ไม่เคยเปิดน่าต่างหรือแม้กะทั่งผ้าม่านเนี่ยนะ   อายตัวจิงจ๊งงงงงง  -//////-

“หรอ”พ่อฉันทำหน้าไม่อยากจะเชื่อแต่ก็ต้องเชื่อเพราะมันเป็นเรื่องจริง(มั้ง)

“ค่ะ”

“....................”

“งั้นหนูไปก่อนนะคะพ่อแล้วหนูจะเอาประวัตินายนี่ไปศึกษาดูให้ท่องแท้(ถึงสัจธรรมแห่งความหล่อไม่บันยะบันยังไม่แบ่งไม่เผื่อใครของนายนี่)”

“อื้ม ดีแล้วลูกงานนี้พ่อหวังพึ่งลูกนะอย่าทำให้พ่อผิดหวังละ”

“จะพยายามคะหนูจะไม่ทำให้ฟ้าผิดหวังคะเอ้ยหนูหมายถึงไม่ทำให้พ่อผิดหวังอะคะ”ฉันพูดเข้าเพลงอย่าทำให้ฟ้าผิดหวังของ เอนโดฟินซะอย่างนั้น ก้เพลงมันเพราะง่ะ-0-               

ฉันยกก้นออกจากเก้าอี้สีแดงนุ่มนิ่ม แลเดินก้าวขาชับๆๆไปที่ประตู

“หมับ”ฉันจับลูกบิดประตูเตรีมจะหมุนไปทางขวาเพื่อเปิดประตูออก

“เด๋วลูก”ฉันหันน่ากลับมามองพ่ออีกครั้งทั้งที่ก้าวขาออกนอกประตูไปแล้ว

“เด๋วนายนี้จะมาเริ่มเรียนที่โรงเรียนลูกวันจันทร์หน้าเป็นวันแรกอย่าลืมเข้าไปตีซี้ละเค้าอยู่ห้องG12/Aนะอย่าลืม”

“อ่าวไหนพ่อบอกว่าอายุเท่าหนูไง”

“ก็เค้าเรียนมาจากอังกิดไงที่โน่นระดับการเรียนเค้าสูงกว่าเราชั้น1 แต่พ่อว่าเค้าแก่กว่าลุกไม่กี่เดือนหรอก”

“อ่อคะ หนูไปแล้วนะคะ”

“จ๊ะๆ”

ฉันเดินออกมาจากห้องทำงานพ่ออย่างรวดเร็ว(กลัวพ่อจะเรียกอีกรอบ)วันจันทร์หน้าแล้วซินะที่ฉันต้องปฏิบัติการกระชากลากถูผู้ชาย เฮ้ยๆๆเด๋วชื่อนี้หน้าเกลียดเปลี่ยนด่วน งั้นเอาเป็นชื่อปฏิบัติการส้อยผู้ชายมาห้อยขาเรา ว้ายยยยยแย่เข้าไปใหญ่แต่ชั่งมันเหอะไม่อยากคิดแล้วยิ่งคิดยิ่งแย่ เฮ้อ~ เอาวะลองดูสักตั้ง

“เฮ้”ฉันชูมือพรึบสูงขึ้นกลางอากาศ

“โอ้ เย เต็มที่เพื่อพ่อและคนหล่อ”ฉันแหกปากลั่นและเต้นท่าไก่ปวดจั้กแหล่(เค้าเรียกว่าไก้กระปือปีกยะ)

“หมับๆๆๆ”หันซ้ายหันขวาเช็กเรด้าสิ่งมีชีวิตรอบข้างก่อนเพื่อมีใครมาเห็นอายเค้าต๋ายตาย ติ้ตๆๆๆๆๆ

“ฮ้าๆๆๆๆๆๆพูดมาได้ไงอะพี่เซอ้าๆๆๆๆโอ๊ยบ้าปะเนี่ย”
“นะนายยยยเซดนายมาตั้งแต่เมื่อไร”

