แผนรักร้ายสยบนายเจ้าชายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : แผนการอันแยบยล

“เอียด.......”เสียงรถคันหรูห้อดังจอดลงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ที่เจ้าของบ้านมีดีกรีเป็นถึงนักธรุกิจอันดับต้นๆของประเทศ

“เชิญรับคุณหนู”ลุงคนขับรถพูดพลางวาดมือออกไปข้างหน้าและรับกระเป๋านักเรียนที่มีน้ำหนักน้อยกว่าครกเพียงนิดเดียวทำเอาคนที่ถือสรุดลงไปเลยทีเดียว

“ขอบคุณค่ะลุงสม”ชายอายุคราวพ่อซึ่งมีหน้าที่เป็นคนขับรถประจำบ้านพยักหน้าลงเล็กน้อยแสดงถึงการรับรู้

เด็กสาวก้าวลงจากรถเผยให้เห็นผิวอันเนียนละเอียดขาวใสไร้รอยสิวฝ่าบ่งบอกถึงการดูแลเป็นอย่างดี

ผมสีดำสลวยยาวถึงกลางหลังยามเมื่อต้องแสงอาทิตย์เป็นเงาสะท้อนงามจับตารุปลักษณ์ภายนอกที่ชั่งดูเรียบร้อยตามแบบฉบับลูกสาวเจ้าของบริษัทที่ถูกเลี้ยงมาแบบไข่ในหิน

เด็กสาวก้าวขาเดินอย่างรวดเร็วทำเอาคนที่เดินตามหลังมาตามไม่ทันโดนจุดมุ่งหมายคือห้องนอนของตนเองโดยระหว่างทางเดินเธอไม่ได้สังเกตุเห็นเลยว่าคนที่มีหน้าที่ขับรถประจำบ้านจะต้องแบกสำภาระอันหนักหน่วงของเธออย่างเลือกไม่ได้

“น้ำสมคะคุณเซ”ผู้หญิงอายุไม่มากนักยื่นแก้วพอดีมือภายในมีน้ำสีส้มเข้มบรรจุอยู่เต็มแก้ว

“พี่ดาวคะเซบอกแล้วไงว่าไม่ต้องเรียกเซว่าคุณหรอกคะนะนะฟังดูแล้วมันดูแปลกๆอะ”

“แต่ว่า”

“ไม่ต้องแต่เลยคะถ้าจะเรียกก็ไปเรียกคุณพ่อคุณแม่โน้น”

“แต่...”

“เซไม่ชอบไหเรียนว่าคุณอะวันหลังอย่าเรียกเซแบบนี้เลยนะคะ”

เมื่อโดยตอบกลับมาจากผู้เป็นเจ้านายเช่นนี้เธอก็ต้องยอมรับโดยจำใจจึงได้แต่เพียงตอบไปว่า “ค่ะ”ยอมรับคำสั่ง

เด็กสาวผู้ออกคำสั่งพยักหน้าและยิ้มอย่างพอใจพลางรับแก้วซึ้งบรรจุน้ำอยู่เต็มยกขึ้นจรดริฝีปากแดงระเรื่อและกระดกเข้าปากรวดเดียวหมด และเดินจ้ำเอ้าเข้าห้องนอนของตัวเองในที่สุด

..........................................................................................................................

“เก๊าะๆๆๆๆๆๆ”ใครมาเคาะประตูอีกละเนี่ยฉันคิดอย่างหัวเสีย พึ่งกลับมาจากโรงเรียนแท้ๆจาเอาอะไรกับช้านนนน ฉันจำใจต้องละจากน่าจอคอมฯที่กำลังเล่นแชทค้างอยู่อย่างจำใจ

 ฉันเดินดุ่มๆไปเปิดประตูห้องนอนทันทีที่ประตูถูกกระชากออกด้วยแรงของฉันเอง(มันจาหลุกติดมือมาใหม่เนี่ยชั่งเหอะหลุดก็ติดใหม่ได้-_-!)

