รักวุ่นวุ่นของนายซองค์

   ทำไมถึงต้องหวั่นไหวกับเธอกันนะ? ชั้นไม่เข้าใจ เหมือนกับว่าเธอมีอะไรที่พิเศษ แต่ว่า.. มันคืออะไรกันนะ?!
"อรุณสวัสดิ์!" แค่เสียงของเธอที่ทักทายชั้นทุกเช้าตอนเข้าห้องเรียน มันทำให้ใจของชั้นชุ่มชื่นไปหมดเลยล่ะรู้ไหม?
"เหม่ออะไรอยู่เหรอ?" "ซองค์!" "มะ.. มีอะไรเหรอ?" "เมื่อกี้ไม่ได้ฟังเราพูดเหรอ?" "ใช่ ขอโทษที.. พอดีเหม่อน่ะ"
ชั้นทำอะไรไปเนี่ย! เหม่อกับคำพูดของเธองั้นเหรอ?! "งั้นเหรอ..?" เธอพูดพร้อมทำหน้าเศร้าสลด...
นี่เราทำอะไรไป?! ตอนนี้คือเราต้องทำให้เธอหายเศร้าสินะ "เอ่อ.. ตอนเย็นนี้เธอว่างไหม?" "อือ.. ทำไมเหรอ?"
"ไปทานอาหารด้วยกันมั้ย Dinner อ่ะ Dinner" เฮ้ย!เราทำอะไรไปเนี่ย! ที่จริงเราจะชวนเธอไปดูภาพยนต์ไม่ใช่เหรอ!
"อะ.. อือ" หาาา..! เธอตอบตกลงงั้นเหรอ? ไชโย!!! 
   ณ. ร้านอาหารหรู
   "มาร้านอาหารหรูแบบนี้จะดีเหรอ?" เธอกังวลสินะ... "ดีแน่สิ! วันนี้เดี๋ยวชั้นจะเลี้ยงเธอเอง! ทานเยอะๆเลยนะ"
"ขอบคุณนะ" "เธอพูดว่าอะไรนะ?" "ปะ..เปล่า! ไม่มีอะไรนี่.." ความจริงแล้วชั้นได้ยินแล้วล่ะนะ