“ก้มาพอที่จะได้รุ้ว่าพี่สาวของตัวเอง………อะแหละก้ากกกก”

“อะไรฉันทำไม”

“จะให้พูดจริงๆๆหรอ”นายเซดทำหน้าตากวนประสาทยักคิ้วงึกๆๆๆๆ

“ไม่ต้องพูด”ฉันตอบอย่างเฉียบขาด(ไม่อยากขายหน้าซ้ำสองอะ)

“ก็ผมจะพูดว่าพี่อะบ้าผู้ชายขายศักดิ์ศรีทำตัวติงต๋องบิ้งบ๋อง ก้แค่เนี่ยไปละ”

“ว้ากกกกกกกกกกนายๆๆๆๆๆๆไอน้องบ้าจำไว้เรยนะ”ฉันยืนชี้นิ้วด่านายเซดกลางบ้าน

“ฮ้าๆๆๆๆผมไม่มีพื้นที่ในสมองจำหรอกแค่เอาไปจำเบอร์สาวก้หมดแร้ว”นายนี้พูดน่าตาเฉยและยังเดินผิวปากต่อยๆๆไปอีก น่าไม่ด้านทำไม่ได้นะเนี่ยว่าแต่มันน่าด้านเหมือนใครอะคงจะไม่ใช่เหมือนพี่สาวมันหรอกนะ

........................................................................................

“เออก้จริงอะดิ ฉันละปวดหัวเลยแกเอ๋ย”

“ใจเย็นๆๆนะแกก็คิดว่าแกทำเพื่อพ่อตัวเองละกันนะ ชิวๆๆๆ”

“เออก้ว่างั้น เดี่ยวแค่นี้ก่อนนะพีชขอไปศึกษาประวัตินายหน้าหล่อก่อนแล้วค่อยคุยกันะบ๋ายบายบาย”

“เอออศึกษาดีละแก     บาย”

ฉันโทรไปเล่า(อันที่จริงควรจะเรียกว่าบ่นมากกว่า)เรื่องทั้งหมดให้ยัยพีชเพื่อนสุดเลิฟฟังยัยนี้บอกให้ฉันใจเย็นทำใจดีสู่เสือ =_=*จะเย็นได้ไหมเนี่ยต้องไปจับผู้ชายเพื่อพ่อยัยนี้พูดไม่คิด

 พีชเป็นเพื่อนกับฉันตั้งแต่G.6ยันถึงตอนนี้ก้G.11แล้ว ไม่มีอะไรทำให้เราแยกจากกันได้ไม่งั้นโลกต้องพินาศเสียก่อน โฮะๆ ^0^ไม่มีใครจะเข้าใจและช่วยฉันเท่ายัยนี้อีกแร้วไม่ว่ามีเรื่องอะไรเราจะคุยกันเสมอและฉันก็สามารถไว้ใจได้ว่าพีชจะไม่เอาไปบอกใครแน่นอน ฉันเดินตรงไปที่เตียงและทิ้งตัวลงนอนหลับตามืออีกข้างหนึ่งยังควานหาแฟ้มประวัติของนายวิธวิม อ๊ะนี้ไงเจอแล้นฉันลืมตาเพ่งพิจารณาแฟ้มสีน้ำตาลเทาภายในบรรจุจำนวนแผ่นกระดาษมากมายซึ้งถูกเข้าสันอย่างดี ฉันพลิกอ่านไปเรื่อยจนครบทุกหน้าและได้ค้นพบว่านานหน้าหล่อนี้ชื่อ

เเท็ค อายุ17เท่าฉันเลยแหะ เฮ้อ~อีกแค่7วันแร้วซินะ ฉันลุกจากเตียงไปหยิบปากกาแดงหัวเท่าช้างมาวงประติทินหัวเตียงเอาไว้เค้าดาว ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันต้องนับถอยหลัง7วันอันตรายยยเอ้าๆสู้ๆๆ