ครืน...ครืน
เสียงโทรศัพท์ดังเป็นจังหวะซึ่งเทียบกับจังหวะหัวใจไม่ได้สักนิดเดียว ลมหายใจของเริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ "เเทฮยอง" ค่อยๆข่มใจตัวเองพลางมองคนผ่านตาเเมว
ทว่าจังหวะนั้นเองก็ได้ยินเสียงคนพูดสายโทรศัทพ์ทั้งๆที่ยังไม่ได้กดรับ เสียงของผู้ชายคนหนึ่งกำลังพูดพึมพำอะไรบางอย่างกลับไม่เข้าหู เพราะตอนนี้เขาถูกกลืนกินด้วยความกลัว
มือของเเทฮยองสั่น ขาของเขาไม่มีเเรงเหมือนโดนโคลนดูด ใบหน้าคมเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อหลังจากส่องรูเล็กๆเเล้วไม่พบวี่เเววของใครสักคน
ทว่าประตูกลับค่อยๆเเง้มเปิดทีละนิด
เสียงเปิดดังเเอ๊ดพร้อมกับเสียงเท้าที่ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ มีใครบางคนกำลังส่งยิ้มอยู่หลังประตู ผิวขาวดั่งหิมะเเละนัตย์ตาสีดำของเขากลับเปล่งประกายในความมืด เเทฮยองเหมือนถูกช่วงชิงลมหายใจเมื่อเงยหน้าเเล้วพบกับ....
"สวัสดีอีกครั้งนะเเทฮยอง"
.
.
#Blacktaegi
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น