“ใครวะ เคาะอยู่  เคาะครั้งเดี๋ยวก้เด๋วมาเปิดไหแล้วไงจะเคาะทำไมหลายๆครั้งหะ”ฉันหลับหูหลับตาด่าใครก้ตามที่เป็นมารรบกวนความสุขของฉัน “ควับ”พอเงยน่าขึ้นมาเท่านั้นแระสะอึกครับพี่น้องแม่ช้านนนนเองโอ้ไม่นะเมื่อกี้ฉันไม่ได้พูดอาไรเร้ยไม่ได้พู๋ดไม่ได้พูด ปิดประตูก่อนที่แม่จะสารธยายพระไตรฎิกทันมั้ยหนูยังไม่อยากบวดงะแค่ทุกวันนี้ก้ซึมซับพระธรรมอย่างเต็มเปี่ยม แล้วสาธุ

“นี้เซทำไมพูดจากับแม่บังเกินเกล้าของตัวเองแบบนี้หะแม่สอนไม่เคยจำเลยนะ”

“คะ”ฉันพยักน่ามับๆอย่างรับรู้และได้รุ้ความจริงที่ว่าไอคนที่มาเคาะประตุปาวๆๆเหมือนสับหมู(เหมือนตรงไหน)คือแม่ฉันเอง ฉันอยากจะขำไหฟันล่วง  เหอะๆๆๆๆ   =_=!

“มีไรหรอคะแม่”ฉันชิงถามขึ้นก่อนที่แม่จาได้อ้าปากว่าฉันต่อ

“ก้พ่อเรานะซิบอกให้มาเรียกลูกไม่รู้มีอาไรเหนบอกว่าเป็นเรื่องด่วนนะรีบไปเถอะอย่าให้พ่อเค้ารอนาน”

“หรอคะ เรื่องอาไรอะ”

“ไม่รู้สิรีบไปเหอะ”แม่พูดและดันหลังฉันให้เดินออกจากห้อง

ระหว่างทางที่ฉันกำลังเดินไปที่ห้องทำงานพ่อก็ได้แต่คิดว่าพ่อเรียกฉันมาทำไมปกกติพ่อฉันเคยเรียกซะที่ไหนวันๆแทบไม่ได้คุยกันเด๋วก้บินไปโน่นเอ๊ะหรือจาเป็นเรื่องนายเซดส์น้องชายตัวดีที่วันๆเอาแต่สร้างเรื่องไห้พี่สาวคนนี้ต้องปวดหัวนายนี้อายุแค่ 14 เองมันจะซ่าไปถึงไหนกันแต่ไม่น่าใช้เพราถ้าเป็นเรื่องนายเซดส์แม่คงพูดตั้งแต่ตอนที่เดินไปเคาะประตูปาวๆที่ห้องฉันแล้ว หรือว่าอีตาครูฝรั่งหัวล้านที่สอบวิชาวิทยาศาสตร์จะมาฟ้องพ่อว่าลูกสาวคนนี้ไปแกล้งครูไว้ซะเยอะ จริงๆแค่นิดเดียวเองเลยก้แค่เคยว่าๆครูหัวล้านแกล้งใส่น้ำตาลในกาแฟครูแค่11ก้อน ขโมยสมุดเฉยลการบ้านไปลอก จั้กจี้ครูตรงบันได แล้วมีอาไรอีกนะจำไม่ได้อะมันเยอะ(แล้วเมื่อบอกนิดเดียวเยอะจนตัวเองยังจำไม่ได้เรย นางเอกฉัน) อ่าถึงแล้วฉันหยุดอยู่หน้าประตูปานใหญ่เท่าบ้าน(เวอร์)

“เก๊าะๆ”เคาะก่อนดีกว่าอย่าพึ่งเปิดเข้าไปเด๋วโดนงับหัวเอ๊ะนี้ฉันเห็นพ่อตัวเองเป็นอาไรเนี่ย

“เฮ้อ”ฉันถอนหายใจเบาๆก่อนก้าวขาเข้าไปในห้อง